Tezy
Przedmiotem postępowania na zasadzie art. 364, ustawy - Prawo ochrony środowiska nie jest przesądzanie w drosze decyzji, czy istnieją określone przesłanki dla wstrzymania działalności, lecz wobec ich ujawnienia zastosowanie adekwatnych środków administracyjnych względem sprawcy.
Przesłanką wszczęcia postępowania w tym trybie jest zgromadzenie przez organ administracji stosownych dowodów potwierdzających fakt wystąpienia przesłanek wskazanych w tym artykule.
Protokół z czynności kontrolnej, sporządzony z upoważnienia organu Inspekcji, w myśl art. 11 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska ma szczególny walor dowodowy (domniemanie zgodności treści ze stanem rzeczywistym), w zw. z art. 76 ust. 1 K.p.a.
Kontrola nie stanowi postepowania administracyjnego, w rozumieniu K.p.a., lecz jest wyłącznie czynnością procesową organu, którego kompetencja do jej przeprowadzenia wynika z przepisu szczególnego (art. 9 i 11 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska).
Przeprowadzenie czynności kontrolnych może byc zasadne, o ile ma prowadzić do wyjasnienia konkretnych, istotnych w sprawie okoliczności (dokonanie ustaleń faktycznych). Czynności te nie służą natomiast dokonaniu określonych ocen.
Wobec wszczęcia postepowania z urzędu (na zasadznie art. 364 ustawy - Prawo ochrony środowiska), w związku z określonycm oddziaływaniem, rolą organu Inspekcji Ochrony Środowiska jest weryfikacja, czy wobec zgromadzonych dowodów, istnieją przesłanki do wydania decyzji o wstrzymaniu działalności, względnie w kontekście realiów sprawy, zasadne jest uzupełenienie materiału dowodowego w zakresie, w jakim dotychczasowe ustalenia mogą budzić uzasadnione wątpliwości.
Fak nie określenia normatywnie norm w zakresie jakości środowiska w odniesieniu do wibracji nie wyklucza potrzeby rozważenia, czy w określonym przypadku konkretne wibracje powodują dla środowiska, w rozumieniu art. 3 pkt 39 ustawy - Prawo ochrony środowiska, negatywne skutki w postaci pogorszenia jego stanu w znacznych rozmiarach.
Poza zakresem zainteresowania organów IOŚ pozostają, w okntekście oddziaływań wibracji, kwestie związane z ewentualnym zagrożeniem konstrukcji znajdujących się w pobliżu budynków, czy gazociągu.
Nie do zaakceptowania byłaby sytuacjja, aby w państwie praworządnym dwa organy administracji były kompetentne jednosześnie do orzeczenia w tym samym przedmiocie (wstrzymania działalności instalacji w myśl art. 364 ustawy - Prawo ochrony środowiska - zaprzestania uzytkowania obiektu budowlanego w myśl art. 66 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 ustawy - Prawo budowlane) w związku z wystąpieniem tego samego, co do istoty zdarzenia (tu zagrożenia budynków sąsiednich w związku z eksploatacją określonej instalacji cz też użytowania obiektu budowlanego).
Kwestie zagrożenia zycia lub zdrowia ludzi, o ile wynika z przekroczenia norm sanitarnych (wibracje wewnątrz budynków) lub norm z zakresu ochrony pracy pozostają w gestii innych niż Inspekcja Ochrony Środowiska wyspecjalizowanych organów - Państwowej Inspekcji Sanitarnej, co wynika z treści ar5t. 4 ust. 1 pkt 1,5 i 6, art. 25 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 26 ust. 1 w zw. z art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Dopierała, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Marian Wolanin, Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie wstrzymania działalności 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącej P. S.A. z siedzibą w K. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, na zasadzie art. 138 §2 K.p.a., uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2009 r., o umorzeniu postępowania w przedmiocie wstrzymania działalności prowadzonej przez P. S.A. (zwanej dalej Spółką)
przy ul. [...] w K., z powodu emisji wibracji (drgań) do środowiska mogących powodować pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach lub zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, i przekazał sprawę do ponownego rozparzenia organowi I. instancji.
