Tezy
Na podstawie art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, konstrukcja prawna i pojęcie prawne deklaracji podatkowych obejmuje również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci. Wniesienie, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym obowiązku podatkowego, które zgodnie z powołanym przepisem art. 11 ust. 1 wykazuje kwoty podatku od towarów i usług z uwzględnieniem obowiązujących stawek i które przekazuje dane w zakresie wartości celnej i cła prawnie znaczące dla art. 15 ust. 4 wymienionej ustawy podatkowej, stanowi informację o przeprowadzeniu i wyniku samoobliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, która, w rozumieniu przytoczonego unormowania art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jest również
deklaracją podatkową.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA J. Chlebny, Sędziowie NSA J. Antosik, J. Brolik (spr.), Protokolant M. Kowalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2004 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów oddala skargę.
Uzasadnienie
W dniu 29.01.1999r. pani J. P. wprowadziła na polski obszar celny odzież używaną, na podstawie zgłoszenia celnego [...]. Towar objęto wnioskowaną procedurą dopuszczenia do obrotu.
W następstwie wszczętego z urzędu, przez Urząd Celny w S., postępowania w sprawie dotyczącej wskazanego zgłoszenia celnego, w celu ustalenia prawidłowości zadeklarowanej i zastosowanej stawki celnej, postanowiono nie uznać importowanej odzieży używanej za towar pochodzący z krajów Unii Europejskiej. Takie ustalenie doprowadziło do wydania przez Urząd Celny w S. decyzji z dnia [...] znak: [...], w której uznano przedmiotowe zgłoszenie celne z dnia 29.01.1999r. za nieprawidłowe w zakresie zastosowanej stawki celnej oraz preferencji i określono kwotę wynikającą z długu celnego w prawidłowej wysokości. W postępowaniu odwoławczym, zasadność wymiaru należności celnej potwierdził ostatecznie decyzją z dnia [...] znak: [...] Dyrektor Izby Celnej w S..
Powyższa decyzja Urzędu Celnego w S., zmieniająca stawkę celną towaru, spowodowała zmianę podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług i stała się podstawą do wydania przez Urząd Skarbowy Ł. - W. decyzji z dnia [...] znak: [...] ustalającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług w prawidłowej wysokości.
Od wskazanej decyzji pełnomocnik strony złożył odwołanie, w którym wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania podatkowego jako bezprzedmiotowego, zarzucając decyzji naruszenie przepisów prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 11 c ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz art. 68 § 1 i art. 70 § 1 w związku z art. 21 § 1 ordynacji podatkowej polegające na doręczeniu w dniu 16.01.2003r. decyzji ustalającej zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług, które z uwagi na upływ 3-letniego okresu przedawnienia wygasło 31.12.2002r.
Izba Skarbowa, po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i argumentów przedstawionych w złożonym odwołaniu, uznała odwołanie za bezzasadne i decyzją z dnia [...] znak: [...] utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
Na decyzję Izby Skarbowej pełnomocnik strony wniósł skargę do sądu administracyjnego, w której zarzuca:
- naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art. 11c ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym,
- naruszenie przepisów art. 68 § 1 i § 2 oraz art. 70 § 1 w związku z art. 21 § 1 ordynacji podatkowej polegające na wydaniu decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług, które, z uwagi na upływ 3-letniego okresu przedawnienia, wygasło 31.12.2002r.
Zdaniem organów podatkowych.
Izba Skarbowa w Ł. (po ponownym przeanalizowaniu zebranych w sprawie materiałów), uważa, że argumenty strony zawarte w skardze nie zasługują na uwzględnienie, a rozstrzygnięcie zawarte w decyzji z dnia [...] znak: [...], jest zasadne. Zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Zarówno w odwołaniu, jak i w przesłanej skardze, pełnomocnik strony powołuje się na treść art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe powstające z dniem doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
Izba Skarbowa podziela stanowisko podatnika, że decyzja wydana na podstawie art. 11 c ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jest decyzją konstytutywną i w związku z tym dla jej bytu w obrocie prawnym podstawowe znaczenie ma fakt (prawidłowego) jej doręczenia.
Zdaniem Izby przedmiotowa decyzja Urzędu Skarbowego Ł. - W. z dnia [...] znak: [...], doręczona za pośrednictwem poczty w dniu 17.01.2003r., została wydana i doręczona prawidłowo.
