Tezy
Na organie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, przyjmującym wniosek producenta rolnego o przyznanie płatności objętej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. Nr 35, poz. 217 ze zm.), spoczywa obowiązek sprawdzenia, czy wniosek spełnia wymogi ustalone w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinny spełniać wnioski w sprawach dotyczących płatności do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 46, poz. 310) i wezwania wnioskodawcy do usunięcia braków formalnych tego wniosku, a to stosownie do przepisu art. 64 § 2 k.p.a. Natomiast za treść merytoryczną tego wniosku, w tym także w zakresie żądanych płatności, odpowiedzialność ponosi wnioskodawca.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Rafał Batorowicz Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora W.-M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 25 września 2008 r. sygn. akt I SA/Ol 317/08 w sprawie ze skargi D. H. na decyzję Dyrektora W.-M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności do gruntów rolnych 1) uchyla zaskarżony wyrok; 2) oddala skargę; 3) zasądza od D. H. na rzecz Dyrektora W.-M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 września 2008 r., sygn. akt I SA/Ol 317/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. H. na decyzję Dyrektora W. - M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. z dnia [...] maja 2008 r., nr [...], w przedmiocie przyznania płatności do gruntów rolnych uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej odmowy przyznania płatności uzupełniającej do gruntów rolnych w zakresie upraw podstawowych oraz w tej samej części uchylił decyzję organu I instancji.
Wyrok Sądu I instancji zapadł na tle następującego stanu faktycznego sprawy:
W dniu 15 maja 2007 r. D. H., zwany dalej "skarżącym", złożył w Biurze Powiatowym ARiMR w B. wniosek o przyznanie płatności do gruntów rolnych na 2007 rok. Pismem z dnia 22 października 2007 r. skarżący zwrócił się z prośbą o dokonanie na działce nr [...] o powierzchni 24,85 ha zmiany rodzaju uprawy z JPO na UPO, bowiem na deklarowanej działce faktycznie zasiany był owies kwalifikujący się do płatności UPO. Przesłuchani przez organ świadkowie potwierdzili fakt zasiania owsa na omawianej działce. Po rozpatrzeniu wniosku o przyznanie płatności do gruntów rolnych na rok 2007 Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w B. decyzją z dnia [...] marca 2008 r. przyznał skarżącemu płatności do gruntów rolnych na rok 2007 w wysokości 7493,27 zł, w tym z tytułu jednolitej płatności obszarowej (JPO) w wysokości 7493,27 zł. Organ uwzględnił w całości żądanie strony w odniesieniu do deklarowanej powierzchni w zakresie grupy upraw JPO, natomiast nie stwierdził podstaw do zmiany grupy upraw JPO na UPO. W uzasadnieniu organ
podniósł, że wnioskodawca winien był złożyć zmianę we wniosku, w której zadeklarowałby grupę upraw zgodnie ze stanem faktycznym, w terminie do dnia 31 maja 2007 r.
Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor W. -M. Oddziału Regionalnego ARiMR w O. decyzją z dnia [...] maja 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w związku z wejściem w życie w dniu 27 lutego 2007 r. ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. Nr 35, poz. 217 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o płatnościach", zmienione zostały zasady przyznawania płatności do gruntów rolnych w roku 2007, polegające na przyznawaniu płatności do grupy upraw, w tym m. in. do jednolitej płatności obszarowej (JPO) i płatności uzupełniającej do powierzchni grupy upraw podstawowych (UPO). Zatem beneficjent składając wniosek o przyznanie płatności do gruntów rolnych na rok 2007 zobowiązany był zapoznać się z zasadami ich przyznawania. Wyjaśnienia dotyczące symboli grup upraw przedstawione zostały na s. 4 wniosku, w Sekcji IX - Objaśnienia oraz w instrukcji wypełniania wniosku (s. 1 i 5), która została doręczona wnioskodawcy wraz z wnioskiem. W
rozpoznawanej sprawie skarżący w złożonym w dniu 15 maja 2007 r. wniosku ubiegał się o przyznanie płatności do grupy upraw JPO na powierzchnię 24,85 ha. Żądanie strony zostało uwzględnione w całości w tym zakresie przez organ I instancji. Natomiast w ocenie Dyrektora W. - M. Oddziału Regionalnego ARiMR w O. organy nie mogły zmienić grupy upraw z JPO na UPO. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 oraz ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz. U. L 141 z 30 kwietnia 2004 r. ze zm.), zwane dalej "rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004", zmiany we wnioskach mogą być dokonywane w terminie do 31 maja 2007 r. Tymczasem pismo wnioskodawcy z prośbą o zmianę
wpłynęło do organu 22 października 2007 r. W tej sytuacji, zdaniem organu odwoławczego, organ I instancji prawidłowo naliczył wysokość przysługujących wnioskodawcy środków finansowych zgodnie z deklaracją przedstawioną we wniosku z dnia 15 maja 2007 r. Organ I instancji nie mógł wziąć pod uwagę prośby strony dotyczącej zmiany grupy upraw, zawartej w piśmie z dnia 22 października 2007 r., gdyż została wniesiona po 31 maja 2007 r.
