II SA/Bk 647/10 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2010-11-16

Tezy

I. Prawo własności nieruchomości wynika ze stanu prawnego ukształtowanego treścią decyzji stwierdzającej nieważność decyzji nacjonalizacyjnej a nie z treści zapisów w ewidencji gruntów i budynków oraz w księdze wieczystej. Ujawnienie w nich prawa własności ma charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny co oznacza, że wpisy te są wtórne w stosunku do stanu prawnego i nie mogą kształtować nowego stanu prawnego. Ewentualne nieprawidłowości ewidencji nie pozbawiają nabytego prawa własności.

II. Z uwagi na to, że wypis i wyrysy o których mowa w art. 24 ust. 5 prawa geodezyjnego i kartograficznego nie stanowią zaświadczenia w rozumieniu art. 217 par. 1 kpa odmowa ich wydania powinna nastąpić decyzją administracyjną a nie postanowieniem o którym mowa w art. 219 kpa.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys,, sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Z. Z. i M. K. na postanowienie P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania wypisu z wyrysem z ewidencji gruntów i budynków 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające jego wydanie postanowienie Prezydenta B. z [...] czerwca 2010 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienia nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. kwotę 340 (słownie trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. utrzymał w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] o odmowie wydania Z. Z. i M. K. wyrysu z wypisem z rejestru gruntów i budynków z operatu ewidencji gruntów i budynków miasta B. na działkę o nr 1684/11 położoną w obrębie 02 - W. S.

U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.

Postępowanie w sprawie niniejszej zostało wszczęte na wniosek Z. Z. i M. K. z dnia 21 marca 2010 r. Zainteresowane wniosły o wydanie przedmiotowego wyrysu z wypisem celem przedłożenia w księgach wieczystych. Do wniosku została dołączona decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2002 r. uchylająca w całości decyzję własną z dnia [...] września 2001 r. i orzekająca o stwierdzeniu nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 1961 r. i utrzymanych nim w mocy orzeczeń Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] lipca 1959 r. i [...] lipca 1959 r. o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości ziemskiej położonej w B. w dzielnicach: W. S., M. i A., stanowiącej własność R. W. - w części dotyczącej nieruchomości o łącznej powierzchni 29,0999 ha oznaczonej według aktualnej ewidencji gruntów m. B. w obrębie nr 02 ark. 25 m.in. numerem działki 1684/6 (decyzja nr [...]). Decyzja ta jest ostateczna i prawomocna, albowiem wyrokiem z dnia [...] marca 2006 r. NSA
sygn. akt [...] oddalił skargę kasacyjną od wyroku WSA w Warszawie z dnia [...] lutego 2004 r. oddalającego skargę na tę decyzję. Dołączone również zostały kopie: postanowienia spadkowego po R. W. z dnia [...] marca 1991 r. (sygn. akt [...]), Sz. W. z dnia [...] lipca 1993 r. [...], J. W. z dnia [...] czerwca 1996 r. (sygn. akt [...]), J. Z. z dnia [...] maja 2007 r. (sygn. akt [...]), J. J. z dnia [...] kwietnia 2008 r. (sygn. akt [...]).

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2010 r. organ I instancji na podstawie art. 24 ust. 3 w zw. z art. 7d pkt 1, art. 20 ust. 1 i art. 22 prawa geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U. nr 240, poz. 2027 ze zm.) odmówił wydania wnioskowanego wyrysu z wypisem. W uzasadnieniu stwierdzono, że wnioskodawczynie nie wykazały własności nieruchomości, albowiem według stanu ujawnionego w księdze wieczystej KW [...] jej właścicielem jest Skarb Państwa. Nie wykazały również interesu prawnego, bo dołączona do wniosku decyzja uzasadnia jedynie interes faktyczny.

Zażalenie od tego postanowienia złożyły wnioskodawczynie i podały, że na skutek wyeliminowania wadliwej decyzji nacjonalizacyjnej prawo własności wróciło do dawnych właścicieli oraz ich następców prawnych a więc między innymi do nich jako spadkobierczyń po R. W.. Fakt ten w sposób wystarczający uzasadnia ich interes prawny co do przedmiotowej nieruchomości zgodnie z treścią art. 24 ust. 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego.

