III SA/Kr 1200/09 - Postanowienie WSA w Krakowie z 2010-07-07

Tezy

1. Prezes Polskiej Akademii Nauk nie ma przymiotu organu odwoławczego od wydanej w postępowaniu rekrutacyjnym decyzji dyrektora placówki naukowej odmawiającej przyjęcia na studia doktoranckie.

1. Wydanie przez dyrektora placówki naukowej decyzji w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia na studia doktoranckie w trybie przepisu par. 5 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2006r. w sprawie studiów doktoranckich prowadzonych przez placówki naukowe (Dz. U z 2007r. Nr 1, poz. 2) nastepuje w postępowaniu jednoinstancyjnym, a od decyzji nie służy odwołanie w toku instancji.

Sentencja

Sygn. akt III SA/Kr 1200 /09 POSTANOWIENIE Dnia 7 lipca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Piotr Lechowski spr. Sędziowie : WSA Elżbieta Kremer WSA Barbara Pasternak Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2010 r. sprawy ze skargi P. T. na decyzję Dyrektora Instytutu [...] z dnia 16 października 2009 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia na studia doktoranckie postanawia : s k a r g ę o d r z u c i ć

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 16 października 2009 r. Dyrektor Instytutu [...] odmówił przyjęcia P. T. na Dzienne Studia Doktoranckie przy tym Instytucie w roku 2009/2010. W podstawie prawnej decyzji powołano przepisy art. 36 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 z późn. zm.), oraz ogólnie ustawę z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki ( Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.), Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie studiów doktoranckich prowadzonych przez placówki naukowe (Dz. U. z 2007 r. Nr 1, poz. 2) i art. 107 kodeksu postępowania administracyjnego.

W decyzji zaznaczono, iż podjęta została na wniosek Kierownika Studiów doktoranckich, po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego. W uzasadnieniu decyzji zaznaczono, iż ubiegający się o przyjęcie na studia nie uzyskał pozytywnej oceny z kolokwium kwalifikacyjnego z powodu braku znajomości materiału obowiązującego do opracowania. Przy wymaganej ocenie 3,5 uzyskał ocenę 1,4.

W decyzji zawarto też pouczenie, iż "służy od niej skarga do sądu administracyjnego w przypadku wykazania, iż zostały naruszone warunki i tryb rekrutacji na studia doktoranckie."

Od doręczonej dnia 20.10.2009 r. decyzji, P. T. złożył dnia 16.11.2009 r. (data nadania) za pośrednictwem Dyrektora Instytutu [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Nie formułując wniosków, co do zaskarżonej decyzji, skarżący podniósł, iż postępowanie narusza zasadę dwuinstancyjności i nie uwzględnia jego dorobku naukowego.

Podnosił, iż przyjęta jako wymagana do przyjęcia średnia ocena (3,5) w postępowaniu kwalifikacyjnym nie ma umocowania w regulaminie studiów doktoranckich a przypisana mu ocena 1,4 budzi wątpliwości. Wskazywał też, że nie uwzględniono prośby skarżącego by z powodu jego choroby przesunąć termin rozmowy kwalifikacyjnej i do egzaminu przystąpił w złej kondycji. Skarżący podnosił także, że dyrektor Instytutu nie będąc członkiem Komisji Kwalifikacyjnej brał aktywny udział rozmowie kwalifikacyjnej.

Dyrektor Instytutu [...] w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie. Przedstawiając akta postępowania administracyjnego, odniósł się do zarzutów skargi, zajmując m.in. stanowisko, iż w rozpatrywanej sprawie zasada dwuinstancyjności postępowania nie obowiązuje.

W uzupełniającym zarzuty skargi piśmie z dnia 28 czerwca 2010 r. skarżący odniósł się do twierdzeń odpowiedzi na skargę, podtrzymując stanowisko skargi.

Wojewódzki Sad Administracyjny zważył:

Zgodnie z przepisem art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.)- dalej ustawa p.p.s.a.- w związku z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sprawując tę kontrolę, stosownie do art. 134 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołana podstawą prawną.

