Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

II OSK 237/06 - Wyrok NSA z 2006-07-27

0
Podziel się:

Nie każde wydarzenie czy przeszkoda w obecności strony lub jej pełnomocnika na rozprawie zobowiązuje Sąd do jej odroczenia. Muszą to być zdarzenia o charakterze wyjątkowym. Do takich niewątpliwie należeć będzie choroba pełnomocnika - ale dopiero wówczas, gdy jest przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Osobisty udział w rozprawie nie jest jedyną możliwą formą obrony /reprezentowania/ jej interesów na rozprawie. Pełnomocnik może ustanowić substytuta, o ile oczywiście strona nie udzieliła mu pełnomocnictwa bez prawa substytucji.

Tezy

Nie każde wydarzenie czy przeszkoda w obecności strony lub jej pełnomocnika na rozprawie zobowiązuje Sąd do jej odroczenia. Muszą to być zdarzenia o charakterze wyjątkowym. Do takich niewątpliwie należeć będzie choroba pełnomocnika - ale dopiero wówczas, gdy jest przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Osobisty udział w rozprawie nie jest jedyną możliwą formą obrony /reprezentowania/ jej interesów na rozprawie. Pełnomocnik może ustanowić substytuta, o ile oczywiście strona nie udzieliła mu pełnomocnictwa bez prawa substytucji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Andrzeja G. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2005 r., II OSK 303/05 w sprawie ze skargi kasacyjnej Andrzeja G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2004 r., 7/IV SA 1894/03 na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 kwietnia 2003 r., (...) oddala skargę o wznowienie postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 8 grudnia 2005 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem, oznaczonym II OSK 303/05 oddalił skargę kasacyjną Andrzeja G., reprezentowanego przez radcę prawnego Ewę J., od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2004 r., 7/IV SA 1894/03. Orzeczeniem powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Andrzeja G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 kwietnia 2003 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Na posiedzeniu sądowym poprzedzającym wydanie wyroku NSA z dnia 8 grudnia 2005 r., zaskarżonego w drodze skargi o wznowienie, obecny był pełnomocnik organu, poza tym nikt się nie stawił. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż zawiadomienia zostały doręczone prawidłowo. Wyrok został doręczony pełnomocnikowi skarżącego Andrzeja G. w dniu 31 stycznia 2006 r.

Pismem procesowym z dnia 21 lutego 2006 r., złożonym w dniu 23 lutego 2006 r. /data nadania w placówce pocztowej/, Andrzej G., reprezentowany przez radcę prawnego Ewę J., złożył skargę o wznowienie postępowania, zakończonego wyrokiem NSA z dnia 8 grudnia 2005 r., podnosząc zarzut nieważności postępowania na podstawie art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, podając, że skarżący dowiedział się o zaskarżonym wyroku w dniu 12 grudnia 2005 r. telefonicznie od pracownika sekretariatu Sądu. Pismem z dnia 6 grudnia 2005 r., pełnomocnik skarżącego wniósł o odroczenie rozprawy z powodu jego choroby. Pismo w tym przedmiocie zostało doręczone do Biura Podawczego Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 7 grudnia 2005 r. około godziny 8.42 przez Sławomira D., będącego pracownikiem skarżącego. Pracownik oświadczył na piśmie, iż uzyskał zapewnienie od osoby przyjmującej pismo w
Biurze Podawczym, iż dokumenty zostaną przekazane do Wydziału II tego samego dnia o godzinie 10.00. Pomimo złożonego wniosku o odroczenie rozprawy, Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 8 grudnia 2005 r. wydał wyrok, którym oddalił skargę kasacyjną skarżącego.

W ocenie skarżącego w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ma zastosowanie regulacja art. 109 w zw. z art. 193 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którą rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość zawiadomienia którejkolwiek ze stron albo jeżeli nieobecność strony lub jej pełnomocnika jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć, chyba że strona lub jej pełnomocnik wnieśli o rozpoznanie sprawy w ich nieobecności. Wydanie wyroku pomimo wystąpienia przyczyn do odroczenia rozprawy powoduje, że strona wskutek naruszenia przepisu art. 109 powołanej ustawy była pozbawiona możliwości działania, co prowadzi do nieważności postępowania. Skutkiem nieważności postępowania jest zaś uchylenie wyroku zapadłego w postępowaniu dotkniętym wadą nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Stosownie do regulacji art. 109 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny ma obowiązek odroczyć rozprawę jeżeli m.in. stwierdzi, że nieobecność strony lub jej pełnomocnika jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć, chyba że strona lub jej pełnomocnik wnieśli o rozpoznanie sprawy w ich nieobecności. Nie każde zatem wydarzenie czy przeszkoda w obecności strony lub jej pełnomocnika na rozprawie zobowiązuje Sąd do jej odroczenia. Muszą to być zdarzenia o charakterze wyjątkowym. Do takich niewątpliwie należeć będzie choroba pełnomocnika - na którą strona powołuje się w niniejszej skardze o wznowienie postępowania - ale dopiero wówczas, gdy jest przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Trzeba w tym miejscu zauważyć, że osobisty udział pełnomocnika w rozprawie nie jest jedyną możliwą formą obrony /reprezentowania/ jej
interesów na rozprawie. Pełnomocnik może ustanowić substytuta, o ile oczywiście strona nie udzieliła mu pełnomocnictwa bez prawa substytucji, a to nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Jeżeli zatem z zaświadczenia lekarskiego, dołączonego do skargi o wznowienie postępowania w niniejszej sprawie, wynika, że pełnomocnik strony na zwolnienie lekarskie poszła kilka dni przed terminem rozprawy, to miała szansę na ustanowienie substytuta procesowego. Nie czyniąc tego nie może skutecznie powoływać się na przeszkodę niemożliwą do przezwyciężenia, a jeżeli tak to w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznającego skargę o wznowienie postępowania sądowego, zakończonego wyrokiem NSA z dnia 8 grudnia 2005 r. /II OSK 303/05/ wznowienie postępowania w tej sprawie nie mogło nastąpić ze względu na brak wykazania ustawowej podstawy wznowienia, co mając na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 281 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)