Tezy
Zarówno brak akt, jak i uzupełnienie zgromadzonego materiału dowodowego czy też powstanie zaległości - nie usprawiedliwia bezczynności organu w rozumieniu art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi, i jest obrazem niedowładu organizacyjnego organu.
O ile usprawiedliwione jest zawieszenie postępowania w sprawie z uwagi na zaistnienie przesłanek wskazanych w art. 97 § 1 kpa, to nie można uznać, że zasadne jest oczekiwanie organu na podjęcie zawieszonego postępowania, aby dopiero potem przystąpić do zebrania (uzupełnienia) materiału dowodowego w sprawie, stosownie do art. 77 § 1 kpa.
Zarówno wyrażona w art. 8 kpa zasada pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa, jak również zasada szybkości postępowania wyrażona w art. 12 § 1 kpa, wręcz nakazują organom administracji publicznej zbieranie materiału dowodowego od chwili wszczęcia sprawy, bez względu na to, czy postępowanie zostało zawieszone czy nie.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.) Sędziowie WSA Elżbieta Sobielarska WSA Bogdan Wolski Protokolant Anna Jurak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w P. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury do rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] października 1996 r., nr [...] w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z uzasadnieniem oraz aktami sprawy; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. [...] Sp. z o. o. w L. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie wydania decyzji w sprawie z wniosku B. K. i K. Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] października 1996 r. nr [...].
Zarzucając organowi naruszenie: (1) art. 35 kpa poprzez niezałatwienie sprawy w terminach określonych tym przepisem (2) art. 36 kpa poprzez niepoinformowanie skarżącej o przyczynie niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, a w szczególności:(a) braku jakiejkolwiek informacji o postępowaniu w sprawie w okresie pomiędzy pismem Ministra Infrastruktury z dnia 29 lutego 2008 r., a pismem tego organu z dnia 24 listopada 2008 r., (b) niepodanie w pismach Ministra Infrastruktury z dnia 24 listopada 2008 r. oraz z dnia 2 marca 2009 r. uzasadniającej przyczyny opóźnienia załatwienia sprawy zgodnie z terminami przewidzianymi w art. 35 kpa -
wniosła o zobowiązanie Ministra Infrastruktury do wydania decyzji w tej sprawie w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi odpisu prawomocnego wyroku.
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podała, że wnioskiem z dnia 2 lipca 2001 r. B. K. i K. Z. wystąpili o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] października 1996 r., a Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast postanowieniem z dnia [...] listopada 2001 r. przywrócił termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a postanowieniem z dnia [...] lutego 2003 r. zawiesił postępowanie na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa, z uwagi na zagadnienie wstępne, jakim jest rozstrzygnięcie przez sąd nabycia praw do spadku po W. S., M. K., W. Z. i A. Z. W wyniku wniesienia przez skarżącą skargi na przewlekłość postępowania, Minister Budownictwa postanowieniem z dnia [...] czerwca 2007 r. podjął po 4 latach zawieszone postępowanie. Dnia 28 listopada 2008 r. skarżąca otrzymała pismo Ministra Infrastruktury z dnia 24 listopada 2008 r. z informacją, że termin rozstrzygnięcia sprawy przewidywany jest do dnia 30 czerwca 2009 r. Skarżąca wielokrotnie informowała organ o sytuacji prawnej w jakiej
się znajduje i jakie negatywne konsekwencje majątkowe ma dla skarżącej bezczynność organu administracji.
Zdaniem skarżącej, okoliczności podniesione w piśmie Ministra Infrastruktury z dnia 24 listopada 2008 r. "uzupełnienie materiału dowodowego poprzez pozyskanie akt archiwalnych sprawy" nie są, zdaniem skarżącej, okolicznościami usprawiedliwiającymi przedłużenie postępowania o następne 6 miesięcy, w sytuacji, gdy sprawa toczy się już ponad 10 lat; również okoliczności wskazane w piśmie Ministra Infrastruktury z dnia 2 marca 2009 r. tj. oczekiwanie na odpowiedź z Instytutu Pamięci Narodowej nie usprawiedliwiają nie załatwienia sprawy w ustawowym terminie.
