Tezy
Istota mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia sądu, o której mowa w art. 170 p.p.s.a. wyraża się w tym, że nie tylko sąd wydający rozstrzygnięcie, ale i inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach przewidzianych w ustawie także inne osoby muszą brać pod uwagę fakt istnienia i treść prawomocnego orzeczenia sądu. Dla prawidłowego odczytania treści sentencji orzeczenia należy kierować się jego uzasadnieniem. Istotne jest bowiem to, co zadecydowało o takim a nie innym rozstrzygnięciu. Decydujące znaczenie może mieć zatem wykładnia lub zastosowanie w zaistniałym stanie faktycznym przepisu prawa, jak i ocena tego stanu.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Dudra (spr.) Asesor sądowy Urszula Wiśniewska Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Synakiewicz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 listopada 2007 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych oddala skargę
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego w B. nr [...] z dnia [...] o odmowie przyznania P. B. przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2006.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy przedstawił następujący stan faktyczny: P. B. złożył w dniu [...] w Biurze Powiatowym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B.y "Wniosek o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych lub o przyznanie płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2006".
Strona ubiegała się we wniosku o jednolitą płatność obszarową (JPO) dla działek rolnych o łącznej powierzchni 27,83 ha oraz uzupełniającą płatność obszarową (UPO) dla działek rolnych o łącznej powierzchni 25,83 ha. Postępowanie wyjaśniające przeprowadzone przez organ I instancji oraz kontrola gospodarstwa na miejscu wykazała, iż wnioskodawca do przyznania dopłat zadeklarował również działkę rolną D o powierzchni 6,55 ha, położoną na działce ewidencyjnej nr [...], w stosunku do której w trakcie odrębnego postępowania dotyczącego przyznania płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW) przeprowadzono w dniach [...]
oraz [...] kontrolę gospodarstwa. Kontrola ta wykazała, iż działka D nie była użytkowana rolniczo, co wykluczało w ocenie Kierownika Biura Powiatowego ubieganie się w stosunku do niej o płatność ONW. W związku z powyższym decyzją z dnia [...] Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa w B. przyznał wnioskodawcy płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania w pomniejszonej wysokości.
Organ I instancji wskazał na treść art. 143b ust 4 i 5 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) 1453/2001, (WE) nr 1454/2001" (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 ( DZ.Urz. WE Nr L 270 z 21 października 2003r. str. 1 ze zm.) zgodnie z którym jedynie obszar użytków rolnych utrzymywanych w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003r. objęty jest systemem jednolitej płatności obszarowej państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy w tym dniu była na nich prowadzona produkcja czy też nie.
Zważywszy na powyższe prawomocne rozstrzygnięcie stwierdzające, iż na dzień 30 czerwca 2003 r. przedmiotowa działka nie była użytkowana rolniczo, zdaniem organu wykluczało to jakiekolwiek przyszłe ubieganie się w stosunku do niej o pomoc obszarową.
Organ I instancji wskazał, iż okoliczność objęcia spornej działki wnioskiem o przyznanie dopłat spowodowała zawyżenie powierzchni zadeklarowanej we wniosku do powierzchni faktycznie uprawnionej do otrzymania dopłat w związku z czym decyzją z dnia [...] odmówił stronie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych .
Od powyższego rozstrzygnięcia P. B. złożył odwołanie do Dyrektora Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T., w którym wniósł o unieważnienie przedmiotowej decyzji i przyznanie dopłat, zarzucając postępowaniu prowadzonemu przez organ I instancji nieudolność, liczne błędy oraz stawianie siebie w nadrzędnej pozycji wobec sądów administracyjnych.