Dokonana na tych zasadach kontrola prowadzi do konstatacji, iż skarga ulega odrzuceniu jako niedopuszczalna na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z powodu nie poprzedzenia wniesienia skargi, wezwaniem Dyrektora Instytutu [...] do usunięcia naruszenia prawa.

Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn (niż wymienione w punktach 1-5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Taka sytuacja ma miejsce w sprawie z następujących powodów;

Zaskarżoną decyzją Dyrektora Instytutu odmówiono skarżącemu przyjęcia na Dzienne Studia Doktoranckie w Instytucie [...] w roku 2009/2010. Zasady naboru na studia doktoranckie w placówkach naukowych Polskiej Akademii Nauk, mających charakter państwowych jednostek organizacyjnych regulują przepisy; ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk ( Dz. U. Nr 75, poz. 469 z późn. zm.), ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki ( Dz. U. Nr 65, poz. 595 z późn. zm.) oraz wydane na podstawie tej ostatniej ustawy Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie studiów doktoranckich prowadzonych przez placówki naukowe ( Dz. U. z 2007 r. Nr 1, poz. 2).

Powołana ustawa z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk- dalej ustawa o PAN- Lokuje w art. 1 działania Polskiej Akademii Nauk- dalej "Akademia"- na dwóch płaszczyznach; wyłonionej w drodze wyborów korporacji, której strukturę określa art. 25, oraz w placówkach naukowych.

Status placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Akademii regulują przepisy rozdziału 5 ustawy o PAN. Podkreślenia wymaga, że instytut jako podstawowa placówka naukowa Akademii, posiada osobowość prawną ( art. 36 ust. 1 i 2), niezależnie od osobowości prawnej przysługującej Akademii ( art. 3 ust. 1), oraz że organami Instytutu są rada naukowa i dyrektor (art. 48).

W myśl przepisu art. 36 ust. 4 pkt 1 - ustawy o PAN Instytut może prowadzić studia doktoranckie na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Przepisy ustawy o PAN nie zawierają żadnych dalszych regulacji w przedmiocie studiów doktoranckich.

Z kolei, w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki- dalej ustawa o s.n. i t.n. - z mocą od dnia 1 września 2005 r., w miejsce rozdziału 6 - "studia doktoranckie"- wprowadzony został na podstawie przepisu art. 251 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Rozdział 6 w brzmieniu "studia doktoranckie w placówkach naukowych". Zmiana ta jest wyrazem woli ustawodawcy wprowadzenia odrębnych regulacji dla studiów doktoranckich w szkołach wyższych i w placówkach naukowych. Przebieg studiów doktoranckich w szkołach wyższych oraz tryb rekrutacji na te studia określają przepisy ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w przepisach art. 195 i nast. oraz wydane na podstawie tej ustawy przepisy wykonawcze. Zarazem przepis art. 207 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w odniesieniu do indywidualnych spraw m.in. doktorantów przesądza, że decyzje rektora o ile wydane są w pierwszej
instancji mają przymiot ostateczności, a w takim przypadku stosuje się przepis art. 127 § 3 kpa.

Przepisy Rozdziału 6 "studia doktoranckie w placówkach naukowych" ustawy o s.n. i t.n., wprawdzie określają tryb i organy umocowane do wydania decyzji w przedmiocie skreślenia z Listy doktorantów (art. 38), ale nie zawierają żadnych bezpośrednich regulacji dotyczących trybu rekrutacji na te studia, a w szczególności dotyczących odmowy przyjęcia na studia doktoranckie.

Jedynie przepis art. 41 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1.09.2005 r., umocowuje właściwego ministra do określenia w drodze rozporządzenia warunków i trybu organizowania studiów doktoranckich określonych w ustawie z uwzględnieniem m.in. sposobu przeprowadzania rekrutacji oraz szczegółowych uprawnień dyrektora placówki prowadzącej studia doktoranckie, rady placówki i kierownika studiów doktoranckich.

Wydane na podstawie tego przepisu wyżej powołane już Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie studiów doktoranckich prowadzonych przez placówki naukowe dalej zwane- rozporządzeniem stanowi m.in., że rada naukowa placówki uchwala warunki i tryb rekrutacji na studia doktoranckie (§ 3 ust. 1 pkt 1), a dyrektor placówki naukowej podejmuje decyzje w sprawach przyjęcia na studia doktoranckie, na wniosek kierownika studiów doktoranckich, ( § 5 ust. 3) na podstawie wyników postępowania rekrutacyjnego.

