Tezy
Skierowanie kierującego pojazdem silnikowym przez organ kontroli ruchu drogowego tj. komendanta powiatowego (miejskiego, rejonowego) Policji na badanie lekarskie na podstawie art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz skierowanie na badanie psychologiczne na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz. U. z 2005r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) następuje w formie decyzji administracyjnej (art. 104 k.p.a.). Decyzje te podlegają kontroli sądu administracyjnego z mocy art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. ). terminy, o jakich mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. w sprawie badań psychologicz-nych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących prace na stanowisku kie-rowcy (Dz. U. Nr 69, poz. 622) oraz w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań
lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15) są terminami instrukcyjnymi.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.), Sędziowie NSA Tadeusz Geremek, Jolanta Rajewska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 września 2006r. sygn. akt III SA/Kr 611/06 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Naczelnika Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z dnia [...] L. Dz. [...] w przedmiocie skierowania na badania psychologiczne uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 września 2006 r., sygn. akt III SA/Kr 611/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - po rozpoznaniu skargi J. K. - stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji Naczelnika Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z dnia [...], L.dz. [...] oraz poprzedzających ją decyzji: skierowania na badania psychologiczne z dnia [...] grudnia 2005 r., nr [...] Komendanta Powiatowego Policji w N. T., skierowania na badania psychologiczne nr [...] z dnia [...] marca 2006 r., [...] Komendanta Powiatowego Policji w N. T. i skierowania na badania lekarskie nr [...] z dnia [...] marca 2006 r., [...] Komendanta Powiatowego Policji w N. T.; a nadto określił, że zaskarżona decyzja, jak również decyzje ją poprzedzające nie mogą być wykonane w całości.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż pismem z dnia 22 listopada 2005r. Prokurator Rejonowy w N. T. złożył do Komendanta Powiatowego Policji w N. T. wniosek o skierowanie J. K. na badania psychologiczne w celu orzeczenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem, albowiem było prowadzone przeciwko niemu postępowanie o kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwym w dniu 28 września 2005 r.
Decyzją z dnia [...] Komendant Powiatowy Policji w N. T. zarządził skierowanie J. K. na badania psychologiczne z uwagi na kierowanie w stanie nietrzeźwości w dniu [...] września 2005 r. Odwołanie J. K. z dnia 15 grudnia 2005 r. rozpoznał Naczelnik Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K., który w piśmie z dnia [...] stycznia 2006 r. stwierdził, że skierowanie na badania dotknięte jest wadą formalną, gdyż omyłkowo zastosowano stary druk, nie mniej "nie dopatrzono się przesłanek przemawiających za uchyleniem decyzji..." i dlatego "należy odmownie rozpatrzyć przedłożone odwołanie."
Od tej decyzji J. K. złożył odwołanie do Komendy Głównej Policji i w wyniku tego pisma Naczelnik Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. poinformował, że z uwagi na wadę formalną skierowania z dnia 8 grudnia 2005 r. zlecono Komendzie Powiatowej Policji w N. T. wydanie kolejnego skierowania według wzoru zawartego w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących pracę na stanowisku kierowcy ( Dz. U. Nr 69, poz. 622 ).
W dniu [...] marca 2006r. Komendant Powiatowy Policji w N. T. wydał dwie decyzje: o nr [...] dotyczącą skierowania J. K. na badania psychologiczne nr [...] - z powodu kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości oraz o nr [...] dotyczącą skierowania J. K. na badania lekarskie nr [...] - na badania te winien zgłosić się w terminie 30 dni od dnia otrzymania skierowań.
Od obu decyzji J. K. złożył jedno odwołanie, które wpłynęło do Komendy Wojewódzkiej Policji w K. w dniu 14 kwietnia 2006r. W piśmie - decyzji z dnia [...] maja 2006 r. Naczelnik Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. odmownie rozpatrzył odwołania podnosząc, że skarżącemu przedstawiony zarzut kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości a Prokurator Rejonowy w N. T. skierował przeciwko J. K. w dniu [...] grudnia 2005 r. akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w N. T. Nadto skierowania te nie są wydawane w drodze decyzji administracyjnych, pismo nie zawiera pouczenia o środku i terminie do odwołania się.
