Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

II SA/Bk 490/08 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2008-10-28

0
Podziel się:

W przypadku postępowania prowadzonego w oparciu o art. 66 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) bardzo ważne jest prawidłowe ustalenie i ocena występujących nieprawidłowości, jak również optymalny wybór metody ich usunięcia, uwzględniający interesy wszystkich użytkowników obiektu. Decyzja wydana na podstawie w/w normy powinna być zatem poprzedzona postępowaniem wyjaśniającym zmierzającym do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, zaś wybór sposobu skorygowania nieprawidłowości powinien być poparty odpowiednią wiedzą specjalistyczną. Takiej merytorycznej i fachowej oceny może dokonać wyłącznie osoba posiadająca określoną wiedzę.

Tezy

W przypadku postępowania prowadzonego w oparciu o art. 66 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) bardzo ważne jest prawidłowe ustalenie i ocena występujących nieprawidłowości, jak również optymalny wybór metody ich usunięcia, uwzględniający interesy wszystkich użytkowników obiektu. Decyzja wydana na podstawie w/w normy powinna być zatem poprzedzona postępowaniem wyjaśniającym zmierzającym do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, zaś wybór sposobu skorygowania nieprawidłowości powinien być poparty odpowiednią wiedzą specjalistyczną. Takiej merytorycznej i fachowej oceny może dokonać wyłącznie osoba posiadająca określoną wiedzę.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 października 2008 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Miasta S. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2008 r. znak [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. nakazał W. A. M. Oddziałowi Regionalnemu "M." w W. wykonanie wentylacji pomieszczenia kuchni w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ul. W. P. [...] w S. poprzez: zamontowanie nawiewnika ściennego zapewniającego stały dopływ powietrza do pomieszczenia kuchennego od strony klatki schodowej, zgodnie z zaleceniem opinii kominiarskiej nr 61 z dnia 10 stycznia 2008 r., w terminie do dnia 20 kwietnia 2008 r.

W uzasadnieniu podniesiono, iż postępowanie zostało wszczęte z urzędu na skutek informacji S. J. o przedostawaniu się dymu z trzonu kuchennego do pomieszczenia kuchni w najmowanym przez niego lokalu nr [...] przy ul. W. P. [...] w S, należącym do W. A. M. Oddział Regionalny "M." w W., a położonym w budynku stanowiącym własność Wspólnoty Mieszkaniowej. W trakcie oględzin w dniu 21 stycznia 2008 r. ustalono, iż użytkowanie pieca powoduje wydobywanie się do pomieszczenia kuchennego dymu, albowiem pomieszczenie to nie posiada wentylacji nawiewno-wywiewnej. Ustalono również, iż administrator budynku - Z. Z. N. WAM Sp. z o. o. w B. interweniował celem usunięcia przyczyn występowania zadymienia, w tym przeprowadzono dodatkowe badania i sprawdzono przewody kominowe oraz wystąpiono do WAM Oddział Regionalny "M." w W. o wyrażenie zgody na wykonanie prac zawartych w opinii kominiarskiej nr 61 z dnia 10 stycznia 2008 r. W efekcie powyższych działań wyszyszczono przewód kominowy i zamontowano drzwiczki wyczystne na
kominie od trzonu kuchennego. Wykonanie opisanych wyżej prac spowodowało poprawę ciągu, o czym świadczy zapis w notatce służbowej spisanej w dniu 30 stycznia 2008 r. Nie wykonano natomiast wentylacji pomieszczenia kuchni, gdyż najemca nie wyraził zgody na wykucie otworu w celu zamontowania nawiewnika ściennego. Jak podał organ, z protokołu kontroli okresowej przewodów kominowych przeprowadzonej w dniu 10 lutego 2008 r. przez mistrza kominiarskiego K. W. wynika, iż przewody kominowe są sprawne i nie zachodzi konieczność podwyższenia przewodu kominowego, natomiast konieczne jest wykonanie wentylacji pomieszczenia kuchni w lokalu nr [...].

Skargę na powyższą decyzję złożył do sądu administracyjnego Prokurator Rejonowy w S. zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 i 77 § 1 Kpa, poprzez nieuwzględnienie słusznego interesu najemcy lokalu oraz zaniechanie dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i zgromadzenia wyczerpującego materiału dowodowego.

Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

Prokurator podał, iż problemy najemcy z wentylacją pomieszczenia kuchennego istnieją od października 2007 r., kiedy to podczas remontu dachu budynku przy ul. W. P. [...] w S. została zlikwidowana znajdująca się w przewodzie kominowym rura wspomagająca wentylację lokalu najemcy. Takie rozwiązanie, jak wynika z wyjaśnień S. J. przytoczonych przez Prokuratora, funkcjonowało 18 lat. Likwidacja rury spowodowała problemy z wentylacją kuchni, w związku z czym najemca rozpoczął starania o przywrócenie poprzedniego stanu rzeczy poprzez ponowne wstawienie do przewodu kominowego blaszanej rury lub podwyższenie komina o około 1,5 m. Proponując takie rozwiązania powoływał się na opinię Kierownika Rejonowego Zakładu Kominiarskiego z dnia 13 grudnia 2007 r., w której stwierdzono, iż w budynku należy podwyższyć komin od pieca c.o. i pieca kaflowego o około 2 m. W tych okolicznościach została wydana zaskarżona decyzja, której podstawę stanowi art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Po wydaniu decyzji
termin wykonania przewidzianych w niej prac przesunięto na 30 września 2008 r.

Prokurator wskazał, iż rozwiązanie zaproponowane w decyzji zostało oparte wyłącznie na treści jednej opinii mistrza kominiarskiego nr 61 z dnia 10 stycznia 2008 r. bez rozważenia innych opcji, w tym proponowanych przez lokatora, jak np. podwyższenie komina, czy też zamontowanie nawiewników w oknie lub wstawienie kratki w kanale wentylacyjnym. Organ, zdaniem skarżącego, nie wziął pod uwagę argumentów podnoszonych przez w/w, wskazujących, iż zamontowanie nawiewnika doprowadzającego powietrze do jego mieszkania z klatki schodowej, a więc rozwiązanie przyjęte w decyzji, jest najmniej korzystne, albowiem spowoduje wychłodzenie mieszkania i konieczność zakupu dodatkowej ilości opału, jak również doprowadzi do zanieczyszczenia powietrza w lokalu powietrzem z klatki schodowej. Brak analizy zarzutów podnoszonych przez najemcę będącego stroną przedmiotowego postępowania, w tym nieprzeprowadzenie dodatkowych ekspertyz - mimo iż te znajdujące się w sprawie formułują odrębne wnioski - nierozważenie wszystkich dostępnych
opcji usunięcia nieprawidłowości dotyczących funkcjonowania przewodów kominowych, w tym korzystnych dla lokatora, powoduje, iż w sprawie naruszono obowiązek zebrania wszechstronnego materiału dowodowego i wyczerpującego wyjaśnienia sprawy tj. art. 7 i art. 77 § 1 Kpa. Prokurator podniósł, iż przepis art. 66 ust. 1 prawa budowlanego nie determinuje treści rozstrzygnięcia co do sposobu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, dlatego przy rozstrzyganiu na tej podstawie należało uwzględnić wszystkie okoliczności służące wyjaśnieniu sprawy, w tym wziąć pod uwagę słuszny interes obywatela i jego prawo do niezakłóconego korzystania z lokalu. W przedmiotowej sprawie, zdaniem skarżącego, powyższych czynności zaniechano, co jest niezgodne z prawem.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podając, iż rozstrzygnięcie zostało oparte na dwóch spójnych opiniach kominiarskich z dnia 10 stycznia 2008 r. i z dnia 10 lutego 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z naruszeniem przepisów procesowych, które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a. i zobowiązywało sąd do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest, iż skargę wnieść można po wyczerpaniu środków zaskarżenia służących stronie w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że wnosi ją prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Stosownie natomiast do treści art. 53 § 1 i § 3 p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie, z tym że prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich mogą ją wnieść w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej.

