Tezy
Artykuł 14 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ stanowi dodatkową przesłankę do zawieszenia postępowania w stosunku do przesłanek przewidzianych w art. 70 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Kamińska, Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko,, Sędzia WSA Grażyna Nasierowska (spr.), Protokolant Małgorzata Szamocka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2004 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2003 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1996r. oddala skargę
Uzasadnienie
Decyzją [...] grudnia 1999 r. inspektor kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w W. określił Spółce z o. o. "P." z siedzibą w W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. w kwocie [...] zł, zaległość podatkową z tego tytułu w wysokości [...] zł oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości w wysokości [...] zł na dzień wydania decyzji.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że Spółka zaniżyła wysokość przychodów podlegających opodatkowaniu o kwotę [...] zł, gdyż nie zaewidencjonowała wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych z tytułu niewypłaconych udziałowcowi dywidend za lata 1991 - 1992 oraz za 1995 r. Wartość zaniżonych przychodów została obliczona z uwzględnieniem oprocentowania kredytów na działalność gospodarczą udzielanych przez bank, z którego kredytów korzystała zresztą Spółka w 1996 r. Organ I instancji stwierdził także zawyżenie kosztów uzyskania przychodów w łącznej wysokości [...] zł oraz zawyżenie odliczeń od dochodu z tytułu darowizn.
Składając odwołanie od decyzji inspektora kontroli skarbowej pismem z [...] grudnia 1999 r., pełnomocnik Spółki zakwestionował zasadność: uznania za przychód z nieodpłatnego świadczenia odsetek od niewypłaconej dywidendy, nie uznania za koszt uzyskania przychodu części poniesionych wydatków oraz zmniejszenia wartości darowizn podlegających odliczeniu od dochodu.
Izba Skarbowa w W. decyzją z [...] maja 2000 r. uchyliła decyzję organu I instancji oraz określiła podatek dochodowy od osób prawnych za 1996 r. w wysokości [...] zł, zaległość podatkową w wysokości [...] zł na dzień 15 grudnia 1999 r., a także odsetki za zwłokę od tej zaległości za okres od 1 kwietnia 1997 r. do 15 grudnia 1999 r. w wysokości [...] zł.
Minister Finansów decyzją z [...] października 2000 r. stwierdził z urzędu nieważność decyzji Izby Skarbowej, jako rażąco naruszającej prawo. Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji, Minister Finansów decyzją z [...] listopada 2000 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Pismem z [...] listopada 2000 r. pełnomocnik skarżącej wystąpił do Izby Skarbowej w W. z wnioskiem o zawieszenie postępowania w sprawie określenia zobowiązania podatkowego Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r., uzasadniając wniosek tym, że rozstrzygnięcie sprawy i wydanie stosownej decyzji uzależnione jest od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Naczelny Sąd Administracyjny. Pełnomocnik Spółki zapowiedział również wniesienie skargi na decyzję Ministra Finansów z [...] listopada 2000 r. W odpowiedzi na wniosek Spółki, Izba Skarbowa postanowieniem z [...] stycznia 2001 r. zawiesiła postępowanie w sprawie. Z akt sprawy wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 2002 r. , sygn. akt III SA 3585/00, oddalił skargi "P." Sp. z o. o., podzielając stanowisko wyrażone przez Ministra Finansów zarówno co do zasadności stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej z powodu rażącego naruszenia prawa, jak też w sprawie obowiązku zaliczenia do przychodów wartości otrzymanych przez Spółkę
nieodpłatnych świadczeń.
Postanowieniem z [...] marca 2003 r., Izba Skarbowa w W. podjęła z urzędu wcześniej zawieszone postępowanie w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. i po ponownym rozpatrzeniu odwołania Spółki od decyzji inspektora kontroli skarbowej z [...] grudnia 1999 r., decyzją z [...] maja 2003 r. wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), uchyliła decyzję organu I instancji oraz określiła: zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1996 r. w wysokości [...] zł, zaległość podatkową z tego tytułu w wysokości [...] zł na dzień 15 grudnia 1999 r. oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości w wysokości [...] zł za okres od 1 kwietnia 1997 r. do 15 grudnia 1999 r.
Izba Skarbowa, powołując się na art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.), podzieliła stanowisko inspektora kontroli skarbowej w części dotyczącej określenia przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w związku z niewypłaconą udziałowcowi dywidendą, ale tylko za lata 1991 i 1995. W trakcie postępowania odwoławczego stwierdzono bowiem, że uchwała wspólników z 30 marca 1995 r. podjęta w sprawie podziału zysków za 1992 r. pozbawiona była podstaw prawnych i z tego powodu odstąpiono od określenia wartości przychodu z nieodpłatnego świadczenia za ten rok.