W skardze od tej decyzji J. K. podniósł, iż w skierowaniach organu I instancji brak jest podstawy prawnej i pouczenia o środkach zaskarżenia, a także nie jest oparte o prawdziwą podstawę faktyczną, gdyż rozstrzygnięciem wstępnym jest wynik postępowania sądowego i ewentualne skierowanie można byłoby wydać po prawomocnym wyroku skazującym.
W odpowiedzi na skargę M. Komendant Wojewódzki Policji w K. wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał skargę za uzasadnioną. Zdaniem Sądu decyzja Komendanta Powiatowego Policji o skierowaniu na badania lekarskie, czy na badania psychologiczne jest decyzją administracyjną. Stanowi ona ingerencję organu administracyjnego w podstawowe wolności i prawa obywatelskie. Odmowa poddania się tym badaniom skutkuje dla obywatela poważnymi konsekwencjami, jak np. utrata prawa jazdy. Sąd uznał, iż pismo Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z dnia [...] maja 2006r. jest decyzją administracyjną podlegającą rozpatrzeniu przez sąd administracyjny.
Sąd zauważył, iż organem II instancji dla komendanta powiatowego Policji jest komendant wojewódzki Policji. Zaskarżonej decyzji nie wydał ani M. Komendant Wojewódzki Policji w K., ani organ przez niego upoważniony. W ocenie Sądu, skoro Naczelnik Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. wydając zaskarżoną decyzję nie powołał się na upoważnienie organu administracyjnego, ani takiego upoważnienia nie przedstawił, to decyzję wydał organ nieuprawniony.
Sąd wskazał, iż zarówno w chwili wydania pierwszego skierowania, jak i w chwili wydania zaskarżonej decyzji, zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005r. w sprawie badań psychologicznych kierowców... (Dz. U. Nr 69, poz. 622) - wydanego w oparciu o delegację art. 125 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003r., Nr 58, poz. 515 ze zm.) - osobie, o której mowa w art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, decyzję o skierowaniu na badania psychologiczne wydaje komendant powiatowy Policji w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym kierowała w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie jak alkohol. Także zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. w sprawie badań lekarskich kierowców... (Dz. U. Nr 2, poz. 15) - wydanego na podstawie art. 123 powołanej ustawy - kierującemu pojazdem, o którym mowa w art. 122 ust.1 pkt 3 ustawy, skierowanie na badania
lekarskie wydaje komendant powiatowy Policji w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym nastąpił wypadek drogowy, albo od dnia, w którym kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu. Zdaniem Sądu, skoro 30 dni od dnia 28 września 2005r. minęło w dniu 28 października 2005r., to skierowania na badania psychologiczne czy lekarskie wydane po tym terminie należy uznać jako wydane bez podstawy prawnej.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł M. Komendant Policji w K., reprezentowany przez radcę prawnego I. C. Wyrok zaskarżono w całości, zarzucając:
I. naruszenie przepisów postępowania:
1) art. 3 § 2 pkt 1 oraz art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - poprzez uznanie, że skarga J. K. na skierowanie na badania lekarskie i psychologiczne w związku z kierowaniem pojazdem w stanie nietrzeźwości, podlegała rozpoznaniu jak skarga na decyzję administracyjną, podczas gdy winna być odrzucona, jako nienależąca do właściwości sądu administracyjnego;
2) art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego - poprzez stwierdzenie nieważności skierowania J. K. na badania lekarskie i psychologiczne na skutek uznania, że skierowanie wydane zostało bez podstawy prawnej z powodu przekroczenia terminu 30 dniowego określonego w §2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących prace na stanowisku kierowcy (Dz. U. Nr 69, poz. 622) oraz w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15), podczas gdy naruszenie terminu, z którym ustawa nie wiąże żadnych skutków prawnych nie mogło spowodować, że skierowania zostały wydane bez podstawy prawnej, a w konsekwencji nieważności skierowań.