Organ drugiej instancji uważa i podtrzymuje swoje stanowisko, zawarte w uzasadnieniu wydanej decyzji, że w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie § 2 powołanego wyżej art. 68 ustawy ordynacja podatkowa. Jeżeli bowiem podatnik w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, jak to zdaniem organów skarbowych ma miejsce w rozpatrywanej sprawie, zobowiązanie nie powstanie, jeżeli decyzja ustalająca wysokość zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
Strona skarżąca kwestionuje przywołane stanowisko prawne opierając swe zarzuty na dwóch podstawowych tezach:
- zgłoszenie celne nie jest deklaracją w rozumieniu art. 3 pkt 5 ordynacji podatkowej,
- nawet przyjęcie poglądu przeciwnego nie spowoduje sytuacji, że w sprawie znajdzie zastosowanie art. 68 § 2 ordynacji podatkowej, gdyż nie została spełniona przesłanka nie ujawnienia wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania.
Odnosząc się do pierwszego z wymienionych zarzutów Izba Skarbowa w Ł. nie znajduje podstaw do jego uwzględnienia, z uwagi na treść art. 3 pkt 5 ordynacji podatkowej która, wg opinii Izby, nie uzasadnia wątpliwości interpretacyjnych.
Zgodnie z normą art. 3 pkt 5 ordynacji podatkowej pod pojęciem deklaracja rozumie się również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy lub inkasenci. Tak zakreślona treść definicji wskazuje jednoznacznie, iż termin ten winien być używany w znaczeniu szerokim.
Odpowiadając na argumenty strony, że obowiązek złożenia zgłoszenia celnego nie wynika z przepisów prawa podatkowego lecz z przepisów prawa celnego, które nie mieszczą się w definicji art. 3 pkt 1 ordynacji podatkowej, a definicja zgłoszenia celnego została sformułowana w Kodeksie celnym, należy wskazać na legalny charakter definicji zamieszczonych w Dziale l ordynacji podatkowej, które mają zastosowanie do wszystkich ustaw podatkowych, a także innych niż podatkowe, jeżeli zgodnie z przepisami tych ustaw stosuje się do nich w określonym zakresie przepisy ordynacji.
Z istoty definicji legalnej wynika, iż nadaje ona zwrotowi taki sens, który najbardziej odpowiada celowi, jaki chce osiągnąć prawodawca. Dlatego właśnie dla ustalenia pojęcia deklaracji, prawodawca posługuje się różnego rodzaju nazwami (zeznania, wykazy, informacje), które zarówno w doktrynie jak i w praktyce mają już utrwalone, znaczenie. Ich cechą wspólną jest bez wątpienia to, że mają stanowić oświadczenie wiedzy podatnika co do istnienia stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu.
Z całą stanowczością, za deklarację, w świetle powyższych rozważań, należy uznać zgłoszenie celne, w którym, na podstawie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnicy podatku od towarów i usług, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, są obowiązani do wykazania kwoty podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.
Za błędne należy zatem uznać rozumowanie strony, wywodzone z tezy, iż Kodeks celny jest aktem prawnym autonomicznym wobec ordynacji podatkowej, prowadzące do wniosku, że także pojęcie "deklaracja" nie może być utożsamiane z pojęciem "zgłoszenie celne".
W rozpatrywanej sprawie nie ma też żadnego znaczenia twierdzenie podatnika, iż Kodeks celny odsyła jedynie do tych przepisów ordynacji podatkowej, które regulują kwestie postępowania, nie zaś do przepisów ogólnych ordynacji podatkowej. Wskazać należy bowiem, iż czynności organu celnego dokonywane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowej mają charakter jedynie czynności techniczno - rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego. W tym stanie rzeczy, kwestię przedawnienia do wydania decyzji w zakresie ustalenia zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, nie regulują przepisy Kodeksu celnego, lecz przepisy ustawy ordynacja podatkowa.
Za niezgodne z ustalonym stanem faktycznym, należy uznać też wszystkie te twierdzenia skarżącego na poparcie drugiego z wymienionych zarzutów, a mianowicie, że w sprawie nie można mówić o nie ujawnieniu przez stronę danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, co przejawiło się zaniżeniem kwoty długu celnego w efekcie nieprawidłowego zastosowania preferencyjnej stawki celnej.