Wskazanym na wstępie wyrokiem z dnia 25 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej odmowy przyznania płatności uzupełniającej do gruntów rolnych w zakresie upraw podstawowych oraz w tej samej części uchylił decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w B..
Powołując się na art. 18 ustawy o płatnościach Sąd I instancji wskazał, że płatności do gruntów rolnych przyznawane są na wniosek rolnika złożony w terminie od dnia 15 marca do 15 maja, który to termin nie podlega przywróceniu. W rozpoznawanej sprawie skarżący złożył wniosek o przyznanie płatności na urzędowym formularzu w ustawowym terminie, deklarując powierzchnię 24,85 ha, w stosunku do której ubiegał się o przyznanie płatności. Skarżący zakreślił w tym formularzu, że wniosek dotyczy jednolitej płatności obszarowej i płatności uzupełniającej do powierzchni. Natomiast w pkt VII formularza "oświadczenia o sposobie wykorzystania działek rolnych" w rubryce grupa upraw zamiast wpisać uprawy - "owies" wpisał "JPO". Z tego wynikało, w ocenie Sądu I instancji, że przedmiotowy wniosek nie został przez skarżącego wypełniony prawidłowo. W związku z tym nie mógł on być właściwie rozpoznany. Z kolei przyjęcie i rozstrzygnięcie wniosku o przyznanie płatności, który nie zawierał niezbędnych danych dotyczących upraw
oznacza, iż nie było podstaw do subsumcji powołanych przez organy obu instancji przepisów prawa materialnego do tak ustalonego stanu faktycznego. Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjął za nieprawidłową praktykę przyjmowania wniosków, które w pkt VII formularza "oświadczenia o sposobie wykorzystania działek rolnych" zawierają ocenę prawną wniosku w tym przypadku "JPO", zamiast wpisania konkretnych upraw.
W ocenie Sądu I instancji w przedmiotowej sprawie organy nie wyjaśniły jaka była treść żądania skarżącego odnośnie przyznania płatności do gruntów na rok 2007. Skarżącemu została przyznana w drodze decyzji jedynie jednolita płatność obszarowa (JPO). Natomiast organy nie wzięły pod uwagę, że na gruntach zadeklarowanych do przyznania płatności uprawiany był owies, w stosunku do którego skarżący chciał otrzymać uzupełniającą płatność obszarową (UPO). W tej sytuacji Sąd I instancji uznał, że przy wydaniu zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji zostały naruszone przepisy art. 7 i art. 9 k.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Dyrektor W.- M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. domagając się jego uchylenia i oddalenia skargi oraz zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm postępowania.
Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. poprzez ustalanie rzekomych naruszeń przepisów postępowania przez organy administracji, które nie mogły mieć istotnego wpływu na wynik sprawy.
Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię:
art. 15 ust. 1 oraz ust. 2 rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004;
§ 3 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinny spełniać wnioski w sprawach dotyczących płatności do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 46, poz. 310), zwanego dalej "rozporządzenie z dnia 14 marca 2007 r."
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ podtrzymał stanowisko prezentowane w sprawie i argumentację zawartą w decyzjach. Podniósł, że wydając decyzję z dnia [...] maja 2008 r. ustalił wszystkie okoliczności sprawy i stosując obowiązujące przepisy przyznał producentowi rolnemu płatności do gruntów rolnych uwzględniając żądanie w granicach zakreślonych we wniosku złożonym w dniu 15 maja 2007 r.