II. naruszenie przepisów prawa materialnego:
1) art. 122 ust. 1 pkt 3 oraz art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. -Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.) poprzez uznanie, że "decyzja" organu kontroli ruchu drogowego o skierowaniu osoby kierującej pojazdem w stanie nietrzeźwości na badania lekarskie i psychologiczne, o której mowa w cyt. przepisach, jest decyzją administracyjną, podczas gdy taką decyzją nie jest, stanowiąc jedynie formę zwrócenia się przez organ o szczególnego rodzaju opinię, wymagającą wiedzy specjalistycznej i mającej znaczenie dla rozstrzygnięcia o istnieniu zdolności do kierowania pojazdami;
2) § 2 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. oraz § 2 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. - wydanych na podstawie delegacji zawartych w art. 125 i art. 123 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym - polegające na uznaniu, że termin 30 dniowy wyznaczony komendantowi powiatowemu /miejskiemu/ Policji do skierowania na badania lekarskie i psychologiczne jest terminem zawitym, którego
przekroczenie wywołuje skutek w postaci braku podstawy prawnej do wydania skierowania, podczas gdy jest to termin instrukcyjny, z przekroczeniem którego ustawa nie wiąże żadnych skutków prawnych i w konsekwencji skierowanie nie jest dotknięte wadą nieważności.
W oparciu o powyższe zarzuty kasacyjne M. Komendant Policji w K. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ zakwestionował stanowisko Sądu, iż skierowanie na badania na podstawie w./w. przepisów winno mieć formę decyzji administracyjnej. Wskazano, iż ustawa - Prawo o ruchu drogowym i rozporządzenia wykonawcze posługują się pojęciem "decyzja", nie precyzując jej charakteru, natomiast wzory skierowań zawierają pouczenie o możliwości odwołania w terminie 14 dni, ale także bez wskazania trybu ani organu właściwego do rozpoznania odwołania. Wymienione akty prawne nie zawierają również przepisu o charakterze ogólnym, nakazującego stosować do omawianych skierowań procedurę określoną w k.p.a. Zdaniem organu skierowanie na badania jest czynnością, która może prowadzić do ewentualnego wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia uprawnień i ma jedynie ma celu kontrolę, czy dana osoba nadal spełnia przesłanki posiadania uprawnień do kierowania pojazdem. Dopiero wynik tej czynności - będący szczególnego rodzaju opinią - może prowadzić do wydania decyzji administracyjnej
określonej treści. Organ nie podzielił stanowiska Sądu, że za uznaniem skierowania za decyzję administracyjną przemawiają istotne dla obywatela skutki prawne skierowania, takie jak np. utrata prawa jazdy, bowiem ewentualne negatywne konsekwencje prawne wynikają nie z samego skierowania na badania, ale z faktu, że osoba prowadziła pojazd po drogach publicznych w stanie nietrzeźwym.
