Tezy
Przymiot strony w rozumieniu art. 28 kpa w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznania płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania - przysługuje jedynie temu producentowi rolnemu, który złożył wniosek o ich przyznanie.
Takiego przymiotu nie posiada natomiast producent rolny w postępowaniu administracyjnym dotyczącym w/w płatności toczącym się na rzecz innej osoby.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie asesor WSA Małgorzata Roleder (spr.), sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 31 października 2006 r. sprawy ze skargi "A." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O. na postanowienie Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności złożenia zażalenia w sprawie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych - oddala skargę.-
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] czerwca 2006r. nr [...] Dyrektor P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. orzekł o niedopuszczalności złożenia zażalenia przez "A." Spółkę z o. o. w O. w sprawie przeprowadzonego postępowania administracyjnego dotyczącego przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004 K. R.
U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.
Skarżący - "Ag." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. złożyła w dniu [...] grudnia 2005r. zażalenie na niezałatwienie w terminie przez Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w S. sprawy dotyczącej przyznania K. R. płatności bezpośrednich do gruntów rolnych.
W wyniku rozpatrzenia powyższego zażalenia w dniu [...] stycznia 2006r. Dyrektor P. Oddziału Regionalnego w Ł. wydał decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie z uwagi na uznanie, iż "A." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie posiada legitymacji procesowej, czyli nie jest stroną postępowania.
Od tej decyzji "A." Sp. z o. o. z siedzibą w O. wniosła odwołanie do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W., który na mocy decyzji z dnia [...] maja 2006r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję ze względu na wadliwą formę rozstrzygnięcia i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
W wyniku powtórnego rozpoznania zażalenia Dyrektor P. Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł. w dniu [...] czerwca 2006r. wydał postanowienie nr [...] o niedopuszczalności złożenia zażalenia przez "A." Sp z o. o. w O. w sprawie przeprowadzonego postępowania administracyjnego dotyczącego przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004 K. R. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, iż stosownie do przepisu art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 zażalenie służy stronie. Tymczasem jak wynika z akt sprawy jedyną stroną postępowania jest K. R. w związku, z czym tylko jemu przysługuje prawo złożenia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie do Dyrektora P. Oddziału Regionalnego w Ł. Natomiast "A." Spółka z o. o. w O. nie ma przymiotu strony w sprawie, która została wszczęta na wniosek K. R. w Biurze Powiatowym ARiMR w S., ponieważ jest ona stroną w postępowaniu wszczętym na swój wniosek w Biurze Powiatowym ARiMR w O. i przysługuje
jej zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie do Dyrektora W. - M. Oddziału Regionalnego ARiMR w O.
Nie godząc się z tym postanowieniem "A." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wnosząc o jego uchylenie. Skarżąca zarzuciła powyższemu rozstrzygnięciu naruszenie przepisów art. 37 § 1 kpa w związku z art. 28 kpa poprzez ich niewłaściwą wykładnię oraz naruszenie zasad postępowania administracyjnego wynikających art. 7, 8 i 9 kpa.
W ocenie skarżącej fakt, iż jeden podmiot złożył podanie w sprawie administracyjnej nie może przesądzać o braku przymiotu strony innego podmiotu, mającego interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej. Przeciwnie organ administracji państwowej obowiązany jest z urzędu ustalić, kto ma w danej sprawie interes prawny lub obowiązek i nawet w przypadku wszczęcia postępowania na wniosek strony, organ administracyjny nie może tylko jej gwarantować udziału, lecz obowiązany jest ustalić, czy w danej sprawie mają prawnie chronione interesy również inne jednostki (wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 26 czerwca 1998 r. I SA/Lu 684/97). Przymiot strony postępowania przysługuje, bowiem niezależnie od tego, czy dany podmiot brał udział w postępowaniu. W toku postępowania administracyjnego w przedmiocie wniosku K. R. o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych "A." Sp. z o.o. w O. była uznawana przez Kierownika Biura Powiatowego w S. za stronę tego postępowania. Do Spółki kierowane były
wszelkie zawiadomienia o przeprowadzanych czynnościach, Spółka mogła składać wyjaśnienia, wnioski dowodowe, zadawać pytania świadkom, czy wreszcie była wzywana do zapoznania się z aktami sprawy oraz do złożenia końcowego oświadczenia. Spółkę informowano również o przyczynach niezałatwienia sprawy w terminie, doręczano jej odpisy postanowień w przedmiocie wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy.