Rozpatrując środek odwoławczy organ II instancji podzielił argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji , iż zgromadzona dokumentacja m.in. w postaci zdjęć działki rolnej D pozwoliła bez żadnych wątpliwości stwierdzić, iż w stosunku do tego gruntu nie została spełniona przesłanka utrzymywania gruntów w dobrej kulturze na dzień 30 czerwca 2003r. co wziąwszy pod uwagę powołane wyżej przepisy Unii Europejskiej spowodowało wyłączeniem spornego gruntu z przyznawania dopłat bezpośrednich w kolejnych latach .
Dodatkowo organ odwoławczy wskazał , iż sam odwołujący w treści skargi z dnia [...] do WSA w Bydgoszczy przyznał, iż w sposób celowy pozostawił część działki nieuprawianą w celu uzyskania naturalnego drzewostanu brzozowego dla polepszenia krajobrazu i osłony drogowej. Organ wyjaśnił, że umieszczenie danych omawianej działki we wniosku spersonalizowanym na rok 2006 nie oznaczało w żadnym wypadku zajęcia przez organ wiążącego stanowiska, a jedynie stanowiło powielenie informacji o deklarowanych działkach z wniosku złożonego przez odwołującego za rok poprzedni. Ponadto w okresie kierowania do beneficjentów wniosków spersonalizowanych wniosek odwołującego za rok 2005 był przedmiotem postępowania sądowo-administracyjnego, dlatego też organy administracji umieściły sporną działkę w ww. wniosku, aby nie uprzedzać ewentualnego rozstrzygnięcia sądu.
W uzasadnieniu wskazano jednocześnie, iż w treści pisma Kierownika Biura Powiatowego w B.z dnia [...] organ poinformował odwołującego o ewentualnych negatywnych konsekwencjach powtórnego zadeklarowania wykluczonej działki rolnej w przypadku uprawomocnienia się decyzji.
Odnosząc się do kwestii daty wykluczenia spornej działki, wskazano, iż organ decyzją stwierdza o wykluczeniu działek ze względu na brak dobrej kultury rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r., i ewentualnie wymierza sankcje. Wykluczenie to działa od momentu, w którym brak dobrej kultury rolnej faktycznie miał miejsce (w tym przypadku ustawowo przyjmuje się datę 30 czerwca 2003r.) i wpływa na wszystkie lata przyznawania płatności.
Na powyższą decyzję Dyrektora Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. pismem z dnia [...] P. B. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, w której wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący zarzucił decyzjom organów obu instancji naruszenie norm postępowania administracyjnego poprzez błędne informowanie strony o przysługujących ją uprawnieniach w konsekwencji naruszenie zasady obowiązku informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych , które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków (art. 9 kpa) oraz zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa(art. 8 kpa).
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż organ umieścił sporna działkę we wniosku spersonifikowanym , ponadto wzywając stronę do wyjaśnień we wrześniu 2006 r nie wskazał na jakiekolwiek uchybienia. Nie został również poinformowany o konsekwencjach objęcia spornej działki wnioskiem. Dodał, że gdyby takowe uchybienia istniały prawdopodobnie natychmiast zweryfikowałby wniosek. Wskazał, na kierowane przez niego jednoznaczne pytania dotyczące jego sytuacji faktycznej i prawnej organ odpowiadał nieściśle bądź sprzecznie.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu organ przedstawił argumentację tożsamą z zaprezentowaną wcześniej w zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji.
Wyjaśnił dodatkowo, iż czynności sporządzania i udostępniania stronie spersonalizowanego wniosku mają służyć pomocnie przy wypełnianiu wniosku, a nie oznaczają w żadnym wypadku zajęcia przez organ wiążącego stanowiska. Organ wskazł jednocześnie, iż w treści pisma Prezesa ARiMR znajdującego się w przesyłce kierowanej do beneficjenta z wnioskiem spersonalizowanym oraz z instrukcją wypełniania wniosku wyraźnie jest sprecyzowane, iż wniosek spersonalizowany jest tylko częściowo wypełniony przez ARiMR danymi dotyczącymi działek ewidencyjnych zadeklarowanych w złożonym wniosku z 2005 r. a beneficjent jest zobowiązany do sprawdzenia, skorygowania i uzupełnienia wniosku: ("Proszę o sprawdzenie poprawności danych, skorygowanie w przypadku niezgodności oraz ich ewentualne uzupełnienie"). Poza tym w instrukcji wypełniania wniosku wyraźnie jest zasygnalizowane na przykładowo wypełnionym wniosku, iż dane nieaktualne należy skreślić i wpisać dane poprawne.