W ocenie organu błędne jest także uznanie przez Sąd, że termin nie dłuższy niż 30 dni do wydania skierowania na badania lekarskie lub psychologiczne jest terminem zawitym, którego przekroczenie powoduje, że skierowania są wydane bez podstawy prawnej. Rozporządzenia wykonawcze, a zwłaszcza ustawa, na podstawie której zostały wydane, nie przewidują bowiem żadnych konsekwencji prawnych uchybienia temu terminowi. Organ zwrócił również uwagę na przepis art. 35 § 3 k.p.a. pozwalający w uzasadnianych przypadkach prowadzić postępowanie dłużej niż 30 dni.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną J. K. wniósł o jej odrzucenie - z uwagi na bezzasadność. Zdaniem J. K. skierowania na badania psychologiczne i lekarskie są decyzjami administracyjnymi i Sąd pierwszej instancji słusznie stwierdził, że wszelkie skierowania wydane po terminie, określonym w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy - Prawo o ruchu drogowym, należy uznać za wydane bez podstawy prawnej - art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. ), zwanej dalej "p.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej. Dokonując tej kontroli Sąd nie jest uprawniony do badania ewentualnej wadliwości zaskarżonego orzeczenia wykraczającej poza ramy wyznaczone zarzutami skargi kasacyjnej. Oznacza to związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej. A zatem zakres rozpoznania sprawy wyznacza strona wnosząca skargę kasacyjną przez przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.
Skarga kasacyjna wniesiona w niniejszej sprawie zawiera usprawiedliwione podstawy zaskarżenia, aczkolwiek nie wszystkie zarzuty zasługują na uwzględnienie.
A mianowicie, nie można podzielić zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 3 § 2 pkt 1 i art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. oraz art. 122 ust. 1 pkt 3 i art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.), a to z poniższych względów.
Jak stanowi przepis art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu orzeczenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem podlega kierujący pojazdem silnikowym skierowany, w drodze decyzji, przez organ kontroli ruchu drogowego, jeżeli kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu.
Zgodnie zaś z art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b) tejże ustawy badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlega kierujący pojazdem skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego, jeżeli kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu.
W przepisie art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym ustawodawca jednoznacznie postanowił, iż skierowanie na badanie psychologiczne następuje w drodze decyzji wydawanej przez organ kontroli ruchu drogowego. Przyczynę skierowania na badanie psychologiczne na podstawie art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy stanowi stwierdzenie, że kierujący pojazdem silnikowym kierował nim w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu. Ta sama przyczyna jest przesłanką do kierowania przez organ kontroli ruchu drogowego na badanie lekarskie na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b) tejże ustawy.
W tej sytuacji brak jest logicznych argumentów do przyjęcia poglądu, iż skierowanie z tej samej przyczyny ( co skierowanie na badanie psychologiczne ) przez ten sam organ (organ kontroli ruchu drogowego ) na badanie lekarskie miałoby następować na innych zasadach niż w drodze decyzji administracyjnej.
Skierowanie kierującego pojazdem silnikowym przez organ kontroli ruchu drogowego tj. komendanta powiatowego (miejskiego, rejonowego) Policji na badanie lekarskie na podstawie art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz skierowanie na badanie psychologiczne na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz. U. z 2005r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) następuje w formie decyzji administracyjnej ( art. 104 k.p.a.). Decyzje te podlegają kontroli sądu administracyjnego z mocy art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. ).
Z powyższych względów - wbrew zarzutom skargi kasacyjnej - brak było podstaw do odrzucenia skargi przez Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. z powodu braku właściwości sądu administracyjnego.
Za zasadny natomiast należy uznać zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących prace na stanowisku kierowcy (Dz. U. Nr 69, poz. 622) i § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15).
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz. U. z 2005r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) nie zakreśla terminu tak do wydania skierowania na badanie lekarskie jak i skierowania na badanie psychologiczne. Termin taki wynika jedynie z rozporządzeń wykonawczych.
W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. osobie, o której mowa w art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, decyzję o skierowaniu na badanie psychologiczne, wydaje komendant powiatowy (miejski, rejonowy) Policji, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym kierowała w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie jak alkohol. Także § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. przewiduje, iż kierującemu pojazdem, o którym mowa w art. 122 ust.1 pkt 3 ustawy, skierowanie na badanie lekarskie wydaje komendant powiatowy Policji w terminie nie dłuższym niż 30 dni (...).
Nie są to zatem terminy ustawowe. Nie są to także terminy, których upływ powodowałby wygaśnięcie uprawnienia organu do wydania decyzji - skierowania na badanie lekarskie, skierowania na badanie psychologiczne.