Powyższe rozporządzenie, poza przydaniem rozstrzygnięciu dyrektora placówki naukowej w przedmiocie przyjęcia lub odmowy przyjęcia na studia doktoranckie waloru decyzji, nie zawiera żadnych dalszych regulacji wskazujących na dopuszczalność jego wzruszenia w toku instancji, nie nadaje mu też wprost przymiotu ostateczności.

Rozporządzenie z 2006 r. uchyliło poprzednio obowiązujące Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie warunków i trybu organizowania, prowadzenia i odbywania studiów doktoranckich oraz przyznawania i zwrotu stypendiów doktoranckich ( Dz. U. Nr 115, poz. 964)- zwane dalej Rozporządzeniem z 2005 r. Rozporządzenie to wydane było również na podstawie art. 41 ustawy z 2003 r. o s.n. i t.n. ale na gruncie ówczesnego brzmienia tego artykułu, którym objęte były studia doktoranckie w szkołach wyższych i " w innych placówkach naukowych".

Na tle stosowania przepisów Rozporządzenia z 25 maja 2005 r. w sprawie odmowy przyjęcia na studia doktoranckie decyzją dyrektora Instytutu [...], ale wydaną już w czasie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 marca 2007 r. sygn. I SA/Wa 1909/06 (Lex nr 315065) zajął stanowisko, iż organem odwoławczym od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez dyrektora instytutu naukowego jest Prezes Polskiej Akademii Nauk. Dokonując wykładni przepisów ustawy z 2003 r. o s.n. i t.n., na zasadzie analogi do przepisów art. 196 ( a właściwie 196 ust. 1) w zw. z art. 169 ust. 8 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie do przekonania, że " nie może zachodzić sytuacja, iż przy przyjmowaniu na studia doktoranckie w szkole wyższej organ obowiązuje zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, natomiast przy przyjmowaniu na studia doktoranckie w placówce naukowej
PAN zasada ta nie obowiązuje".

Ulokowanie Prezesa PAN jako organu odwoławczego od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez dyrektora instytutu naukowego upatruje WSA w Warszawie w brzmieniu art. 22 ust. 3 ustawy o PAN. W myśl tego przepisu Prezes Akademii w zakresie określonym w ustawie ma prawo wydawania decyzji administracyjnych (zd.I). Decyzje te są decyzjami organu drugiej instancji w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego ( zd.II). Brzmienie tego przepisu doprowadziło do sformułowania uogólniającej tezy, iż od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez dyrektora instytutu naukowego organem odwoławczym jest Prezes PAN.

Tak sformułowanego stanowiska prawnego, o ile dotyczyć ma ono decyzji dyrektora placówki naukowej PAN w przedmiocie odmowy przyjęcia na studia doktoranckie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę nie podziela z dwóch podstawowych powodów:

Po pierwsze, przepis art. 22 ust. 3 w zdaniu I zawiera normę kompetencyjną, która uprawnienie Prezesa PAN do wydawania decyzji administracyjnych wiąże z zakresem określonym w ustawie. W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o PAN z dnia 19.12.1997 r. zakres i tryb działania organów Akademii i jej jednostek organizacyjnych ustala statut Akademii w ramach określonych ustawą.

Ustalony uchwałą Nr [...] Zgromadzenia Ogólnego PAN z dnia [...] 1997 r. statut PAN w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej decyzji, postanowieniami § 10 regulował zakres działania Prezesa Akademii wskazując przepisy ustawy dotyczące tych działań, a w § 12 wskazano na przepisy ustawy określające tryb działania Prezesa Akademii.

