Tezy
Wymóg nieprzerwanej pracy przez 3 lub 4 lata, o jakim mowa w art. 10 ust. 2 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela /t.j. Dz.U. 1997 nr 56 poz. 357 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000 r., jest spełniony jeśli nauczyciel wykonywał nieprzerwanie pracę w pełnym wymiarze zajęć kolejno w kilku szkołach np. rok w jednej szkole i dwa lub 3 lata w następnej. W świetle tychże przepisów ustawy - Karta Nauczyciela prawo nauczyciela do mianowania nie było uzależnione od wykonywania pracy pedagogicznej w wymaganym okresie tylko w jednej szkole.
Stopnie awansu zawodowego nie łączą się bezpośrednio z podstawą nawiązania stosunku pracy. Wymieniony w art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela trzyletni i czteroletni okres pracy pedagogicznej nauczyciela, wykonywanej nieprzerwanie i w pełnym wymiarze, oznacza pracę świadczoną zarówno na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jak i na czas określony a także na podstawie mianowania.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Anna Łuczaj (spr.), Protokolant Joanna Szcześniak, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 2342/04 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Mazowieckiego Kuratora Oświaty w Warszawie z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Mazowieckiego Kuratora Oświaty w Warszawie z dnia [...] nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] nr [...], 2. zasądza od Mazowieckiego Kuratora Oświaty w Warszawie na rzecz A. C. kwotę 255 zł. (dwieście pięćdziesiąt pięć) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. C. na decyzję Mazowieckiego Kuratora Oświaty z dnia [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego.
W pisemnych motywach orzeczenia Sąd wskazał, iż Mazowiecki Kurator Oświaty decyzją nr [...] z dnia [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 9b ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (tekst jednolity - Dz.U. z 2003 r., Nr 118, poz. 1112 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania A. C. od decyzji Prezydenta Miasta [...] nr [...] z dnia [...] w sprawie odmowy nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego, utrzymał w mocy zaskarżona decyzję. Organ II instancji wskazał, że zgodnie treścią art. 28 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 roku o zmianie ustawy - o systemie oświaty, ustawy - przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 111, poz. 1094) stopień nauczyciela mianowanego z mocy prawa otrzymują nauczyciele, którzy spełniają łącznie dwa warunki:
1) na dzień 31 sierpnia 2000 r. spełnili wymagania określone w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela w brzmieniu obowiązującym na dzień 5 kwietnia 2000 r. oraz
2) w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. byli zatrudnieni w wymiarze 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć. Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela jednym z koniecznych warunków do uzyskania przez nauczyciela mianowania było wykonywanie bezpośrednio przed mianowaniem, nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracy pedagogicznej w szkole, w pełnym wymiarze zajęć co najmniej 3 lata i w tym okresie uzyskanie dwóch ocen co najmniej wyróżniających lub wykonywanie takiej pracy przez 4 lata i na koniec czwartego roku pracy uzyskanie dobrej oceny pracy.
W ocenie Mazowieckiego Kuratora Oświaty A. C. nie spełniała warunku określonego w art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela, ponieważ była zatrudniona od dnia 1 września 1995 r. do dnia 10 grudnia 1998 r. w I. w [...] na podstawie umowy o pracę, na czas nieokreślony w pełnym wymiarze godzin, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami. Od dnia 11 grudnia 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2000 r. skarżąca przebywała na urlopach wychowawczych. W okresie od dnia zatrudnienia do dnia skorzystania z pierwszego urlopu wychowawczego, to jest do dnia 11 grudnia 1998 r. uzyskała, w dniu 5 czerwca 1997 r. jedną ocenę swojej pracy. Tymczasem stosowny w tym zakresie przepis wymagał w przypadku jednej oceny pracy, aby została ona dokonana na koniec czwartego roku pracy.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. C. wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji. Skarżąca podniosła, iż nie został jej zaliczony rok pracy od dnia 1 września 1993 r. do dnia 31 sierpnia 1994 r.
