Tezy
Z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku wynika, że Główny Geodeta Kraju uprawniony jest do wydania decyzji w sprawach dyscyplinarnych. Jest to przepis kompetencyjny, którego niewymienienie w treści decyzji nie ma wpływu na prawidłowość wydanego rozstrzygnięcia.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Miron, asesor WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2007 r. sprawy ze skargi W. Ł. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia wykonywania uprawnień zawodowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję ją poprzedzającą; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] października 2006 roku, Nr [...] Główny Geodeta Kraju zawiesił W. Ł. (świadectwo uprawnień zawodowych nr [...]) wykonywanie uprawnień zawodowych na okres jednego roku.
W uzasadnieniu swojej decyzji Główny Geodeta Kraju stwierdził, że Geodeta nie dochował zadeklarowanych terminów zakończenia prac dotyczących inwentaryzacji przewodów telekomunikacyjnych. Wielokrotna korespondencja, która była do niego kierowana w celu wyegzekwowania tego obowiązku nie przyniosła spodziewanego efektu. W. Ł. wykazał też lekceważący stosunek do pracowników inspekcji, którzy zwrócili mu uwagę, że jego działanie jest niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa. W. Ł. oświadczył, że nie podpisze żadnego zobowiązania mającego na celu określenie terminu oddania zaległych prac geodezyjnych. Do dnia 3 sierpnia 2006 roku zaległe operaty nie zostały przekazane do państwowego zasobu.
Zdaniem Głównego Geodety Kraju przedstawione fakty i dowody zaświadczają, że W. Ł. w sposób rażący naruszył art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 roku Nr 240, poz. 2027) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 maja 1990 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych oraz przekazywania materiałów i informacji powstałych w wyniku tych prac do państwowego zasobu geodezyjnego kartograficznego (Dz. U. z 1990 roku Nr 33, poz. 195). Nadto wykazał lekceważący stosunek do organów administracji geodezyjnej i kartograficznej.
Od powyższej decyzji wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy złożył W. Ł. podnosząc zarzut, że rozstrzygnięcie zawiera błędy formalne zaś uzasadnienie zawiera nieprawdziwe fakty.
Decyzją z dnia [...] maja 2007 roku Główny Geodeta Kraju utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2006 roku podtrzymując swoje wcześniejsze stanowisko.
Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył W. Ł.
Zdaniem skarżącego podstawą wydania decyzji nie powinien być art. 46 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne tylko art. 46 ust. 2 tejże ustawy.
W uzasadnieniu decyzji zdaniem skarżącego nie wskazano daty ani numeru wniosku Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego. Wniosek w ocenie skarżącego jest w istocie decyzją administracyjną i powinny być do niego stosowane rygory związane z wydaniem takiej decyzji. Tymczasem nie powiadomiono go o wszczęciu postępowania, nie zapewniono mu czynnego udziału w postępowaniu i nie doręczono mu wniosku naruszając zasadę dwuinstancyjności. Stwierdził też, że zwrócił się o wydanie mu poświadczonych kserokopii akt sprawy lecz wniosek ten nie został rozpoznany.
W odpowiedzi na skargę Główny Geodeta Kraju podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje. Skarga zasługuje na uwzględnienie. Wojewódzki Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonej decyzji z prawem materialnym i procesowym. Zaskarżona decyzja zdaniem Sądu zapadła z naruszeniem art. 10 § 1 kpa oraz art. 107 § 3 kpa.
Zgodnie z treścią wymienionego wyżej przepisu organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. W stosunku do skarżącego toczy się postępowanie dyscyplinarne prowadzone w oparciu o przepisy kpa.
Postępowanie administracyjne co do zasady wszczyna złożenie przez stronę pisma zawierającego żądanie wszczęcia takiego postępowania. W niniejszej sprawie postępowanie zostało wszczęte z urzędu. Wniosek Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego skierowany do Głównego Geodety Kraju w trybie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 roku Nr 240, poz. 2027 - tekst jednolity z późniejszymi zmianami) uznać należy za dokument obligujący Głównego Geodetę Kraju do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego z urzędu. Zgodnie z treścią art. 61 § 4 kpa o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie. Główny Geodeta Kraju miał więc obowiązek powiadomić W. Ł. o wszczęciu
przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego. Przepisy prawa nie przewidują wprawdzie wyraźnego obowiązku doręczania stronom postępowania dyscyplinarnego wniosku o wszczęcie postępowania jednakże wraz z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania kopia takiego wniosku powinna być zdaniem Sądu skarżącemu doręczona. Postępowanie dyscyplinarne prowadzone jest przeciwko osobie zaś wniosek o wszczęcie postępowania pełni rolę swoistego aktu oskarżenia. Zapoznanie się z treścią wniosku umożliwia stronie postępowania dyscyplinarnego poznanie stawianych jej zarzutów i stwarza możliwość odniesienia się do nich jak również ewentualnego zgłoszenia wniosków dowodowych. Obowiązek doręczenia stronie kopii wniosku Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego o wszczęcie postępowania można zdaniem Sądu wysnuć z treści art. 8 kpa, który obliguje organy administracji publicznej do takiego prowadzenia postępowania, by pogłębiało ono zaufanie obywateli do organów Państwa. Po wszczęciu postępowania oraz
zgromadzeniu materiału dowodowego należy stronę powiadomić o możliwości wypowiedzenia się co do zgromadzonych dowodów, wyznaczając stronie termin na dokonanie tej czynności (art. 81 kpa). Również w postępowaniu odwoławczym organ administracji winien powiadomić skarżącego o wszczęciu postępowania odwoławczego oraz o możliwości wypowiedzenia się co do zgromadzonych dowodów. Jeśli w postępowaniu odwoławczym organ administracji nie przeprowadza nowych dowodów zawiadomienie o wszczęciu postępowania odwoławczego może być połączone z zawiadomieniem o możliwości wypowiedzenia się co do zgromadzonych dowodów. Dopiero wykonanie wymienionych czynności powoduje, iż strona ma zapewniony czynny udział w postępowaniu dyscyplinarnym.