Powołując się na § 3 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia z dnia 14 marca 2007 r. wskazał, że wniosek zawiera oświadczenie o sposobie wykorzystania działek rolnych, z podaniem w szczególności grupy upraw. Oznacza to, że rolnik deklarując do płatności działki rolne obowiązany był wskazać każdy z poszczególnych obszarów, na których znajduje się grupa upraw, przy czym grupa upraw JPO obejmuje rośliny, do których przysługuje tylko jednolita płatność obszarowa, a grupa upraw UPO obejmuje rośliny, do których przysługuje jednolita płatność obszarowa i płatności uzupełniające do grupy upraw podstawowych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie rodzajów roślin objętych płatnością uzupełniającą oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania tej płatności (Dz. U. Nr 46, poz. 309).
Jak podniósł, stwierdzenie Sądu I instancji, że strona prawidłowo wypełniając wniosek powinna zadeklarować rodzaj rośliny - owies, a nie grupę upraw (JPO, UPO, PZ itd.) stoi w sprzeczności z treścią przytoczonych rozporządzeń. Wniosek złożony przez skarżącego został pod względem formalnym wypełniony zgodnie z ww. przepisami prawa i instrukcją wypełniania wniosku, co wykluczało obowiązek organu do wzywania skarżącego w celu uzupełnienia wniosku. Oznacza to, że w przypadku przyznania przez organ administracji płatności UPO przy deklaracji JPO organ orzekłby ponad żądanie. Ponadto, według organu, uwzględnienie wniosku skarżącego w zakresie wypłaty uzupełniającej płatności obszarowej naruszałoby art. 15 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004, bowiem przedmiotowy wniosek został złożony w dniu 22 października 2007 r., tj. po terminie przewidzianym przepisami prawa unijnego na dokonywanie przedmiotowych zmian we wnioskach o przyznanie płatności do gruntów rolnych, który upływał w dniu 31 maja 2007 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie niniejszych rozważań podkreślić należy, że zgodnie z art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem stosownie do treści art. 183 § 1 p.p.s.a, rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania, która zachodzi w przypadkach przewidzianych w § 2 tego artykułu. W niniejszej sprawie nie występuje jednak żadna z wad wymienionych we wspomnianym przepisie, która powodowałaby nieważność postępowania prowadzonego przez Sąd I instancji. W sytuacji, kiedy skarga kasacyjna zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania. Do kontroli subsumcji
danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony. Stąd, wobec postawienia w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia prawa materialnego oraz przepisów postępowania, jako pierwszy należało poddać ocenie zarzut naruszenia przepisów postępowania.
Dyrektor W.- M. Oddziału Regionalnego ARiMR w O. w skardze kasacyjnej zarzucił naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. poprzez niewłaściwe ustalenie naruszenia przez organy obu instancji art. 7 i 9 k.p.a.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęcie przez Sąd I instancji naruszenia art. 7 i 9 k.p.a. wynikało z błędnej interpretacji przepisów prawa materialnego regulujących zasady przyznawania dopłat do gruntów rolnych z tytułu jednolitej płatności obszarowej, uzupełniającej płatności obszarowej oraz zasady wypełniania wniosku.
Stosownie do art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o płatnościach, płatności obszarowe są przyznawane na wniosek rolnika, który należy złożyć w terminie od dnia 15 marca do dnia 15 maja. Termin ten nie podlega przywróceniu.
Z kolei treść wniosku o przyznanie płatności uregulowana jest w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań jakie powinny spełniać wnioski w sprawach dotyczących płatności do gruntów rolnych i płatności cukrowej. Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, wniosek o przyznanie płatności bezpośredniej oraz płatności uzupełniającej zawiera oświadczenia i zobowiązania związane z płatnością, której dotyczy. Oświadczenia te obejmują przede wszystkim powierzchnię działek ewidencyjnych, w stosunku do których rolnik ubiega się o przyznanie płatności oraz informacje o sposobie wykorzystania działek rolnych z podaniem w szczególności oznaczenia działki rolnej oraz grupy upraw.