W uzasadnieniu wskazano, iż organ Inspekcji Ochrony Środowiska (IOŚ) wszczął postępowanie w związku z wnioskiem Prokuratury Okręgowej w O. z dnia 6 października 2008 r. Wniosek dotyczył żądania wszczęcia postępowania w postaci kontroli emisji - wibracji do środowiska powodowanych przez pracę instalacji i urządzeń Spółki przy ul. [...], w celu ustalenia, czy przekraczają one dopuszczalne normy lub też stanowią zagrożenie dla środowiska a następnie ustalenia, czy zachodzą przesłanki do wydania decyzji w trybie art. 364 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150).
Uzasadniając potrzebę przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organ odwoławczy, po zreferowaniu zarzutów odwołań wniesionych w sprawie przez Prokuratora Prokuratury Okręgowej w O. oraz, uczestniczące w postępowaniu na prawach strony Stowarzyszenie O., przywołał następujące okoliczności:
- wojewódzki inspektor ochrony środowiska powinien, zgodnie ze swoją właściwością, przeprowadzić kompleksową kontrolę zakładu Spółki w zakresie przestrzegania przepisów ochrony środowiska,
- prowadzący postępowanie ma obowiązek badania wszelkich oddziaływań na środowisko (jego globalny wpływ), przywołano tym kontekście orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lipca 2005 r. (sygn. akt OSK 1764/04),
- przepisy ustawy - Prawo ochrony środowiska nie przewidują tworzenia standardów jakości środowiska, w związku z emisją do środowiska wibracji, w
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
związku z czym nie ma podstawy do prowadzenia w tym zakresie badań jakości środowiska przez organy IOŚ,
- problem drgań, wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej, dotyka budynków lub budowli a nie środowiska (w związku z czym nie ma podstaw do ustalania standardów jakości środowiska w tym zakresie),
- brak standardów w zakresie drgań nie może być podstawą do odstąpienia od kontroli w innych obszarach,
- oceniając, czy nastąpiło "pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach" lub "zagrożenie życia i zdrowia ludzi" organ IOŚ powinien dopuścić, jako dowód wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy - przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy uwzględnić żądanie dopuszczenia dowodów przedkładanych przez Prokuraturę Okręgową w O. oraz biorące udział w postępowaniu na prawach strony Stowarzyszenie O., które mają znaczenie dla sprawy,
- możliwe jest przeprowadzenie rozprawy administracyjnej - wykorzystanie tej instytucji powinno zostać rozważone.
W skardze na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska Spółka, reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, zarzuciła naruszenie przepisów postępowania (art. 7, 77 § 1, art.80 K.p.a.), przez zaniechanie rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie w szczególności opinii oraz protokołów i sprawozdań z przeprowadzonych pomiarów hałasu, w wyniku czego przyjęto błędnie, iż jest konieczne przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego.