Zdaniem skarżącej organ I instancji zgodnie z dyrektywami Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartymi w licznych orzeczeniach tego Sądu z urzędu dokonał prawidłowego ustalenia, kto jest stroną postępowania administracyjnego, czyli kto ma w sprawie interes prawny i uznał, iż stroną postępowania jest zarówno K. R., który złożył wniosek o przyznanie płatności, jak również "A." Sp. z o.o. jako podmiot mający tytuł prawny (dzierżawa) do objętych wnioskiem wyżej wymienionego gruntów oraz ich posiadacz.
W świetle powyższego brak jest podstaw do uznania przez organ wyższego stopnia, który wydał zaskarżone postanowienie o niedopuszczalności złożenia przez "A." Sp. z o.o. zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, iż Spółka nie jest stroną tego postępowania. Zdaniem skarżącej organ wyższego stopnia swym rozstrzygnięciem naruszył zasadę pogłębiania zaufania do organów Państwa oraz zasadę informowania stron, wynikające z art. 8 i 9 kpa. Naruszenie tych zasad polega na podejmowaniu w tej samej sprawie przeciwstawnych działań przez organy Państwa, zmienność rozstrzygnięć podejmowanych w sprawie przez te organy, jak również dokonywanie skrajnie różnej oceny tego samego stanu faktycznego przez organy administracji, jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie.
Abstrahując od powyższego podkreślono, iż przepisy o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych jednoznacznie wskazują, iż płatności te przysługują producentowi rolnemu, tj. osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce nieposiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego, na będące w jej posiadaniu grunty rolne. A zatem stan posiadania gruntów rolnych wymienionych we wniosku producenta rolnego, w tym także status prawny poszczególnych działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, objętych wnioskiem o przyznanie płatności, przesądza o prawie do otrzymania płatności, a tym samym o prawie posiadacza gruntu rolnego do bycia stroną tego postępowania. Zgodnie z instrukcją wypełniania wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich w roku 2004 przygotowaną przez ARiMR, jako posiadacza gospodarstwa rolnego rozumie się właściciela, dzierżawcę, użytkownika, zarządcę lub mającego inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad rzeczą. W przedmiotowej sprawie osobami, które jako
jedyne miały jakikolwiek tytuł prawny do gruntów w miejscowości K. F., na które wniosek o przyznanie płatności złożył K. R., była O. K. S. M. Spółka, z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O., jako ich właściciel oraz "A.".Sp. z o.o. z siedzibą w O. jako dzierżawca tych działek. W związku z zawartą umową dzierżawy A. Sp. z o.o. stała się posiadaczem tych gruntów i na tej podstawie zaliczyła je w skład swojego gospodarstwa rolnego. A zatem postępowanie w sprawie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych prowadzone z wniosku K. R., dotyczy przede wszystkim interesu prawnego posiadacza spornych nieruchomości, czyli skarżącej Spółki. Zgodnie z art. 28 kpa stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo, kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Ustawodawca definiując pojęcie strony postępowania administracyjnego, wskazał wyraźnie na powiązanie określonego podmiotu z interesem prawnym. Interes
prawny pojawia się wówczas, gdy istnieje związek między obowiązującą normą prawa materialnego a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegający na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację tego podmiotu w zakresie prawa materialnego.
