Tezy
- Celem decyzji o tzw. odrolnieniu nie jest związanie organu planistycznego co do sposobu ustalenia przeznaczenia danego terenu. Nie jest on też wyznacznikiem dla udzielenia owej zgody. Decyzja ta zezwala jedynie na zmianę przeznaczenia danego (dotychczas rolnego) terenu na nierolniczy, bez wskazywania na jego nowe, konkretne przeznaczenie. Nie może więc skutkować zmianą przeznaczenia danego terenu, dotychczas rolnego, na np. zabudowę rekreacyjną, skoro nie określa docelowego przeznaczenia byłego terenu rolnego.
- Stąd też elementem istotnym, w którego kontekście należałoby rozpatrywać zaistnienie powagi rzeczy osądzonej nie jest wskazany we wniosku złożonym w trybie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 3.02.1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych zamierzony sposób przeznaczenia w planie danego obszaru.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Dopierała, Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2010 r. sprawy ze skargi Gminy J. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego - oddala skargę -
Uzasadnienie
Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].11.2009 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...].10.2009 r., umarzającą jako bezprzedmiotowe postępowanie z wniosku Burmistrza J. z dnia [...].08.2009 r. o wyrażenie zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze 2,6153 ha gruntów rolnych klasy III, położonych w obrębie P. gm. J., przewidzianych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę rekreacji indywidualnej, zieleni objętej formami ochrony przyrody oraz komunikacji.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Burmistrz J. zaznaczył, iż przedmiotowy grunt nigdy nie powróci do formy użytkowania sprzed lat, gdy stanowił gospodarstwo rolne. Właściciel tego gospodarstwa zmarł, jego następcy prawni nie są związani z tym gospodarstwem, a gmina chciałaby ten teren uporządkować prawnie. Tereny sąsiednie zaś posiadają zezwolenie na zmianę przeznaczenia.
W uzasadnieniu stanowiska zajętego w zaskarżonej decyzji Minister wyjaśnił, iż sprawę tę już rozpatrywał i decyzją z dnia [...].10.2007 r. odmówił wyrażenia zgody na przeznaczenie tych gruntów na cele nierolnicze, a decyzja ta stała się ostateczna. O tożsamości obu postępowań, jak zaznaczył, świadczy tożsamość jego stron oraz stanu prawnego. Orzekanie ponowne w tej sprawie - przy zaistnieniu wskazanych warunków - prowadziłoby, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 3 Kpa, do nieważności wydanej decyzji merytorycznej. Minister uznał więc, iż nie może ponownie rozstrzygać co do meritum o zmianie przeznaczenia na cele nierolnicze wnioskowanych gruntów rolnych.
We wniesionej skardze Burmistrz J. wyraził niezadowolenie z otrzymanego rozstrzygnięcia, żadnych konkretnych zarzutów jednakże nie sprecyzował.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Skarga nie została oparta na uzasadnionych podstawach.
Wojewódzkie sądy administracyjne w oparciu m. in. o art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25.07.2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz.1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. uprawnione są do dokonywania kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oceny legalności zaskarżonych aktów dokonuje poprzez ustalenie, czy podjęto je zgodnie z przepisami postępowania administracyjnego oraz czy prawidłowo zastosowano i zinterpretowano normy prawa materialnego. Należy nadto zauważyć, iż w myśl art. 134 P.p.s.a. Sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Sąd, dokonując oceny legalności zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...].11.2009 r. w oparciu o powołane przepisy i w granicach sprawy doszedł do przekonania, że skarga nie jest zasadna, bowiem nie naruszyła przepisów obowiązującego prawa w stopniu skutkującym koniecznością jej uchylenia.
Na wstępie podkreślenia wymaga, iż trafnie ocenił Minister, że w sprawie tej występowała powaga rzeczy osądzonej (res iudicata). Aby można było uznać, że zachodzi res iudicata musi istnieć tożsamość sprawy rozstrzygniętej kolejnymi decyzjami, z których pierwsza jest ostateczna. Tożsamość taka zachodzi wówczas, gdy w sprawie występują te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego, w niezmienionym stanie faktycznym sprawy (por. Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz B. Adamiak, J. Borkowski, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 764). Wskazana przez Ministra uprzednia jego decyzja odmowna z dnia [...].10.2007 r. również wydana została na wniosek Burmistrza J. wniesiony w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 3.02.1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tj. Dz. U. z 2004 r., nr 121, poz. 1266 ze zm.) i do niej też załączono stosowną opinię Marszałka Województwa [...]. Także wówczas Burmistrz wnioskował o wyrażenie zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze tych samych
2,6153 ha gruntów rolnych klasy III, położonych w obrębie P. gm. J.. Wskazywał przy tym, iż w planie grunty te zostaną przewidziane na cele rekreacji indywidualnej, zieleni objętej formami ochrony przyrody oraz komunikacji. Wtedy również chodziło o projekt tego samego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nad którym prace rozpoczęto w wyniku tej samej uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w J. z dnia [...].06.2005 r. w sprawie przystąpienia do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy J. w obrębie miejscowości P.. Należy mieć na uwadze, iż pojęcie przeznaczenia terenu na cele rekreacyjne jest szersze niż obecnie wnioskowane przeznaczenie pod zabudowę rekreacji indywidualnej. Nie ma to jednakże istotnego znaczenia w sprawie. Celem decyzji o tzw. odrolnieniu nie jest związanie organu planistycznego co do sposobu ustalenia przeznaczenia danego terenu. Nie jest on też wyznacznikiem dla udzielenia owej zgody. Decyzja ta zezwala jedynie na zmianę przeznaczenia danego (dotychczas
rolnego) terenu na nierolniczy, bez wskazywania na jego nowe, konkretne przeznaczenie. Nie może więc skutkować zmianą przeznaczenia danego terenu, dotychczas rolnego, na np. zabudowę rekreacyjną, skoro nie określa docelowego przeznaczenia byłego terenu rolnego. Stąd też elementem istotnym, w którego kontekście należałoby rozpatrywać zaistnienie powagi rzeczy osądzonej nie jest wskazany we wniosku złożonym w trybie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 3.02.1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych zamierzony sposób przeznaczenia w planie danego obszaru. Zarówno z wniosku Burmistrza o wyrażenie zgody na ową zmianę przeznaczenia, jego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy jak i złożonej skargi nie wynika, aby stan faktyczny uległ zmianie w stosunku do istniejącego w dniu wydania decyzji z dnia [...].10.2007 r. Sugeruje to zwłaszcza protokół z wizji terenowej przeprowadzonej na tym gruncie w dniu [...].09.2007 r., z którego wynika, iż teren ten przylega do terenów posiadających już zgodę na wyłączenie z produkcji
rolnej. Został podzielony geodezyjnie i sprzedany na rzecz różnych osób fizycznych. Wyrażono też wówczas sugestię, że opracowywany plan zalegalizowałby więc stan istniejący.
Skoro więc odmowna decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...].10.2007 r. stała się ostateczna, a Burmistrz nie złożył od niej wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - nie może zostać wzruszona poprzez skierowanie ponownego wniosku w tym przedmiocie, w warunkach zachowania wskazanej tożsamości. Możliwości jej zmiany można byłoby jedynie upatrywać w trybie art. 154 Kpa.
Z przytoczonych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - orzekł jak w sentencji.