Uzasadniając skargę przywołano następujące okoliczności:
- orzeczenie w sprawie przez organ IOŚ nastąpiło po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego we właściwym zakresie - zasadne było oparcie się na opiniach PIS w K. (kompetentnego w sprawie szkodliwych wskaźników w miejscu pracy) i powiatowego inspektora nadzoru budowlanego (PINB) w K. - są to organy posiadające największe rozeznanie w kwestii wibracji,
- dotychczas zgromadzone dowody, co do oddziaływania zakładu Spółki są niewiarygodne (kwestia nagrania dostarczonego przez Prokuraturę Okręgową),
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
- przeprowadzenie kontroli oddziaływania samowolnie wykonanych urządzeń jest bezzasadne, została ona przeprowadzona, zgodnie z postanowieniem PINB w K., który jest organem właściwym w sprawie badań oddziaływania drgań na strukturę budynków (badania z maja i czerwca 2007 roku),
- nie zasadne są zarzuty Stowarzyszenia O., jakoby badania poziomów wibracji zostały przeprowadzone wadliwie (przez osobę niemającą stosownych kwalifikacji), nie jest prawdą istnienie istotnych przekroczeń wartości drgań mechanicznych na miejscu pracy,
- badania dopuszczalnego poziomu hałasu wykonywane są regularnie, corocznie,
- wobec braku dopuszczalnych norm wibracji w środowisku, należy opierać się na opiniach niezależnych instytucji,
- zeznania świadków (skonfliktowanych ze Stroną skarżącą) nie mogą zastąpić rzeczowej argumentacji popartej wnikliwymi badaniami i ich analizą w przeprowadzonych już ekspertyzach i sporządzonych opiniach. Wniesiono o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie, odwołując się do argumentacji zawartej w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem organ odwoławczy naruszył przepisy prawa procesowego, w zakresie obowiązku właściwego wyjaśnienia sprawy, co mogło mieć wpływ na jej wynik.
Przepis art. 138 §2 K.p.a., stanowiący podstawę orzekania w niniejszej sprawie, stanowi wyjątek od reguły załatwienia sprawy, co do meritum przez organ odwoławczy. Nie zasadne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania prowadzi również do naruszenia art. 12 K.p.a. w zakresie szybkości i ekonomii postępowania administracyjnego.
Rozstrzygnięcie zapadło wobec następujących uwarunkowań prawnych i faktycznych.
Art. 364 ustawy - Prawo ochrony środowiska obliguje organ administracji do wydania decyzji o wstrzymaniu działalności w przypadku ustalenia, iż istnieją ku temu konkretne przesłanki definiowane jako "pogorszenie stanu środowiska w znacznym
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
rozmiarze" bądź "zagrożenie życia lub zdrowia ludzi". Przedmiotem postępowania nie jest więc przesądzenie w drodze decyzji, czy istnieją określone przesłanki dla wstrzymania działalności, lecz wobec ich ujawnienia zastosowanie adekwatnych środków administracyjnych względem sprawcy. Z tezą taką koresponduje ściśle zasada, iż postępowanie w trybie art. 364 wszczyna się z urzędu (art. 375 wskazanej ustawy). Przesłanką wszczęcia postępowania jest zgromadzenie przez organ administracji stosownych dowodów potwierdzających fakt wystąpienia przesłanek wskazanych w tym artykule.
Zgromadzone dowody podlegają naturalnie ocenie w toku postępowania, mogą być uzupełniane, a strona (podmioty działające na prawach strony) mogą się, co do nich wypowiedzieć. W razie ustalenia, iż zgromadzone dowody nie potwierdzają wystąpienia przesłanek wskazanych w art. 364, organ administracji umarza postępowanie (art. 105 § 1 K.p.a.).
Dowodami, jakie organ może dopuścić w sprawie, jest wszystko, co przyczyni się do jej wyjaśnienia (art. 75 §. 1 zd. 1 K.p.a.). W zw. z art. 76 ust. 1 K.p.a., szczególny walor dowodowy (domniemanie zgodności treści ze stanem rzeczywistym) ma protokół z czynności kontrolnej, sporządzony z upoważnienia organu IOŚ, w myśl art. 11 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz.U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287 ze zm.).
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o IOŚ na podstawie ustaleń kontroli organ Inspekcji może wydać decyzję administracyjną. Z przepisu tego nie można wywodzić a contrario, iż wydanie decyzji przez ten organ nie jest możliwe bez przeprowadzenia kontroli. Przeczy temu expressis verbis brzmienie szeregu przepisów aktów normatywnych, upoważniających do wydawania orzeczeń (patrz np. art. 301 ust. 5 ustawy - Prawo ochrony środowiska).