Skarżąca podkreśliła, że takie stanowisko wyraźnie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny, który to pogląd pozostaje aktualny na gruncie obowiązujących przepisów: "Brak akt, konieczność zebrania materiału dowodowego czy powstanie zaległości nie może być okolicznością usprawiedliwiającą bezczynność organu (...), ale są obrazem niedowładu organizacyjnego organu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 1999 r. I SAB 155/99.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o jej oddalenie, i podał, że Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia [...] października 1996 r. stwierdził, że ostateczna decyzja Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] listopada 1965 r. w części utrzymującej w mocy pkt 5 orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. P. z dnia [...] czerwca 1965 r. dotyczący wywłaszczenia nieruchomości położonej w P., zapisanej w księdze wieczystej [...], ozn. jako działka nr [...] o pow. [...] m2 - co do [...] części obecnej działki nr [...] uregulowanej w KW nr [...] została wydana z naruszeniem prawa, a w pozostałej części dotyczącej [...] cz. obecnej działki nr [...] i działki nr [...] stwierdził jej nieważność.
Pismem z dnia 2 lipca 2001 r. B. K. i K. Z. złożyli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] października 1996 r., wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast postanowieniem z dnia [...] listopada 2001 r. przywrócił termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej powyższą decyzją, bowiem decyzja organu naczelnego z dnia [...] października 1996 r. zawierała błędne pouczenie co do właściwego trybu zaskarżenia decyzji; w toku postępowania ustalono, że nie żyje m. in. W. S. oraz nie ma postanowień spadkowych po zmarłych osobach.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast postanowieniem z dnia [...] lutego 2003 r. zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] października 1996 r. do czasu dostarczenia oryginału lub urzędowo poświadczonego za zgodność z oryginałem postanowienia sądu o nabyciu praw do spadku po byłych współwłaścicielach nieruchomości, a następnie postanowieniem z dnia [...] marca 2003 r. utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] lutego 2003 r. Postanowieniem z dnia 23 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 256/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę J. K. na postanowienie z dnia 31 marca 2003 r.
[...] Sp. z o. o. pismem z dnia 10 kwietnia 2007 r., na podstawie art. 100 § 3 w zw. z art. 97 § 1 pkt 4 kpa, wystąpiła z wnioskiem o rozstrzygnięcie przez organ we własnym zakresie zagadnienia prawnego bądź też na podstawie art. 98 § 2 kpa o uznanie wszczęcia postępowania za niebyłe.
Minister Budownictwa postanowieniem z dnia [...] czerwca 2007 r. podjął z urzędu postępowanie w sprawie rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] października 1996 r., twierdząc, iż pomimo nie dostarczenia potrzebnych postanowień spadkowych, uznając interes strony wnioskującej o podjęcie postępowania, należało podjąć zawieszone postępowanie celem ustalenia możliwości jego zakończenia.
K. Z. pismem z dnia 8 lipca 2007 r. oraz K. S. pismem z dnia 23 lutego 2008 r. wnieśli o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej postanowieniem z dnia [...] czerwca 2007 r. wskazując, że [...] Sp. z o. o. nie jest stroną postępowania a postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po W. S. toczy się w Sądzie Rejonowym w S.
Następnie przy piśmie z dnia 6 marca 2008 r. E. D. przesłała prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku po W. S. z dnia [...] maja 2008 r. sygn. akt [...], postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po K. S. i C. J. z dnia [...] stycznia 2006 r. sygn. akt [...] oraz postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po E. J. z dnia [...] sierpnia 1984 r. sygn. akt [...].
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2008 r. Minister Infrastruktury utrzymał w mocy postanowienie Ministra Budownictwa z dnia [...] czerwca 2007 r. o podjęciu z urzędu zawieszonego postępowania.
