Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

II OZ 718/05 - Postanowienie NSA z 2005-09-16

0
Podziel się:

1. Oczywista bezzasadność skargi zachodzi wtedy, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Będą to zatem tego rodzaju sytuacje, w których przepisy obowiązującego prawa w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego.
2. Wydane przez organ administracji orzeczenie w przedmiocie odmowy wyłączenie pracownika nie podlega zaskarżeniu, bowiem przepisy nie przewidują takiej możliwości, a w konsekwencji nie jest możliwe zaskarżenie takiego orzeczenia do wojewódzkiego sądu administracyjnego /art. 3 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Tezy

  1. Oczywista bezzasadność skargi zachodzi wtedy, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Będą to zatem tego rodzaju sytuacje, w których przepisy obowiązującego prawa w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego.
  1. Wydane przez organ administracji orzeczenie w przedmiocie odmowy wyłączenie pracownika nie podlega zaskarżeniu, bowiem przepisy nie przewidują takiej możliwości, a w konsekwencji nie jest możliwe zaskarżenie takiego orzeczenia do wojewódzkiego sądu administracyjnego /art. 3 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Jana S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2005 r., VII SA/Wa 208/05 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Jana S. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20.01.2005 r., (...) w przedmiocie wyłączenia pracownika organu administracji publicznej od udziału w postępowaniu postanawia - oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Janowi S. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

W uzasadnieniu orzeczenia, Sąd I instancji wskazał, iż w niniejszej sprawie skarga Jana S. złożona została na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20.01.2005 r., którym odmówiono wyłączenia pracownika organu administracji publicznej od udziału w postępowaniu. Powyższe postanowienie nie mieści się w katalogu orzeczeń wymienionych w art. 3 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stąd też skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.

W przypadku oczywistej bezzasadności skargi stronie nie przysługuje przyznanie prawa pomocy, stąd też w oparciu o art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd I instancji odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Skarżący Jan S. złożył zażalenie na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o jego uchylenie.

W opinii strony skarżącej skarga nie jest bezzasadna, gdyż "Kpa wyraźnie określa, iż można wyłączyć pracownika administracji, a na odmowę przysługuje odwołanie".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.

Stosownie do treści art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.

Oczywista bezzasadność skargi zachodzi, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Będą to zatem tego rodzaju sytuacje, w których przepisy obowiązującego prawa w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego.

Wskazać należy, iż skarga Jana S. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20.01.2005 r. w przedmiocie odmowy wyłączenia pracownika organu administracji publicznej od udziału w postępowaniu jest niedopuszczalna. Wydane w niniejszej sprawie przez organ administracji orzeczenie w przedmiocie odmowy wyłączenie pracownika nie podlega zaskarżeniu, bowiem przepisy nie przewidują takiej możliwości, a w konsekwencji nie jest możliwe zaskarżenie takiego orzeczenia do wojewódzkiego sądu administracyjnego /art. 3 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/.

Powyższe okoliczności przesądziły o zasadności zastosowania w rozpatrywanej sprawie przepisu art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z wnioskiem strony skarżącej o przyznanie jej prawa pomocy.

Wobec tego, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił wniesione zażalenie.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)