Z powyższego wynika, iż przeprowadzenie kontroli jest jednym ze szczególnych sposobów przeprowadzania dowodu w sprawie, jakie pozostają w dyspozycji organu IOŚ, w ramach prowadzenia postępowania wyjaśniającego (o ile już postępowanie takie zostało wszczęte).
W rozpoznawanej sprawie, postępowanie w trybie art. 364 ustawy - Prawo ochrony środowiska zostało wszczęte z urzędu, w związku z odnośnym wnioskiem Prokuratora Prokuratury Okręgowego w O. Sytuacja taka stanowi wyjątek od reguły wszczynania tego rodzaju postępowania przez organ IOŚ z urzędu, w następstwie zgromadzenia dowodów, które mogą uzasadniać jego wszczęcie.
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
Możliwość wszczęcia postępowania w takim przypadku wynika z treści art. 182 K.p.a., na gruncie którego w doktrynie wyrażany jest pogląd, iż na wniosek prokuratora może być także wszczęte postępowanie, które co do zasady wszczynane jest z urzędu (patrz Małgorzata Jaśkowska, Andrzej Wróbel Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz" Zakamycze 2005 str. 1038 teza 1).
W rozpoznawanej sprawie, we wniosku Prokuratora, sformułowano wprawdzie także expressis verbis żądanie przeprowadzenia czynności kontrolnych w rozumieniu ustawy o IOŚ, jednak jak wskazano wcześniej, sama kontrola nie stanowi postępowania administracyjnego, w rozumieniu K.p.a., lecz jest wyłącznie czynnością procesową organu, którego kompetencja do jej przeprowadzenia wynika z przepisu szczególnego (tu art. 9 i 11 ustawy o IOŚ). Konkretne ustalenia, dokonane w toku czynności kontrolnych, odzwierciedlone są w protokole, mającym szczególną moc dowodową w postępowaniu administracyjnym, wszczętym w następstwie ustaleń kontroli lub w toczącym się w czasie prowadzenia kontroli (patrz analogicznie wyrok Sądu Antymonopolowego z dnia 16 grudnia 1998 r. sygn. akt XVII Arna 62/98 opubl. Wokanda nr 4/2000 str. 52).
Z powyższego wynika, iż prokurator, w myśl art. 182 K.p.a., nie ma kompetencji dla żądania stricte przeprowadzenia czynności kontrolnej (niestanowiącej postępowania administracyjnego). Uprawniony jest natomiast do żądania prowadzenia postępowania w przedmiocie wstrzymania działalności, w związku z wystąpieniem przesłanek wskazanych w art. 364 ustawy - Prawo ochrony środowiska. Gospodarzem tego postępowania jest organ IOŚ. Musi on uwzględnić zarówno obowiązek właściwego wyjaśnienia sprawy (art. 7 i 77 § 1 K.p.a.) jak i ekonomii postępowania (art. 12 K.p.a.). Przeprowadzenie czynności kontrolnych może być zasadne, o ile ma prowadzić do wyjaśnienia konkretnych, istotnych w sprawie okoliczności (dokonanie ustaleń faktycznych). Czynności te nie służą natomiast dokonaniu określonych ocen.
W rozpoznawanej sprawie, we wniosku Prokuratora wskazano, iż przyczyną wszczęcia postępowania administracyjnego ma być uciążliwość zakładu Spółki, gdy chodzi o powstające w nim wibracje (kwestie hałasu w uzasadnieniu wniosku podniesiono jedynie marginesowo, w kontekście oceny oddziaływań wibracji - str. 3 ak. 3). Jednocześnie, jak wcześniej wskazano, przedmiotem postępowania nie jest ustalenie, czy zakład Spółki powoduje pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach, względnie zagrożenie życia lub zdrowia ludzi w ogóle, lecz czy istnieje
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
zasadność wstrzymania danej działalności w związku z konkretnym oddziaływaniem (wibracji), w kontekście żądania Prokuratora.