Organ odwoławczy potwierdził zasadność argumentacji podniesionej w odwołaniu od decyzji organu I instancji przez pełnomocnika Spółki, który zakwestionował ustalenia inspektora kontroli skarbowej co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spornej kwoty wydatków oraz w zakresie możliwości odliczenia od dochodu spornej kwoty darowizn.
W uzasadnieniu decyzji z [...] maja 2003 r. Izba Skarbowa zauważyła również, że w sprawie nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996, pomimo upływu terminu wskazanego w art. 70 Ordynacji podatkowej, tj. 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Organ odwoławczy powołał się bowiem na przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287), gdyż 15 listopada 2002 r. Spółka wystąpiła do [...] Urzędu Skarbowego W. o restrukturyzację m. in. spornych zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. Zdaniem Izby Skarbowej, na podstawie art. 14 ust. 3 powołanej ustawy z 30 sierpnia 2002 r., bieg terminu przedawnienia płatności należności objętych restrukturyzacją ulega zawieszeniu od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego do dnia zakończenia restrukturyzacji. Ponieważ postępowanie restrukturyzacyjne nie zostało
zakończone do dnia wydania zaskarżonej decyzji, to w ocenie organu odwoławczego nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego za 1996 r. W konsekwencji, Izba Skarbowa uznała, że posiadała prawo do wydania [...] maja 2003 r. zaskarżonej decyzji, w której określono m. in. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2003 r. Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji "w części dotyczącej określenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej wynikającej z nie uwzględnienia w przychodach wartości nieodpłatnie otrzymanych od udziałowca świadczeń" oraz zarzuciła naruszenia art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej "poprzez niezastosowanie zasady zaufania do organów podatkowych". W uzasadnieniu skargi podniesiono, że strona skarżąca nie kwestionuje ustaleń Izby Skarbowej dotyczących określenia zaległości podatkowej oraz odsetek od tej zaległości, za wyjątkiem części odsetek, które wynikały z tego, że Spółka nie zaliczyła do przychodów wartości nieodpłatnych świadczeń uzyskanych od jej udziałowca. Zdaniem skarżącej, skoro inspektor kontroli skarbowej po przeprowadzeniu kontroli w zakresie rozliczeń z budżetem za 1992 r. nie stwierdził, że Spółka naruszyła przepisy podatkowe w związku z tym, że nie zaliczyła do przychodów wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu
pozostawienia w Spółce należnej udziałowcowi dywidendy, to organa podatkowe nie miały prawa do naliczenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych z tego tytułu za rok 1996. W ocenie skarżącej, taki stan rzeczy uzasadnia żądanie zaniechania naliczania przez Izbę Skarbową części odsetek.
W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej w W. powołał się na art. 23 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387) i wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Pismem z [...] listopada 2003 r. Spółka uzupełniła skargę, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, gdyż jej zdaniem Izba Skarbowa naruszyła art. 70 Ordynacji podatkowej poprzez wydanie decyzji 12 maja 2003 r., tj. po upływie pięcioletniego okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r.
Skarżąca, w piśmie procesowym z [...] sierpnia 2004 r., podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i stwierdziła ponadto, że przepisy ustawy z 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców nie powinny mieć zastosowania w sprawie. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a) tej ustawy, restrukturyzacji podlegały tylko znane na dzień 30 czerwca 2002 r. należności, a Spółka nie posiadała zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, bowiem decyzja inspektora kontroli skarbowej została uchylona przez Izbę Skarbową, a Minister Finansów stwierdził z urzędu nieważność decyzji Izby Skarbowej. Zdaniem skarżącej, do dnia 12 maja 2003 r. nie były zatem znane jej zaległości podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. W konsekwencji, Spółka zarzuciła organowi odwoławczemu naruszenie art. 68 i art. 70 Ordynacji podatkowej, kwestionując zasadność wydania decyzji określającej zobowiązanie podatkowe, zaległość podatkową i odsetki za zwłokę od tej
zaległości po upływie terminów przedawnienia wskazanych w powołanych przepisach.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. odpowiadając na pismo procesowe strony skarżącej, pismem z [...] sierpnia 2004 r. ustosunkował się do zarzutów w nim podniesionych i uznał je za bezzasadne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2004 r. utraciła moc ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.), zaś weszła w życie ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270). Zgodnie z art. 97 §1 ustawy Przepisy wprowadzające (...), sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z kolei z art. 1 § i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ) Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Ocenie Sądu podlegają zatem zgodność aktów administracyjnych ( w tym przypadku decyzji ) zarówno z przepisami prawa materialnego jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Ocena ta jest dokonywana według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę zgodnie z zakresem swojej właściwości, nie stwierdził podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji Izby Skarbowej w W.