W przypadku podatku od towarów i usług opłacanego z tytułu importu towarów, zgłoszenie celne, jest, jak każda inna deklaracja, formą oświadczenia wiedzy podatnika, dotyczącą faktów mających znaczenie dla powstania i wysokości zobowiązania podatkowego. Dane zawarte w zgłoszeniu nie tylko ujawniają kontrolę prawidłowości płacenia podatku przez podatnika, ale przede wszystkim, w przypadku gdy organ celny nie kwestionuje prawidłowości i rzetelności zgłoszenia - podatek wykazany w zgłoszeniu jest podatkiem do zapłaty. Również, w sytuacji, gdy organ celny nie pobierze podatku lub pobierze podatek w wysokości niższej od należnej, właściwy organ podatkowy ustala wysokość zobowiązania podatkowego zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.
Z powyższego wynika, że prawidłowość i rzetelność danych wykazanych w złożonym zgłoszeniu celnym ma niebagatelne znaczenie dla ustalenia zobowiązania podatkowego z tytułu importu towarów i pociąga za sobą doniosłe konsekwencje prawne.
Organ odwoławczy wskazuje, iż nie można uwzględnić twierdzeń, jakoby strona mimo dołożenia najwyższej staranności, w momencie dokonywania zgłoszenia celnego, nie posiadała wiedzy, iż importowany towar nie podlega preferencyjnej stawce celnej i z tego powodu zaniżyła kwotę długu celnego. Zdaniem strony skarżącej, składając organom celnym przedmiotowe zgłoszenie celne, dołączyła ona wszystkie wymagane w wówczas istniejącym stanie prawnym dokumenty importowe, w innym bowiem przypadku, importowany towar nie byłby dopuszczony do obrotu przez organy celne. Skarżący podnosi ponadto, że przedstawione przez podatnika dokumenty nie były kwestionowane przez władze celne.
Tymczasem, jak wynika z decyzji Urzędu Celnego w S. z dnia [...], utrzymanej w mocy ostateczną decyzją Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia [...], w przedmiotowej sprawie na wniosek polskich władz celnych zostało przeprowadzone postępowanie weryfikacyjne co do autentyczności przedstawionych dokumentów oraz statusu pochodzenia importowanych towarów przez niemieckie władze celne, które wykazało, że towar będący przedmiotem importu nie był towarem pochodzącym ze Wspólnoty Europejskiej, a podatnik nie przedstawił wymaganego świadectwa pochodzenia towaru. Te ustalenia spowodowały, iż Urząd Celny w S., decyzją z dnia [...] postanowił uznać przedmiotowe zgłoszenie celne za nieprawidłowe w zakresie zastosowanej stawki celnej oraz preferencji i określił kwotę długu celnego w prawidłowej wysokości, informując jednocześnie stronę, że sprawę podatku od towarów i usług rozstrzygnie właściwy miejscowo Urząd Skarbowy.
Organ podatkowy, nie będąc uprawnionym do oceny treści ostatecznej decyzji organu celnego, wskazuje jedynie, iż twierdzenia strony co do rzetelności dokonanego zgłoszenia celnego, nie znajdują żadnego oparcia w stanie faktycznym ustalonym i przedstawionym w uzasadnieniu decyzji wydanej przez Urząd Celny. Przeciwnie, ustalenia zawarte w uzasadnieniu decyzji organów celnych w pełni potwierdzają pogląd Izby Skarbowej, że podatnik w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych dla prawidłowego ustalenia zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług.
Nie budzi bowiem żadnych wątpliwości, że do odprawy celnej importer winien był przedłożyć rzetelne dokumenty stanowiące podstawę określenia cła i następnie podatku od towarów i usług. Przedstawione dokumenty i złożone informacje nie były rzetelne, skoro organy celne obu instancji uznały zgłoszenie celne za nieprawidłowe i stwierdziły niedobór cła.
Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art. 11c ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Zgodnie bowiem z dyspozycją wskazanego przepisu - wydanie przez właściwy urząd skarbowy decyzji ustalającej zobowiązanie w prawidłowej wysokości, jest konsekwencją ustalenia, że, jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie, organ celny pobrał podatek w kwocie niższej od należnej.