Postanowienie zostało utrzymane w mocy. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ II instancji podał, że zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454) dokonanie zmian w operacie ewidencyjnym może nastąpić dopiero po ewentualnej zmianie zapisu w dziale II księgi wieczystej. Zapis w ewidencji dotyczący przedmiotowej działki jest zgodny z zapisem w prowadzonej księdze wieczystej, w której jako właściciel ujawniony jest Skarb Państwa. Zgodnie z treścią art. 24 ust. 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego uzyskanie wyrysu z wypisem przez osoby, które nie są wykazane jako właściciel w operacie ewidencyjnym a pośrednio w księdze wieczystej (poprzez ostrzeżenie o niezgodności księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym), uzależnione jest od wykazania interesu prawnego. W rozpatrywanej sprawie wnioskodawczynie nie wykazały własności ani władania gruntami oraz nie wskazały jaki konkretnie
przepis prawa materialnego stanowi podstawę ich żądania dlatego też brak jest podstaw prawnych do uznania zaskarżonego postanowienia za niezgodne z prawem.

Od rozstrzygnięcia organu II instancji Z. Z. i M. K. złożyły skargę do sądu administracyjnego i zarzuciły naruszenie:

- art. 24 ust. 5 prawa geodezyjnego i kartograficznego poprzez bezzasadne niewydanie wnioskowanych dokumentów pomimo, że wnioskodawczynie są właścicielkami przedmiotowej działki oraz poprzez błędne przyjęcie, że jedynie podmiot wpisany w ewidencji jako "właściciel" nieruchomości jest uprawniony do uzyskania wypisu i wyrysu podczas, gdy interpretacja ta nie wynika w żadnej mierze z przepisów prawa a uznanie jej słuszności spowodowałoby wyrażenie zgody na odmowę korzystania przez prawowitych właścicieli nieruchomości z przysługujących im praw,

- art. 24 ust. 5 prawa geodezyjnego i kartograficznego w zw. z § 12 rozporządzenia poprzez błędne przyjęcie, iż fakt że dane z ewidencji są tożsame z danymi z księgi wieczystej, uniemożliwia wydanie wnioskowanych dokumentów, podczas gdy § 12 rozporządzenia zapisy księgi wieczystej przedstawia jako jedną z podstaw zmiany, równoznaczną z ostateczną decyzją administracyjną,

- naruszenie § 46 ust. 1 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia poprzez błędne przyjęcie, że korekta błędnej treści ewidencji może zostać dokonana wyłącznie po uprzedniej zmianie zapisów księgi wieczystej, podczas gdy błąd ten powinien zostać skorygowany z urzędu na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej. Podkreślono, że wbrew sugestiom zawartym w uzasadnieniu, wniosek dotyczył jedynie wydania wypisu i wyrysu z aktualnej treści ewidencji, a nie dokonania w tym zakresie zmian,

- art. 7 kpa poprzez błąd w ustaleniach faktycznych i pominięcie decyzji z dnia 4 października 2002 r.,

- art. 24 ust. 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego w zw. z § 36 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. nr 102, poz. 112 ze zm.) spowodowane błędną oceną jakoby wnioskodawczyni nie przysługiwał interes prawny w uzyskaniu wnioskowanego dokumentu, podczas gdy zamierza ona wystąpić z wnioskiem o odłączenie przedmiotowej działki z księgi wieczystej, przy czym wnioskodawczyni jako właścicielka nieruchomości nie miała obowiązku wykazywania interesu prawnego,

- art. 8 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez jego niezastosowanie w sytuacji gdy w dziale III KW urządzonej dla przedmiotowej nieruchomości wpisane jest ostrzeżenie o niezgodności treści tej księgi z rzeczywistym stanem prawnym z uwagi na treść decyzji z dnia 4 października 2002 r.,

- art. 6 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez bezzasadne powoływanie się na wpis w księdze wieczystej prawa własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa pomimo tego, że treść księgi jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym z uwagi na wpis ostrzeżenia.

Wskazując powyższe zarzuty skarżące wniosły o uchylenie zaskarżonego postanowienia, postanowienia organu I instancji i zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Organ w odpowiedzi na skargę generalnie podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.

Skarga podlegała uwzględnieniu, albowiem zaskarżone postanowienie jak i postanowienie organu I instancji zostały wydane z naruszeniem zarówno prawa procesowego jak i materialnego które to naruszenia, w ocenie Sądu, miały wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotowe postępowanie dotyczyło żądania wydania wyrysu z wypisem z rejestru gruntów i budynków z operatu ewidencji gruntów i budynków miasta B. na działkę o nr 1684/11 położoną w obrębie 02 - W. S., celem przedłożenia w księgach wieczystych.