Ze wskazanych postanowieniami §§ 10 i 12 statutu PAN przepisów ustawy, przepisy art. art. 38, 40, 45 ust. 1, 51 ust.3-4, 52 ust. 3, 55 ust. 1, 56 ust. 1, 57 ust. 1, 58 i 59, zamieszczone są w Rozdziale 6 ustawy o PAN dotyczącym placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Akademii. Treść tych przepisów wskazuje, jednak, iż żaden z nich nie dotyczy problematyki studiów doktoranckich. Jedyną regulację w tej materii zawiera wspomniany już art. 36 ust. 4 pkt 1 stanowiąc, iż Instytut może prowadzić studia doktoranckie na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym...

Wyposażenie instytutu naukowego- jako placówki naukowej w osobowość prawną i wskazanie w statucie PAN ( § 29 ust. 1), że zakres działania instytutu i jego organów określone są m.in. art. 36 ust. 3 ( dot. badań i kształcenia pracowników i specjalistów) oraz ust. 4, prowadzi do konstatacji, że sprawy związane z prowadzeniem studiów doktoranckich, a zwłaszcza z trybem i warunkami rekrutacji na te studia, nie wchodzą w określony ustawą o PAN zakres działań Prezesa PAN, w którym ma kompetencje do wydawania decyzji administracyjnych. A stosownie do regulacji zawartej w art. 22 ust. 3 zdanie II tylko w tym zakresie wydawane decyzje Prezesa PAN są decyzjami organu drugiej instancji w rozumieniu kpa względem decyzji dyrektora instytutu naukowego.

Po drugie, sięganie do wykładni przepisu art. 22 ust. 3 ustawy o Polskiej Akademii Nauk przez analogię do przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym tylko dowodzi niepewności co do tego czy rzeczywiście przepis, art. 22 ust. 3 ustawy o PAN statuuje dwuinstancyjność postępowania w sprawach, w których przedmiotem jest odmowa przyjęcia na studia doktoranckie w placówce naukowej. Nie jest przekonująca argumentacja odwołująca się do zasady "równości stron", a mająca uzasadniać jednakowy tryb odwołania od decyzji odmawiającej przyjęcia na studia doktoranckie w szkole wyższej i w placówce naukowej.

U podstaw zasady równości leży założenie jednakowej sytuacji, która tę równość by uzasadniała.

Powyższe orzeczenie pomija, że to z woli ustawodawcy, za którym przemawia domniemanie ustawodawcy racjonalnego, od 1 września 2005 r. wprowadzono odrębne regulacje dotyczące studiów doktoranckich w szkołach wyższych działających na zasadach autonomii ( art. 4 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym), oraz w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk mających charakter samodzielnych państwowych jednostek organizacyjnych wyposażonych w osobowość prawną ( art. 62, 36 ust. 2).

W świetle definicji zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, studia doktoranckie w szkole wyższej są formą nauki zmierzającej do uzyskania zaawansowanej wiedzy w określonej dziedzinie lub dyscyplinie nauki, przygotowującej do samodzielnej działalności badawczej i twórczej oraz do uzyskania stopnia naukowego doktora. Taki charakter studiów doktoranckich na uczelni wyższej podkreślił Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 kwietnia 2005 r. SK 51/03 (OTK-A, 2005/4/39) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 czerwca 2006 r. I SAB/Wa 43/05 (Lex nr 219345).

W myśl przepisów art. 2 ust. 1 pkt 1 i 5 oraz art. 36 ust. 3 ustawy o Polskiej Akademii Nauk pierwszoplanowym zadaniem instytutów naukowych jako podstawowych placówek naukowych jest prowadzenie badań naukowych, kształcenie pracowników naukowych oraz specjalistów o szczególnych kwalifikacjach w określonych dyscyplinach. W świetle tych regulacji uruchamianie przez instytut fakultatywnych ( art. 36 ust. 4 - instytut może...) studiów doktoranckich wskazuje na to, iż ustawa o PAN kładzie inny akcent na charakter studiów doktoranckich, przez ich powiązanie z zadaniami instytutu i potrzebami w zakresie rozwoju nauki. Jednym z podstawowych obowiązków uczestników studiów doktoranckich zgodnie z art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o s.n. i t.n. jest prowadzenie badań naukowych i składanie sprawozdań z ich przebiegu, a krąg placówek naukowych mogących prowadzić te studia doktoranckie, art. 37 ust. 1 zawęża do tych, które mają uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitacyjnego.