Żaden przepis prawa nie upoważnia organów podatkowych do kontrolowania zasadności decyzji organów celnych w przedmiocie wymiaru cła. Organ podatkowy jest jednak zobligowany do zbadania czy organ celny ustalił i pobrał podatek od towarów i usług we właściwej wysokości. Wyniki takiego badania i dokonane wskutek jego przeprowadzenia ustalenia decydują o treści wydanej decyzji.
W razie stwierdzenia w toku kontroli, że wartość celna została zaniżona, wydanie decyzji przez organ podatkowy może nastąpić po wydaniu przez właściwy organ celny stosownej decyzji.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w rozpatrywanej sprawie zachodzą wszystkie przesłanki wskazane w przepisie, art. 68 § 2 ordynacji podatkowej. Z uwagi na fakt, iż podatnik nie wykonał należycie obowiązku polegającego na złożeniu rzetelnego w swej treści zgłoszenia celnego, zobowiązanie nie powstałoby gdyby decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona dopiero po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
Takie stanowisko wyraził też, oddalając skargę podatnika w analogicznym stanie faktycznym, Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku w wyroku z dnia 20.03.2002r. (SA/Bk 969/01). Takie rozstrzygnięcia zapadały też na podstawie przepisów regulujących kwestie przedawnienia na gruncie ustawy z dnia 19 grudnia 1980r. o zobowiązaniach podatkowych - np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 10.12.1997r.(I SA/Lu 1197/96).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8.I.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnicy (podatku od wartości dodanej z tytułu importu) są zobowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, z uwzględnieniem obowiązujących stawek. Powyższe dane przekazywane przez podatnika w opisywanych powyżej formie prawnej i sposobie podlegają sprawdzeniu; w rozważanym stanie prawnym i w sprawie kontroli i weryfikacji tej dokonywał urząd celny, który uprawniony był nadto do wykonania w powyższym zakresie funkcji płatnika podatku VAT. Jeżeli badający zgłoszenie celne i jego przedmiot (z punktu widzenia podatkowego) urząd celny - płatnik - nie pobrał podatku lub pobrał podatek w kwocie niższej od należnej, zgodnie z art. 11c ust. 1 (cyt.) ustawy o podatku od towarów i usług, właściwy dla podatnika organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą podatek w prawidłowej wysokości.
Danina publiczna podatku od towarów i usług unormowana i wykonywana jest na zasadzie samoobliczenia podatku; podatnik uprawniony i zobowiązany jest obliczyć i zadeklarować podatek w należnej wysokości a także zapłacić go w kwocie i w terminie zgodnym z prawem bez potrzeby wydawania w tym przedmiocie decyzji podatkowej, wyjątek od rozważanej metody i sposobu opodatkowania stanowi to tylko, że, zgodnie z wyrażoną w przywołanym art. 11c ust. 1 wolą ustawodawcy, (ewentualna) decyzja organy podatkowego weryfikująca następczo przeprowadzone przez podatnika samoobliczenie podatku "ustala podatek w prawidłowej wysokości".
Deklaracje podatkowe są końcowym elementem realizowanego przez podatnika samoobliczenia podatku. W deklaracji podatkowej podatnik wskazuje określoną kwotę podatku (do zapłacenia), którą następnie uiszcza. Podatek wykazany w deklaracji podatkowej jest deklarowanym przez podatnika wynikiem samoobliczenia podatku, do którego był zobowiązany i który z określonym, z odzwierciedlonym w deklaracji skutkiem przeprowadził. Ponieważ (więc) elementem, instrumentem i odzwierciedleniem wyniku samoobliczenia podatku jest deklaracja podatkowa, wykonanie obowiązku obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku z uwzględnieniem obowiązujących stawek, ocenić, z punktu widzenia prawa podatkowego i dla (za)stosowania prawa podatkowego, można i należy jako zadeklarowanie: przeprowadzenia samoobliczenia podatku i wyniku samoobliczenia podatku, które dokonuje się w formie deklaracji podatkowej opisanej w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 29.VIII.1997 r. ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).