Zdaniem wnioskodawczyń żądanie powinno być uwzględnione, gdyż na skutek wyeliminowania wadliwej decyzji nacjonalizacyjnej prawo własności przedmiotowej działki wróciło do dawnych właścicieli oraz ich następców prawnych w tym między innymi do nich jako spadkobierczyń po R. W. Prawo do uzyskania wypisu i wyrysu z operatu ewidencji gruntów i budynków przysługuje im zatem z tego tytułu, że są właścicielkami bez konieczności wykazywania interesu prawnego. Natomiast w ocenie organu z uwagi na to, że zapis w ewidencji dotyczący przedmiotowej działki jest zgodny z zapisem w prowadzonej księdze wieczystej, w której jako właściciel ujawniony jest Skarb Państwa nie można przyjąć, że wnioskodawczynie wykazały, że są właścicielkami nieruchomości. Wnioskodawczynie nie wykazały również interesu prawnego, bo dołączona do wniosku decyzja stwierdzająca nieważność decyzji nacjonalizacyjnej uzasadnia jedynie ich interes faktyczny a nie prawny. Podstawę prawną odmowy wydania wnioskowanego wypisu z wyrysem stanowiły przepisy art.
219 w zw. z art. 217 kpa oraz art. 24 ust. 3 w zw. z art. 7d pkt 1, art. 20 ust. 1 i art. 22 ustawy z dnia ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. nr 240, poz. 2027 ze zm.).

W pierwszej kolejności podnieść należy, że zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego określoną w art. 15 kpa, organ administracji publicznej w postępowaniu odwoławczym nie może ograniczyć się jedynie do kontroli decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji lecz zobowiązany jest ponownie rozpoznać sprawę rozstrzygniętą decyzją organu pierwszej instancji. W związku z powyższym zarówno w doktrynie prawa administracyjnego, jak i w orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, iż organ odwoławczy obowiązany jest uwzględnić zarówno zmiany stanu prawnego, jak i faktycznego, jakie zaszły w sprawie pomiędzy wydaniem orzeczenia przez organ pierwszej instancji a orzeczeniem organu odwoławczego.

W sprawie niniejszej na dzień wydania rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy ([...] lipca 2010 r.) treść art. 24 ust. 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego, powoływanego jako podstawa prawna odmowy wydania wnioskowanych dokumentów przez organ I instancji, znalazła się w innej jednostce redakcyjnej ustawy a mianowicie w przepisie art. 24 ust. 5 ustawy. Zmiany te weszły w życie w dniu 7 czerwca 2010 r. Organ odwoławczy w komparycji swojego rozstrzygnięcia wskazał jedynie na przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, które nie mają swojego przełożenia na merytoryczną treść postanowienia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ posługuje się treścią art. 24 ust. 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego. Co prawda wskazuje na zmianę art. 24 ustawy i przytacza jego aktualne brzmienie, niemniej jednak prawidłowa podstawa prawna, tj. art. 24 ust. 5 ustawy nie została w sposób wyraźny wyartykułowana ani w komparacji, ani też w uzasadnieniu rozstrzygnięcia organu odwoławczego.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 5 prawa geodezyjnego i kartograficznego (identyczną jak treść art. 24 ust. 3 ustawy) starosta udostępnia dane ewidencji gruntów i budynków zawierające dane osobowe podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51, oraz wydaje wypisy z operatu ewidencyjnego, zawierające takie dane osobowe, na żądanie:

1. właścicieli oraz osób i jednostek organizacyjnych władających gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych lub wypis;

1. organów administracji publicznej albo podmiotów niebędących organami administracji publicznej, realizujących, na skutek powierzenia lub zlecenia przez organ administracji publicznej, zadania publiczne związane z gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych lub wypis;

1. innych podmiotów niż wymienione w pkt 1 i 2, które mają interes prawny w tym zakresie.

Z literalnego brzmienia tej regulacji wynika, że ze skutecznym żądaniem wydania wyrysu z wypisem może wystąpić właściciel gruntu, władający gruntem lub inny podmiot, który ma interes prawny w tym zakresie.

W sprawie niniejszej wnioskujące - Z. Z. i M. K. wykazały, że są właścicielkami działki o nr 1684/11 położonej w obrębie 02 - W. S. Wynika to z treści:

- ostatecznej i prawomocnej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2002 r. uchylającej w całości decyzję własną z dnia [...] września 2001 r. i orzekającej o stwierdzeniu nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 1961 r. i utrzymanych nim w mocy orzeczeń Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] lipca 1959 r. i [...] lipca 1959 r. o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości ziemskiej położonej w B. w dzielnicach: W. S., M. i A., stanowiącej własność R. W. - w części dotyczącej nieruchomości o łącznej powierzchni 29,0999 ha oznaczonej według aktualnej ewidencji gruntów m. B. w obrębie nr 02 ark. 25 m.in. numerem działki 1684/11,

- postanowień spadkowych po R. W. z dnia [...] marca 1991 r. (sygn. akt [...]), Sz. W. z dnia [...] lipca 1993 r. [...], J. W. z dnia [...] czerwca 1996 r. (sygn. akt [...]), J. Z. z dnia [...] maja 2007 r. (sygn. akt [...]), J. J. z dnia [...] kwietnia 2008 r. (sygn. akt [...]).

