Tezy
W sytuacji, gdy nie istniała możliwość przedłużenia terminu do zwrotu podatku w terminie 15 dni, to brak było podstaw do odmowy zwrotu w terminie 15 dni.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Jan Rudowski, Asesor sądowy WSA Sylwester Golec (spr.), Protokolant Aneta Witkowska, po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2003 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu na rachunek bankowy różnicy w podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącej Spółki kwotę 250 zł ( dwieście pięćdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] września 2002 r. [...] Urząd Skarbowy W. odmówił "S." Sp. z o.o. zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za miesiąc marzec 2002 r. w kwocie 3 100 000,00 zł w terminie piętnastu dni. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że spółka dokonała zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń za miesiąc lipiec 2001 r. z jednodniowym opóźnieniem. W ocenie organu podatkowego okoliczność ta na podstawie art. 21 ust. 6a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) wykluczała możliwość dokonania zwrotu nadwyżki podatku w terminie piętnastu dni. Zgodnie z tym przepisem podatnikowi przysługuje zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 15 dni od dnia złożenia rozliczenia, jeżeli podatnik w ciągu 12 miesięcy przed datą złożenia deklaracji podatkowej terminowo regulował podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy oraz inne zobowiązania podatkowe stanowiące dochody budżetu państwa.
Od decyzji tej spółka wniosła odwołanie do Izby Skarbowej w W.. W odwołaniu spółka stwierdziła, że organ podatkowy dokonał zwrotu nadwyżki podatku w dniu 4 lipca 2002 r. z odsetkami liczonymi od dnia 15 maja 2002 r. tj. od upływu 25 dnia od złożenia rozliczenia podatku za miesiąc marzec 2002 w dniu 29 kwietnia. Spółka wywodziła, że na podstawie art. 21 ust. 6a powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym do 26 marca 2002 r. przysługiwało jej prawo do zwrotu podatku w terminie 15 dni od dnia złożenia rozliczenia podatku za marzec 2002 r. i w związku z tym należą jej się wyższe odsetki za nieterminowy zwrot nadwyżki podatku. W ocenie spółki brak było podstaw do wydawania decyzji odmawiającej zwrotu podatku w krótszym terminie, po dniu w którym spółce zwrócono nadwyżkę podatku. W odwołaniu decyzji organu pierwszej instancji zarzucono:
- naruszenie art. 21 ust. 6a powołanej ustawy poprzez jego błędną interpretację, w szczególności poprzez przyjęcie, że zwłoka w zapłacie zaliczek na podatek, niewspółmiernie niższych od wnioskowanego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym powodowała niemożność skorzystania przez skarżącą spółkę z prawa do zwrotu w krótszym terminie
- poddanie w decyzji ocenie okoliczności faktycznej, która była już badana przed dokonaniem zwrotu nadwyżki podatku w dniu 4 lipca 2002 r.
- wiązanie negatywnych dla podatnika skutków z zaległością, która była tak niewielka, że nie skutkowała nawet obowiązkiem zapłaty odsetek
- naruszenie art. 165 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niewydajnie postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie zasadności zwrotu w krótszym terminie
- naruszenie art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej
Decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2003 r. Izba Skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego. W uzasadnieniu decyzji organ drugiej instancji zarzuty zawarte w odwołaniu uznał za bezzasadne i w pełni podzielił argumentację zawartą w decyzji organu pierwszej instancji.