Już ta analiza porównawcza dowodzi, że nie można wyprowadzić argumentu o konieczności -podyktowanej zasadą równości- zastosowania jednakowego trybu rekrutacji na studia doktoranckie w szkołach wyższych i w placówkach naukowych, a w szczególności, o obowiązywaniu zasady dwuinstancyjności przy przyjmowaniu na studia doktoranckie w placówce naukowej PAN.

Okoliczność, że skreślenie z Listy doktorantów w placówce naukowej podlega postępowaniu dwuinstancyjnemu (art. 38 ust. 2 ustawy o s.n. i t.n.) nie może stanowić sama przez się wystarczającego argumentu, za przyjęciem takiego postępowania na etapie rekrutacji. Skutkiem przyjęcia na studia doktoranckie, jest bowiem nawiązanie stosunku administracyjno-prawnego (tak np. Trybunał konstytucyjny w powołanym wyroku z 25.04.2005 r. czy M. Skąpski- charakter prawny studiów doktoranckich- Pip 1998/2/66) którego rozwiązanie może uzasadniać poddanie przyczyn skreślenia z Listy doktorantów dwuinstancyjnej kontroli.

Powyższe rozważania prowadzą Wojewódzki Sąd Administracyjny w obecnej sprawie do zajęcia stanowiska, iż Prezes Polskiej Akademii Nauk nie ma przymiotu organu odwoławczego od wydanej w postępowaniu rekrutacyjnym decyzji dyrektora placówki naukowej odmawiającej przyjęcia na studia doktoranckie.

W konsekwencji wydanie przez dyrektora placówki naukowej decyzji w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia na studia doktoranckie w trybie przepisu § 5 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie studiów doktoranckich prowadzonych przez placówki naukowe ( Dz. U. z 2007 r., Nr 1, poz. 2) następuje w postępowaniu jednoinstancyjnym, a od decyzji nie służy odwołanie w toku instancji.

W myśl przepisu art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie,

chyba że skargę wnosi prokurator lub rzecznik Praw Obywatelskich. Ustawa w przepisie § 2 tego artykułu definiuje wyczerpanie środków zaskarżenia jako sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie. Wprawdzie zatem przepis wymienia te środki zaskarżenia przykładowo ( taki jak...), to jednak wspólną ich cechą jest to, iż muszą być przewidziane w ustawie.

W świetle wyżej poczynionych ustaleń ani ustawa z dnia 23 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk, ani ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, ani też wydane na jej podstawie Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie studiów doktoranckich prowadzonych przez placówki naukowe, nie przewidują żadnego środka zaskarżenia od decyzji dyrektora placówki naukowej PAN odmawiającej przyjęcia na studia doktoranckie.

W takiej sytuacji warunkiem dopuszczalności wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego na decyzję dyrektora Instytutu [...] PAN było spełnienie dyspozycji przepisu art. 52 § 4 ustawy p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem w przypadku aktów innych niż objęte dyspozycją § 3 (akty określone w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a.), jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Zawarta w zdaniu II- gim tego przepisu regulacja, iż termin, o którym mowa w § 3 nie ma zastosowania oznacza, iż ustawa nie określa terminu, w którym po dokonaniu wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, winna być wniesiona skarga.

Z przedstawionych akt postępowania rekrutacyjnego na studia doktoranckie w roku 2009/2010, ani że skargi ani też z jej uzupełnienia pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. nie wynika by złożenie przez skarżącego skargi na decyzję dyrektora Instytutu [...] z dnia 16 października 2009 r. poprzedzone było wezwaniem tego organu do usunięcia naruszenia prawa.

Sama okoliczność, iż nie był skarżący pouczony o takim warunku dopuszczalności skargi, nie sanuje tego braku.

Z tych względów skarga jako niedopuszczalna ulegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm). Wobec odrzucenia skargi, skoro nie zachodzą przewidziane art. 200 w/w ustawy podstawy do zwrotu poniesionych kosztów, zastosowanie ma przepis art. 199 w myśl którego strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie, chyba iż przepis szczególny stanowi inaczej.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.