Przewidziany dla prokuratora w art. 53 § 3 p.p.s.a. sposób zaskarżania działalności organów administracji publicznej do sądu administracyjnego, zwalniający z konieczności zachowania wymogu dwuinstancyjności postępowania administracyjnego oraz umożliwiający wniesienie skargi w dłuższym, bo sześciomiesięcznym terminie, liczonym od dnia doręczenia rozstrzygnięcia stronie - dotyczy jednak tylko i wyłącznie tych przypadków, gdy prokurator nie brał udziału w postępowaniu administracyjnym. Powyższe stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 10 kwietnia 2006 r. w sprawie sygn. akt I OPS 6/05 (ONSAiWSA 2006/3/68) ustosunkowując się do istniejących w orzecznictwie wątpliwości. Identyczny pogląd prezentuje również tutejszy sąd, w tym skład orzekający w sprawie niniejszej (postanowienie z dnia 09 maja 2006 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 52/06, nie publ., postanowienie z dnia 12 września 2006 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 482/06, nie publ.).

Przedstawiony powyżej wyjątek ma miejsce w niniejszej sprawie, w której przedmiotem skargi jest decyzja pierwszoinstancyjna z dnia [...] marca 2008 r. W postępowaniu administracyjnym ją poprzedzającym Prokurator nie brał udziału. Decyzja nie została też zaskarżona w toku instancji przez żadną ze stron postępowania. Jej doręczenie S. J. nastąpiło w dniu 11 marca 2008 r. Sześciomiesięczny termin na wniesienie skargi przez Prokuratora - liczony od daty doręczenia orzeczenia stronie, w interesie której w/w organ wystąpił - upływał 11 września 2008 r. Skarga wpłynęła do organu I instancji w dniu 20 czerwca 2008 r., a więc w terminie.

Przechodząc do merytorycznej oceny podniesionych w skardze zarzutów podzielić trzeba pogląd skarżącego wskazującego na naruszenie przez organ nadzoru budowlanego przepisów art. 7 i 77 § 1 Kpa polegające na zaniechaniu zebrania wyczerpującego materiału dowodowego i wydanie rozstrzygnięcia bez wszechstronnego jego rozważenia. Nadto w ocenie sądu doszło również do naruszenia przepisu art. 107 Kpa poprzez brak wyczerpującego wskazania w uzasadnieniu decyzji argumentów uzasadniających przyjętą koncepcję rozstrzygnięcia.

Zgodnie z przepisem art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) powoływanej dalej jako pr. budowlane, będącym podstawą zaskarżonej decyzji, w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska (pkt 1), jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku (pkt 2), jest w nieodpowiednim stanie technicznym (pkt 3) lub też powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia (pkt 4), właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.

Celem tego przepisu jest gwarancja utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie tzn. takim, który zapewni jego sprawność techniczną, bezpieczeństwo użytkowania oraz wyeliminuje inne czynniki mogące powodować zagrożenie dla wszystkich jego użytkowników. Konstrukcja art. 66 pr. budowlanego wskazuje, iż stwierdzenie przez właściwy organ nadzoru budowlanego którejkolwiek z nieprawidłowości wymienionych w pkt 1 - 4 przepisu zobowiązuje do wydania decyzji nakazującej ich usunięcie. Słusznie podniósł Prokurator w skardze, iż w/w regulacja nie określa precyzyjnie treści takiego rozstrzygnięcia, albowiem jest ona uzależniona od zakresu i rodzaju tych nieprawidłowości. Niewątpliwie decyzja taka, mająca na celu skorygowanie stwierdzonych uchybień, powinna precyzyjnie określać sposób ich usunięcia, wskazywać konkretne czynności, które właściciel lub zarządca obiektu jest zobowiązany wykonać. Dlatego w przypadku postępowania prowadzonego w oparciu o art. 66 pr. budowlanego bardzo ważne jest prawidłowe ustalenie i
ocena występujących nieprawidłowości, jak również optymalny wybór metody ich usunięcia, uwzględniający interesy wszystkich użytkowników obiektu. Decyzja wydana na podstawie w/w normy powinna być zatem poprzedzona postępowaniem wyjaśniającym zmierzającym do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, zaś wybór sposobu skorygowania nieprawidłowości powinien być poparty odpowiednią wiedzą specjalistyczną. Takiej merytorycznej i fachowej oceny może dokonać wyłącznie osoba posiadająca określoną wiedzę.