Stąd mylne są wywody organu odwoławczego jakoby zachodziła konieczność dokonania ogólnej analizy wszelkich oddziaływań zakładu Spółki w kontekście wystąpienia przesłanek wstrzymania działalności. Okoliczność występowania innych, istotnych oddziaływań, nie została w toku postępowania ani ujawniona z urzędu ani podniesiona we wniosku Prokuratora.
Wobec wszczęcia postępowania z urzędu, w związku z określonym oddziaływaniem, rolą organu IOŚ jest weryfikacja, czy wobec zgromadzonych dowodów, istnieją przesłanki do wydania decyzji o wstrzymaniu działalności, względnie w kontekście realiów sprawy, zasadne jest uzupełnienie materiału dowodowego w zakresie, w jakim dotychczasowe ustalenia mogą budzić uzasadnione wątpliwości.
Analogiczna teza, odnośnie obowiązku właściwego wyjaśnienia okoliczności w związku, z którymi toczy się postępowanie, została wyrażona w przywoływanym przez organ administracji orzeczeniu sygn. akt OSK1764/04, które zapadło jednocześnie jednak w innych uwarunkowaniach formalnych i faktycznych.
W tym świetle za bezzasadne należy uznać twierdzenie, iż organ I. instancji zobligowany był w niniejszej sprawie do przeprowadzenia kontroli kompleksowej.
Jednocześnie organ odwoławczy wyraził pogląd, iż generalnie wibracje nie powodują konkretnych skutków dla środowiska, lecz ewentualnie dla obiektów budowlanych, zalecając przy tym organowi I. instancji uzupełnienie materiału dowodowego w wyniku przeprowadzenia kontroli, jak i dopuszczenie dowodów żądanych przez wnoszących odwołania (istotnych dla sprawy) w końcu przeprowadzenia rozprawy administracyjnej. Należy podkreślić, iż przywoływane dowody dotyczyły wyłącznie okoliczności uciążliwości zakładu Spółki, związanych z wibracjami. Organ odwoławczy, uznając konieczność uzupełnienia materiału dowodowego i zalecając dalsze czynności dowodowe nie wskazał, jakie konkretnie fakty i okoliczności wymagają wyjaśnienia.
Ponieważ przedmiotem postępowania jest ustalenie, czy oddziaływanie zakładu Spółki poprzez powodowanie wibracje może stanowić podstawę do wydania decyzji o wstrzymanie działalności, organ odwoławczy winien zając stanowisko, co wymaga wyjaśnienia w przedmiocie postępowania.
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
Jednocześnie nie można zgodzić się z tezą, iż sam fakt nie określenia normatywnie norm w zakresie jakości środowiska w odniesieniu do wibracji wyklucza potrzebę rozważania, czy w określonym przypadku konkretne wibrację powodują dla środowiska, w rozumieniu art. 3 pkt 39 ustawy - Prawo ochrony środowiska, negatywne skutki w postaci pogorszenia jego stanu w znacznych rozmiarach. Wibracje stanowią bowiem rodzaj emisji, w rozumieniu art. 3 pkt 4 lit. b (wprowadzanie do środowiska energii), których skutki w pewnych przypadkach mogą powodować negatywne skutki dla elementów przyrodniczych np. przyrody niedożywianej (stanowiska form geologicznych itp.), czy również ożywionej (spowodowane wibracją unoszenie mułów dennych może prowadzić do zniszczenia naturalnego ekosystemu w wodzie itd.).