Pismem z dnia 24 listopada 2008 r. Ministerstwo Infrastruktury zwróciło się do [...] Urzędu Wojewódzkiego w P. oraz Archiwum Państwowego w P. o nadesłanie uwierzytelnionych kopii archiwalnych akt wywłaszczeniowych związanych z przedmiotową nieruchomością. Ponadto wystąpiło do sądu o przesłanie uwierzytelnionego odpisu postanowienia sądu z dnia [...] kwietnia 2003 r. sygn. akt [...] o stwierdzeniu nabycia spadku po S. K. i M. K.
Minister Infrastruktury pismem z dnia 24 listopada 2008 r. na podstawie art. 36 § 2 kpa poinformował strony o przewidywanym terminie rozstrzygnięcia sprawy do dnia 30 czerwca 2009 r., ze względu na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego, w szczególności pozyskania akt archiwalnych sprawy.
Archiwum Państwowe w P. pismem z dnia 16 grudnia 2008 r. poinformowało, iż nie odnaleziono akt archiwalnych związanych z wywłaszczeniem przedmiotowej nieruchomości. Także Wojewoda [...] pismem z dnia 5 stycznia 2009 r. poinformował, iż w Archiwum Zakładowym [...] Urzędu Wojewódzkiego w P. brak jest poszukiwanych dokumentów.
Pismem z dnia 5 lutego 2009 r. Ministerstwo Infrastruktury zwróciło do Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w P. o nadesłanie uwierzytelnionych kopii akt archiwalnych związanych z przedmiotową nieruchomością.
Sąd Rejonowy w P. przesłał w dniu 9 marca 2009 r. postanowienie sądu z dnia [...] kwietnia 2003 r. sygn. akt [...] o stwierdzeniu nabycia spadku po S. K. oraz M. K. Instytut Pamięci Narodowej pismem z dnia 21 kwietnia 2009 r. poinformował, iż kwerenda archiwalna nie została dotychczas zakończona, zaś o jej wynikach organ zostanie poinformowany odrębnym pismem.
Minister Infrastruktury stwierdził, iż do chwili obecnej nie pozyskał akt archiwalnych pomimo licznych wystąpień do właściwych instytucji. Wydłużenie czasu rozpatrzenia sprawy wynikało również z konieczności ustalenia stron postępowania. Konieczność pozyskania pełnego materiału dowodowego uniemożliwia zakończenia postępowania i wydanie decyzji w terminach wskazanych w Kodeksie postępowania administracyjnego, a jednocześnie te okoliczności są niezależne od organu, wobec czego, uwzględniając charakter sprawy, nie jest uzasadniony zarzut bezczynności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
- Skarga jest zasadna.
- Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), skarga na bezczynność jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz na akty i inne czynności z zakresu administracji publicznej, wymienione szczegółowo w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 lit. a tej ustawy, tj. (1) decyzje administracyjne, (2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, (3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, (4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, oraz (4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.
Skarga zatem na bezczynność organu jest dopuszczalna, gdy organ jest zobowiązany do podjęcia którejkolwiek czynności wymienionej w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy wskazać należy, że skarga na bezczynność Ministra Infrastruktury jest dopuszczalna, bowiem dotyczy nierozpatrzenia przez ten organ wniosku B. K. i K. Z. z dnia 2 lipca 2001 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] października 1996 r., który to wniosek stronie przysługuje na podstawie art. 127 § 3 kpa.
- Z ogólnych zasad postępowania administracyjnego wynika, że organy administracji publicznej mają obowiązek działać wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy, zgodnie z art. 12 § 1 kpa, jak również mają obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do jej wyjaśnienia i załatwienia stosownie do art. 7 i art. 77 § 1 kpa.
- Odnosząc powyżej wskazane ogólne zasady postępowania oraz przepisy kpa do niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż oznacza to obowiązek organu administracji publicznej podjęcia właściwych działań, działań celowych, które umożliwią rozpatrzenie wniosku z dnia 2 lipca 2001 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] października 1996 r. w ustawowym terminie. Przy czym wskazać należy, że z art. 35 § 1 i 3 kpa wynika obowiązek organów administracji publicznej załatwiania spraw bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.