Skarżąca wskazała, iż tak rozumiany interes prawny (interes prawny "Agripol" Spółki z o. o.), przesądzający o posiadaniu przymiotu strony postępowania administracyjnego, może być wywodzony również z przepisów prawa cywilnego, ponieważ w pojęciu interesu prawnego pojmowanego ogólnie jako obiektywna, czyli rzeczywiście istniejąca potrzeba ochrony prawnej, chodzi o interes prawny chroniony prawem przedmiotowym powszechnie obowiązującym, nie zaś tylko chroniony prawem administracyjnym materialnym lub procesowym. Osoba posiadająca tytuł prawny do gruntu, którego dotyczy wniosek o przyznanie płatności, ma zatem interes prawny w rozstrzygnięciu wniosku o przyznanie płatności osobie, która tytułu prawnego do gruntu nie posiada, tzn. nie jest posiadaczem tego gruntu w rozumieniu obowiązujących przepisów prawa. Niewątpliwie bowiem rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku K. R. o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych będzie miało bezpośredni wpływ na sytuację prawną A. sp. z o.o. jako posiadacza spornych
nieruchomości rolnych, między innymi dlatego, iż Spółka ta jak już wspomniano, zaliczyła sporne nieruchomości w skład własnego gospodarstwa rolnego. Powyższe przesądza o występowaniu po stronie tego podmiotu interesu prawnego.
Argument organu administracji, iż "A." Sp. z o.o. nie jest stroną w postępowaniu wszczętym na wniosek K. R., ponieważ jest stroną w postępowaniu wszczętym na swój wniosek w Biurze Powiatowym ARiMR w O. i przysługuje jej zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie do Dyrektora W.-M. Oddziału Regionalnego ARiMR jest również chybiony, nie ma on bowiem żadnego związku z występowaniem lub też nie interesu prawnego po stronie skarżącej w niniejszej sprawie. Prawo do wniesienia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie do Dyrektora W.-M. Oddziału Regionalnego ARiMR nie może być instrumentem skutecznej realizacji uprawnień skarżącej jako strony w sprawie z wniosku K. R., której wynik niewątpliwie będzie miał wpływ również na sferę praw skarżącej. Nadto w toku postępowania organy administracji publicznej winny stać na straży praworządności i podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes strony
(art. 7 kpa).
Na tej podstawie "A." sp. z o.o. uznaje, iż z uwagi na posiadanie przez nią przymiotu strony, nie było podstaw do orzeczenia o niedopuszczalności złożenia przez Spółkę zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w sprawie i wniósł o oddalenie skargi. Organ wskazał, iż zarzut naruszenia art. 37 § 1 kpa w związku z art. 28 kpa jest bezzasadny, ponieważ sprawa o przyznanie płatności bezpośrednich na rok 2004 K. R., została rozstrzygnięta decyzją Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w S., bez naruszenia terminów wynikających z kpa. Strona skarżąca nie otrzymała tej decyzji, bo nie przysługiwał jej przymiot strony w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rzecz innej osoby. Podkreślono, iż postępowanie administracyjne dotyczące sprawy o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych Spółce "A." toczyło się zgodnie z właściwością miejscową w Biurze Powiatowym ARiMR w O. W związku z powyższym Spółka "A." nie może być jednocześnie stroną w sprawach toczących się w Biurze Powiatowym w O. i w Biurze Powiatowym w S.
Fakt, że Kierownik Biura Powiatowego w S., błędnie przesyłał pisma procesowe dotyczące spraw K. R. do Spółki "A." nie przesądza o nadaniu Spółce przymiotu strony. W konkluzji organ stwierdził, iż jedyną stroną tego postępowania jest K. R. w związku, z czym tylko jemu przysługuje prawo złożenia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Zarzuty skargi są nieuzasadnione.
Stosownie do treści art. 3 ustawy z dn. 30.08.2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny bada legalność zaskarżonego aktu prawnego, to jest jego zgodność z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej i oceny tej dokonuje w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy.
Sąd administracyjny nie ma uprawnień do merytorycznego rozpatrzenia sprawy, ma on wyłącznie uprawnienia kasatoryjne. Sąd rozpoznając sprawę nie może, zatem zmienić zaskarżonego postanowienia a jedynie, uwzględniając skargę, może je uchylić, stwierdzić jego nieważność lub niezgodność z prawem. W przypadku zaś, gdy nie zachodzą okoliczności stanowiące podstawę uwzględnienia skargi wskazane w art. 145 § 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - skarga podlega oddaleniu.