Powyżej przedstawione wymagania w niniejszym postępowaniu nie zostały dochowane. Celem postępowania administracyjnego w przedmiotowej sprawie było zapewnienie prawidłowego, ale i optymalnego - biorąc pod uwagę interesy najemcy lokalu nr [...] przy ul. W. P. [...] w S. i użytkowników budynku, w którym się znajduje lokal - sposobu wentylacji pomieszczenia kuchennego.

Z akt sprawy wynika, iż drożność przewodów kominowych oraz sposób poprawy ciągu w tym pomieszczeniu były przedmiotem oceny trzech mistrzów kominiarskich. Wynikiem tej oceny były następujące opinie: sporządzona przez K. S. w dniu 13 grudnia 2007 r. zawierająca stwierdzenie "u Państwa J. należy podwyższyć komin od pieca c.o. i pieca kaflowego około 2m, wstawić ankry w wypadku dobudowania komina z cegły lub 2 rury do uzgodnienia", następnie sporządzona przez J. M. w dniu 10 stycznia 2008 r. zalecająca m.in. zapewnienie stałego dopływu powietrza zewnętrznego do pomieszczenia kuchennego, jak również opinia sporządzona przez K. W. w dniu 10 lutego 2008 r., w której zalecono m.in. "wykonanie wentylacji w pomieszczeniu kuchni" oraz stwierdzono, iż "Nie zachodzi konieczność podwyższenia przewodu kominowego".

Marginalnie tylko należy wspomnieć, iż opinia z dnia 10 stycznia 2008 r. zalecała również wykonanie drzwiczek wyczystnych na kominie od trzonu kuchennego od strony klatki schodowej i czyszczenie kanałów piecowych trzonu kuchennego. Konieczność wykonania tych prac nie była sporna i jak wynika z akt, zostały zrealizowane.

Rozstrzygając zaskarżoną decyzją organ wybrał opcję wskazaną w opinii kominiarskiej z 10 stycznia 2008 r. i nakazał wykonanie otworu wentylacyjnego prowadzącego z pomieszczenia na klatkę schodową budynku.

Zdaniem sądu treść powyższych opinii, jak również pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie uprawniały organu, w ustalonym na datę rozstrzygnięcia stanie faktycznym sprawy - do wyboru spornej metody, co słusznie dostrzegł skarżący.

Przede wszystkim organ zignorował zupełnie fakt, iż opinie przewidują różne sposoby zapewnienia prawidłowej wentylacji kuchni: podwyższenie komina, czy też wykonanie otworu wentylacyjnego z wyjściem na klatkę schodową. Wskazując na rozwiązanie z opinii z 10 stycznia 2008 r., jako prawidłowe, bo znajdujące również oparcie w opinii z 10 lutego 2008 r., organ dokonał wyboru bez przeprowadzenia konfrontacji zaproponowanych w nich metod z zaleceniami opinii z 13 grudnia 2007 r., bez rozważenia możliwości zastosowania ewentualnych innych, nie wskazanych w opiniach, sposobów rozwiązania problemu, a przede wszystkim bez poddania zaproponowanych rozwiązań fachowej ocenie podmiotu posiadającego specjalistyczną wiedzę w tym zakresie. Rację ma zatem Prokurator, iż w zaistniałych w sprawie okolicznościach faktycznych, gdy organ dysponował jedynie niespójnymi i wykluczającymi się wynikami kontroli odpowiednich służb kominiarskich, zobowiązany był sięgnąć do dowodu z ekspertyzy rzeczoznawcy z dziedziny ochrony
przeciwpożarowej. Tylko w ten sposób możliwe było wyjaśnienie zaistniałych wątpliwości co do wyboru optymalnej metody zapewnienia bezpiecznego korzystania z obiektu i z lokalu. O ile bowiem stwierdzenie, iż określony obiekt i stanowiące jego integralną część urządzenia wentylacyjne (kominowe) użytkowane są w jeden ze sposobów wskazanych w art. 66 pr. budowlanego może być wykazywane ustaleniami kontroli służb w tym celu powołanych, o tyle sprecyzowanie zakresu nieprawidłowości i sposobu ich likwidacji, zwłaszcza, gdy istnieją co do tego znaczne rozbieżności, powinno nastąpić w stosownej ekspertyzie, której w sprawie niniejszej zabrakło. Przedmiotowa ekspertyza powinna zawierać zarówno charakterystykę stanu obiektu, w tym opis stwierdzonych nieprawidłowości, jak i sposób i warunki doprowadzenia go do stanu pozwalającego na bezpieczne użytkowanie. Ekspertyza była tym bardziej potrzebna, że "opinie" kominiarskie w zasadzie nie zawierały żadnego uzasadnienia proponowanego rozwiązania.

