Tezy
Skarga na bezczynność komornika sądowego prowadzącego egzekucję na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) dotyczy działalności nie objętej właściwością sądu administracyjnego i jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Danuta Tryniszewska - Bytys (spr.), po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2008 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. T. na bezczynność Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym w B. P. w przedmiocie załatwienia wniosku o zaniechanie prowadzenia egzekucji p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Uzasadnienie
Pismem z dnia 29 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tutejszego sądu 09 maja 2008 r.) J. T. wniósł skargę na bezczynność Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym w B. P. zarzucając, iż od w/w organu nie otrzymał odpowiedzi na jego wniosek z dnia 29 lutego 2008 r. o zaniechanie egzekucji.
W odpowiedzi na skargę Komornik Sądowy podał, iż nie jest organem właściwym do umorzenia postępowania egzekucyjnego i nie jest władny samodzielnie podjąć decyzji o zaniechaniu potrąceń z renty skarżącego, a może to uczynić jedynie na wniosek wierzyciela, którym w przedmiotowej sprawie egzekucyjnej jest Sąd Rejonowy w B. P. Organ zwrócił również uwagę, iż J. T. składał wielokrotnie skargi na czynności Komornika do Sądu Rejonowego w B. P., w tym również związane z zajęciem renty. Skarga na dokonane zajęcie została oddalona postanowieniem Sądu Rejonowego w B. P. w dniu [...] stycznia 2007 r. w sprawie sygn. akt I Co [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Zgodnie z treścią art. 184 zd. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej tylko w zakresie określonym w ustawie. Zakres ten przede wszystkim ustalony został w art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) powoływanej dalej jako p.p.s.a., w którym postanowiono, iż sprawą sądowoadministracyjną (podlegającą rozpoznaniu przez sąd administracyjny) jest sprawa z zakresu kontroli działalności administracji publicznej, której zasady prowadzenia normuje ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak też inna sprawa, do której przepisy tej ustawy stosuje się z mocy ustaw szczególnych. Zasadniczy katalog działań organów administracji publicznej objętych kontrolą sądów administracyjnych został ustalony w art. 3 § 2 p.p.s.a. Kontrola ta obejmuje skargi na: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w
postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), akty prawa miejscowego (pkt 5) i inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej (pkt 6), akty nadzoru (pkt 7) i skargi na bezczynność organów w przypadkach wymienionych w pkt 1- 4 tego przepisu.
Zgodnie z regulacją art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Wskazać w tym miejscu trzeba, iż ani przepis art. 3 § 2 p.p.s.a., ani żaden inny obowiązujący przepis prawa polskiego nie przewiduje, iż działalność (bezczynność) komornika sądowego prowadzącego egzekucję na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego podlega kontroli sądu administracyjnego. Bezczynność ta nie jest bowiem bezczynnością w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 1- 4 p.p.s.a. polegającą na niewydaniu aktu lub niedokonaniu czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z prawa administracyjnego.
Informacyjnie podać natomiast należy, iż zakwestionowanie prawidłowości prowadzenia przez komornika sądowego egzekucji może nastąpić w dwóch trybach: poprzez złożenie skargi na czynności komornika (lub na zaniechanie dokonania przez niego czynności) w trybie art. 767 § 1 Kpc do sądu powszechnego (sądu rejonowego) lub też poprzez zawiadomienie prezesa sądu rejonowego, przy którym działa komornik, jako organu sprawującego nadzór na komornikami sadowymi w trybie art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191 ze zm.). Jak wskazuje się w doktrynie, skarga na "zaniechanie dokonania czynności" (wnoszona do sądu rejonowego) oznacza skargę na zaniedbanie dokonania dodatkowych czynności, które dla zabezpieczenia praw strony komornik obowiązany był podjąć. Bezczynność komornika oznacza inne zaniechanie, wynikające np. z niedbalstwa i może być zwalczana przez stronę w drodze nadzoru służbowego prezesa sądu nad komornikiem. Prezes sądu
rejonowego, przy którym działa komornik, nadzoruje bowiem formalną poprawność jego działania, a w szczególności szybkość i rzetelność prowadzenia postępowania poprzez badanie, czy w konkretnych sprawach nie zachodzi nieuzasadniona przewlekłość w podejmowaniu czynności, przy czym nadzór nie może wkraczać w działania podlegające nadzorowi sądu w trybie art. 767 Kpc. Nadto bezczynność komornika może być również zwalczana przez samorząd komorniczy. Ustawa o komornikach sądowych w art. 6 nakłada bowiem na samorząd komorniczy obowiązek rozpatrywania skarg na postępowanie komornika. Ponadto z art. 65 ust. 3 tej ustawy wynika, że przedmiotem nadzoru Krajowej Rady Komorniczej jest terminowość, rzetelność i skuteczność postępowania egzekucyjnego (vide Z. Szczurek (red.) "Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie egzekucyjne i zabezpieczające. Komentarz" Currenda 2005, wyd. 3, tezy do art. 767 Kpa).
Powyższe uprawnia zatem do podtrzymania ustalonej na wstępie niniejszego uzasadnienia tezy, iż skarga na bezczynność komornika sądowego prowadzącego egzekucję na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego dotyczy działalności nie objętej właściwością sądu administracyjnego i jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Podobne stanowisko wyrażone zostało w postanowieniu WSA w Łodzi z dnia 16 listopada 2006 r. w sprawie sygn. akt III SA/Łd 506/06, nie publ., w którym wskazano, iż działalność komornika sądowego nie ma charakteru działalności administracji publicznej.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.