Na decyzję tę spółka wniosła Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze powtórzono zarzuty zgłoszone w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji, a ponadto podnoszono, że:
- Izba Skarbowa naruszyła art. 200 § 1 poprzez niewyznaczenie stronie terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego
- naruszenie art. 210 § 4 ordynacji podatkowej poprzez nieustosunkowanie się w uzasadnieniu decyzji do wszystkich zarzutów podniesionych w odwołaniu
- zaliczki na podatek, które skarżąca spółka wpłaciła ze zwłoką nie stanowiły jej zobowiązania podatkowego, ale były uiszczane przez spółkę jako przez płatnika, a zatem nie mogą być uznane za nieterminowo regulowane przez podatnika zobowiązania podatkowe, o których mowa w art. 21 ust. 6a powołanej ustawy
Izba Skarbowa w odpowiedzi na skargę nie zgodziła się z argumentacją zawartą w skarze wniosła o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
skarga jest zasadna,
aczkolwiek z innych przyczyn niż w niej wywiedzione. Rozpoznając sprawę niezależnie od granic skargi zgodnie z uprawnieniem wynikającym z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) Sąd stwierdził, że w sprawie nie istniały podstawy do wydania decyzji odmawiającej zwrotu podatku skarżącej spółce w terminie 15 dni, z uwagi na niedokonanie przez organ podatkowy skutecznego przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku. W rozpoznanej sprawie Urząd Skarbowy wydał decyzję z dnia [...] września 2002 r. na mocy, której odmówił skarżącemu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie wynikającym z art.21 ust. 6a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 11, poz.50 ze zm.). Skarżąca spółka wniosek o zwrot nadwyżki podatku w terminie 15 dni, złożyła wraz z deklaracją VAT-7 za pośrednictwem poczty w dniu 25 kwietnia 2002 r. Z zaskarżonej decyzji wynika, że wniosek ten wpłynął do Urzędu Skarbowego w dniu 29
kwietnia 2002 r. Wydanie decyzji odmawiającej zwrotu podatku nastąpiło po upływie terminu wynikającego z powołanego przepisu tj. po upływie piętnastu dni od wpływu do Urzędu Skarbowego rozliczenia za miesiąc, którego zwrot dotyczył a także po dokonaniu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego, który nastąpił w dniu 3 lipca 2002 r. Z akt sprawy wynika, że Urząd Skarbowy w dniu 17 maja 2002 r. doręczył stronie dwa postanowienia na mocy których wszczął postępowanie w sprawie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz przedłużył termin zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego zasadność zwrotu.
W ocenie Sądu w składzie rozpoznającym tę sprawę do zwrotu podatku na podstawie art. 21 ust. 6a powołanej ustawy, w treści mającej zastosowanie do zwrotów nadwyżki podatku naliczonego za miesiąc marzec 2002 r., należało stosować te same zasady, co do zwrotu nadwyżki w podstawowym terminie określonym w art. 21 ust. 6 powołanej ustawy. Wynika to z powiązania regulacji zawartej w art. 21 ust 6a z regulacją zawartą w art. 21 ust. 6. Przepis art. 21 ust. 6 powołanej ustawy w okresie, którego dotyczy sprawa brzmiał "zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w ciągu 25 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, urząd skarbowy może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej odsetkom stosowanym w przypadku odroczenia
terminu płatności podatku lub jego rozłożenia na raty". Zgodnie z art. 21 ust. 6a powołanej ustawy do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego na podstawie tego przepisu odpowiednie zastosowanie miał przepis art. 21 ust. 6 powołanej ustawy.
W rozpoznanej sprawie organ miał prawo do przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego oraz do wszczęcia postępowania wyjaśniającego w zakresie zwrotu w terminie 15 dni od dnia wpływu do organu wniosku o zwrot nadwyżki podatku wraz z deklaracją VAT - 7 za miesiąc marzec 2002 r. tj. w terminie 15 dni od dnia 29 kwietnia 2002 r. W rozpoznanej sprawie przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego oraz wszczęcie postępowania wyjaśniającego w zakresie tego zwrotu nastąpiło po upływie tego terminu, który jest terminem nieprzywracalnym. Po upływie terminu określonego w art. 21 ust. 6a powołanej ustawy organ podatkowy utracił możliwość jego przedłużenia i miał obowiązek zwrócić nadwyżkę podatku naliczonego na rachunek podatnika. Z tego względu również utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją, decyzja Urzędu Skarbowego odmawiająca zwrotu nadwyżki podatku w terminie określonym w art. 21 ust. 6a nie mogła być wydana. Po upływie terminu do zwrotu nadwyżki podatku nie istniały podstawy do odmowy
podatnikowi zwrotu podatku w terminie piętnastodniowym. Zdaniem składu orzekającego wynika to z wykładni językowej pojęcia "przedłużyć". Tym bardziej podstawy te nie istniały po dokonaniu zwroty nadwyżki podatku naliczonego. W sytuacji, gdy nie istniała możliwość przedłużenia terminu do zwrotu podatku w terminie 15 dni, brak było podstaw do odmowy zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w tym terminie. Wydając niniejsze orzeczenie Sąd podzielił argumentacje wyrażoną w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłych na gruncie uregulowań zawartych w art. 21 ust. 6 powołanej ustawy: wyrok z dnia 29 grudnia 1999 r. sygn. akt III SA 8337/99, wyrok z dnia 4 lipca 2000 r. sygn. akt III SA 1693/99, wyrok z dnia 24 maja 2001 r. sygn. akt. III SA 3179/00.
Z tego względu należało uznać, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 21 ust. 6a powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, które niewątpliwie miało wpływ na wynik sprawy.
Mając powyższe na uwadze na postawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a., art. 152 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę-Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) rozstrzygnięto jak w sentencji.