Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

II SO/Gd 9/07 - Postanowienie WSA w Gdańsku z 2008-04-11

0
Podziel się:

Wniosek o wymierzenie grzywny w razie nieprzekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego ma charakter jedynie dyscyplinujący, przymuszający do wykonania obowiązku określonego w art. 54 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co powoduje, że w przypadku wykonania tego obowiązku po złożeniu wniosku o wymierzenie grzywny postępowanie w sprawie wymierzenia grzywny staje się bezprzedmiotowe.
Przekazanie przez organ do sądu skargi, akt i odpowiedzi na skargę po wniesieniu wniosku o ukaranie grzywną organu z powodu niewykonania tego obowiązku, jest swego rodzaju uwzględnieniem wniosku, co uzasadnia na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 64 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie wnioskodawcy od organu zwrotu poniesionych kosztów postępowania.

Tezy

Wniosek o wymierzenie grzywny w razie nieprzekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego ma charakter jedynie dyscyplinujący, przymuszający do wykonania obowiązku określonego w art. 54 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co powoduje, że w przypadku wykonania tego obowiązku po złożeniu wniosku o wymierzenie grzywny postępowanie w sprawie wymierzenia grzywny staje się bezprzedmiotowe.

Przekazanie przez organ do sądu skargi, akt i odpowiedzi na skargę po wniesieniu wniosku o ukaranie grzywną organu z powodu niewykonania tego obowiązku, jest swego rodzaju uwzględnieniem wniosku, co uzasadnia na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 64 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie wnioskodawcy od organu zwrotu poniesionych kosztów postępowania.

Sentencja

Dnia 11 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J. P. o wymierzenie Prokuratorowi Okręgowemu w G. grzywny z powodu nieprzekazania do sądu administracyjnego w terminie skargi na jego bezczynność w sprawie rozpoznania zażalenia od postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia 1/ umorzyć postępowanie, 2/ zasądzić od Prokuratora Okręgowego w G. na rzecz wnioskodawcy J. P. 100 (sto) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskodawca J. P. w dniu 5 września 2007 r. złożył wniosek, z którego wynika, iż domaga się wymierzenia Prokuratorowi Okręgowemu w G. grzywny z powodu nieprzekazania do sądu administracyjnego w terminie jego skargi z dnia 26 kwietnia 2007 r. na bezczynność Prokuratora w sprawie rozpoznania zażalenia od postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. W toku postępowania, w trakcie którego ustalano, czy skarżący rzeczywiście taką skargę wniósł za pośrednictwem Prokuratora Okręgowego w G., Prokurator w dniu 10 stycznia 2008 r. skargę z dnia 26 kwietnia 2007 r. do Sądu wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę przekazał. W dniu 29 lutego 2008 r. skarga ta w sprawie II SAB/Gd 4/08 została odrzucona, jako niedopuszczalna.

W dniu 14 września 2007 r. wnioskodawca uiścił na wezwanie Przewodniczącego Wydziału wpis sądowy w wysokości 100 zł.

W tych okolicznościach Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje.

Wobec tego, że Prokurator Okręgowy w G. przekazał do Sądu skargę wnioskodawcy z 26 kwietnia 2007 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postępowanie w sprawie wymierzenia mu grzywny z powodu nieprzekazania tej skargi stało się bezprzedmiotowe i dlatego na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 64 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) podlega ono umorzeniu. W ocenie Sądu wniosek o wymierzenie grzywny w razie nieprzekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego ma charakter jedynie dyscyplinujący, przymuszający do wykonania obowiązku określonego w art. 54 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co powoduje, że w przypadku wykonania tego obowiązku po złożeniu wniosku o wymierzenie grzywny postępowanie w sprawie wymierzenia grzywny staje się bezprzedmiotowe. Sąd nie podziela odmiennego poglądu w tym zakresie wyrażonego w orzeczeniu Naczelnego Sądu
Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie II OSK 1024/06, które zostało opublikowane w ONSAiWSA nr 6 z 2006 r., poz. 156. Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca regulując podobną instytucję prawną, mianowicie skargę o wymierzenie grzywny z powodu niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz z powodu bezczynności organu po wyroku uwzględniającym skargę na akt lub czynność (art. 154 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) wyraźnie postanowił, iż wykonanie obowiązku po wszczęciu postępowania przed sądem administracyjnym mającym na celu wymuszenie wykonania tego obowiązku, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi (art. 154 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W związku z tym, skoro w przepisach regulujących wymierzenie grzywny z powodu nieprzekazania sądowi skargi, akt i odpowiedzi na skargę brak podobnego przepisu, to nie można przyjmować, że również w tym przypadku wykonanie obowiązku po wszczęciu postępowania mającego
na celu wymuszenie wykonania obowiązku nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia wniosku. Z różnie brzmiących przepisów nie można w drodze wykładni uzyskać takiej samej normy prawnej. Gdyby ustawodawca chciał, aby wykonanie obowiązku przekazania skargi, akt i odpowiedzi na skargę po wniesieniu wniosku o ukaranie grzywną nie powodowało umorzenia postępowania lub oddalenia wniosku, to podobnie jak w przypadku skargi o wymierzenie grzywny dałby temu wyraz w wyraźnym przepisie. Istotne jest przy tym, że w art. 55 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, regulującym instytucję wniosku o ukaranie organu grzywną z powodu nieprzekazania do sądu administracyjnego skargi, akt i odpowiedzi na skargę znajduje się odesłanie do odpowiedniego stosowania niektórych przepisów regulujących skargę o wymierzenie grzywny. Jednakże odesłanie to jest ograniczone tylko do przepisu określającego wysokość grzywny.