Zważyć także należy, że, zgodnie z prawem, zgłoszenie celne winno zawierać określone przedmiotowe i wartościowe dane dotyczące realizowanego importu i importowanego towaru na podstawie których importer oblicza i zgłasza kwotę należnego cła, które organ celny może (następnie) zweryfikować. Jest to istotne dla prawa podatkowego, ponieważ, zgodnie z art. 15 ust. 4 powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło.
Rekapitulując.
Na podstawie art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 29.VIII.1997 r. ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), konstrukcja prawna i pojęcie prawne deklaracji podatkowych obejmuje również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci. Wniesienie, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8.I.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym obowiązku podatkowego, które zgodnie z powołanym przepisem art. 11 ust. 1 wykazuje kwoty podatku od towarów i usług z uwzględnieniem obowiązujących stawek i które przekazuje dane w zakresie wartości celnej i cła prawnie znaczące dla art. 15 ust. 4 wymienionej ustawy podatkowej, stanowi informację o przeprowadzeniu i wyniku samoobliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, która, w rozumieniu przytoczonego unormowania art. 3 pkt 5 ustawy ordynacja podatkowa, jest również
deklaracją podatkową.
Niewątpliwe jest, że dokonując zgłoszenia celnego strona skarżąca nie udowodniła świadectwem pochodzenia importowanego towaru deklarowanego preferencyjnego pochodzenia towaru, które uzasadniałoby zgłoszoną przez nią preferencyjną stawką celną. Konstatacja ta wynika z poprzedzających analizowane niniejszym decyzje podatkowe obowiązujących decyzji organów celnych. Stosując w zgłoszeniu celnym preferencyjna stawkę celną na podstawie nieuzasadniających ją danych skarżąca doprowadziła do uznania przez organy celne jej zgłoszenia za nieprawidłowe oraz do związanego z tym określenia długu celnego. Powyższe spowodowało konsekwencje podatkowe. Ponieważ, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w skład podstawy opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów wchodzi (również) kwota należnego cła, zastosowane przez stronę nieuzasadnionej preferencyjnej stawki celnej doprowadziło do wskazania w zgłoszeniu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wadliwej informacji co do
należnego podatku
W tym stanie rzeczy, w rozważonym kontekście, nieuzasadnione zadeklarowanie preferencyjnej stawki celnej spowodowało niewykazanie należnej kwoty cła, która zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku VAT stanowi element podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. W wyniku powyższego podatek w należnej wysokości nie został przez skarżącą wykazany, tak jak tego wymaga art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co uprawniało organ podatkowy do wydania decyzji na podstawie art. 11c ust. 1 przywołanej ustawy. W świetle powyższych okoliczności i rozważań ocenić i skonstatować należy, że stwierdzone przez organy celne nie przedstawienie przez skarżącą dostatecznych danych dla niewątpliwego uzasadnienia deklarowanej preferencyjnej stawki celnej doprowadziło w rezultacie do niewykazania w deklaracji podatkowej z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zgodnej z prawem kwoty cła stanowiącej niezbędny składnik dla zeznania w powyższym trybie prawnym należnego podatku. Zdaniem Sądu, przesłanki z
art. 68 § 2 pkt 2 ordynacji podatkowej zostały (więc) spełnione.
Wywody i argumenty strony co do braku jej zawinienia w powyższym, rozważanym zakresie, nie mogły zostać uwzględnione. Prawo o podatku od towarów i usług i odpowiedzialność podatkowa z tego tytułu unormowane są w sposób zobiektywizowany, nie uwzględniający podnoszonych przez stronę okoliczności podmiotowych. Obiektywny fakt nieudowodnienia deklarowanej preferencyjnej stawki celnej spowodował - w relacji do treści zgłoszenia celnego - określenie długu celnego stanowiącego składnik podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Powyższe obiektywne, stwierdzone przez organy celne i organy podatkowe, okoliczności uzasadniały zobiektywizowaną odpowiedzialność podatkową, która nie stanowi formy ukarania czy też negatywnej oceny z punktu widzenia winy lub zamiaru ale realizuje tylko zobiektywizowane ex lege zasady tej odpowiedzialności.
Z tych wszystkich przedstawionych i rozważonych powyżej powodów Sąd nie uwzględnił argumentacji i zarzutów wniesionej skargi w związku z czym, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.VII.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), orzekł o jej oddaleniu.
jz/