Rozpoznając skargę w tak zakreślonej kognicji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku nie dopatrzył się, aby w zaskarżonym postanowieniu zostało naruszone prawo materialne oraz przepisy postępowania administracyjnego.
W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu - Dyrektor P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. prawidłowo uznał, iż skarżąca - "A." Spółka z o.o. w O. nie posiada przymiotu strony, w rozumieniu art. 28 kpa w postępowaniu administracyjnym dotyczącym kwestii przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych toczącego się na rzecz innej osoby.
Przede wszystkim na wstępie podnieść należy, iż zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
Zauważyć przy tym należy, iż pojęcie interes prawny, użyte w tym przepisie rozumiane w bezpośrednim znaczeniu tego pojęcia oznacza interes oparty na prawie lub chroniony przez prawo. O istnieniu interesu prawnego decydują, w myśl ugruntowanych poglądów orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, przepisy prawa materialnego przyznające stronie konkretne, indywidualne i aktualne korzyści (vide: wyrok NSA w Warszawie z dnia 26 listopada 1998r., sygn. akt II SA 1390/98). Również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia
5 października 1998r., sygn. akt II SA 1104/98, Sąd ten przyjął, iż pojęcie strony może być wyprowadzone tylko z konkretnej normy prawnej, która może stanowić podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku. Interes prawny w postępowaniu administracyjnym oznacza, więc ustalenie przepisu prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można żądać skutecznie czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby. Szczególnymi cechami interesu prawnego jest bezpośredniość związku między sytuacją danego podmiotu a wspomnianą normą prawa administracyjnego, na której budowany jest interes prawny. Oznacza to, że jeżeli sprawa dotyczy dwóch lub więcej podmiotów, to interes prawny mają tylko te z nich, których sytuacja prawna wynika wprost z normy prawa materialnego, a nie powstaje za pośrednictwem drugiego podmiotu (tak: NSA w wyroku z dnia 19.03.2002r., sygn. akt IV SA 1132/00, Lex nr 81670).
Od tak pojmowanego interesu prawnego trzeba odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym strona wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, mającymi stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji (tak również: wyrok NSA w Warszawie z dnia 22 lutego 1984 r., sygn. akt I SA 1748/83).
Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, iż płatności, o których mowa w ustawie z dnia 18 grudnia 2003r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych i oddzielnej płatności z tytułu cukru (Dz. U. Nr 6, poz. 40) zgodnie z art. 2 przyznawane są producentowi rolnemu na będące w jego posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska. Niewątpliwie z treści tego przepisu można wywieść podstawę uprawnień dla skarżącej do ubiegania się o przyznanie płatności bezpośrednich. Nie mniej jednak ustawa w dalszej treści, to jest w art. 3 stanowi, iż płatności te przyznawane są na wniosek producenta rolnego, w drodze decyzji administracyjnej, przez właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy kierownika biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Zdaniem Sądu to właśnie tak sformułowana właściwość organów przesądza, o braku przymiotu strony skarżącej w postępowaniu toczącym się przed Biurem Powiatowym w S.
W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż postępowanie administracyjne przed Biurem Powiatowym ARiMR w S. w sprawie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rzecz K. R. zainicjowane zostało wnioskiem wyżej wymienionego. Skarżąca nie mogła wystąpić z takim żądaniem do Biura Powiatowego w S. i dlatego wniosek o przyznanie płatności bezpośrednich złożyła zgodnie z właściwością ustaloną wedle powołanej wyżej ustawy do Biura Powiatowego ARiMR w O. Niezależnie od powyższego, gdyby nawet takie zdarzenie nastąpiło organ z urzędu miałby obowiązek zbadać swoją właściwość i w takiej sytuacji przekazałby wniosek skarżącej do Kierownika Biura w O.
Powyższe wynika z faktu, iż organ administracji publicznej może ingerować aktem administracyjnym władczo i jednostronnie w prawa i obowiązki jednostki tylko na podstawie normy prawnej ustanowionej przepisami prawa. Organ administracyjny do rozstrzygnięcia o interesie prawnym lub obowiązku nie jest legitymowany samym przepisem procedury administracyjnej (art. 28 kpa), lecz zawsze musi z urzędu badać swoją właściwość rzeczową i miejscową, albowiem posiada tylko tyle władztwa, ile uzyskuje z treści normy. Ta zaś materialna podstawa prawna działania określa właściwość organu, której musi on zawsze przestrzegać pod sankcją nieważności decyzji.
W ocenie Sądu przy rozstrzyganiu kwestii posiadania przez skarżącą przymiotu strony w toczącym się postępowaniu nie sposób pominąć rozważań odnoszących się do istoty postępowania administracyjnego. Godzi się zauważyć, iż wprawdzie pojęcie strony zaczerpnięte zostało z postępowania sądowego, to jednak w postępowaniu administracyjnym nadano mu swoiste znaczenie. Przede wszystkim organ administracyjny nie ma w tym procesie pozycji sądu rozstrzygającego spór pomiędzy stającymi przed nim podmiotami o przeciwstawnych rolach procesowych. Nie jest to proces kontradyktoryjny, gdyż organ działa na zasadzie oficjalności, ma on obowiązki procesowe kumulujące funkcje sądu, pozwanego, a czasem i powoda, bo i te interesy powinien uwzględniać i chronić. Przy tym według fundamentalnego założenia państwa prawa, organ ten może działać tylko na podstawie przepisów prawa proceduralnego jak i materialnego. Wszczęcie, zatem postępowania administracyjnego musi mieć podstawę ustawową zarówno w prawie procesowym, ale przede wszystkim
w prawie materialnym dającym podstawę do wydania decyzji (vide B. Adamiak, J. Borkowski - Kodeks Postępowania administracyjnego. Komentarz., Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2004, wyd. 6, str. 221).
A zatem obok posiadania przez podmiot interesu prawnego musi istnieć właściwość organu do rozstrzygnięciu o prawach i obowiązkach podmiotu. Konstruując definicję strony w art. 28 k.p.a. ustawodawca, jak już wyżej wskazano posłużył się terminem interesu prawnego, a zatem nie jakiegokolwiek interesu. Interes, jakim legitymować się powinien podmiot, chcący występować w roli strony postępowania administracyjnego, musi mieć charakter prawny, a więc musi istnieć norma prawna, przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwości wydania przez konkretny organ decyzji lub podjęcia czynności. Skoro uprawnienia wynikające z normy prawnej mogą być konkretyzowane w decyzji podejmowanej jedynie przez organ działający w granicach jego właściwości i kompetencji, to Biuro Powiatowe w S. ponad wszelką wątpliwość nie może orzekać w sprawie, w której nie jest właściwe, a wobec powyższego skarżąca nie może występować w tym postępowaniu w roli strony.
W tym stanie rzeczy bezwzględnie stwierdzić należy, iż stroną postępowania jest osoba mająca legitymację procesową w rozumieniu art. 28 k.p.a., w stosunku do której toczy się postępowanie. To, że przepisy prawa materialnego (art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych) przyznały określonym podmiotom uprawnienie do otrzymania płatności nie oznacza, że te podmioty stają się z mocy prawa stroną postępowania. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia również pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 listopada 2005r. sygn. akt II SA/Bk 500/05, gdzie stwierdzono, iż przymiot strony w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, przysługuje jedynie temu producentowi rolnemu, który złożył wniosek o ich przyznanie. Inaczej mówiąc producent rolny w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych toczącym się na rzecz innej osoby - nie
posiada przymiotu strony.
A zatem należy podzielić stanowisko organu odwoławczego, iż jedyną stroną tego postępowania jest K. R. w związku, z czym tylko jemu przysługuje prawo złożenia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Końcowo wskazać należy, iż organ prowadzący przedmiotowe postępowanie (w sprawie przyznania dopłat bezpośrednich do działek będących przedmiotem sporu) w celu realizacji zasady prawdy obiektywnej powinien dołączyć akta sprawy K. R. do sprawy toczącej się w Biurze Powiatowym ARiMR w O. z wniosku skarżącej.
Mając powyższe na względzie zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, dlatego też skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30.08.2002 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), o czym orzeczono jak na wstępie.