Tezy
Organ zamiast wydać decyzję odmowną, odmówił bezpodstawnie nadania biegu merytorycznie błędnemu wnioskowi i przystąpił do udzielania stronie instrukcji na temat prawidłowej zdaniem organu treści wniosku. Skarżący został nakłoniony do złożenia określonego treściowo wniosku, którego skutkiem w sposób nieuchronny było przyznanie mu renty w znacząco niższej wysokości. Nie wiadomo czy skarżący w sposób świadomy dokonał wyboru określonej formy przekazania gospodarstwa rolnego i związanego z tym wariantu wniosku. Czynności podejmowane przez organ mogły oznaczać próbę ominięcia konsekwecji prawnych zasady skargowości oraz nie wykluczały prawdopodobieństwa zarzutu nakłonienia strony do podjęcia działania niekorzystnego w jej sferze prawnej, gdy możliwa była próba pogodzenia oczekiwań skarżącego i wchodzących w rachubę wariantów przekaznia gospodarstwa rolnego. Zaskarżone decyzje pozostały w zgodzie z powołanymi w nich szczegółowymi podstawami prawnymi. Uwzględnienie skargi miało związek z dostrzeżonymi z urzędu
naruszeniem zasad ogólnych
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA - Julia Szczygielska, Asesor WSA - Olga Białek, Protokolant - Iwona Borecka, po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora D. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie przyznania renty strukturalnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana III. zasądza od Dyrektora D. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. na rzecz skarżącego kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów postępowania sądowego
Uzasadnienie
W dniu [...]r. skarżący J. P. złożył na formularzu o symbolu W-RS1 wniosek o przyznanie renty strukturalnej. W treści formularza zawarte było oświadczenie rolnika i jego małżonka, że "znane mi są zasady przyznawania i wypłaty rent strukturalnych". W części formularza dotyczącej danych przejmującego, w objaśnieniach wskazano na możność wskazania więcej niż jednego przejmującego. Skarżący oznaczył jako przejmującego córkę, jako cel przejęcia "przekazanie gospodarstwa następcy". W uwagach zawarto adnotację organu "Bez dodatku na małżonkę (żona renta inwalidzka)". Do wniosku dołączono dowody własności nieruchomości rolnych, z których część stanowiła własność skarżącego i jego żony na prawach wspólności ustawowej, a część przedmiot własności odrębnej jego żony, przy czym nieruchomości wspólne tworzyły gospodarstwo rolne w miejscowości K., zaś nieruchomości żony skarżącego w miejscowości G.. W dniu [...]r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa skierował do skarżącego,
doręczone mu w dniu następnym, postanowienie stwierdzające na podstawie § 20 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 114, poz. 1191), że skarżący spełnia warunki niezbędne do uzyskania renty strukturalnej określone w § 4 pkt 1-3, pkt 6 i 7, § 11 i § 20 ust. 4 rozporządzenia, zaś przejmujący posiada wymagane kwalifikacje. W obszernym pouczeniu wskazano na wymagany termin zawarcia umowy o przekazaniu gospodarstwa rolnego, opisano ogólnie warunki dotyczące osoby nabywającej gospodarstwo i przesłanki skutecznego przekazania gospodarstwa. W dniu [...]r. skarżący złożył na takim samym formularzu zmianę wniosku, również podpisaną ponadto przez jego żonę i córkę. Dołączył odpis umowy darowizny przez skarżącego i jego żonę na rzecz córki obu gospodarstw rolnych. Według § 4 umowy strony zostały pouczone o treści § 6 i 7 powołanego
rozporządzenia i złożyły wymagane oświadczenia. Decyzją z dnia [...]r. przyznano skarżącemu rentę strukturalną w wysokości [...]zł. W uzasadnieniu podano składniki renty, jako 210% najniższej emerytury i zwiększenie o 50% tej emerytury za trwałe przekazanie gospodarstwa rolnego o powierzchni co najmniej 3 ha użytków rolnych, przy czym kwota tej emerytury wynosi 562,58 zł (MP z 2004 r. Nr 10, poz. 162).
