Tezy
Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej zobowiązuje organy administracji publicznej do takiej interpretacji przepisów krajowych, by ich zastosowanie nie prowadziło do przyjęcia rozwiązań niezgodnych z przepisami unijnymi obowiązującymi w dziedzinie, której sprawa dotyczy.
Należy zatem przyjąć, iż uprawnionym do płatności z tytułu wsparcia gospodarstwa niskotowarowego jest również producent rolny będący współwłaścicielem tego gospodarstwa z innego tytułu niż wspólność małżeńska.
Zaprezentowana wykładnia pozostaje w zgodzie z brzmieniem przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 817/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR) oraz uwzględnia ukształtowane na przestrzeni lat w polskim systemie prawa cywilnego rozumienie instytucji współwłasności jako rodzaju własności.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ireneusz Henryk Darmochwał (spr.), Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności dla gospodarstwa niskotowarowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. z dnia [...] czerwca 2007r. znak [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. na rzecz skarżącej D. K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Sprawa niniejsza była już przedmiotem rozpoznania tutejszego sądu, który wyrokiem z dnia 18 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Bk 663/06 uchylił decyzję Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] sierpnia 2006 r. znak [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. z dnia [...] czerwca 2006 r. znak [...], którymi odmówiono D. K. przyznania płatności z tytułu wsparcia gospodarstwa niskotowarowego położonego w N. W. gmina T. powiat m.
W uzasadnieniu sąd wskazał, iż organy przy wydawaniu decyzji naruszyły przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 286, poz. 2870), w szczególności normę § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a) tego aktu. Błędnie bowiem przyjęły, iż producent rolny będący współwłaścicielem gospodarstwa rolnego niskotowarowego z innego tytułu niż współwłasność małżeńska nie jest uprawniony do otrzymania płatności dla tego gospodarstwa. Skład orzekający ocenił, iż zaprezentowana w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wykładnia wskazanego przepisu nie może być zaakceptowana w kontekście regulacji Rozporządzenia Komisji (WE) nr 817/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 opublikowanego w Dz. U. L 153 z 30 kwietnia 2004 r., PL.ES Rozdział 3 Tom 46 P.87-118 oraz w kontekście rozumienia - na
gruncie polskiego systemu prawa cywilnego - instytucji współwłasności jako rodzaju własności. Sąd wyraził wówczas pogląd, iż płatność powinna być udzielona producentowi rolnemu w wysokości proporcjonalnej do wielkości przysługującego mu udziału we współwłasności gospodarstwa rolnego. Z uwagi jednak na wymagany przepisem § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. warunek faktycznego prowadzenia działalności rolniczej przez producenta rolnego ubiegającego się o płatność, jej otrzymanie zależne jest od wykazania, iż producent będący współwłaścicielem (z innego tytułu niż współwłasność małżeńska) prowadzi gospodarstwo rolne co najmniej w części odpowiadającej przysługującemu mu udziałowi we współwłasności (jeśli dokonano między współwłaścicielami podziału do użytkowania tzw. quod usum) lub też że prowadzi gospodarstwo w całości (np. na podstawie umowy o zarząd zawartej z pozostałymi współwłaścicielami).
Sąd wyraził również pogląd, iż wymagany przepisem § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. okres trzech lat prowadzenia działalności rolniczej powinien przypadać bezpośrednio przed datą złożenia wniosku o płatność. Zdaniem składu orzekającego okoliczności tej w rozpoznawanej sprawie organy nie wyjaśniły w sposób nie budzący wątpliwości, co powinny naprawić w postępowaniu prowadzonym ponownie ustalając początkowe daty, od których należy liczyć trzyletni okres prowadzenia gospodarstwa przez skarżącą i to zarówno co do części odziedziczonej po bracie (5/24), darowanej jej przez matkę (6/24), jak i co do działek nabytych w dniu 20 maja 2004 r. od J. O.
Jednocześnie mając na uwadze przepis § 3 ust. 2 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. organ, w ocenie sądu, powinien był wyjaśnić na podstawie jakiego tytułu prawnego prowadził gospodarstwo rolne zmarły brat skarżącej. Tylko wówczas bowiem, gdy tytułem tym była własność, można doliczyć okres prowadzenia przez niego działalności rolniczej do okresu prowadzenia działalności rolniczej przez samą skarżącą.
Sąd wskazał także, iż przy ponownym ustalaniu prawa skarżącej do płatności organ uwzględnić winien przepis § 3 ust. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. uzależniający przyznanie płatności od spełnienia przez gospodarstwo rolne warunku odpowiedniej wielkości ekonomicznej.