Wskazać również trzeba, iż także organ nie przedstawił argumentów, dla których dokonał zakwestionowanego przez skarżącego wyboru. Uzasadnienie decyzji z dnia [...] marca 2008 r. nie zawiera wywodu w tym przedmiocie, a jedynie wskazuje na opinię z 10 stycznia 2008 r. i powołuje opinię z 10 lutego 2008 r., z których zastosowana metoda poprawy wentylacji pomieszczenia kuchennego ma wynikać. Niemożliwa jest zatem ocena, dlaczego akurat to rozwiązanie zdaniem organu było najwłaściwsze.

Podnieść również należy, iż w sentencji decyzji powołano art. 66 ust. 1 pr. budowlanego bez określenia, który z czterech punktów tego przepisu stanowił podstawę rozstrzygnięcia. Tymczasem podstawa prawna decyzji powinna być powołana dokładnie, co oznacza powołanie konkretnych przepisów ze wskazaniem ich paragrafów i ustępów (vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2007 r. w sprawie sygn. akt IV SA/Wa 259/07, Lex nr 338499 oraz G. Łaszczyca "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", tom II, tezy do art. 107 Kpa).

Zasygnalizowane wyżej uchybienia w uzasadnieniu i sformułowaniu sentencji rozstrzygnięcia należy ocenić jako nie spełniające kryteriów przewidzianych w art. 107 Kpa.

W przedmiotowej sprawie organ, naruszając przepisy procesowe i nie przeprowadzając wszechstronnego postępowania wyjaśniającego, uchybił również obowiązkowi wyważenia występujących w sprawie spornych interesów ogółu i jednostki, czego wymaga przepis art. 7 Kpa stanowiący, iż organy administracji publicznej przy rozstrzyganiu sprawy powinny mieć na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Jak wynika z pisma Z. Z. N. WAM Oddział B. z dnia 11 grudnia 2007 r. oraz z protokołu konieczności z 11 stycznia 2007r., kwestia zapewnienia prawidłowej wentylacji w budynku - która wynikła przy okazji remontu dachu w październiku 2007 r., gdy m.in. usunięto rurę usprawniającą ciąg w lokalu nr [...] - była rozważana na forum mieszkańców. Jak wynika ze złożonego do akt sądowych zawiadomienia kierowanego do Prokuratury Rejonowej w S., kontrowersje budzi podwyższenie komina dymowego, jak zaleca opinia z 13 grudnia 2007 r. i o co wnosi S. J. Ostatecznie organ wybrał rozwiązanie wynikające z opinii późniejszych,
które w ocenie najemcy jest dla niego najbardziej niekorzystne z ekonomicznego punktu widzenia, na co konsekwentnie w toku całego postępowania zwracał uwagę. Wybór ten, jak już podnoszono, nie został w żaden sposób uzasadniony. Biorąc pod uwagę, iż sposób zapewnienia prawidłowej wentylacji budynku, w szczególności kwestia podwyższenia komina są przedmiotem tak licznych kontrowersji, obowiązkiem organu było dołożenie szczególnej, najwyższej staranności, aby decyzja wydana w oparciu o art. 66 pr. budowlanego poprzedzona została wszechstronnym wyjaśnieniem okoliczności sprawy i przewidywała rozwiązanie uwzględniające w najszerszym możliwym zakresie i w odpowiednich proporcjach interes ogółu i jednostki, jak też by w tym przedmiocie została wyczerpująco uzasadniona, zgodnie z wymogami art. 107 § 3 Kpa. Jest to o tyle istotne, że w sprawie chodzi o drożność przewodów kominowych, a więc o bezpieczeństwo nie tylko najemcy lokalu nr [...], ale także wielu innych osób (lokatorów budynku przy ul. W. P. [...] w S.).