Wobec umorzenia postępowania z powodu wykonania obowiązku przekazania skargi, akt i odpowiedzi na skargę do sądu administracyjnego po wniesieniu wniosku o ukaranie organu grzywną, Sąd zasądził zwrot poniesionych przez wnioskodawcę kosztów postępowania. Do wniosku o wymierzenie grzywny z powodu nieprzekazania skargi, akt i odpowiedzi na skargę do sądu administracyjnego stosuje się odpowiednio przepisy o skardze (art. 64 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W związku z tym należy także stosować art. 201 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3. W powołanym przepisie unormowano zaś instytucję autokontroli, czyli uwzględnienia skargi przez organ administracji publicznej, którego działanie lub bezczynność zostały zaskarżone. Stosując ten przepis odpowiednio do wniosku o wymierzenie grzywny organowi z powodu nieprzekazania do sądu skargi,
akt i odpowiedzi na skargę należy przyjąć, że przekazanie przez organ do sądu skargi, akt i odpowiedzi na skargę po wniesieniu wniosku o ukaranie grzywną organu z powodu niewykonania tego obowiązku, jest swego rodzaju uwzględnieniem wniosku, co uzasadnia na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 64 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie wnioskodawcy od organu zwrotu poniesionych kosztów postępowania. Sąd nie podziela przy tym odmiennego w tym zakresie poglądu wyrażonego w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 września 2007 r. w sprawie I OZ 662/07. W orzeczeniu tym pominięto bowiem odpowiednie stosowanie do wniosku przewidzianego w art. 55 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przepisów o skardze - odpowiednie stosowanie uzasadnione treścią art. 64 § 3 tej ustawy, które zostało potwierdzone także w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2008 r. w sprawie II FPS 1/08, w której stwierdzono, że wniosek o wymierzenie organowi
grzywny, wymieniony w art. 55 § 1 zdanie pierwsze Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest pismem wszczynającym odrębne postępowanie w rozumieniu art. 63 tej ustawy. Nie jest zatem istotne, że w art. 201 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wymieniono wyraźnie jedynie przyczynę umorzenia określoną w art. 54 § 3 tej ustawy. Istotne jest, że przyczyną umorzenia postępowania, o której mowa w tym przepisie, jak i przyczyną umorzenia postępowania w niniejszej sprawie jest to, iż środek prawny użyty przez dochodzącego przed sądem administracyjnym ochrony praw spełnił swój cel bez potrzeby angażowania do tego sądu administracyjnego. W przypadku art. 54 § 3 środkiem tym jest skarga na działanie lub bezczynność organu administracji publicznej, zaś w niniejszej sprawie środkiem tym jest wniosek o wymierzenie grzywny, który miał zmusić organ władzy państwowej do przekazania skargi do sądu administracyjnego. To istotne podobieństwo uzasadnia stosowanie w obu przypadkach art. 201 § 1
Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli dochodzący ochrony praw przed sądem administracyjnym musiał ponieść koszty postępowania, przy czym w pierwszym przypadku jest to stosowanie bezpośrednie, zaś w drugim odpowiednie w związku z art. 64 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Ponadto jeżeli chodzi o zwrot wnioskodawcy poniesionych przez niego kosztów postępowania, to Sąd uznaje, że obowiązek zwrotu tych kosztów jest niezależny od dalszych losów przekazanej skargi. W szczególności nie ma na niego wpływu uznanie, iż przekazana skarga nie była dopuszczalna. Zdaniem Sądu obowiązek organu, za pośrednictwem którego wniesiono skargę do sądu administracyjnego, przekazania tej skargi do sądu wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę jest niezależny od jej dopuszczalności. Jeżeli skarga jest niedopuszczalna organ, za pośrednictwem którego wniesiono skargę nie może decydować o jej dopuszczalności i w razie uznania, że jest ona niedopuszczalna nieprzekazywać jej z tego powodu do sądu administracyjnego. W takiej sytuacji organ winien przekazać skargę do sądu administracyjnego, zaś w odpowiedzi na skargę zawrzeć swoje stanowisko o niedopuszczalności skargi.

Z tych wszystkich względów na mocy powołanych przepisów orzeczono, jak w sentencji.

inne
orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)