W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił, że wysokość renty jest niezgodna z uzyskanym przez niego wcześniej pouczeniem, zgodnie z którym dalszym składnikiem renty powinno być zwiększenie o 4% za każdy hektar ponad 3 ha, czyli za [...] ha. Był też pouczony o zakazie zbycia osobno gospodarstwa rolnego przez żonę na rzecz innego dziecka. Twierdził, że został wprowadzony w błąd i czuje się oszukany. Do odwołania dołączył odpis "Przewodnika dla rolników - renty strukturalne i pomoc młodym rolnikom" wydanego przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi - Krajowe Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich, z omówieniem wysokości renty strukturalnej, a w szczególności jej składnika w postaci 2% kwoty najniższej emerytury za każdy pełny ha UR przekazany osobie fizycznej i dalsze 2%, jeżeli osoba ta jest młodym rolnikiem, czyli w wieku poniżej 40 lat. Przekazując odwołanie organ I instancji wyjaśnił pisemnie, że skarżący początkowo zamierzał złożyć wniosek przy przekazaniu gospodarstwa dla dwóch
córek, z których jedna była rolnikiem, a druga następcą. Skarżącego pouczono o niezgodności takiego przekazania z rozporządzeniem oraz udzielono mu wyczerpujących informacji na temat ewentualnej wysokości renty. Skarżący nie wierzył tym pouczeniem, gdyż posiadał broszury inaczej to ujmujące. Zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał powyższą decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ przytoczył treść wniosku skarżącego i wyjaśnienia organu I instancji oraz odpowiednie przepisy rozporządzenia rentowego. Podkreślił, że skarżący i jego żona podpisali oświadczenie o znajomości zasad przyznawania rent strukturalnych. Nie przekazali gospodarstwa na powiększenie innego gospodarstwa rolnego i dlatego skarżącemu nie przysługuje zwiększenie wysokości renty z tego tytułu. Wyliczenie renty zawarte w decyzji było prawidłowe.
W skardze do sądu administracyjnego skarżący zarzucił, że uzyskane w organie I instancji pouczenie było zgodne z treścią dołączonego do odwołania przewodnika. Według pouczenia, w przypadku przekazania gospodarstw na rzecz córki, skarżący miał otrzymać rentę w wysokości około [...]zł i dlatego dokonał tego przekazania. Organ przymusił go do przekazania gospodarstw jednej córce, podczas gdy chciał z żoną przekazać każde osobno na dwie córki, mógł też sprzedać [...]ha, a za przekazanie reszty mieć taką samą rentę, przy czym bardziej korzystna dla następcy byłaby sprzedaż, a nie darowizna gospodarstwa.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w oparciu o dotychczasową argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jak wiadomo, przepisy prawne regulujące rentę strukturalną ulegały zmianie. Początkowo obowiązywała ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539), która wyznaczała ostateczny termin składania wniosków o przyznanie renty na dzień 31 marca 2010 r. Kolejno ukazała się ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273), ogłoszona w dniu 31 grudnia 2003 r. Ustawa ta skróciła termin składania wniosków ustanowiony w art. 26 poprzedniej ustawy do dnia 31 grudnia 2003 r. Według nowej ustawy wchodziła ona w życie w zasadzie (art. 16 tej ustawy w brzmieniu pierwotnym i po nowelizacji w Dz. U. z 2004 r. Nr 42, poz. 386) z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. W ustawie przewidziano wydanie przez Radę Ministrów rozporządzenia wykonawczego w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy
finansowej, przy czym wykonanie tej delegacji ustawowej zawieszono do chwili przyjęcia projektu planu rozwoju obszarów wiejskich przez Komisję Europejską (art. 3 ust. 2 pkt 1 i dodatkowo art. 14a ust. 1 dodany przez powołaną ustawę nowelizującą) oraz przez właściwego Ministra rozporządzenia określającego wzory wniosków o pomoc. W dniu 19 maja 2004 r. ukazało się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 114, poz. 1191), które weszło w życie z dniem 1 sierpnia 2004 r., zaś w dniu 16 lipca 2004 r. rozporządzenie wykonawcze w sprawie wzorów wniosków (Dz. U. Nr 161, poz. 1684). W treści wzoru ujęto oświadczenie rolnika i jego małżonka w brzmieniu: "znane mi są zasady przyznawania i wypłaty rent strukturalnych". Przesłanki uwzględnienia wniosku rolnika o rentę strukturalną i jej wysokość ustanawiają z dostateczną precyzją przepisy powołanego
rozporządzenia Rady Ministrów. Według prawidłowych ustaleń faktycznych organu skarżący niewątpliwie spełniał warunki ustanowione w § 4 i 6 rozporządzenia, bowiem w szczególności z samych wyjaśnień skarżącego wynikało, że nieruchomości rolne stanowiące przedmiot współwłasności jak i należące do majątku odrębnego jego żony, stanowiły całość gospodarczą i zostały przekazane w całości. Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 przekazanie mogło nastąpić na rzecz następcy (czyli zgodnie z § 2 pkt 3 osoby fizycznej rozpoczynającej działalność rolnicza po raz pierwszy) albo na powiększenie jednego lub kilku gospodarstw rolnych. Niewątpliwie obdarowana córka skarżącego spełniała ustanowione w § 7 warunki bycia następcą. Wysokość renty strukturalnej określono w § 12 przez wskazanie, że stanowi ona 210% kwoty najniższej emerytury, zaś może ulec zwiększeniu, o ile małżonek wnioskodawcy nie ma ustalonego prawa do renty (w przypadku skarżącego ta podstawa zwiększenia nie zachodziła), ponadto o 50% tej emerytury za przekazanie
gospodarstwa rolnego o powierzchni co najmniej 3 ha (co organ uwzględnił w decyzji), a w końcu po 3% kwoty tej emerytury za każdy hektar przekazany na własność na powiększenie innego gospodarstwa i dodatkowo po 3% gdy przekazanie to nastąpiło na rzecz rolnika w wieku poniżej 40 lat, nie więcej niż za 20 ha użytków rolnych powyżej 3 ha (pominięto tutaj dalsze szczegółowe warunki z § 12 ust. 2 pkt 3 - wystarczy powołać bezsporne ustalenie, że skarżący nie przekazał użytków rolnych rolnikowi, lecz następcy, zatem zwiększenie z tego tytułu niewątpliwie mu nie przysługiwało). Powyższe przepisy zostały w sposób prawidłowy powołane w zaskarżonych decyzjach, zaś określona w nich wysokość renty strukturalnej przysługująca skarżącemu, została ustalona w sposób zgodny z tymi przepisami. Postępowanie organu pierwszej instancji było zgodne z procedurą ustanowioną w § 18, w szczególności przewidującą wszczęcie postępowania na pisemny wniosek, § 19 (kwestie dowodowe), § 20 (weryfikacja wniosku i wydanie postanowienia o
spełnieniu warunków do uzyskania renty) i § 21 (decyzja administracyjna w sprawie przyznania renty) rozporządzenia.
Zarzuty skarżącego nie dotyczą naruszenia prawa materialnego i nie wskazują na naruszenie przez organy szczegółowej procedury rozpoznania wniosku o rentę. Wydaje się zatem, że skarżący nie podnosi już kwestii niezgodności decyzji o przyznaniu renty w określonej wysokości z powołanymi w tej decyzji podstawami prawnymi. Byłoby to stanowisko słuszne. Trafnie bowiem podniósł organ, że podstawą prawną decyzji nie mógł być poradnik dla rolników lub treść udzielonych skarżącemu porad prawnych czy też subiektywne przeświadczenie rolnika o zakresie przysługujących mu uprawnień do renty w następstwie podjętych przez niego określonych działań prawnych. Wymaga szczególnego podkreślenia, aby skarżący miał na względzie, że istotnie na tle ustalonego w nin. sprawie prawidłowo stanu faktycznego, nie mógł on i nie może uzyskać renty strukturalnej w innej wysokości, niż określona do tej pory w zaskarżonych decyzjach. Z omawianego punktu widzenia decyzje te były prawidłowe. Decyzje te poddano natomiast krytycznej ocenie przez
zbadanie, czy postępowanie organów było zgodne z zasadami ogólnymi postępowania administracyjnego (art. 6 - art. 16 kpa) oraz pozostałymi zasadami postępowania administracyjnego, w szczególności konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) obejmującą prawo strony do rzetelnej i sprawiedliwej procedury, oraz z doktrynalną zasadą skargowości. Należy tutaj przypomnieć opisane w zaskarżonej decyzji czynności organu pierwszej instancji podjęte w nawiązaniu do złożonych przez skarżącego wniosków, przedstawione także w pisemnym wyjaśnieniu tego organu, a w zasadniczym zakresie odpowiadające podanym w odwołaniu i skardze przytoczeniem skarżącego na temat tych czynności oraz sposobu ich rozumienia przez niego, jak również na temat treści wniosku i oczekiwań odnośnie wysokości renty. Zwraca uwagę, że przebieg tych czynności, podjętych w nawiązaniu do pierwotnego wniosku skarżącego, nie został udokumentowany w aktach sprawy. Jak wynika z późniejszego opisu tego początkowego stadium
postępowania, skarżący zwrócił się do właściwego organu z wnioskiem o przyznanie renty strukturalnej. Nie wiadomo, czy był to wniosek ustny czy pisemny i czy został złożony przed czy po dniu 31.12.2003 r. Można z całkowitą niemal pewnością stwierdzić, że był to wniosek złożony po tym dniu. Miał to być wniosek poprawny pod względem formalnym, natomiast merytorycznie błędny. Organ w tej sytuacji, zamiast wydać jak powinien decyzję odmowną, odmówił bezpodstawnie nadania biegu temu merytorycznie błędnemu wnioskowi i przystąpił do udzielania stronie instrukcji na temat prawidłowej zdaniem organu treści wniosku. O konkretnym przebiegu tych czynności i zawartości pouczeń niczego nie wiadomo. Wiadomo jedynie, że skarżący oczekiwał uzyskania renty strukturalnej w wysokości [...] zł i obejmującej w szczególności zwiększenie z tytułu przekazania [...] ha użytków rolnych (ogółem przekazywał ponad [...] ha). W obowiązujących obecnie przepisach i w nawiązaniu do konkretnej sytuacji skarżącego, uzyskanie tego zwiększenia
było teoretycznie (w zależności od wybranego wariantu przekazania) dopuszczalne. Organ stał się nijako współautorem zmodyfikowanego przez skarżącego wniosku. Skarżący został przez organ ukierunkowany czy też nakłoniony do złożenia określonego treściowo wniosku, którego skutkiem w sposób nieuchronny było przyznanie mu w decyzji renty w znacząco niższej wysokości, gdyż pozbawionej omawianej podstawy do zwiększenia. Jednak organ nie zadbał o udokumentowanie w aktach nie tylko faktu przekazania skarżącemu szczegółowej informacji o stanie prawnym istotnym w sprawie, ale ponadto faktu dowiedzenia się przez skarżącego, że w następstwie złożenia tego rodzaju wniosku nie uzyska pożądanego przez siebie zwiększenia renty. Nie wiadomo zatem, czy skarżący w sposób świadomy dokonał wyboru określonej formy przekazania gospodarstwa rolnego i związanego z tym wariantu wniosku, czy też został do tego nakłoniony nieformalnie przez organ. Organ ten potwierdził przy tym, że skarżący nadal oczekiwał na uzyskanie wyższej renty,