Podkreślenia wymaga, że bezczynność organu administracji publicznej występuje nie tylko wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, ale również wtedy, gdy je podjął, lecz mimo ustawowego obowiązku, nie zakończył jej wydaniem decyzji lub innego aktu administracyjnego.
Organ pozostaje zatem w bezczynności, w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 kpa, lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych, mających na celu usunięcie przeszkody w rozstrzygnięciu sprawy. Treść obowiązku płynącego z art. 35 § 1 kpa oznacza zakaz nieuzasadnionego przetrzymywania spraw bez nadawania im właściwego biegu oraz obowiązek prowadzenia postępowania bez niepotrzebnych zahamowań i przewlekłości w postępowaniu.
Pismem z dnia 24 listopada 2008 r. organ poinformował strony, iż rozpatrzenie wniosku z dnia 2 lipca 2001 r. nastąpi do dnia 30 czerwca 2009 r. "ze względu na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego, w szczególności pozyskania akt archiwalnych sprawy."
Należy podkreślić, że organ wyznaczający na podstawie art. 36 kpa nowy termin załatwienia sprawy jest związany art. 12 i 35 kpa, a zatem jest obowiązany do ustalenia możliwie najkrótszego terminu. Wprawdzie art. 36 kpa nie stwarza ograniczeń ani też nie ustala zasady, którą powinien kierować się organ przy wyznaczaniu nowego terminu, jednakże nie oznacza to dowolności i swobody. Przepis ten musi być interpretowany zgodnie z podstawowymi zasadami postępowania administracyjnego, wyrażonymi w art. 6-16 kpa. Zasady te są obowiązującymi przepisami prawa, ustalającymi prawne wytyczne działania organów administracji publicznej. Stanowią one integralną część przepisów regulujących procedurę administracyjną i są dla organów administracji wiążące na równi z innymi przepisami tej procedury. Są wytycznymi do stosowania przepisów kodeksu i dlatego należy je stosować razem z przepisami dotyczącymi poszczególnych instytucji procesowych. Taki charakter zasad ogólnych jest powszechnie akceptowany w orzecznictwie Naczelnego
Sądu Administracyjnego oraz w literaturze (por. wyrok NSA z dnia 4 maja 1982 r., sygn. akt I SA 258/82, ONSA 1982, z. 1, poz. 53; wyrok NSA z dnia 29 stycznia 1992 r., sygn. akt SA/Ka 963/91; Z. Janowicz: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1996; E. Ochendowski: Postępowanie administracyjne i postępowanie przed sądem administracyjnym, Toruń 1996).
W ocenie Sądu wyznaczenie w niniejszej sprawie w dniu 24 listopada 2008 r. siedmiomiesięcznego terminu rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego, zawarte w art. 6 i art. 12 kpa.
Pomimo wyznaczenia tak odległego terminu rozpatrzenia wniosku organ nie dochował również tego terminu. Minister Infrastruktury w piśmie informacyjnym z dnia 3 lipca 2009 r. skierowanym do stron postępowania administracyjnego, a do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie do wiadomości, poinformował, że nie jest możliwe zakończenie postępowania z uwagi na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego w szczególności pozyskania akt archiwalnych sprawy, a ponadto nie została zakończona kwerenda w Instytucie Pamięci Narodowej.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, postanowieniem z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] Instytut Pamięci Narodowej Oddział w P. przekazał wniosek Ministerstwa Infrastruktury z dnia 5 lutego 2009 r. "w sprawie odnalezienia dokumentów dotyczących wywłaszczenia nieruchomości położonej w P." do Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w W., z uwagi na to, że siedziba wnioskodawcy znajduje się w W., a zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, wniosek o udostępnienie dokumentów w celach, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1, powinien być skierowany do dyrektora oddziału IPN właściwego ze względu na siedzibę wnioskodawcy, czyli Oddział IPN w W.