Odnosząc się zaś do zarzutu o niezastosowaniu się przez organ I jak i II instancji przy wydawaniu decyzji do art. 8 i 9 Kodeksu Postępowania Administracyjnego, wskazano, iż zarzut ten jest całkowicie bezpodstawny. Rozpatrując odwołanie Pana P. B. uwzględniono fakt, iż beneficjent został poinformowany na podstawie protokołu z kontroli na miejscu z dn. [...] (przesłanego skarżącemu w dn. [...]) o tym, iż działka ewidencyjna [...] w obrębie L. nie była użytkowana w całości rolniczo na dzień 30 czerwca 2003 r.
W ocenie organu strona mając świadomość, iż dana działka jest sporna i nie znając rozstrzygnięcia toczącego się postępowania sądowo-administracyjnego po złożeniu odwołań i skarg od decyzji za 2005 rok nie powinien deklarować ww. działki do płatności 2006, gdyż tym samym narażał się na ponowne wymierzenie sankcji. Beneficjent został o tym poinformowany pismami Kierownika Biura Powiatowego w B. z dn. [...] oraz [...]
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Wstępnie Sąd zauważa, iż zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej p.p.s.a. kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a., sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c p.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego, jak i procesowego, które skutkowałoby uchyleniem zaskarżonej decyzji.
Zasadnie - zdaniem sądu - organy uznały, iż istotne znaczenie w niniejszej sprawie ma decyzja administracyjna odmawiająca skarżącemu przyznania płatności za 2005 r. bowiem zawarto w jej treści stwierdzenie, że działka D nie była użytkowana rolniczo w dniu 30 czerwca 2003 r. Decyzja ta była oparta na ustaleniach kontroli przeprowadzonej na miejscu (udokumentowany ogląd działki) w dniu [...]
Zgodnie z art. 143 b ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia [...] (Dz. WE nr L270 z 21.10.2003 r. ze zm.) do przyznania pomocy w ramach systemu jednolitych płatności obszarowych kwalifikują się tylko i wyłącznie działki rolne, które były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej w dniu 30 czerwca 2003 r.
Okoliczność, iż działka D nie była użytkowana rolniczo w dniu 30 czerwca 2003 r., skutkuje permanentnym wyłączeniem spornego gruntu z przyznawania dopłat bezpośrednich w kolejnych latach. Skoro organy działając w oparciu o powołany przepis stwierdziły w decyzji dotyczącej roku 2005 r., że działka D nie była utrzymywana w dobrej kulturze rolnej, to w konsekwencji takiego uznania w decyzji ostatecznej, były nią związane zgodnie z art. 110 kpa.