Natomiast rodzaje roślin kwalifikujących się do przyznania płatności uzupełniającej do powierzchni upraw wskazane są w powołanym już rozporządzeniu w sprawie rodzajów roślin objętych płatnością uzupełniającą oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania tej płatności. I tak zgodnie z § 1 ust. 1 płatnością uzupełniającą do powierzchni upraw objęte są m. in. zboża (w tym kukurydza) oraz mieszanki zbóż.
Ponadto zasady wypełniania wniosku oraz wyjaśnienia dotyczące symboli grup upraw dołączane są do spersonifikowanego wniosku. Z objaśnień tych wynika, że wnioskodawca ubiegając się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej winien wpisać "JPO", natomiast w sytuacji gdy wnioskuje o przyznanie jednolitej płatności obszarowej oraz płatności uzupełniającej do grupy upraw powinien wpisać "UPO".
W świetle zaś art. 15 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 do dnia 31 maja rolnik ma prawo z własnej inicjatywy złożyć na urzędowym formularzu zmianę do wniosku. Zmiana taka obejmuje: dodanie nowych działek ewidencyjnych i rolnych, zmianę już zadeklarowanych danych w tym m.in. zmianę powierzchni zadeklarowanych działek, zmianę grupy upraw, zmianę użytkowania działki rolnej.
Zauważyć także należy, że powołane rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2007 r. w § 2 ust. 1 wskazuje na powinność producenta rolnego, aby jego wniosek o przyznanie płatności spełniał m.in. wymogi określone w Kodeksie postępowania administracyjnego, odnoszące się do podania, z wyłączeniem adresu. W świetle art. 64 § 2 k.p.a., który dotyczy kwestii usuwania mankamentów formalnych wniosku, jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Wynikałoby stąd, iż na organie ciąży obowiązek sprawdzenia, czy producent rolny we wniosku o przyznanie płatności wskazał wszystkie dane szczegółowo wymienione w powołanym rozporządzeniu. Natomiast przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, odnoszące się do podania, nie obarczają organu obowiązkiem dopilnowania, aby wniosek (podanie) strony w optymalnym
stopniu uwzględniał jego interesy ekonomiczne wynikające z przepisów prawa. Wprawdzie nie można generalnie wyłączyć w postępowaniu w sprawie przyznania płatności do gruntów rolnych obowiązków organu wynikających z przepisów art. 7 i 9 k.p.a., jednakże nie mogą one iść tak daleko, aby organ miał ponosić odpowiedzialność za stronę merytoryczną wniosku producenta rolnego. W przeciwnym bowiem razie, gdyby wymagać od organu odpowiedzialności za treść merytoryczną wniosku producenta rolnego, organ musiałby niejednokrotnie stawać przed koniecznością przeprowadzenia odpowiednich dochodzeń sprawdzających treść wniosku. Mogłyby się wówczas wyłonić kłopotliwa kwestia, kto ma ponosić odpowiedzialność za ewentualne nieścisłości takiego wniosku, podczas gdy w świetle przepisów prawa wspólnotowego odpowiedzialność za ten stan rzeczy ponosi producent rolny, wpisując we wniosku o przyznanie płatności dane niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. Dlatego należy przyjąć, iż organ w dostatecznym stopniu spełnił wymogi
przewidziane w art. 7 i 9 k.p.a., jeżeli doręczył stronie odpowiedni wniosek o dopłatę do gruntów rolnych wraz z instrukcją odnoszącą się do jego wypełnienia.
Z kolei odpowiedzialność za treść merytoryczną wniosku ponosi producent rolny, m.in. także za skutki zgłoszenia danych niezgodnych z rzeczywistym stanem rzeczy. Uzasadnieniem takiego stanowiska jest wzgląd na wykonywanie przez producenta rolnego swojej działalności zawodowo i na własny rachunek. W odniesieniu do aktów staranności wymaganych od producenta rolnego można posiłkować się m.in. art. 355 § 2 k.p.c. W myśl tego przepisu należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Surowsze wymagania w zakresie aktów staranności podmiotu wykonującego swoją działalność zawodowo i na własny rachunek, w porównaniu do aktów staranności wymaganych od przeciętnego (relewantnego) konsumenta, można wywieść także z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. I tak przez konsumenta rozumie się właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta danej kategorii
towarów lub usług (por. pkt 59 i 63 wyroku ETS z 8 czerwca 2002 r. w sprawie C-299/99 oraz tezę 3 wyroku ETS z 6 maja 2003 r., Libertel Groep BV, sprawa C-104/01). Skoro więc od konsumenta wymaga się, aby był właściwie poinformowany, dostatecznie uważny i rozsądny, oczywistym się staje, iż od podmiotu wykonującego swoją działalność zawodowo powinny być wymagane wyższe kryteria staranności.