W ponownie prowadzonym postępowaniu decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. znak sprawy [...] Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. po przeprowadzeniu dwóch rozpraw administracyjnych w dniach 26 kwietnia i 18 maja 2007 r. wydał decyzję o odmowie przyznania D. K. płatności do gospodarstwa niskotowarowego.
W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazał, że wnioskodawczyni jest wraz z dwiema siostrami współwłaścicielką działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego położonego w obrębie wsi N. W. i N. W. B. Ł. gmina T. Poprzednim właścicielem tego gospodarstwa był brat w/w - I. K. (załączono umowę z 1982 r., w której rodzice skarżącej przekazali na jego rzecz własność przedmiotowego gospodarstwa rolnego). D. K. jest również, jak wynika z ustaleń organu, od dnia 20 maja 2004 r. wyłączną właścicielką nieruchomości rolnej o pow. 1,76 ha położonej w N. W. gmina T. W trakcie uzupełniającego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż prowadzi ona gospodarstwo na podstawie ustnej umowy o zarząd zawartej z siostrami.
Zdaniem organu wnioskodawczyni nie spełnia kryteriów wymaganych przez § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 286, poz. 2870), albowiem wyczerpujący katalog podmiotów właścicielskich ustanowiony w tym przepisie obejmuje tylko producentów rolnych prowadzących działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym stanowiącym przedmiot odrębnej własności producenta albo jego małżonka lub przedmiot ich współwłasności małżeńskiej. Taka redakcja powołanego przepisu rozporządzenia wyklucza z katalogu podmiotów, które mogą ubiegać się o pomoc finansową, producentów rolnych prowadzących gospodarstwo rolne stanowiące przedmiot ich współwłasności innej niż małżeńska. Zdaniem organu administracji, gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość przyznawania płatności dla gospodarstw niskotowarowych producentom rolnym będącym
współwłaścicielami gospodarstwa rolnego z innego tytułu niż współwłasność małżeńska to w § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a powołanego rozporządzenia zamiast zwrotu "przedmiot ich współwłasności" użyłby słów "przedmiot współwłasności".
Z wyżej wskazanego powodu, jak ocenił organ, nie miał również zastosowania w sprawie przepis § 3 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia uprawniający do doliczenia do okresu prowadzenia gospodarstwa rolnego przez producenta ubiegającego się o płatność okresu prowadzenia tego gospodarstwa przez poprzedniego jego właściciela, gdy następstwo prawne odbyło się na zasadzie dziedziczenia. W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni odziedziczyła tylko ułamkowy udział w gospodarstwie, a nie jego całość, a zatem będąc tylko jego współwłaścicielem, a nie właścicielem wyłącznym, nie jest uprawniona do doliczenia okresu prowadzenia działalności rolniczej przez zmarłego brata.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła D. K. zarzucając organowi dokonanie nieprawidłowej interpretacji przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. poprzez przyjęcie, iż wymieniona w tym przepisie instytucja współwłasności powinna być rozumiana wąsko, jedynie jako współwłasność małżeńska, a nie również jako współwłasność powstała z innego tytułu. Stanowisko przyjęte przez organ jest, jej zdaniem, sprzeczne ze znaczeniem instytucji współwłasności nadanym przez orzecznictwo i doktrynę. Zdaniem odwołującej się organ zlekceważył stanowisko wyrażone już w niniejszej sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 633/06. Powołała się na ustanowioną w przepisach Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadę równości wobec prawa i zakaz dyskryminacji w życiu publicznym, społecznym lub gospodarczym.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. znak sprawy [...] Dyrektor P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu przedstawił obszernie dotychczasowy przebieg postępowania oraz powtórzył w całości argumentację organu I instancji. Podał, iż wnioskodawczyni nie wykazała, jak tego wymaga przepis § 6 ust. 5 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r., iż prowadziła działalność rolniczą w okresie trzech lat przypadających bezpośrednio przed datą złożenia wniosku o płatność. Nadto w/w nie była w dacie złożenia tego wniosku właścicielką gospodarstwa rolnego, a współwłaścicielką, co w oparciu o przepis § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a) wskazanego rozporządzenia wyklucza ją z kręgu podmiotów uprawnionych do płatności dla gospodarstwa niskotowarowego. W konsekwencji niemożliwe jest również zaliczenie do okresu prowadzenia przez nią gospodarstwa okresu prowadzenia go przez poprzedniego właściciela na podstawie § 3 ust. 2 rozporządzenia, albowiem nie odziedziczyła gospodarstwa w całości.
Skargę na decyzję z dnia [...] sierpnia 2007 r. złożyła do sądu administracyjnego D. K.