W myśl tego unormowania organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej. Gwarancja trwałości decyzji administracyjnych wynikająca z treści art. 110 k.p.a., oznacza, że organ administracji, który wydał decyzję jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, jeśli w nowej sprawie, wszczętej przed tym organem, nie zmieniły się istotne elementy poprzednio wydanej decyzji, wynikające z art. 107 § 1, k.p.a., tj. nadal występują te same strony lub ich następcy prawni, nie zmieniła się podstawa prawna decyzji, podmiot inicjujący nowe postępowanie domaga się rozstrzygnięcia odmiennego od tego, jakie zapadło w poprzedniej decyzji (por. wyrok NSA z dnia 24 marca 2003 r., sygn. akt I SA 2159/01, LEX nr 121762). W piśmiennictwie w zakresie gwarancji stałości zauważa się, że w postępowaniu administracyjnym gwarancje trwałości decyzji, wynikające z art. 110 k.p.a., należy rozumieć w ten sposób, że organ
administracji, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, jeżeli w nowej sprawie, wszczętej przed tym organem, nie zmieniły się istotne elementy poprzednio wydanej decyzji, wynikające z art. 107 § 1 k.p.a., tj.: a) nadal występują te same strony lub ich następcy prawni, b) nie zmieniła się podstawa prawna decyzji, c) podmiot inicjujący nowe postępowanie domaga się rozstrzygnięcia odmiennego od tego, jakie zapadło w poprzedniej decyzji (por. J. Borkowski, w: B. Adamiak, J. Borkowski: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, wydanie 6, s. 519). Podkreślenia wymaga to, że w ramach art. 107 § 1 kpa mieści się uzasadnienie faktyczne i prawne decyzji - indywidualnego aktu administracyjnego. Tak więc stwierdzenie w uzasadnieniu decyzji dotyczącej płatności za rok 2005, odnoszące się do działki D, co do tego, iż nie była ona utrzymywana w dobrej kulturze rolnej w dniu 30 czerwca 2003 r., skutkuje związaniem w tym przedmiocie organów załatwiających
sprawę, w zakresie płatności za rok 2006.
Godzi się w tym miejscu podnieść, że decyzja dotycząca płatności za rok 2005, była przedmiotem oceny jej legalności przez WSA w Bydgoszczy, który w wyroku z dnia [...] sygn. akt [...], nie stwierdzając naruszenia prawa oddalił skargę. Należy dalej zauważyć, że w myśl art. 170 p.p.s.a. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Podmioty wymienione w tym przepisie są zatem faktem i treścią orzeczenia związane, co musi skutkować w sposób bezwzględny uwzględnieniem treści prawomocnego wyroku w wydawanych przez nie rozstrzygnięciach. Przepis ten gwarantuje zachowanie spójności i logiki działania organów państwowych, zapobiegając funkcjonowaniu w obrocie prawnym rozstrzygnięć nie do pogodzenia w całym systemie sprawowania władzy (por. wyrok NSA z 19 maja 1999 r., IV SA 2543/98).
Istota mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia sądu, o której mowa w art. 170 p.p.s.a. wyraża się w tym, że nie tylko sąd wydający rozstrzygniecie, ale i inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach przewidzianych w ustawie także inne osoby muszą brać pod uwagę fakt istnienia i treść prawomocnego orzeczenia sądu. Dla prawidłowego odczytania treści sentencji orzeczenia należy kierować się jego uzasadnieniem. Istotne jest bowiem to, co zadecydowało o takim a nie innym rozstrzygnięciu. Decydujące znaczenie może mieć zatem wykładnia lub zastosowanie w zaistniałym stanie faktycznym przepisu prawa, jak i ocena tego stanu.
Moc wiążąca orzeczenia określona w art. 170 w odniesieniu do sądów oznacza, że podmioty te muszą przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu. Zatem w kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się dana kwestia, nie może być już ona ponownie badana (por. J. Kunicki, glosa do postanowienia SN z dnia 21 października 1999 r., I CKN 169/98, OSP 2001, z. 4, poz. 63 oraz B. Dauter, w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydanie II, Zakamycze 2006, s. 365).