zwiększonej o dodatek za przekazanie gospodarstwa rolnikowi. Wbrew przeświadczeniu organu nie oznaczało to niezrozumiałego upierania się skarżącego przy treści poradnika i odrzucania prawidłowych porad, lecz dowodziło rzeczywistej treści zamiaru skarżącego i niezgodności zmodyfikowanego wniosku z zamierzoną jego treścią, organowi znaną. Organ powinien zatem dążyć do wyjaśnienia rzeczywistej woli skarżącego odnośnie rodzaju zamierzonego sposobu uzyskania określonej renty i w konsekwencji treści wniosku, bowiem zgodnie z zasadą skargowości organ był związany zakresem wniosku. W sytuacji, gdy organ I instancji nakłonił skarżącego do złożenia określonego wniosku, a prawnie dopuszczalne były jego inne warianty, zaś w odwołaniu skarżący nadal podtrzymywał pierwotną (nieudokumentowaną) treść wniosku, to zadaniem organu odwoławczego było wyjaśnienie, czy skarżący nie zmienił lub cofnął wniosek znajdujący się w aktach sprawy. O ile organ narzucił skarżącemu określony rodzaj wniosku wszczynającego postępowanie,
prowadzący do określonego sposobu załatwienia sprawy, odmiennego od sposobu zamierzonego przez stronę, o czym organ wiedział, to kwestionowanie rozstrzygnięcia przez stronę nie oznaczało jedynie zaprzeczania oczywistym skutkom prawnym wybranego wariantu, lecz mogło być rozumiane jako wybór innego, dozwolonego przez prawo w tym przypadku sposobu działania prawnego, w celu uzyskania rzeczywiście oczekiwanego przez stronę rozstrzygnięcia. Czynności podejmowane przez organ mogły oznaczać próbę ominięcia konsekwencji prawnych zasady skargowości oraz nie wykluczały prawdopodobieństwa zarzutu nakłonienia strony do podjęcia działania niekorzystnego w jej sferze prawnej, gdy możliwa była próba pogodzenia oczekiwań skarżącego i wchodzących w rachubę wariantów przekazania gospodarstwa rolnego. W tym znaczeniu skarżący zarzucał w odwołaniu i skardze wprowadzenie go w błąd czy wymuszenie niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Zawarte w skardze oświadczenie wskazywało na zamiar skarżącego doprowadzenia do rozwiązania
umowy przekazania gospodarstwa rolnego i uchylenia jej administracyjnoprawnych skutków związanych z wnioskiem o rentę. W okolicznościach nin. sprawy interes skarżącego zasługiwał na ochronę w świetle powołanych na wstępie zasad ogólnych. Zasady te mają charakter norm prawnych i ich naruszenie może stanowić podstawę do uchylenia kontrolowanych przez sąd administracyjny decyzji, niezależnie od zgodności tych decyzji z innymi normami prawnymi wchodzącymi w rachubę przy badaniu ich legalności (patrz orzecznictwo sądowe i poglądy nauki prawa przytoczone w Komentarzach do KPA: A. Wróbel wyd. II s. 117-118, 126, Cz. Martysz s. 92-94, B. Adamiak wyd. 6 s. 42-43). Podkreśla się na tle brzmienia art. 6 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) znaczenie prawa strony do niezwłocznej i szczegółowej informacji prawnej (patrz cyt. Cz. Martysz s. 104 i B. Adamiak s. 50), zaś na tle art. 2 Konstytucji, jak już wspomniano, prawa do rzetelnej i sprawiedliwej