Należy również dodać, co zresztą wydaje się oczywiste, iż każdy podmiot zawodowo wykonujący swoją działalność powinien podnosić poziom swojej wiedzy i kwalifikacji zawodowych. Dotyczy to również producentów rolnych. Stworzone są zresztą ku temu wszelkie warunki, w tym m.in. swoboda zrzeszania się rolników dla obrony ich interesów (por. ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. o związkach zawodowych rolników indywidualnych; Dz. U. Nr 20, poz. 106, ze zm. oraz ustawę z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników; Dz. U. Nr 32, poz. 217 ze zm.).
Przenosząc uwagi natury ogólnej na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że skarżący w dniu 15 maja 2007 r. złożył w Biurze Powiatowym ARiMR w B. wniosek o przyznanie dopłat do gruntów rolnych na rok 2007, zakreślając w punkcie VII formularza, że ubiega się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej do działki o numerze [...] o powierzchni 24,85 ha. Ponadto w dniu 22 października 2007 r. w powoływanym Biurze złożył z własnej inicjatywy wniosek o zmianę grupy upraw z JPO na UPO, z uwagi na to, że na zadeklarowanej do jednolitej płatności obszarowej zasiany był owies kwalifikujący się również do uzupełniającej płatności obszarowej.
Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów zauważyć należy, iż skarżący ubiegając się o przyznanie uzupełniającej płatności do gruntów rolnych jako grupę upraw winien był we wniosku wpisać UPO, a nie rodzaj rośliny, jak to błędnie w swych rozważaniach przyjął Sąd I instancji. Wniosek o przyznanie dopłat do gruntów rolnych zawiera oświadczenie producenta rolnego, a zatem co do zasady to on ponosi za nie odpowiedzialność, a nie Agencja. Jeżeli, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, skarżący omyłkowo jako grupę upraw wpisał "JPO" zamiast "UPO", to na nim spoczywał ciężar złożenia korekty wniosku w terminie wynikającym z art. 15 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004, tj. do dnia 31 maja 2007 r. Termin ten należy do terminów prawa materialnego i nie podlega przywróceniu.
Zmiana do wniosku złożona przez skarżącego w dniu 22 października 2007 r., nie mogła zatem wywoływać skutków prawnych. Oznacza to, że organy obowiązane były rozpoznać wniosek z dnia 15 maja 2007 r., w którym skarżący domagał się przyznania jednolitej płatności obszarowej do gruntów rolnych położonych na działce nr 325/2 o powierzchni 24,85 ha. Wydając decyzje o przyznaniu skarżącemu dopłat obejmujących uzupełniającą płatność obszarową organy orzekłyby ponad żądanie zawarte we wniosku, bowiem rozpoznawany wniosek nie zawierał oświadczenia skarżącego o domaganiu się dopłat z tytułu UPO.
Reasumując, na organie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, przyjmującym wniosek producenta rolnego o przyznanie płatności objętej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, spoczywa obowiązek sprawdzenia, czy wniosek spełnia wymogi ustalone w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinny spełniać wnioski w sprawach dotyczących płatności do gruntów rolnych i płatności cukrowej i wezwania wnioskodawcy do usunięcia braków formalnych tego wniosku, a to stosownie do przepisu art. 64 § 2 k.p.a. Natomiast za treść merytoryczną tego wniosku, w tym także w zakresie żądanych płatności, odpowiedzialność ponosi wnioskodawca.
W tej sytuacji organy obu instancji, wydając decyzje o przyznaniu płatności zgodnie z wolą skarżącego wyrażoną we wniosku, wbrew stanowisku Sądu I instancji, nie naruszyły art. 7 i 9 k.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Z powyższych względów oraz biorąc pod uwagę fakt, że w sprawie nie ma naruszeń przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 p.p.s.a., uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.
Orzeczenie o kosztach zapadło na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.