Podzielić należy natomiast stanowisko organu odwoławczego, iż poza zakresem zainteresowania organów IOŚ pozostają, w kontekście oddziaływań wibracji, kwestie związane z ewentualnym zagrożeniem konstrukcji znajdujących się w pobliżu budynków, czy gazociągu. Kwestie te pozostają bowiem we właściwości innego wyspecjalizowanego organu - powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Zagrożenie mienia, w związku z samym obiektem budowlanym lub użytkowaniem go w sposób zagrażający mieniu osób trzecich może stanowić podstawę dla wydania decyzji przez ten organ, co wynika z art. 66 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2, w zw. z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Na stosowne zadania organów właściwych w sprawach budowlanych wskazuje w danym przypadku także treść art. 81 ust. 1 pkt 1 lit b in fine ustawy - Prawo budowlane. Przepisy te wyłączają właściwość organów IOŚ w tego rodzaju sprawach, w świetle zasady pierwszeństwa regulacji szczegółowej. Nie do
zaakceptowania byłaby bowiem sytuacja, aby w państwie praworządnym dwa organy administracji były kompetentne jednocześnie do orzeczenia w tym samym przedmiocie (wstrzymania działalności instalacji -zaprzestania użytkowania obiektu budowlanego) w związku z wystąpieniem tego samego, co do istoty zdarzenia (tu zagrożenia budynków sąsiednich w związku z eksploatacją określonej instalacji czy też użytkowania obiektu budowlanego).
Z analogicznych przyczyn, także kwestie zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, o ile wynika z przekroczenia norm sanitarnych (wibracje wewnątrz budynków) lub norm z zakresu ochrony pracy pozostają w gestii innych wyspecjalizowanych organów -Państwowej Inspekcji Sanitarnej, co wynika z treści art. 4 ust. 1 pkt 1, 5 i 6 art. 25
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
ust. 1 pkt 1 lit a oraz art. 26 ust. 1 w zw. z art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.).
Rolą organów obu instancji (wobec wniesienia środków odwoławczych) było w rozpoznawanej sprawie rozważenie, czy oddziaływanie zakładu Spółki poprzez wibrację, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego powinno stanowić przyczynę wstrzymania działalności, w ramach przesłanek wskazanych w art. 364 ustawy - Prawo ochrony środowiska. O ile w ocenie organu odwoławczego zgromadzony w sprawie przez organ I. instancji materiał dowodowy jest niewystarczający dla orzeczenia, winien był wskazać konkretne okoliczności lub kwestie wymagające wyjaśnienia.
Uchybienie wskazanemu wymaganiu prowadzi do naruszenia art. 138 §2 K.p.a., w myśl którego sprawa może być przekazana do powtórnego rozpoznania, gdy istnieje potrzeba uzupełnienia materiału dowodowego całości lub w znacznej części. W sprawach, wymagających wiedzy specjalistycznej, kwestie, których wyjaśnienie jest niezbędne powinny zostać wskazane przez organ odwoławczy. W niniejszej sprawie organ ten nie zajął także stanowiska, czy ocena zgromadzonego dotąd w sprawie przez organ I. instancji materiału dowodowego była prawidłowa. Nie wyjaśniono m.in., czy przeprowadzane uprzednio pomiary wibracji mają znaczenie dla przedmiotu niniejszej sprawy, a o ile mają, czy zostały dokonane prawidłowo (patrz polemika z tezami odwołań zawarta w skardze). Organ nie zajął także stanowiska, jakie znaczenie dla oceny oddziaływań wibracji mogą mieć pomiary hałasu powodowanego przez zakład Spółki.
Powyższe uchybienia prowadziły także do naruszenia normy art. 7 i 77 i 107 § 3 K.p.a. poprzez nie wyjaśnienie, czy sprawa wymaga istotnie przekazania do ponownego rozpatrzenia (co musiałoby znaleźć odzwierciedlenie w treści uzasadnienia). Mogło to jednocześnie prowadzić do istotnego naruszania art. 12 K.p.a. (zasada szybkości i ekonomii postępowania).
Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie 145 § 1 pkt 1 lite ustawy - z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono w myśl art. 200 ustawy, mając na uwadze zwrot wpisu i kosztów zastępstwa procesowego.
Sygn. akt IV SA/Wa 1557/09
Orzekając ponownie w sprawie, organ odwoławczy będzie miał na uwadze ocenę prawną i wskazania, co do dalszego postępowania zawarte w uzasadnieniu niniejszego orzeczenia.