Tezy
Podstawą materialnoprawną zaskarżonej decyzji jest przepis art. 112 pkt 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wedle którego jedną przesłankę zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej jest niewyznaczenie na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. Oznacza to, iż dla zwolnienia ze służby wystarczy sam fakt niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. Kognicja sądu wyznaczona przez wymieniony wyżej art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych ograniczona jest tutaj do zbadania, czy istotnie przesłanka opisana w przepisie miała miejsce. Sąd administracyjny nie może tu badać celowości polityki personalnej Ministra Obrony Narodowej w zakresie wyznaczania lub niewyznaczenia żołnierzy na stanowiska służbowe na określoną kadencję.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Sędziowie WSA Maria Werpachowska, Przemysław Szustakiewicz (spr.), Protokolant Monika Michnik-Misterek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej - oddala skargę -
Uzasadnienie
Minister Obrony Narodowej, działając na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2007 r., uchylił decyzję Ministra Obrony Narodowej [...] z dnia [...] kwietnia 2007 r. w sprawie zwolnienia ppłk A. B. z dniem [...] czerwca 2007 r. z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy wskutek niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję, w części dotyczącej daty zwolnienia oficera ze służby, ustalając nową datę zwolnienia na dzień [...] sierpnia 2007 r., a w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ podniósł, że strona pełniła służbę wojskową w dacie wydania pierwszej decyzji na stanowisku służbowym: [...]. Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2007 r., podjętą na podstawie art. 112 pkt 3, art. 115 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 z późn. zm.) oraz § 11 ust. 3
rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 50, poz. 483), zwolnił oficera z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do rezerwy wskutek niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. We wskazanej decyzji określono termin zwolnienia żołnierza zawodowego na dzień [...] czerwca 2007 r. Od powyższej decyzji żołnierz w dniu 21 maja złożył do Ministra Obrony Narodowej wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Organ wskazał jednak, że zgodnie z dyspozycją wynikającą z treści art. 112 pkt 3 wojskowej ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. Zdaniem Ministra Obrony Narodowej podstawa zwolnienia z zawodowej służby wojskowej ma charakter fakultatywny, zatem oficer może zostać zwolniony z zawodowej służby
wojskowej, bądź też nie, w zależności od stanowiska uprawnionego do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy właściwego organu wojskowego. Na uwagę zasługuje fakt, iż Minister Obrony Narodowej w zweryfikowanej prognozie przebiegu służby w opinii okresowej oficera określił zwolnienie zainteresowanego z zawodowej służby wojskowej. Jednocześnie organ stwierdził, iż w związku z wystąpieniem przez oficera z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, zgodnie z dyspozycją wynikającą z treści art. 130 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, zaskarżona decyzja nie mogła zostać wykonana, dlatego też należało zmienić datę zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy, bowiem decyzja ta w celu jej zrealizowania powinna posiadać przymiot ostateczności, zatem data zwolnienia powinna przypadać po dacie otrzymania przez wnioskodawcę niniejszej decyzji organu II instancji. Tak więc, zdaniem Ministra Obrony Narodowej, biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny, jak również okoliczności
stanowiące podstawę zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej, należy uznać, że spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 112 pkt 3 wojskowej ustawy pragmatycznej, a zatem zwolnienie oficera z zawodowej służby wojskowej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi w tym przedmiocie przepisami prawa.
W dniu 28 sierpnia 2007 r. skargę na powyższą decyzję złożył A. B. Skarżący podkreślił, że zgodnie z przedstawioną mu w grudniu 2006 r. opinią okresową organ bezpośrednio go nadzorujący określił w prognozie bliższej przeznaczenie do dalszego pełnienia funkcji [...]. W jego wypadku Minister Obrony Narodowej, wbrew treści § 6 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, negatywnie zweryfikował prognozę bliższą. Działając w ten sposób organ naruszył art. 77 § 1 kpa. Nadto skarżący podkreślił, że w jego sprawie organ, rozpatrując odwołanie, wielokrotnie naruszył terminy, jakie Kodeks postępowania administracyjnego określił dla rozpatrywania spraw.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na podstawie art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.
Natomiast zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.
Rozpatrywana pod tym względem skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy wskazać, że podstawą materialnoprawną zaskarżonej decyzji jest przepis art. 112 pkt 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wedle którego jedną przesłankę zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej jest niewyznaczenie na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. Oznacza to, iż dla zwolnienia ze służby wystarczy sam fakt niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. Kognicja sądu wyznaczona przez wymieniony wyżej art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych ograniczona jest tutaj do zbadania, czy istotnie przesłanka opisana w przepisie miała miejsce. Sąd administracyjny nie może tu badać celowości polityki personalnej Ministra Obrony Narodowej w zakresie wyznaczania lub niewyznaczenia żołnierzy na stanowiska służbowe na określoną kadencję.
W sprawie jest bezsporne, że skarżący był na stanowisku służbowym [...]. Termin upływu kadencji na zajmowanym przez skarżącego stanowisku upłynął w dniu [...] czerwca 2007 r. i jak wynika z akt sprawy oficer nie został powołany na nową kadencję na poprzednio zajmowane lub nowe stanowisko służbowe. Wystąpiła zatem przesłanka zwolnienia skarżącego ze służby na podstawie art. 112 pkt 3 ww. ustawy z dnia 11 września 2003 r. Organ mógł więc zwolnić go ze służby.
Należy nadto wskazać, że, wbrew twierdzeniom skarżącego, Minister Obrony Narodowej mógł zmienić prognozę okresową dotyczącą wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe zawartą w opinii okresowej. Zezwala na to § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej.
Skarżący słusznie zauważył, iż organ rozpatrując jego odwołanie przekroczył terminy zakreślone do załatwiania spraw administracyjnych w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego. Jednak przekroczenie to nie miało wpływu na wynik sprawy.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 w związku z art. 132 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.