Tezy
- Określenie sposobu reprezentacji osoby prawnej nie musi pokrywać się z umocowaniem do działania w imieniu osoby prawnej.
- Stosownie do przepisu art. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, sąd powinien udzielać stronom występującym bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek i pouczeń. Dlatego też w razie, gdy wezwanie do usunięcia braków formalnych pisma strony budzi wątpliwości, co do treści tego wezwania, nie można z tego wyprowadzać skutków niekorzystnych dla strony.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział w P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2005 r., VII SA/Wa 139/05 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział w P. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 10 grudnia 2004 r., (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę WSA. w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ odrzucił skargę stowarzyszenia Architektów Polskich oddział w poznaniu na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru budowlanego z dnia 10 grudnia 2004 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, z tej przyczyny, iż w wyznaczonym terminie skarżąca nie usunęła braku formalnego skargi przez nadesłanie dokumentu określającego sposób reprezentacji skarżącego.
W skardze kasacyjnej na to postanowienie Stowarzyszenie zarzuciło naruszenie przepisu art. 58 par. 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ponieważ wezwanie o uzupełnienie braków formalnych skargi zostało sformułowane w sposób mało precyzyjny i niezrozumiały. Skarżąca była przekonana, iż chodzi o wskazanie osób, które będą reprezentować Stowarzyszenie w postępowaniu sądowym i wykonała to wezwanie w ten sposób, iż przesłała do Sądu w wyznaczonym terminie pełnomocnictwa dla dwóch osób.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy. W piśmie sądowym z dnia 21 lutego 2005 r. wezwano skarżące Stowarzyszenie do złożenia dokumentu określającego sposób reprezentacji strony skarżącej. Wezwanie to pozostaje w związku z art. 29 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który w przypadku, gdy skarżącym jest osoba prawna, nakłada na organ osoby prawnej obowiązek wykazania dokumentem umocowania do działania w imieniu tej osoby przy pierwszej czynności. Oznacza to obowiązek wykazania w formie dokumentu, kto jest umocowany do działania /podejmowania czynności w postępowaniu sądowym/ w imieniu osoby prawnej. W tym stanie rzeczy wezwanie do złożenia dokumentu określającego sposób reprezentacji strony skarżącej mogło być zrozumiane tak, że chodzi o wskazanie osób, które będą reprezentować Stowarzyszenie w toku postępowania przed sądem, a nie jako wezwanie do złożenia wyciągu z Krajowego Rejestru Sądowego. Określenie sposobu reprezentacji osoby prawnej nie musi pokrywać się z umocowaniem do
działania w imieniu osoby prawnej. Wezwanie do określenia sposobu reprezentacji osoby prawnej nie jest jednoznaczne i mogło być zrozumiane przez skarżące Stowarzyszenie jako wezwanie do wskazania osób, które będą reprezentować Stowarzyszenie w toku postępowania przed Sądem, a nie jako wezwanie do wykazania dokumentem umocowania organu osoby prawnej do działania w jej imieniu, o którym mowa w art. 29 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Należy też mieć na uwadze, że stosownie do przepisu art. 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd powinien udzielać stronom występującym bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek i pouczeń. Dlatego też w razie, gdy wezwanie do usunięcia braków formalnych pisma strony budzi wątpliwości, co do treści tego wezwania, nie można z tego wyprowadzać skutków niekorzystnych dla strony.
W tym stanie rzeczy brak było podstaw do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z tego względu Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uwzględnił skargę kasacyjną i orzekł jak w sentencji postanowienia.