Tezy
Orzeczenie organu I instancji nie może być samodzielną podstawą skargi, a jego kontrola dokonywana jest przez sąd administracyjny dopiero po ewentualnym wniesieniu skargi na orzeczenie organu odwoławczego.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 listopada 2008r. sprawy ze skargi M. Ł. na orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w O. z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie zdolności do służby wojskowej postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Uzasadnienie
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt administracyjnych wynika, że orzeczeniem Nr "[...]" z dnia "[...]". Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w O. uznała M. Ł. zdolnym do czynnej służby wojskowej (kategoria A). Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy przez Rejonową Wojskową Komisję Lekarską w W. - orzeczeniem Nr "[...]" z dnia "[...]". Mimo prawidłowego pouczenia o możliwości zaskarżenia tego orzeczenia, w dniu "[...]". (data nadania przesyłki pocztowej) M. Ł. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w O.
Postanowieniem z dnia 9 października 2008r., Sygn. akt II SA/Wa 1172/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał skargę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie wskazując, że Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w O., której orzeczenie jest przedmiotem skargi, ma siedzibę na terenie województwa objętego właściwością tego Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Na mocy art. 59 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd, któremu sprawa została przekazana, jest związany postanowieniem o przekazaniu sprawy.
Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest jednak w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Zgodnie bowiem z art. 134 § 1 powołanej ustawy, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, które tworzy zaskarżony w skardze akt organu administracji publicznej. W niniejszej sprawie, M. Ł. wyraźnie wskazał, że przedmiotem jego skargi jest "decyzja Wojskowej Komisji Lekarskiej w O.", a więc orzeczenie organu I instancji, od którego przysługuje odwołanie. Orzeczenie to nie podlega zatem bezpośredniej kontroli sądu administracyjnego, gdyż - zgodnie z art. 52 powołanej ustawy - skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Podkreślić także należy, że skarżący został prawidłowo pouczony o trybie i sposobie zaskarżenia zarówno orzeczenia Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w O., od którego przysługiwało odwołanie, jak również orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W., na które służyła skarga. Mimo to, M. Ł. dwukrotnie próbował kwestionować jedynie orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w O., wnosząc najpierw odwołanie od tej decyzji, a potem skargę do sądu administracyjnego. Takie działanie skarżącego jest jednak niedopuszczalne, gdyż - w świetle powołanej regulacji prawnej - orzeczenie organu I instancji nie może być samodzielną podstawą skargi, a jego kontrola dokonywana jest przez sąd administracyjny dopiero po ewentualnym wniesieniu skargi na orzeczenie organu odwoławczego - w niniejszej sprawie orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W.
Mając powyższe na uwadze, skargę M. Ł. na orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w O. należało uznać za niedopuszczalną i na mocy art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy - odrzucić.