Zarzuciła organom, iż po raz kolejny niezasadnie odmówiły przyznania płatności błędnie stosując przepisy rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich, a zaprezentowane przez organy stanowisko, zgodnie z którym współwłasność nie jest rodzajem własności, jest w jej ocenie nie do zaakceptowania. Podobnie jak w odwołaniu powołała się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 633/06. Nadto, jak podała, organy obydwu instancji nie wzięły pod uwagę zeznań świadków przesłuchanych podczas rozpraw administracyjnych, którzy potwierdzili fakt prowadzenia przez nią działalności rolniczej.
W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości pogląd prawny zaprezentowany w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga oparta jest na usprawiedliwionych podstawach, albowiem organy obydwu instancji dopuściły się naruszenia przepisów prawa w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) powoływanej dalej jako p.p.s.a. Uchybienia te zobowiązywały sąd do uchylenia - przy zastosowaniu przepisu art. 135 p.p.s.a. - tak zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej jej wydanie decyzji pierwszoinstancyjnej.
W sprawie niniejszej naruszony został przede wszystkim przepis art. 153 p.p.s.a., zgodnie z którym ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem skargi. Związanie to odnosi się do każdego postępowania toczącego się po wyroku uwzględniającym skargę, tak administracyjnego, jak i sądowoadministracyjnego, o ile jest prowadzone w granicach danej sprawy. W rozpoznawanej sprawie organy Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa orzekające w I i w II instancji nie mogły zatem, przy niezmienionym stanie faktycznym i prawnym oraz bez naruszenia wskazanego przepisu art. 153 p.p.s.a., przyjąć stanowiska odmiennego niż zaprezentowane w wyroku WSA w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 633/06.
Skład orzekający w sprawie sygn. akt II SA/Bk 633/06, stosując celowościową i systemową wykładnię przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 286, poz. 2870) dogłębnie i wyczerpująco, z powołaniem się na stosowne regulacje wspólnotowe i krajowe, wyłożył, iż uprawnionym do płatności z tytułu wsparcia gospodarstwa niskotowarowego jest nie tylko producent rolny będący wyłącznym właścicielem tego gospodarstwa lub jego współwłaścicielem w ramach wspólności małżeńskiej, ale również ten, który jest współwłaścicielem z innego tytułu np. dziedziczenia.
Współwłaścicielowi będzie zatem, zdaniem poprzedniego składu orzekającego, którego poglądem obecny skład jest związany, przysługiwała płatność w wysokości proporcjonalnej do posiadanego udziału jednak tylko w dwóch alternatywnych przypadkach: jeżeli współwłaściciele dokonali podziału gospodarstwa quod usum i producent rolny ubiegający się o płatność prowadzi je w części, która wielkością odpowiada co najmniej wielkości posiadanego udziału lub też gdy nie dokonano podziału do użytkowania, a producent rolny prowadzi całe gospodarstwo.
Tymczasem w sprawie niniejszej organy zdystansowały się do zaprezentowanego powyżej stanowiska sądu i stwierdziły, że skarżąca jako współwłaścicielka w 11/24 (5/24 z tytułu dziedziczenia, 6/24 z tytułu darowizny)
gospodarstwa rolnego odziedziczonego po bracie I. K., a nie wyłączna właścicielka tego gospodarstwa rolnego, nie jest uprawniona do przedmiotowej płatności z tytułu wsparcia gospodarstw niskotowarowych. Takie postępowanie organów stanowi ewidentne (pozostające na granicy rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 Kpa) uchybienie ustanowionej w przepisie art. 153 p.p.s.a. zasadzie związania oceną prawną sądu wyrażoną w poprzednim postępowaniu, jak też w konsekwencji naruszenie przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r.
Wyraźnie należy jednak podkreślić, iż prezentując powyższe stanowisko ani poprzedni skład orzekający, ani sąd w niniejszym postępowaniu nie przesądza o słuszności zgłoszonego przez skarżącą żądania przyznania przedmiotowej płatności, w szczególności nie przesądza, czy spełniła ona wszystkie przesłanki uprawniające do przyznania płatności dla gospodarstwa niskotowarowego.
Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. b rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. płatność przysługuje producentowi rolnemu, który w dniu złożenia wniosku prowadził działalność rolniczą na gospodarstwie rolnym niskotowarowym o wielkości ekonomicznej co najmniej 2 EJW i nie więcej niż 4 EJW w rozumieniu decyzji 85/377/EWG z dnia 07 czerwca 1985 r. ustanawiającej wspólnotową typologię gospodarstw rolnych (Dz. Urz. WE L 220 z dnia 17 sierpnia 1985 r. ze zm.). Podobne lecz bardziej zgeneralizowane warunki dotyczące produktywności gospodarstwa zapisane zostały również w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (opublikowane w Dz. U. L 160 z 26 czerwca 1999 r. Polskie Wydanie Specjalne Rozdział 3 Tom 25 P.391-413), w którego art. 5 ustanowiono zasadę przyznawania płatności gospodarstwom rentownym, spełniającym minimalne normy dotyczące ochrony
środowiska, higieny i warunków utrzymania zwierząt, prowadzonym przez rolnika posiadającego odpowiednią wiedzę i umiejętności zawodowe. Zatem przed rozstrzygnięciem o prawie skarżącej do płatności w postępowaniu prowadzonym ponownie na skutek niniejszego wyroku organ powinien ustalić, czy część gospodarstwa rolnego odpowiadająca wielkością posiadanemu przez skarżącą udziałowi w jego współwłasności (na tą tylko część jest możliwe przyznanie płatności) mieści się w powyższej skali i odpowiada wyżej wymienionym wymaganiom.
Jedną z głównych przesłanek, której spełnienie, obok innych wymienionych przepisem § 3 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r., uprawnia do przyznania płatności dla gospodarstwa niskotowarowego jest prowadzenie przez skarżącą gospodarstwa rolnego w okresie trzech lat poprzedzających bezpośrednio datę złożenia wniosku o płatność (§ 3 ust. 1 pkt 2). Organy prawidłowo wskazały, iż zgodnie z § 6 ust. 5 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. dokumentem potwierdzającym prowadzenie przez skarżącą działalności rolniczej w wymaganym okresie może być dokument stwierdzający okres posiadania gospodarstwa rolnego wraz z oświadczeniem o okresie prowadzenia działalności rolniczej w tym gospodarstwie. Zdaniem organu w aktach sprawy znajdują się dokumenty wskazujące, iż ten trzyletni okres nie został wykazany.
W tej kwestii skład orzekający w sprawie niniejszej pragnie zwrócić uwagę na przepis § 3 ust. 2 w/w rozporządzenia, w którym wskazano, iż istnieje możliwość uzupełnienia tego okresu o okres prowadzenia działalności rolniczej przez poprzedniego właściciela gospodarstwa rolnego pod warunkiem, że wnioskodawca został jego następcą prawnym w drodze dziedziczenia (§ 3 ust. 2). Ze znajdującego się w aktach administracyjnych postanowienia z dnia [...] kwietnia 2003 r. (k.13 akt adm.) wynika, iż skarżąca odziedziczyła po zmarłym w dniu 01 czerwca 2002 r. bracie 5/24 części gospodarstwa rolnego, a zatem przyjmując konsekwentnie, iż producent rolny będący współwłaścicielem jest uprawniony do płatności z tytułu wsparcia gospodarstwa niskotowarowego należało rozważyć, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, w tym zeznania świadków przesłuchanych na rozprawach administracyjnych (których to zeznań wbrew wyraźnym wymogom art. 107 § 3 Kpa nie poddano ocenie w uzasadnieniach rozstrzygnięć), czy wymagany przepisem § 3 ust.
1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. trzyletni okres został w niniejszym przypadku spełniony. Żaden z organów takiego wywodu nie przeprowadził, co było konsekwencją przyjęcia błędnego poglądu w kwestii uprawnień współwłaściciela do spornych w niniejszej sprawie płatności.
W ponownie prowadzonym postępowaniu na skutek niniejszego wyroku organy zastosują się zatem należycie do wyrażonej w przepisie art. 153 p.p.s.a. zasady związania oceną prawną i wskazaniami sądu oraz rozstrzygną o prawie skarżącej do płatności z uwzględnieniem zaprezentowanego w niniejszym uzasadnieniu stanowiska co do uprawnień współwłaścicieli gospodarstwa rolnego do wspólnotowego wsparcia finansowego dla gospodarstw niskotowarowych. Ocenią również, czy prowadzone przez D. K. w dniu złożenia wniosku o płatność gospodarstwo rolne, a ściślej czy część tego gospodarstwa odpowiadająca wielkością przysługującego jej udziałowi we współwłasności, spełnia warunek wielkości ekonomicznej przewidziany w przepisie § 3 ust. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia z dnia 07 grudnia 2004 r. Przy ustalaniu natomiast czy skarżąca spełniła przesłankę prowadzenia działalności rolniczej w okresie trzech lat przypadających bezpośrednio przed dniem złożenia wniosku organy wezmą pod uwagę możliwość uzupełnienia tego okresu o okres
prowadzenia gospodarstwa przez jej brata przed dniem 01 czerwca 2002 r.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.
Na podstawie art. 152 p.p.s.a. sąd stwierdził, iż zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
O zwrocie kosztów postępowania sądowego orzeczono w oparciu o art. 200 cytowanej ustawy.