Podkreślić trzeba, iż na podstawie art. 7 Kpa organ obowiązany jest rozważyć, czy słuszny interes strony i względy społeczne przemawiają za uwzględnieniem stanowiska strony bacząc przy tym na to, że interes społeczny (publiczny) z samego założenia nie może być traktowany jako przeciwieństwo interesu indywidualnego, a zadaniem organu podejmującego decyzje jest harmonizowanie tych interesów. W orzecznictwie podkreśla się, iż rola takich kryteriów jak interes społeczny i interes jednostki polega na uzupełnianiu, korygowaniu kryteriów prawnych. W każdym przypadku jednak taką rolę należy wskazać i uzasadnić. W żadnym wypadku kryteria te nie mogą zastępować ani tym bardziej spowodować niezastosowania obowiązujących i formułujących konkretne wzory zachowań przepisów prawnych (vide wyrok NSA z dnia 06 lipca 2007 r. w sprawie sygn. akt II OSK 993/06, Lex nr 366245).

W ocenie sądu organ prowadzący postępowanie wymaganiom tym nie sprostał.

Reasumując wskazać należy, iż niedopuszczenie w przedmiotowej sprawie dowodu z opinii biegłego i nierozważenie wszystkich dostępnych sposobów usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zignorowanie występującego konfliktu interesów oraz lakoniczne uzasadnienie przyjętego rozwiązania, uprawnia do stwierdzenia, iż zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło przedwcześnie, bez pełnego wyjaśnienia sprawy i ma charakter arbitralny. W tych okolicznościach jako skuteczne ocenić należało zarzuty skargi dotyczące naruszenia przepisów art. 7 i 77 § 1 Kpa. Nadto sąd z urzędu stwierdził również uchybienie przepisowi art. 107 § 1 i § 3 Kpa. Powyższe nieprawidłowości miały istotny wpływ na wynik sprawy i zobowiązywały sąd do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

W postępowaniu prowadzonym na skutek niniejszego wyroku organ nadzoru budowlanego przeprowadzi ponownie postępowanie wyjaśniające z uwzględnieniem przedstawionych w niniejszym uzasadnieniu uwag, w tym dopuści dowód z opinii biegłego na okoliczność zapewnienia prawidłowego sposobu wentylacji pomieszczenia kuchennego w lokalu nr [...] najmowanym przez S. J., która to opinia rozważy warianty pozwalające na bezpieczne użytkowanie całego budynku. W tym miejscu należy zauważyć, iż opinia przydatna dla rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej została wykonana na zlecenie Prokuratury przez biegłego J. K. w sierpniu 2008 r. i zawiera odpowiedzi na pytania potrzebne do podjęcia rozstrzygnięcia. Organ nadzoru budowlanego rozważy możliwość skorzystania z tej opinii, ewentualnie dopuści dowód z opinii wyznaczonego przez siebie rzeczoznawcy. W tym drugim przypadku - ustosunkuje się w uzasadnieniu decyzji do obydwu opinii. Oceniając zgromadzony materiał dowodowy uwzględni organ brzmienie przepisu art. 7 Kpa, w tym konieczność
wszechstronnego rozważenia tego materiału oraz obowiązek wyważenia występujących w sprawie interesów: społecznego i jednostki. Zgodnie z przepisem art. 107§ 3 Kpa wyczerpująco uzasadni również podjęte rozstrzygnięcie.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.

W pkt 2. wyroku orzeczono na podstawie art. 152 cyt. ustawy.

W przedmiotowej sprawie, pomimo uwzględnienia skargi sąd nie orzekał o zwrocie kosztów sądowych, albowiem one nie powstały z uwagi na fakt, iż prokurator korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych (art. 239 pkt 2 p.p.s.a.).

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)