Tezy
Nie można wykazywać braku własnej winy w uchybieniu terminu, poprzez kwestionowanie innych czynności, działań własnych i sądu, które zostały dokonane wcześniej zgodnie z prawem, wywołując skutki przewidziane w prawie /ustanowienie pełnomocnika, doręczenie pełnomocnikowi zawiadomienia o terminie rozprawy w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Iwony J. i Marcina K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2005 r., VII SA/Wa 1632/04 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2005 r., VII SA/Wa 1632/04 o oddaleniu skargi Iwony J. i Marcina K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 13 września 2004 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej nakazu rozbiórki postanawia - oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 września 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Iwony J. i Marcina K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 13 września 2004 r.
W dniu 24 listopada 2005 r. skarżący wnieśli o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, że nieobecność na rozprawie w dniu 14 września 2005 r. nie wynikała z zaniedbania, lecz z braku świadomości skutków, jakie niesie za sobą fakt upoważnienia Jana K. /ojca obojga/ do reprezentowania ich przed sądem. Skarżący podkreślili, że pełnomocnictwo udzielone ojcu nie obejmowało upoważnienia do odbioru pism, wobec czego wszelka korespondencja powinna być kierowana do skarżących osobiście. Skarżący podkreślili, że ich pełnomocnik Jan K. przebywał od dnia 25 lipca do dnia 29 sierpnia 2005 r. poza miejscem zamieszkania i wezwanie na rozprawę mogło być skierowane do Jana K. ponownie, a po bezskutecznej próbie doręczenia zawiadomienia pełnomocnikowi, powinno zostać doręczone stronie. Na potwierdzenie nieobecności pełnomocnika w miejscu zamieszkania w czasie awizowania zawiadomienia o rozprawie, skarżący przedstawili rachunki potwierdzające dokonane wypłaty z rachunku
Jana K. w dniach 25, 26, 29 lipca 2005 r. oraz w dniach 6, 13, 17 i 27 sierpnia 2005 r. w K. oraz w G. w dniu 29 sierpnia 2005 r.
Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu postanowienia Sąd podkreślił, iż skarżący nie uprawdopodobnili, że uchybienie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nastąpiło bez ich winy, skarżący ponoszą bowiem odpowiedzialność za działania ustanowionego przez siebie pełnomocnika, który ma obowiązek działać w imieniu i na rzecz mocodawców z równą starannością, jakby działał we własnym imieniu. Sąd I instancji podkreślił również, że Jan K. został właściwie umocowany, co wynika z pełnomocnictwa znajdującego się na karcie 7 akt sądowych sprawy i nie zachodzą podstawy do uznania nieskuteczności dokonywanych na ręce pełnomocnika doręczeń.
W zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2005 r. skarżący podnieśli, że nie ponoszą winy za uchybienie terminu, ponieważ zawiadomienie o rozprawie powinno zostać skierowane także do strony, a nie wyłącznie do pełnomocnika. Dodatkowo skarżący podkreślili, że skarga nie miała być rozpoznawana przed listopadem 2005 r. i nie spodziewali się, że sprawa może zostać rozpoznana wcześniej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Okoliczności podnoszone w zażaleniu a wcześniej we wniosku z dnia 24 listopada 2005 r. nie są bezpośrednio związane z kwestią przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 14 września 2005 r. Obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa a Sąd przyjmuje, że uczestnicy postępowania, którym skutecznie doręczono zawiadomienia o terminie rozprawy, będą na rozprawie obecni. W takiej sytuacji, nie można więc oczekiwać, iż Sąd przyjmie, że prawidłowo powiadomieni o terminie rozprawy uczestnicy postępowania, nie będą na niej obecni w związku z czym, o skutkach tego należy ich powiadomić wcześniej, w zawiadomieniu o terminie rozprawy. Nie można tak szeroko rozumieć obowiązku Sądu, wyrażonego w art. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Postępowanie przed sądami administracyjnymi ma charakter skargowy i kontradyktoryjny z istoty czego już, wynika obowiązek
aktywności i zaangażowania stron we własnej sprawie.
Nie ulega również wątpliwości, iż skarżący pismem z dnia 14 grudnia 2004 r. udzielili pełnomocnictwa w sprawie Janowi K. w pełnym zakresie - bez ograniczeń, zgodnie z art. 36 pkt 2, art. 39 i art. 40 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Tym samym, stosownie do art. 67 par. 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pisma w sprawie należało doręczać /wyłącznie/ pełnomocnikowi, który planując dłuższy wyjazd poza miejsce zamieszkania, mógł uprzedzić Sąd pisemnie, że w okresie przez siebie wskazanym, będzie przebywał pod innym adresem i wskazać ten adres. Zawiadomienie o terminie rozprawy, wobec niemożności doręczenia go osobiście, zostało pełnomocnikowi doręczone w trybie art. 73 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co uważa się za skutecznie doręczone. Wybór pełnomocnika należy do skarżących, na co Sąd nie ma wpływu, nie może więc Sąd ponosić konsekwencji tego wyboru.
Argumentacja podnoszona przez skarżących w zażaleniu, wyjaśnia okoliczności w jakich doszło do uchybienia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, jednak nie stanowi to uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu w rozumieniu art. 87 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie można bowiem wykazywać braku własnej winy w uchybieniu terminu, poprzez kwestionowanie innych czynności, działań własnych i sądu, które zostały dokonane wcześniej zgodnie z prawem, wywołując skutki przewidziane w prawie /ustanowienie pełnomocnika, doręczenie pełnomocnikowi zawiadomienia o terminie rozprawy w trybie art. 73 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/.
Zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.