Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

II SA/Bk 718/04 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2005-07-12

0
Podziel się:

Celem ustawy z dnia 18.12.2003r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004r. Nr 6, poz. 40 ze zm.) jest finansowe wspieranie producentów rolnych czyli osób (organizacji), które faktycznie uprawiają grunty rolne, chociaż nie są ich właścicielami. Dopłaty nie są przewidziane dla właścicieli, którzy dysponując jedynie tytułem własności, nie zajmują się produkcją rolną

Tezy

Celem ustawy z dnia 18.12.2003r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004r. Nr 6, poz. 40 ze zm.) jest finansowe wspieranie producentów rolnych czyli osób (organizacji), które faktycznie uprawiają grunty rolne, chociaż nie są ich właścicielami. Dopłaty nie są przewidziane dla właścicieli, którzy dysponując jedynie tytułem własności, nie zajmują się produkcją rolną

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), Sędziowie sędzia NSA Ireneusz Henryk Darmochwał, sędzia NSA Stanisław Prutis, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2005 r. sprawy ze skargi J. T. na decyzję Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004 rok - oddala skargę.-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...].08.2004 r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. odmówił J. T. przyznania płatności na rok 2004 z tytułu dopłaty wyrównawczej do powierzchni na obszarach ONW. Jako podstawę prawną decyzji powołał art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 18.12.2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. nr 6, poz. 40 ze zm.).

Decyzję powyższą utrzymał w mocy Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. decyzją z dnia [...].09.2004 r. Organ wskazał, w uzasadnieniu decyzji, że J. T. nie spełnia przesłanek z art. 2 ust. 1 ustawy

z dnia 18.12.2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych, gdyż nie jest producentem rolnym - posiadaczem gospodarstwa rolnego (chociaż jest jego właścicielem), albowiem użytkuje je Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna Z.

W skardze, wywiedzionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Białymstoku, J. T. zarzucił decyzji:

- rażące naruszenie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18.12.2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych twierdząc, iż spełnia wszystkie wymogi przewidziane w tym przepisie;

- rażące naruszenie art. 138 w zw. z art. 139 kpa; art. 6, 7, 8, 9, 10, 11, 104 i 107 kpa.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu skargi twierdził, iż organy rozpatrujące wniosek o dopłaty, nie brały pod uwagę faktu, że skarżący jest spadkobiercą całego gospodarstwa rolnego o pow. 12,46 ha, zgodnie z postanowieniem spadkowym Sądu Rejonowego w B.- sygnatura

akt [...], co wykazał w złożonych dokumentach. Zdaniem skarżącego, organy były w zmowie z zarządem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. uznając areał skarżącego na rzecz spółdzielni, która nie była właścicielem tego gospodarstwa.

W piśmie procesowym z dnia 4.06.2005 r. (k. 53) skarżący domagał się ujawnienia wysokości dopłaty pobranej przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną za jego grunty oraz podania podstawy prawnej jej przyznania.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację. Odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów procesowych, organ uznał je za niezasadne zwracając uwagę na to, że skarżący nie sprecyzował na czym miałoby polegać naruszenie norm z art. 6 - 10 kpa. W kwestii naruszenia zasady z art. 10 kpa wyjaśnił, iż skarżący był wezwany do składania wyjaśnień i brał czynny udział

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, zważył, co następuje:

Dokonując oceny legalności zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270ze zm.), w myśl którego sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki przewidziane w ustawie oraz orzekają w sprawach skarg na decyzją administracyjne - Sąd uznał skontrolowane rozstrzygnięcie za zgodne

z prawem.

Aby uzyskać płatności bezpośrednie do gruntów rolnych, osoba wnioskująca o takie płatności, musi spełnić warunki wymienione w art. 2 ust 1 i 2 ustawy z dnia 18.12.2003 r. (Dz. U. nr 6, poz. 40), a więc:

- być posiadaczem - producentem rolnym - gospodarstwa rolnego utrzymywanego

w dobrej kulturze rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska;

- uprawiać powierzchnię działek rolnych nie mniejszą niż 1 ha o odpowiedniej strukturze upraw.

Jak słusznie stwierdziły organy J. T. nie spełniał żadnego z warunków.

Ani Sąd, ani też organy nie kwestionują okoliczności, że skarżący posiada tytuł własności do gospodarstwa rolnego o powierzchni powyżej 12 ha z tytułu spadkobrania po matce L. T. Jednakże spadkodawczyni cały areał gospodarstwa wniosła jako wkład do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. i na datę złożenia wniosku o dopłaty, Spółdzielnia uprawiała te grunty rolne, a nie skarżący. Na rozprawie sądowej w dniu 12.07.2005 r. skarżący przyznał, że Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w Z. "zasiała jego ziemię w 2004 roku". Jest to fakt bezsporny.

Celem ustawy o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych jest finansowe wspieranie producentów rolnych czyli osób (organizacji), które faktycznie uprawiają grunty rolne, chociaż nie są ich właścicielami. Dopłaty nie są przewidziane dla właścicieli, którzy dysponując jedynie tytułem własności nie zajmują się produkcją rolną. Do takich osób należał (w 2004 r.) skarżący dlatego dopłaty skarżącemu nie przysługiwały. Nie doszło do naruszenia art. 2 ust 1 w/w ustawy, a organy zastosowały (wbrew twierdzeniom skarżącego) właściwą interpretację tego przepisu.

Sąd nie dopatrzył się też naruszenia przepisów artykułów 6 - 11, 104 i 107 kpa.

Skarżący, poza gołosłownym zarzutem naruszenia przepisów proceduralnych, nie wykazał w czym przejawiało się owo naruszenie procedury administracyjnej. Z dołączonych akt administracyjnych wynika, iż skarżący brał czynny udział w postępowaniu: składał pisemne wyjaśnienia, dokumenty, stawiał się osobiście w biurze Agencji Restrukturyzacji

i Modernizacji Rolnictwa w B. Bezpośrednio przed wydaniem decyzji przez organ I instancji, skarżący osobiście był w biurze w dniu 18.08.2004 r. (co przyznaje w piśmie

z 20.08.2004 r. kierowanym do Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji

i Modernizacji Rolnictwa). Zatem miał możliwość zapoznania się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, który zresztą nie wykraczał poza dokumenty złożone przez samego skarżącego.

Zasada, wynikająca z art. 10 kpa nie została więc naruszona, chociaż Sąd zwraca uwagę organom, iż zawsze powinny pamiętać o kierowaniu pism do stron w trybie art. 10 kpa przed wydaniem decyzji.

Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).-

Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)