Stan faktyczny sprawy jest bezsporny. Pomimo podjęcia stosownych uchwał Spółka nie wypłaciła swojemu udziałowcowi należnej dywidendy za lata 1991 i 1995, osiągając w ten sposób korzyści o nieodpłatnym charakterze (por. wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2002 r., III RN 106/01, OSN.IAPiUS 2003 nr 11, poz. 261). Z akt sprawy jednoznacznie wynika bowiem, że nieodpłatne udostępnienie Spółce kapitału przez jej wspólnika (niewypłacenie należnej wspólnikowi dywidendy) uzasadniane było tym, że wspólnik także osiągał z tego tytułu wymierne korzyści. Organa podatkowe słusznie w takiej sytuacji stwierdziły zaniżenie przychodów, gdyż skarżąca nie zaliczyła do nich wartości rynkowej uzyskanych z tego tytułu nieodpłatnych świadczeń, naruszając tym samym art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.). W świetle powołanego przepisu pozostawienie przez udziałowca do dyspozycji Spółki należnej mu dywidendy stanowi dla Spółki przychód z
tytułu nieodpłatnego świadczenia. Wysokość tego przychodu należało obliczyć według cen rynkowych, a organa podatkowe w sposób przekonujący uzasadniły przyjęcie zastosowanej metody obliczania wartości nieodpłatnego świadczenia (por. wyrok NSA z 20 marca 2003 r. I SA/Po 2708/01, POP 2003/5/139).
Z treści skargi na decyzję Izby Skarbowej w W., a także późniejszych pism procesowych skarżącej wynika, że istotą sporu pozostaje kwestia ewentualnego przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji, gdy organ odwoławczy wydał zaskarżoną decyzję dopiero [...] maja 2003 r., tj. po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).
Drugim zagadnieniem poddanym rozwadze Sądu jest ocena zasadności określenia w zaskarżonej decyzji wysokości odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych za 1996 r. Spółka powołuje się na fakt, że w przeszłości nie był podnoszony zarzut naruszenia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z zaniżeniem przychodów o wartość otrzymanego nieodpłatnego świadczenia z tytułu pozostawienia w Spółce należnej udziałowcowi dywidendy za 1991 r. Zdaniem skarżącej, w sytuacji, gdy inspektor kontroli skarbowej po przeprowadzeniu w 1994 r. kontroli m. in. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. nie zauważył nieprawidłowości dotyczących wysokości przychodów Spółki, to tym samym utwierdził ją w przekonaniu, że pozostawienie w Spółce należnej udziałowcowi dywidendy nie powoduje żadnych konsekwencji podatkowych. W takim stanie rzeczy organa podatkowe bezzasadnie określiły odsetki za zwłokę także od tej części zaległości, jaka wynikała z zaniżenia przychodów. W ocenie skarżącej,
zaskarżona decyzja narusza zasadę zaufania do organów podatkowych wyrażoną w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej.
Skład orzekający Sądu w rozpoznawanej sprawie nie podziela stanowiska prezentowanego przez Spółkę, zarówno w części dotyczącej ewentualnego przedawnienia zobowiązania podatkowego, jak też w części dotyczącej zasadności określenia w zaskarżonej decyzji wysokości odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych za 1996 r. w podatku dochodowym od osób prawnych.
Na wstępie wyjaśnić należy, że skład orzekający Sądu w pełni podziela stanowisko wyrażone w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2003 r., FPS 8/03, (ONSA 2004 nr 1, poz. 7). Zasadą jest, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się, jeżeli termin przewidziany w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej upłynął przed wydaniem decyzji organu odwoławczego. Z akt sprawy wynika jednak, że Spółka [...] listopada 2002 r. wystąpiła z wnioskiem o restrukturyzację zaległości podatkowych, w tym spornych zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1996 r., dlatego też w sprawie mogą mieć zastosowanie przepisy dotyczące trybu postępowania restrukturyzacyjnego.
Na podstawie przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.), bieg terminu przedawnienia płatności należności objętych restrukturyzacją ulega zawieszeniu na okres od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego, do dnia wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji, o której mowa w art. 21 ust. 1.