Wskazany w postanowieniu z dnia [...] lutego 2009 r. art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424 z późn. zm.) stanowi, że dokumenty zgromadzone przez Instytut Pamięci Narodowej udostępnia się na pisemny wniosek skierowany do dyrektora oddziału Instytutu Pamięci, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy.
Należy zauważyć, że skoro przepis ten nie budzi wątpliwości interpretacyjnych i precyzyjnie wskazuje, do którego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej wniosek powinien zostać skierowany, to skierowanie wniosku do innego oddziału Instytutu, z naruszeniem art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. powoduje nieuzasadnioną zwłokę w rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z 2001 r.
Zdaniem Sądu, ta nieusprawiedliwiona zwłoka nie może stanowić usprawiedliwienia organu administracji publicznej dla kolejnego przedłużenia przez organ terminu załatwienia sprawy.
- Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 grudnia 1999 r. I SAB 155/99, LEX nr 47244, stwierdził, że: "Brak akt, konieczność zebrania materiału dowodowego, czy powstanie zaległości nie może być okolicznością usprawiedliwiającą bezczynność organu w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnymi (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), ale są obrazem niedowładu organizacyjnego organu".
Niniejszy skład orzekający pogląd ten podziela w zupełności, i stwierdza, że zarówno brak akt, jak i uzupełnienie zgromadzonego materiału dowodowego czy też powstanie zaległości - nie usprawiedliwia bezczynności organu w rozumieniu art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi, i jest obrazem niedowładu organizacyjnego organu.
Należy podkreślić, że o ile usprawiedliwione jest zawieszenie postępowania w sprawie z uwagi na zaistnienie przesłanek wskazanych w art. 97 § 1 kpa, to nie można uznać, że zasadne jest oczekiwanie organu na podjęcie zawieszonego postępowania, aby dopiero potem przystąpić do zebrania (uzupełnienia) materiału dowodowego w sprawie, stosownie do art. 77 § 1 kpa.
Zdaniem Sądu, zarówno wyrażona w art. 8 kpa zasada pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa jak również zasada szybkości postępowania wyrażona w art. 12 § 1 kpa, wręcz nakazują organom administracji publicznej zbieranie materiału dowodowego od chwili wszczęcia sprawy, bez względu na to, czy postępowanie zostało zawieszone czy nie.
- W ocenie Sądu, postępowanie organu w niniejszej sprawie w pełni uzasadnia stwierdzenie, iż skarga jest zasadna. Wniosek B. K. i K. Z. z dnia 2 lipca 2001 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy pomimo upływu ponad ośmiu lat od złożenia go nie został jeszcze przez organ administracji publicznej rozpoznany, pomimo ustawowego obowiązku rozpoznania go w ciągu miesiąca, co jednoznacznie wskazuje, że Minister Infrastruktury naruszając zarówno art. 35 § 1 i 3 kpa jak i art. 12 § 1 kpa, pozostaje w zwłoce.
Nawet, jeśli postępowanie administracyjne jest szczególnie skomplikowane, to kilkuletnia zwłoka organu w załatwieniu sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, nie jest usprawiedliwiona. Za uzasadnianą przeszkodę w załatwieniu sprawy w terminie ustawowym nie można uznać braku odpowiedzi innego organu na wysłane przez organ orzekający pismo; braku odpowiedzi nie może zakwalifikować jako przyczyny niezależnej od organu w rozumieniu art. 35 § 5 kpa.
Dla oceny zasadności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana. Obojętne jest więc, skoro w myśl art. 35 § 1 kpa organ administracji publicznej ma działać bez zbędnej zwłoki, czy przekroczenie przez organ ustawowego terminu odnoszącego się do podjęcia lub dokonania czynności ma charakter zawiniony, czy też niezawiniony.
- Zgodnie z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd, uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
- Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.