procedury (Cz. Martysz s. 114, B. Adamiak s. 43, 48-49). Wymóg udzielania stronom należytej i wyczerpującej informacji wynika wprost z zasady ustanowionej w art. 8 kpa (G. Łaszczyca s. 138 w powołanym Komentarzu współautorstwa Cz. Martysza i A. Matana, A. Wróbel s. 154-156, B. Adamiak s. 74 i 76), podobnie jak zasada ochrony obywatela działającego w przekonaniu, że odnoszące się doń czynności organów Państwa są prawidłowe i odpowiadające prawu oraz wymóg wyjaśnienia rzeczywistej woli strony (G. Łaszczyca s. 141-142). Na tle zasady wynikającej z art. 9 k.p.a. również podkreśla się obowiązek organu do należytego i wyczerpującego informowania strony o istotnych dla niej okolicznościach faktycznych i prawnych (G. Łaszczyca s. 144-149, A. Wróbel s. 160-162, B. Adamiak s. 78-81). Tego wymogu prawidłowego postępowania nie realizowało ogólnikowe pouczenie skarżącego o zasadach przyznawania renty strukturalnej, w żaden sposób nie doprecyzowanych w treści pouczenia (gdy znalazło się miejsce na obszerne pouczenie o
treści przepisów nie mających zasadniczego znaczenia dla ochrony interesu strony), tym bardziej że skarżący odwoływał się w kontaktach z organem do treści poradnika pochodzącego od pozornie kompetentnego w sprawie rent organu Państwa, zawierającego materiał niezgodny z tymi zasadami. Wspomniano już, że postępowanie organu mogło wywołać obawę naruszenia zasady skargowości (art. 61 § 1 k.p.a.) w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, skoro organ nie dążył do wyjaśnienia rzeczywistego zamiaru strony i możliwego zrealizowania w sposób pełny jej interesu, a w końcu narzucił stronie podjęcie działań prawnych niezgodnych z jej interesem i sformułowanie wniosku prowadzące do rezultatów przez stronę niezamierzonych. Można dodatkowo wskazać, że organ oprócz naruszenia zasad pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 k.p.a.) i obowiązku organów udzielania informacji faktycznej i prawnej w fazie wszczęcia postępowania i w jego toku, nie wypełnił powinności uzyskania od skarżącego jasno
sprecyzowanego stanowiska w fazie poprzedzającej wydanie decyzji, z naruszeniem ponadto art. 10 § 1 k.p.a. Wskazano już, że szczególnie organ odwoławczy powinien wyjaśnić znaczenie prawne odstąpienia przez skarżącego od pisemnej modyfikacji wniosku i powrotu do żądań zgłoszonych na początku postępowania, o ile nawet organ ich nie udokumentował. Należy jeszcze wyjaśnić skarżącemu, że sąd administracyjny był uprawniony po dokonaniu kontroli legalności zaskarżonych decyzji, jedynie do oddalenia skargi, gdyby uznał je za zgodne z prawem lub ich uchylenia, gdyby naruszały prawo w istotny sposób, natomiast nie mógł orzekać o przyznaniu skarżącemu zwiększonej renty, czy to w sentencji wyroku, czy to przez zawarcie w uzasadnieniu oceny prawnej na ten temat. Sąd podkreślił już wyraźnie, że zaskarżone decyzje pozostawały w zgodzie z powołanymi w nich szczegółowymi podstawami prawnymi. Uwzględnienie skargi miało związek z dostrzeżonym z urzędu zaniechaniem organów, prowadzącym do naruszenia zasad ogólnych, już
omówionym. Uchylenie decyzji umożliwia jedynie skarżącemu wystąpienie o umorzenie postępowania (art. 105 § 2 k.p.a.), które powinno zostać poprzedzone przez niego rozważeniem administracyjnych skutków decyzji o umorzeniu postępowania (kwestia rozliczenia pobranej już renty) oraz możliwości i następstw rozwiązania umowy o przekazaniu gospodarstwa. W przypadku utrzymania skutków prawnych dokonanej darowizny i podtrzymania wniosku o rentę w brzmieniu dotychczasowym, organ wyda ponownie decyzję w dotychczasowym brzmieniu.
Mając powyższe na uwadze i zgodnie z art. 134 § 1, art. 135, art. 145 § 1 pkt 1c, art. 152 i art. 200 p.s.a., orzeczono jak na wstępie.