Z treści przepisów art. 2 pkt 3 i pkt 4, art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 15 - art. 17 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców wynika, że postępowaniem restrukturyzacyjnym mogły być objęte również należności sporne z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, a do takich zaliczano należności znane, choćby nawet ich wysokość nie była określona bądź ustalona prawomocną decyzją. Na wniosek przedsiębiorcy, należności sporne mogły być jednak wyłączone z restrukturyzacji. Warto zauważyć, że wbrew twierdzeniom skarżącej, w obrocie prawnym funkcjonowała decyzja organu I instancji, gdyż Minister Finansów stwierdził nieważność decyzji Izby Skarbowej, uchylającej decyzję inspektora kontroli skarbowej.
Z akt sprawy wynika, że zgodnie z wnioskiem Spółki, sporne zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. zostały objęte postępowaniem restrukturyzacyjnym, a skarżąca nie wnosiła o ich wyłączenie z restrukturyzacji. Z tych przyczyn, w rozpoznawanej sprawie należało stosować również przepisy ustawy restrukturyzacyjnej.
Skoro zatem bieg terminu przedawnienia płatności należności objętych restrukturyzacją ulega zawieszeniu na okres od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego, do dnia wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji, o której mowa w art. 21 ust. 1ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 z późn. zm.), to organ odwoławczy zasadnie wydał zaskarżoną decyzję, gdyż nie doszło do przedawnienia płatności zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. Należy zatem przyjąć, że art. 14 ust. 3 tej ustawy jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisu art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.
Skład orzekający Sądu w niniejszej sprawie podziela pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 grudnia 2002 r. , sygn. akt III SA 3585/00 (niepubl.), iż nie do pogodzenia z zasadą praworządności jest zniesienie obowiązku podatkowego wynikającego z mocy przepisu prawa z uwagi na zastosowanie zasady ogólnej postępowania podatkowego, w tym zasady zaufania do organów podatkowych. Skoro zatem z treści art. 53 i art. 54 Ordynacji podatkowej wynikał obowiązek naliczenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r., to organy podatkowe zasadnie określiły wysokość należnych odsetek w swoich decyzjach. Warto zauważyć, że stan faktyczny sprawy nie upoważniał do stwierdzenia, że doszło do naruszenia zasady zaufania obywatela do państwa. Strona skarżąca nie uprawdopodobniła nawet, że uzyskała od inspektora kontroli skarbowej informację o tym, iż niewypłacona udziałowcowi dywidenda nie może stanowić podstawy do zaliczenia wartości otrzymanego przez
Spółkę nieodpłatnego świadczenia do jej przychodów. Z akt sprawy wynika jedynie, że inspektor kontroli skarbowej przeprowadzając w 1994 r. kontrolę w zakresie rozliczeń Spółki z budżetem za 1992 r., nie wypowiedział się co do podatkowych skutków odstąpienia od dokonania wypłaty należnej udziałowcowi dywidendy za 1991 r. Warto zauważyć, że organ odwoławczy określił wysokość odsetek za zwłokę tylko do dnia wydania decyzji przez organ I instancji, tj. za okres od 1 kwietnia 1997 r. do 15 grudnia 1999 r.
W ocenie Sądu, za chybiony należało uznać zarzut Spółki, jakoby Izba Skarbowa wydając zaskarżoną decyzję naruszyła dyspozycje art. 68 Ordynacji podatkowej. Wymieniony przepis dotyczy co prawda przedawnienia prawa do wymiaru zobowiązania podatkowego, ale tylko w przypadku ustalania zobowiązania podatkowego. Należy podkreślić, że nawet w przypadku wystąpienia możliwości zastosowania tego przepisu nie nastąpiłoby przedawnienie zobowiązania podatkowego, gdyż na wniosek Spółki organ odwoławczy zawiesił postępowanie w sprawie do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Naczelny Sąd Administracyjny. Zgodnie zatem z art. 68 § 5 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia uległby zawieszeniu.
Sąd nie dopatrzył się takiego naruszenia prawa materialnego lub procedury, które powodowałoby konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji.
Jednocześnie Sąd podziela stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, wyrażone w odpowiedzi na skargę, że argumenty podnoszone w skardze winny być rozpatrywane w odrębnym postępowaniu dotyczącym umorzenia odsetek, które zgodnie z art. 67 §1 Ordynacji podatkowej może być wszczęte jedynie na wniosek podatnika.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd orzekł, jak w sentencji.