Bez wątpienia wyeliminowanie z obrotu prawnego wadliwej decyzji nacjonalizacyjnej ze skutkiem wstecznym (ex nunc) i wykazanie przez wnioskodawczynie następstwa prawnego po byłym właścicielu R. W. wskazuje, że mają one przymiot właściciela przedmiotowej nieruchomości. Dlatego też wnioskowane dokumenty powinny być im wydane z tego tytułu, że są właścicielkami gruntu bez konieczności wykazywania interesu prawnego.

Jednocześnie za błędne należy uznać stanowisko organu, że podmiotem uprawnionym do uzyskania wypisu i wyrysu jest podmiot wpisany w ewidencji jako właściciel zgodnie z zapisem w prowadzonej dla tej nieruchomości księdze wieczystej.

Ewidencja gruntów i budynków oraz księgi wieczyste są rejestrami nieruchomości. Zgodnie z art. 2 pkt 8 prawa geodezyjnego i kartograficznego przez ewidencję gruntów i budynków rozumie się jednolity dla kraju i systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach i budynkach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami. W art. 20 ustawy zostały określone informacje, jakie powinna zawierać taka ewidencja. W odniesieniu do gruntów są to informacje dotyczące ich położenia, granic, powierzchni oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenie ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty, właściciela. Dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek. Z urzędu wprowadza się zmiany wynikające z:

1. prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, aktów normatywnych,

1. opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierających wykazy zmian danych ewidencyjnych,

1. dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej,

1. ewidencji publicznych prowadzonych na podstawie innych przepisów - § 46 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454).

Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości - art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. (Dz. U. nr 124, poz. 1361 ze zm.). Przez stan prawny nieruchomości należy rozumieć prawa i roszczenia wpisane w działach II-IV księgi wieczystej a więc własność, użytkowanie wieczyste, ograniczone prawa rzeczowe a także prawa osobiste i roszczenia o których mowa w art. 16 ust. 2 ustawy.