Analiza akt sprawy pozwala stwierdzić, że brak jest dowodów potwierdzających zawiadomienie skarżącego o wszczęciu postępowania, nie doręczono skarżącemu kopii wniosku o wszczęcie postępowania jak również zawiadomienia o możliwości wypowiedzenia się przez skarżącego co do zgromadzonych dowodów. Tymczasem zachowanie tych wymogów jest bardzo istotne w przypadku postępowania dyscyplinarnego.
Przepis art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne wymienia katalog kar dyscyplinarnych, które mogą być nałożone na osoby posiadające uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii. Aby kara mogła być nałożona niezbędnym jest wykazanie, iż doszło do naruszenia
wymogów art. 42 ust. 3 tej ustawy z winy podmiotu posiadającego tego rodzaju uprawnienia. Przepis przewiduje gradację tych kar od najłagodniejszej do najbardziej surowej jednak nie określa kryteriów jakie należy stosować przy wyborze konkretnej kary. W tym zakresie pozostawiono do uznania organu prowadzącego postępowanie wybór rodzaju kary dyscyplinarnej. Decyzje uznaniowe szczególnie wymagają sporządzenia uzasadnienia odpowiadającego wymogom art. 107 § 3 kpa. Wprawdzie w przedmiotowej sprawie decyzja co do wymierzenia kary nie ma charakteru ściśle uznaniowego, gdyż sam fakt naruszenia art. 42 ust. 3 skutkuje wymierzeniem kary, a jedynie jej rodzaj uzależniony jest od organu nie mniej jednak organ winien podać przesłanki, jakimi kierował się przy wyborze rodzaju kary, mając na uwadze stopień zawinienia sprawcy oraz rodzaj i charakter naruszenia ciążących na stronie obowiązków. W tym bowiem zakresie organ działa w granicach uznania administracyjnego.
Odnosząc się do twierdzenia skarżącego, iż wniosek Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego jest decyzją administracyjną stwierdzić należy, iż jest ono bezzasadne. Wniosek ten nie rozstrzyga bowiem o uprawnieniach i obowiązkach strony, tylko inicjuje postępowanie, w którym wydawana jest decyzja administracyjna.
Niewskazanie przez Głównego Geodetę Kraju daty i numeru wniosku Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w sytuacji, gdy z akt sprawy jednoznacznie wynika, że wniosek taki istnieje.
Odnośnie podniesionego przez skarżącego zarzutu niewydania poświadczonych kserokopii akt sprawy stwierdzić należy, że zgodnie z treścią art. 74 § 2 kpa odmowa umożliwienia stronie sporządzania z akt sprawy notatek i odpisów, uwierzytelnienia takich odpisów lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Rozpoznanie sprawy w tym przedmiocie następuje w odrębnym postępowaniu i nie może być przedmiotem oceny przez Sąd w niniejszej sprawie.
Nie można zgodzić się ze skarżącym, że podstawą wydania decyzji powinien być art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne, a nie art. 46 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy. W decyzji z dnia [...] października 2006 roku Główny Geodeta Kraju wskazał, że podstawą prawną wydanego rozstrzygnięcia jest art. 46 ust. 1 pkt 3, gdyż przepis ten określa rodzaj kary dyscyplinarnej jaką można
wymierzyć osobie wykonującej samodzielną funkcję w dziedzinie geodezji i kartografii. Z kolei z art. 46 ust. 2 tejże ustawy wynika, że Główny Geodeta Kraju uprawniony jest do wydawania decyzji w sprawach dyscyplinarnych. Jest to przepis kompetencyjny, którego niewymienienie w treści decyzji nie ma wpływu na prawidłowość wydanego rozstrzygnięcia.
Odnośnie podniesionego przez skarżącego na rozprawie argumentu, iż nie złożył on wymaganych od niego dokumentów, gdyż uważa, że żądane od niego opłaty są zawyżone stwierdzić należy, że twierdzenia te są zbyt enigmatyczne, by Sąd mógł dokonać oceny ich zasadności i wpływu na treść wydanych w sprawie decyzji. Sąd administracyjny nie posiada uprawnień do przesłuchiwania stron postępowania, a w konsekwencji do szczegółowego wyjaśnienia tej kwestii. Skarżący w ponownym postępowaniu będzie miał możliwość szczegółowego przedstawienia swoich argumentów zaś Główny Geodeta Kraju dokona oceny ich zasadności i wpływu na odpowiedzialność dyscyplinarną skarżącego.
Z powyższych względów na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c i art. 152 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku Nr 153 poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.