Podstawa prawna do wydania określonych decyzji (skierowanie na badanie lekarskie, skierowanie na badanie psychologiczne ) nadal istnieje, a jest nią przepis art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz przepis art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Aby wygasła możliwość wydania decyzji termin określony dla podjęcia tej decyzji musiałby być terminem materialnoprawnym.
Terminem materialnoprawnym jest okres, w którym nastąpić może ukształtowanie praw lub obowiązków jednostki w ramach administracyjnego stosunku materialnoprawnego (por. B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski - Kodeks Postępowania Administracyjnego, Komentarz, C.H. Beck Warszawa 1996, s. 287, por. uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 1986 r., III PZP 8/96, OSNC 1986/12/194 dotyczącą charakteru terminów art. 256 i art. 264 Kodeksu pracy ).
Taka sytuacja w tym przypadku tj. w przypadku przepisu art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz przepisu art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy - Prawo o ruchu drogowym nie występuje.
W tym stanie prawnym nie można uznać, aby decyzje w niniejszej sprawie wydane zostały bez podstawy prawnej w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Terminy wydania skierowania na badanie lekarskie jak i skierowania na badanie psychologiczne określone zostały w rozporządzeniach wykonawczych.
Prowadzi to do wniosku, iż terminy, o jakich mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 kwietnia 2005 r. w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących prace na stanowisku kierowcy (Dz. U. Nr 69, poz. 622) oraz w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15) są terminami instrukcyjnymi.
Naruszeniu terminów instrukcyjnych nie można przypisać sankcji nieważności. Tym samym decyzji wydanej z przekroczeniem takich terminów nie można skutecznie przypisać cech rażącego naruszenia prawa rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Nadto, wbrew kategorycznemu stanowisku Sądu pierwszej instancji, podpisanie decyzji administracyjnej z dnia 10 maja 2006r. przez Naczelnika Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. bez wyraźnego powołania się na odpowiednie upoważnienie Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. nie musi oznaczać automatycznie, że decyzja ta - z tego tylko powodu - jest nieważna.
W tym miejscu przypomnieć należy utrwalony w orzecznictwie i judykaturze pogląd, iż art. 107 § 1 k.p.a., jak i art. 268a k.p.a. nie wprowadzają expressis verbis obowiązku zamieszczenia w decyzji przy podpisie klauzuli upoważnienia do działania w imieniu organu. Zamieszczenie takiej klauzuli upraszcza jedynie ustalenie istnienia umocowania pracownika do działania w imieniu organu. Niezamieszczenie takiej klauzuli nie stanowi rażącego naruszenia prawa dającego podstawę do stwierdzenia nieważności, ani tym bardziej do ustalenia naruszenia przepisów o właściwości. Brak klauzuli upoważnienia do działania w imieniu organu nakłada na organ administracji publicznej, bądź sąd kontrolujący decyzję administracyjną, ustalenie istnienia pisemnego umocowania do działania w imieniu organu. Wykładnia rozszerzająca w zakresie podstaw prawnych weryfikacji decyzji administracyjnej stanowi naruszenie zasady ogólnej trwałości decyzji administracyjnej ustanowionej w art. 16 § 1 k.p.a. ( por. B. Adamiak - glosa do wyroku Sądu
Najwyższego z dnia 11 października 1996 r., III RN 8/96, OSP 1997/10/190, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 1996r., III RN 8/96, OSNP 1997/9/144 ).
Stosownie do art. 268a k.p.a. organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważniać pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Przepis art. 268a k.p.a. uzależnia ważność upoważnienia pracowników organu administracji do wydawania decyzji jedynie od zachowania pisemnej formy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie powinien więc w razie wątpliwości zbadać, czy podpisujący decyzję miał upoważnienie do działania w imieniu Komendanta Wojewódzkiego Policji w K.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.