Warto też zauważyć, że ocena prawna wiąże w danej sprawie, natomiast związanie prawomocnym wyrokiem może odnosić się do innych postępowań w zakresie, w jakim rozstrzyga określoną kwestię prawną, która ma znaczenie dla rozstrzygnięcia w innej sprawie. Jeżeli prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego w sprawie ze skargi na decyzję wydaną w postępowaniu zwyczajnym rozstrzygnięto, że określona osoba nie jest stroną w tej sprawie, to związanie takim wyrokiem oznacza, że nie można w postępowaniu nadzwyczajnym dotyczącym tej samej sprawy wbrew temu wyrokowi twierdzić, że ta osoba jest stroną (por. wyrok NSA z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. akt II GSK 104/05, LEX nr 183637). Skutkiem zasady mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia jest to, że przesądzenie we wcześniejszym wyroku kwestii o charakterze prejudycjalnym oznacza, że w postępowaniu późniejszym ta kwestia nie może być już w ogóle badana. Zachodzi tu zatem ograniczenie dowodzenia faktów, objętych prejudycjalnym orzeczeniem, a nie tylko ograniczenie
poszczególnego środka dowodowego (por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2002 r., sygn. akt V CKN 1110/00, LEX nr 74492).
Stwierdzić dalej należy, iż w sprawie nie doszło do wprowadzenia skarżącego w błąd, gdyż w przesyłce do niego kierowanej, zawierającej spersonalizowany wniosek wraz z dołączoną instrukcją jego wypełnienia, wyraźnie było zaznaczone, iż przesłany wniosek jest tylko w części wypełniony przez ARMIR, danymi dotyczącymi działek ewidencyjnych zadeklarowanych w złożonym wniosku za 2005 r. Beneficjent był zaś zobowiązany - co też wynikało z instrukcji - do sprawdzenia poprawności danych, skorygowania ich w przypadku ich niezgodności oraz ich ewentualnego uzupełnienia.
Rację mają też organy twierdząc, że beneficjent mając świadomość, że dana działka jest sporna i nie znając wyniku rozstrzygnięcia przez Sąd Administracyjny sprawy dotyczącej roku 2005, nie powinien spornej działki deklarować do płatności za 2006 r., gdyż narażał się w ten sposób na ponowne wymierzenie sankcji. O zagrożeniu zastosowaniem sankcji - wbrew twierdzeniom skarżącego, że nie został o nim poinformowany - stanowi pismo skierowane do niego z dnia [...] (doręczone adresatowi [...] - zał. nr 17 i 18 akt adm.). Wynika z jego treści, że strona ma swobodny wybór w zakresie zadeklarowania spornych działek zarówno do płatności bezpośrednich, jak i ONW w latach następnych. Należy jednak zauważyć, że w sytuacji ich zadeklarowania strona naraża się na ponowne wymierzenie sankcji w przypadku, gdyby Sąd utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Zastosowanie zatem sankcji administracyjnej przewidzianej przez przepisy rozporządzeń Komisji Wspólnoty Europejskiej, nastąpiło w sposób uprawniony, tym samym za nieusprawiedliwione należało uznać zarzuty naruszenia przepisów prawa przez organy rozstrzygające niniejszą sprawę.
W świetle powyższych rozważań Sąd stwierdza, że zarzuty skarżącego dotyczące naruszenia w przedmiotowej sprawie przez organy administracji zasad określonych w art. 8 i 9 Kpa nie znajdują uzasadnienia.
Niezależnie od powyższego powiedzieć trzeba, iż w sytuacji, gdyby w wyniku postępowania sądowego w zakresie płatności za 2005 r., doszło do uchylenia decyzji za ten rok, wtedy, w związku z wyeliminowaniem z obrotu prawnego decyzji dotyczącej działki D - przesadzającej, iż nie spełniała ona warunków do uznania jej za działkę o dobrej kulturze rolnej - powstałaby możliwość wznowienia postępowania administracyjnego w oparciu o art. 145 § 1 pkt 7 kpa i wzruszenia decyzji odnoszącej się do roku 2006. Zgodnie z powołanym przepisem wznawia się bowiem postępowanie, gdy decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. Tryb ten znalazłby zastosowanie także w przypadku oddalenia skargi przez Sąd Administracyjny, tak jak w niniejszej sprawie.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał skargę za niezasadną i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę oddalił.
L. Kleczkowski D. Dudra U. Wiśniewska