Zapisy w ewidencji gruntów jak i ujawnienie prawa własności w księdze wieczystej mają charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny co oznacza, że wpisy te są wtórne w stosunku do stanu prawnego i nie mogą kształtować nowego stanu prawnego. Ewentualne nieprawidłowości ewidencji nie pozbawiają nabytego prawa własności. W przedmiotowej sprawie stan prawny działki nr 1684/11 został ukształtowany ostateczną i prawomocną decyzją z dnia 4 października 2002 r. i to stan prawny wynikający z tej decyzji kształtuje uprawnienie wnioskodawczyń jako właścicielek działki do żądania wydania wypisu z wyrysem. Inną sprawą pozostaje okoliczność, że treść decyzji z dnia [...] października 2002 r. nie znalazła odzwierciedlenia w zapisach ewidencji pomimo tego, że aktualizacja danych w tym zakresie powinna być dokonana przez organ z urzędu. Brak uprzedniej aktualizacji wpisu oznacza, że informacje dotyczące właściciela działki zawarte w żądanym wypisie nie będą odpowiadały rzeczywistemu stanowi prawnemu. Dlatego też w
przedmiotowej sprawie przed wydaniem wnioskowanych dokumentów wskazane jest uprzednie zaktualizowanie ewidencji. Wyjaśnić również należy, że wypis z ewidencji gruntów i wyrys z mapy ewidencyjnej nie stanowi podstawy do zmiany ujawnionego stanu prawnego nieruchomości w księdze wieczystej. Dokumenty te stanowią jedynie podstawę oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej. Zmiana stanu prawnego w księdze wieczystej może nastąpić w oparciu o treść decyzji z dnia [...] października 2002 r. poprzez uruchomienie procedury ostrzeżenia o której mowa w art. 10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Odnosząc się do formy odmowy wydania wnioskowanych dokumentów podać należy, że z danych zebranych w ewidencji gruntów istnieje możliwość wydania zarówno wypisów i wyrysów jak i zaświadczeń w rozumieniu art. 217 § 1 kpa. Wypis i wyrys o których mowa w art. 24 ust. 5 prawa geodezyjnego i kartograficznego nie stanowi zaświadczenia w rozumieniu art. 217 § 1 kpa. Zaświadczenie dotyczy konkretnych danych figurujących w rejestrze gruntów natomiast wypis i wyrys z tego rejestru stanowi dokument charakteryzujący działkę niemalże kompleksowo, obejmując numer księgi wieczystej, jej obszar, granicę, numer ewidencyjny, położenie, rodzaj użytków, klasę gruntów i właściciela. Podnieść przy tym należy, że gdyby ustawodawca zrównał wydanie zaświadczenia z wydaniem wypisu z rejestru gruntów oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej wynikałoby to wprost z treści przepisu. Natomiast jak jednoznacznie wynika z art. 24 ust. 5 ustawy starosta wydaje wypis (a nie zaświadczenie) z operatu ewidencyjnego. Inny jest również krąg podmiotów
legitymowanych do zgłoszenia żądania wydania wyrysu i wypisu. Z żądaniem wydania zaświadczenia może wystąpić osoba legitymowana na podstawie przepisów prawa lub mająca interes prawny w potwierdzeniu pewnych faktów. Sama ustawa o księgach wieczystych i hipotece posługuje się zarówno pojęciem wypisu i wyrysu, jak i pojęciem zaświadczenia dla określenia różnych od siebie dokumentów. Przykładowo w art. 27 ust. 3 ustawy mowa jest o wypisie i wyrysie jako dokumentach niezbędnych do sprostowania niezgodności danych katastru nieruchomości z oznaczeniem w księdze wieczystej. Z kolei z art. 26 ust. 1 ustawy wynika, ze podstawą oznaczenia lokalu w księdze wieczystej jest zaświadczenie o położeniu i powierzchni lokalu oraz dane katastru nieruchomości. Również w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2010 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. nr 102, poz. 1122 ze zm.) ustawodawca rozróżnia pojęcie wypis i zaświadczenie - § 30 rozporządzenia. Za tym, że wypis i wyrys z
rejestru gruntów nie są traktowane jako zaświadczenie w rozumieniu art. 217 § 1 kpa przemawia również treść rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. nr 37, poz. 333). Rozporządzenie to określa m.in. wysokość opłat za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego. Gdyby wolą ustawodawcy było traktowanie wypisu z operatu ewidencyjnego na równi z zaświadczeniem nie istniałaby potrzeba odrębnego uregulowania opłat za wykonywanie wypisów i wyrysów, bowiem znalazłaby odpowiednie zastosowanie ustawa o opłacie skarbowej (tak też postanowienie NSA z dnia 21 lipca 2009 r., I OSK 848/09, Lex nr 552333). Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, że odmowa wydania wypisu z wyrysem, z racji tego, że nie jest to zaświadczenie nie może nastąpić w trybie art. 219 kpa, który stanowi, że odmowa wydania zaświadczenia bądź
zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie następuje w drodze postanowienia. Z treści art. 24 ust. 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego wynika, że starosta udostępnia informacje zawarte w operacie ewidencyjnym między innymi w formie: wypisów z rejestrów, kartotek i wykazów tego operatu, wyrysów z mapy ewidencyjnej. Oznacza to, że wydanie wypisu z wyrysem stanowi czynność materialno - techniczną polegającą na udostępnieniu tych dokumentów natomiast w przypadku powzięcia przez organ jakichkolwiek wątpliwości w zakresie danych objętych wnioskiem, właściwy organ winien rozstrzygnąć kwestię w drodze decyzji administracyjnej poprzedzonej przeprowadzeniem stosownego postępowania wyjaśniającego. Organy administracji publicznej odmawiając w przedmiotowej sprawie wydania wypisu z wyrysem powinny to uczynić decyzją administracyjną na podstawie art. 24 ust. 5 prawa geodezyjnego i kartograficznego a nie postanowieniem o którym mowa w art. 219 kpa.

W świetle powyższych uwag stwierdzić należy, że ponowne rozpatrzenie wniosku Z. Z. i M. K. z dnia 21 marca 2010 r. powinno zakończyć się wydaniem żądanych dokumentów.

Naruszenie prawa materialnego jak i procesowego skutkowało uchyleniem zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 145 §1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Z uwagi na fakt, że stwierdzone przez sąd uchybienie miało miejsce już na etapie postępowania przed organem I instancji i nie zostało wyeliminowane przez organ odwoławczy, orzeczono również o uchyleniu postanowienia I - instancyjnego. Konsekwencją uwzględnienia skargi było stwierdzenie, że zaskarżone postanowienia nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, a także orzeczenie o obowiązku zwrotu przez organ na rzecz skarżącej poniesionych przez nią kosztów postępowania sądowego - art. 152 i art. 200 w zw. z art. 210 § 1 w/w ustawy (100 zł - wpis sądowy, 240 zł - wynagrodzenie adwokata - § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu - Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm).