Tezy
(...) 7 -dniowy termin do złożenia oświadczenia, o którym mowa w 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętych planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. Nr 286/04, poz. 2870), jest terminem procesowym, w związku z czym mają do niego zastosowanie przepisy art. 58 i 59 kpa o przywracaniu terminów.(...)
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Mrozicka - Bąbel, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 grudnia 2008r. sprawy ze skargi W. Cz. na postanowienie Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz W.Cz. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa uchylił w całości postanowienie Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...], o odmowie przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
W uzasadnieniu tego postanowienia organ II instancji ustalił, że wnioskiem z dnia 28 lutego 2005 r. W. Cz. zwrócił się do Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o pomoc finansową na wspieranie gospodarstw niskotowarowych. Do wniosku dołączył m. in. plan rozwoju jego niskotowarowego gospodarstwa rolnego. Decyzją z dnia [...] Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przyznał wnioskodawcy płatność dla gospodarstwa niskotowarowego określając równocześnie, że będzie ona wypłacana przez 5 kolejnych lat z zastrzeżeniem, że warunkiem płatności w czwartym i piątym roku będzie zrealizowanie przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty trzeciej płatności. Natomiast w ciągu 7 dni po w/w terminie należy złożyć oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięcia wraz z dokumentem potwierdzającym ten fakt. Na mocy tej decyzji zrealizowano w dniu 22 grudnia 2005 r. I ratę
płatności w wysokości 5.179,24 zł., w dniu 31 stycznia 2007 r. II ratę pomocy w wysokości 4.818,66 zł. oraz w dniu 27 grudnia 2007 r. III ratę płatności w wysokości 4.788,75 zł. Następnie w dniu 11 sierpnia 2008 r. do Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wpłynęło oświadczenie W.Cz. o zrealizowaniu przedsięwzięć zadeklarowanych we wniosku i planie rozwoju gospodarstwa niskotowarowego. Do oświadczenia zostało dołączone zaświadczenia o jego uczestnictwie w dwóch szkoleniach oraz prośba W. Cz. datowana na 11 sierpnia 2008 r. o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia W. Cz. o zrealizowaniu przedsięwzięć zadeklarowanych we wniosku i planie rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, któremu to terminowi strona uchybiła z uwagi na długotrwałe problemy zdrowotne związane z powikłaniami po przebytej chorobie [...].
W dniu 12 sierpnia 2008 r., Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydał postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego. Organ ten uznał bowiem, że termin do złożenia wspomnianego oświadczenia przewidziany w § 8 ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich, jest terminem prawa materialnego i nie może być przywracany w trybie i na warunkach określonych w przepisach art. 58 i 59 kpa.
W tak ustalonym stanie faktycznym organ II instancji stwierdził, że postępowanie dotyczące prośby W. Cz. o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego było bezzasadne i stosownie do art. 105 § 1 kpa winno zostać umorzone. Organ stwierdził, że zasadniczą kwestią było w sprawie wyjaśnienie charakteru terminu ustalonego w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich. Organ przypomniał, że przywrócenie terminu przewidziane w art. 58 i 59 kpa jest instytucją procesową, mającą na celu ochronę strony przed negatywnymi skutkami niedotrzymania terminu podjęcia czynności procesowej. Dlatego przepisy zamieszczone w dziale I rozdział 10 kodeksu postępowania administracyjnego nie odnoszą się do terminów materialnoprawnych i to niezależnie od tego, czy są
one zamieszczone w przepisach prawa procesowego, czy też w ustawie zawierającej przepisy prawa materialnego. O charakterze terminu decyduje bowiem przedmiot i treść przepisu prawnego oraz skutki jakie łączą się z jego niezachowaniem. W ocenie organu II instancji przepis § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r., który zobowiązywał producentów rolnych do złożenia oświadczenia w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w trzecim roku realizacji planu (plus 7 dni), jest przepisem prawa materialnego, gdyż jego upływ powodował wygaśnięcie możliwości ubiegania się o wypłatę płatności w 4 i 5 roku realizacji planu. Złożenie więc tego oświadczenia w terminie kształtowało materialnoprawną sytuację producentów rolnych, o których mowa w omawianym rozporządzeniu. Dlatego termin ten nie może być przywracany w trybie i na warunkach określonych w art. 58 i 59 kpa, a postanowienie organu I instancji, w którym powołano się na art. 59 § 1 kpa zostało
wydane bez podstawy prawnej. Organ II instancji wyjaśnił też, że następstwem złożenia przez stronę oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zadeklarowanych we wniosku, będzie wydanie przez Kierownika Biura Powiatowego ARiMR informacji o kontynuowaniu płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w roku 4 i 5, bądź decyzji o wstrzymaniu płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w roku 4 i 5, od której stronie będzie przysługiwało odwołanie do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
W skardze na to postanowienie W. Cz wniósł o jego uchylenie w części umarzającej postępowanie Kierownika Biura Powiatowego Agencji bądź o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi odwoławczemu.
Skarżący zarzucił błędną ocenę przez organ II instancji, że termin określony w § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. ma charakter materialny, a nie procesowy. O błędności przekonania organu świadczy zdaniem skarżącego fakt, że skutki dla producenta nie zachodzą z mocy ustawy, lecz wyłącznie po dokonaniu czynności proceduralnej, a mianowicie po złożeniu przez tegoż producenta wymaganego prawem oświadczenia. Samo zaś umieszczenie tego przepisu w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. nie nadaje mu charakteru materialnoprawnego. W konkluzji skarżący twierdzi, że jego opóźnione działanie może zostać konwalidowane przez organ w toku postępowania, w przypadku niezawinionego przez stronę uchybienia terminu do jego dokonania.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie w całości oraz podtrzymał stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).
Dokonując tak rozumianej oceny zaskarżonego postanowienia, Wojewódzki Sąd Administracyjny dopatrzył się naruszenia przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 144 kpa. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź uchylając tę decyzję - umarza postępowanie pierwszej instancji. Według natomiast art. 144 kpa, w sprawach nie uregulowanych w rozdziale 11, do zażaleń mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań.
Przedmiotem postępowania odwoławczego jest ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej będącej przedmiotem rozstrzygnięcia zaskarżoną decyzją. Art. 138 § 1 pkt 2 in fine kpa wprowadza wyjątek od zasady obowiązku rozstrzygnięcia istoty sprawy, pozwalając organowi odwoławczemu na ograniczenie się tylko do wyeliminowania decyzji organu I instancji. Organ odwoławczy nie ma jednak swobody w wyborze tego sposobu zakończenia postępowania odwoławczego. Ograniczenie wypływa właśnie z kryterium umorzenia postępowania I instancji, a zatem dotyczy tylko przypadków, gdy to postępowanie było bezprzedmiotowe. Przesłanka bezprzedmiotowości wystąpi, gdy brak było podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania danej sprawy w ogóle bądź nie było podstaw do rozpoznania jej w drodze postępowania administracyjnego.
W niniejszej sprawie organ II instancji uznał, że z racji materialnoprawnego charakteru terminu o jakim mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich, przytaczanego dalej jako rozporządzenie (Dz. U. Nr 286/04 poz. 2870 ze zm.), brak było podstaw prawnych do rozstrzygania wniosku o przywrócenie tego terminu i wydawania przez organ I instancji merytorycznego postanowienia w przedmiocie jego przywrócenia, w związku z czym postępowanie przeprowadzone przez ten organ było bezprzedmiotowe. Wynika stąd, że rozstrzygnięcie sprawy zależało od wyjaśnienia charakteru prawnego terminu, o którego przywrócenie strona się zwróciła.
Organ II instancji zwracając słusznie uwagę na istotne znaczenie charakteru terminu określonego w § 8 rozporządzenia, nie dostrzegł jednak, że ten złożony przepis określa dwa różne terminy związane z realizacją płatności dla gospodarstw niskotowarowych w czwartym i piątym roku wypłaty tej płatności.
Otóż zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia, płatność dla gospodarstwa niskotowarowego w czwartym i piątym roku wypłaty tej płatności wypłaca się, jeżeli producent rolny:
1) zrealizował przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w trzecim roku realizacji planu, oraz
2) złożył kierownikowi biura powiatowego Agencji, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania producenta rolnego, oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego.
Przepis § 8 ust. 2 stanowi natomiast, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, składa się na formularzu udostępnionym przez Agencję, w terminie 7 dni od dnia, w którym upłynął termin określony w ust. 1 pkt 1.
Organ II instancji wyrażając swój pogląd na temat charakteru terminu z § 8 rozporządzenia, odnosi go do terminu (liczba pojedyncza), ustalonego w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia. Jak wynika z przytoczonej treści tego przepisu, przewiduje on istotnie jeden tylko termin, mianowicie 6-miesięczny termin do zrealizowania przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego.
Należy zgodzić się z organem II instancji, że termin ten nosi cechy terminu prawa materialnego.
Terminem materialnym jest okres, w którym nastąpić może ukształtowanie praw lub obowiązków jednostki w ramach administracyjnoprawnego stosunku materialnego. Terminem procesowym jest natomiast okres do dokonania czynności procesowej przez podmioty postępowania lub uczestników postępowania. Różnica pomiędzy terminem materialnym, a terminem procesowym sprowadza się do różnych płaszczyzn skutków prawnych ich uchybienia. Uchybienie terminu materialnego wywołuje skutek prawny wygaśnięcia praw lub obowiązków o charakterze materialnym. Uchybienie terminu procesowego natomiast wywołuje skutek prawny w płaszczyźnie procesowej, przez uzależnienie skuteczności czynności procesowej od zachowania terminu. Należy zwrócić uwagę, iż bezskuteczność czynności procesowej prowadzić może do zamknięcia drogi postępowania administracyjnego, co w następstwie prowadzić może do uniemożliwienia ukształtowania stosunku materialnoprawnego. Strona może jednak bronić się przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu czynności procesowej,
wnosząc prośbę o przywrócenie terminu (B. Adamiak(w:) Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Wydawnictwo C. H. Beck 2005. Wyd. 7 str. 327). O charakterze przepisu i terminu nie przesądza tylko okoliczność, w jakiej ustawie przepis statuujący dany termin się znajduje. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy ustawa taka - oprócz przepisów prawa materialnego -zawiera również przepisy proceduralne (wyrok NSA z dnia 24 listopada 1994 r., Sa/Ka 1230/94). W kwestiach wątpliwych winien być oceniany skutek prawny uchybienia terminu. W takich przypadkach przesądzać winno to, czy uchybienie terminu wyłącza powstanie stosunku materialno prawnego, czy ogranicza się jedynie do bezskuteczności procesowej czynności, co tylko w następstwie może wpłynąć na sytuację materialno prawną jednostki (B. Adamiak(w:)... str. 327).
Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że termin 6-miesięczny określony w § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia będącego aktem prawnym zawierającym zarówno przepisy prawa materialnego, jak i przepisy proceduralne, ogranicza w czasie dochodzenie lub inną realizację praw podmiotowych, tj. prawa do otrzymania płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w czwartym i piątym roku wypłaty tej płatności. Przepisy rozporządzenia wyraźnie określają również materialnoprawne, bo dotyczące samej istoty uprawnienia strony do otrzymania płatności, konsekwencje jego nie dotrzymania. Zgodnie bowiem z § 9 ust. 1 tego rozporządzenia, płatność dla gospodarstwa niskotowarowego podlega wstrzymaniu w czwartym i piątym roku jej wypłaty, jeżeli producent rolny nie dotrzymał warunków określonych w § 8 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2 (który nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, ani nie ma znaczenia dla oceny charakteru analizowanego terminu). Przepis ten należy odczytać w ten sposób, że za niedotrzymanie
warunków określonych w § 8 ust. 1 rozporządzenia należy traktować:
- niezrealizowanie przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego w ogóle,
- zrealizowanie przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, ale po terminie oraz
- niezłożenie oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego w ogóle.
Wynika stąd, że wstrzymanie płatności dla gospodarstwa niskotowarowego jest skutkiem m. in. uchybienia 6-miesięcznego terminu określonego w § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. W świetle powyższych uwag przemawia to za materialno-prawnym charakterem tego terminu. Dodatkowym argumentem za taką oceną tego terminu jest również jego znaczna długość.
Przyjmując materialno-prawny, a więc zbieżny z oceną Sądu charakter 6-miesiecznego terminu o jakim mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, organ II instancji nie zauważył jednak, że § 8 tego rozporządzenia w ustępie 2 określa drugi jeszcze termin związany z procedurą realizacji płatności dla gospodarstw niskotowarowych w czwartym i piątym roku wypłaty tej płatności, oraz że skarżący wnosił w sprawie o przywrócenie tego właśnie terminu, co wyraźnie wskazał w swoim wniosku z dnia 11 sierpnia 2008 r. Analiza charakteru tego więc terminu, a nie terminu do zrealizowania przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, o jakim mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, jest przesądzająca dla rozstrzygnięcia sprawy. Należy odrzucić przy tym wykładnię, której organ II instancji wprawdzie wyraźnie nie wyartykułował, ale której można się domyślić z treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia. Jeżeli otóż organ uzasadniając, że "przepis § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7
grudnia 2004 r., który zobowiązywał producentów rolnych do złożenia oświadczenia w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w trzecim roku realizacji planu (plus 7 dni), jest przepisem prawa materialnego" uważa, że § 8 rozporządzenia określa w istocie jeden tylko termin, tj. 6 miesięcy plus 7 dni, to należy zauważyć, że na przeszkodzie takiemu rozumowaniu stoi fakt określenia terminu 6 miesięcy i 7 dni w dwóch różnych przepisach oraz brak w systemie prawa takich łączonych terminów.
Odnośnie wskazanego 7-dniowego terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego należy zauważyć, że w rozporządzeniu nie zostały przewidziane skutki jego niedotrzymania. Wskazany bowiem przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia przewiduje skutek w postaci wstrzymania płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w 4 i 5 roku jej wypłaty, tylko w razie nie dotrzymania warunków określonych w § 8 ust. 1 rozporządzenia. Pomija więc warunek dotyczący terminu złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, który to termin znalazł się w ustępie 2, a nie 1 § 8 rozporządzenia. Należy wyrazić pogląd, że skutkiem uchybienia tego terminu jest pozbawienie strony możliwości skutecznego dokonania określonej czynności, tj. właśnie złożenia wymaganego oświadczenia, które należy traktować jako czynność procesową dokonywaną w toku postępowania, dotyczącego wypłaty przyznanej już wcześniejszą decyzją płatności
dla gospodarstwa niskotowarowego w czwartym i piątym roku jej wypłaty, toczącego się przed właściwym Kierownikiem Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Istotną dla oceny charakteru prawnego analizowanego terminu jest również jego długość, zbliżona do większości znanych procedurze administracyjnej terminów procesowych. Wydaje się przy tym, że istotne i nieodwracalne konsekwencje uchybienia terminom prawa materialnego przemawiają za określaniem ich w dłuższym wymiarze, niż 7 dni. Skoro racjonalny ustawodawca, określił przedmiotowy termin jako tylko 7- dniowy, to może to świadczyć o zamiarze nadania mu charakteru procesowego, co dzięki możliwości zastosowania instytucji przywracania terminów, może - w razie spełnienia przesłanek o jakich mowa w art. 58 i 59 kpa - złagodzić jego rygoryzm.
Uwzględniając przedstawione argumenty Sąd uznał, że 7-dniowy termin do złożenia oświadczenia, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, jest terminem procesowym, w związku z czym mają do niego zastosowanie przepisy art. 58 i 59 kpa o przywracaniu terminów. Ze względu na taką ocenę należy stwierdzić, że organ II instancji, nie dostrzegając, iż § 8 rozporządzenia określa dwa różne terminy związane z realizacją płatności dla gospodarstw niskotowarowych w czwartym i piątym roku wypłaty tej płatności oraz przyjmując błędnie, że 7-dniowy termin określony w § 8 ust. 2 rozporządzenia ma charakter materialny i przez to nie podlega przywróceniu, naruszył wskazane przepisy prawa materialnego, co miało wpływ na wynik sprawy. Spowodowało bowiem nierozpatrzenie wniosku strony o przywrócenie terminu.
Dlatego Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a). p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie. Ponieważ również organ I instancji wadliwie zakwalifikował przedmiotowy termin jako materialny, a w toku ponownego postępowania konieczne będzie merytoryczne rozpoznanie nierozpatrzonego dotychczas wniosku Wiesława Czerwca o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, dla zachowania obowiązującej w postępowaniu administracyjnym zasady dwuinstancyjności (art. 15 kpa), uchyleniu podlegało również postanowienie organu I instancji wydane w tym samym postępowaniu prowadzonym w granicach sprawy, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 135 p.p.s.a.
Z uwagi na wykazane naruszenie przez organy administracji prawa materialnego i wskazaną konieczność merytorycznego rozpatrzenia wniosku strony o przywrócenie terminu, ubocznie tylko należy zauważyć, że przy rozpatrywaniu sprawy organ II instancji naruszył również przepisy postępowania administracyjnego. Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przeoczył bowiem, że organ administracji wobec treści art. 126 k.p.a. niewątpliwie nie może wydać incydentalnego postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu, który uważa za nieprzywracalny z racji jego materialnego charakteru, gdyż art. 105 k.p.a. nie ma odpowiedniego zastosowania do postanowień (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2007 r., II OSK 1520/06, LEX 351309).
Orzeczenie zawarte w punkcie II wyroku zostało wydane na podstawie art. 152 p.p.s.a.
Na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 u.p.p.s.a. Sąd zasądził od organu na rzecz skarżącego 457 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Na zasądzoną kwotę złożył się wpis w kwocie 200 zł. uiszczony przez skarżącego, opłata w kwocie 240 zł. za czynności radcowskie określona w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c). rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163/02 poz. 1349 ze zm.), oraz uiszczona od pełnomocnictwa opłata skarbowa w kwocie 17 zł.