W odpowiedzi na skargę Mazowiecki Kurator Oświaty wniósł ojej oddalenie podnosząc, że A. C. w okresie poprzedzającym zawarcie umowy na czas nieokreślony wykonywała pracę na podstawie umowy zawartej na czas określony. W związku z tym okres ten nie mógł być zaliczony do stażu wymaganego do uzyskania statusu nauczyciela mianowanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uzasadniając oddalenie skargi A. C., przytoczył treść art. 28 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 111, poz. 1094) i wskazał, że skarżąca od dnia 1 września 1993 r. do dnia 31 września 1994 r. oraz od 1 września 1994 r. do 31 sierpnia 1995 r. wykonywała pracę na podstawie umów o pracę na czas określony w pełnym wymiarze godzin, natomiast od 1 września 1995 r. / zgodnie z postanowieniem o sprostowaniu oczywistej omyłki / podjęła pracę w Instytucie Głuchoniemych na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, na stanowisku nauczyciela. Od dnia 11 grudnia 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2000 r. przebywała na urlopach wychowawczych (od dnia 11 grudnia 1998 r. do 31 sierpnia 1999 r. oraz od dnia 1 września 1999 r. do 31 sierpnia 2000 r.). Sąd
powołując się na art. 10 ust. 2 ustawy - Karta Nauczyciela - w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000 r. - podniósł, że stosunek pracy z nauczycielem nawiązywany był w drodze mianowania, jeżeli spełniał warunki określone w tym przepisie, w tym posiadał wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska /pkt 5 / , mógł być zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nieokreślony / pkt 6 /, bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie - zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami - pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze obowiązkowego wymiaru zajęć, co najmniej przez 3 lata i w tym okresie uzyskał dwie oceny, co najmniej wyróżniające lub bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie - zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami - pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć przez 4 lata pracy i na koniec czwartego roku pracy uzyskał co najmniej ocenę dobrą albo bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie jako nauczyciel akademicki pracę dydaktyczną w szkole wyższej co
najmniej przez 3 lata i uzyskał ocenę pozytywną w tym zakresie /pkt 7 /.
Skarżąca w dniu 5 czerwca 1997 r. otrzymała ocenę pracy wyróżniającą i była to jedyna ocena jej pracy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, iż zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy - Karta Nauczyciela według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 1996 roku, stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązywany był z nauczycielem, jeżeli posiadał on obywatelstwo polskie i pełną zdolność do czynności prawnych, korzystał z praw publicznych, nie toczyło się przeciwko niemu postępowanie karne lub o ubezwłasnowolnienie, posiadał wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska, mógł być zatrudniony w pełnym wymiarze na czas nieokreślony oraz bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata, w pełnym wymiarze zajęć, pracę pedagogiczną, która została pozytywnie oceniona. Jeżeli nauczyciel spełniał wszystkie warunki do mianowania poza posiadaniem oceny pracy, a obowiązku tego nie dopełniono w okresie trzech lat od dnia zatrudnienia, uzyskiwał mianowanie z mocy prawa.
W ocenie Sądu pierwszej instancji z dostarczonych dokumentów wynika, że na dzień zawarcia stosunku pracy, to jest dzień 1 września 1993 r. skarżąca posiadała pełne kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w placówkach kształcących dzieci niedosłyszące, otrzymała jedną ocenę wyróżniającą z czerwca 1997 r., wykonywała pracę na podstawie umów o pracę w pełnym wymiarze godzin, nieprzerwanie od dnia 1 września 1993 r. do 31 września 1994 r. i od dnia 1 września 1994 r. do 31 sierpnia 1995 r. na czas określony oraz od dnia 1 września 1995 r. na czas nie określony. Oznacza to, zdaniem Sądu, że do dnia wejścia w życie noweli Karty Nauczyciela z dnia 14 czerwca 1996 roku (Dz.U. nr 87, poz. 396), to jest dnia 17 sierpnia 1996 r., nie mogła uzyskać mianowania z mocy prawa, ponieważ przez co najmniej trzy lata nie była zatrudniona w pełnym wymiarze na czas nieokreślony lecz na podstawie umów o pracę na czas określony. W kolejnym okresie zatrudnienia, to jest od dnia 1 września 1995 r. do dnia 11 grudnia 1998
r., kiedy była zatrudniona na czas nie określony, mianowanie nie mogło być dokonane z uwagi na fakt posiadania tylko jednej oceny pracy. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 2 pkt 7 obowiązującej wówczas Karty Nauczyciela stosunek pracy z nauczycielem nawiązywany był poprzez mianowanie, jeżeli bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć, co najmniej przez trzy lata i w tym okresie uzyskał oceny co najmniej wyróżniające.
W skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2005 r. A. C., reprezentowana przez pełnomocnika - radcę prawnego S. M., zaskarżyła powyższy wyrok w całości.
Skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię przepisów art. 10 ust. 2 ustawy - Karta Nauczyciela w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000 r. Opierając się na powyższej podstawie zaskarżenia strona wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi lub przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, przytaczając warunki nabycia z mocy prawa stopnia nauczyciela mianowanego błędnie uznał, że skarżąca nie spełnia warunków określonych w art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela, gdyż posiada tylko jedną ocenę pracy. W ocenie autora skargi kasacyjnej, Sąd pierwszej instancji pominął fakt, iż warunki te mają charakter alternatywny. I tak, inny z warunków, zawarty w art. 10 ust. 2 pkt 7 Karty Nauczyciela stanowi, iż stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie, jeżeli bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć przez cztery lata pracy i na koniec czwartego roku pracy uzyskał co najmniej ocenę dobrą. Skarżąca w dniu 31 sierpnia 2000 r. spełniała wyżej przytoczony warunek, gdyż rozpoczęła wykonywanie pracy pedagogicznej w dniu 1 września 1993 r. (posiadając kwalifikacje wymagane do jej wykonywania) i
na koniec czwartego roku nieprzerwanej pracy, to jest w czerwcu 1997 r. otrzymała ocenę wyróżniającą.
Zdaniem skarżącej, ustawodawca nie uzależnił uprawnienia do otrzymania z mocy prawa stopnia nauczyciela mianowanego od rodzaju czy formy zatrudnienia, na podstawie którego wykonywana miałaby być praca pedagogiczna (umowa o pracę na czas określony lub na czas nieokreślony), czy też od ilości szkół, w których ta praca była świadczona. Dla ustawodawcy istotne było faktyczne, nieprzerwane wykonywanie pracy pedagogicznej, a nie formalny sposób związania nauczyciela z pracodawcą. Podkreślono, iż skarżąca nie miała od dnia 1 września 1993 r. do dnia 1 września 1995 r. (kiedy to podpisała umowę na czas nieokreślony) ani jednego dnia przerwy w wykonywaniu pracy pedagogicznej. W ocenie strony skarżącej, niedopuszczalna jest taka wykładnia przepisu art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela, że jeśli nauczyciel nie spełniał jednego z rozłącznych, alternatywnych warunków zawartych w art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela (3 lata pracy, 2 oceny) to nie można nawiązać z nim stosunku pracy na podstawie
mianowania. Zgodnie bowiem z wykładnią celowością uzyskanie oceny dobrej po upływie czterech lat nieprzerwanej pracy było potwierdzeniem przydatności nauczyciela do wykonywania pracy pedagogicznej, uznaniem jego umiejętności i doświadczenia zdobytych w okresie czteroletniej pracy z dziećmi. Wyrazem tego była możliwość awansu na stopień nauczyciela mianowanego. Skarżąca otrzymała na koniec czwartego roku nieprzerwanej pracy ocenę wyższą niż dobra. Ta ocena potwierdziła jedynie przydatność skarżącej do wykonywania zawodu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej. Oznacza to związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej. A zatem zakres rozpoznania sprawy wyznacza strona wnosząca skargę kasacyjną przez przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.
Wniesiona w niniejszej sprawie skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy, ponieważ podniesiony w niej zarzut naruszenia prawa materialnego jest trafny.
Ustawą z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw /Dz. U. Nr 111, poz.1194 / dokonano nowelizacji ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela / t. j. Dz. U. z 1997 r., Nr 56, poz.357 ze zm./.
W myśl art. 28 powołanej wyżej ustawy zmieniającej nauczyciele, którzy w dniu 31 sierpnia 2000 r. spełniali warunki określone w art. 10 ust.2 ustawy - Karta Nauczyciela, w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000 r., otrzymują z mocy prawa stopień nauczyciela mianowanego:
1) z dniem wejścia w życie ustawy, jeżeli są zatrudnieni w przedszkolu, szkole lub placówce w wymiarze co najmniej 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć / pkt 1 /,
2) z dniem ponownego zatrudnienia w przedszkolu, szkole lub placówce w wymiarze co najmniej 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć, jeżeli przerwa w zatrudnieniu nie przekracza 5 lat / pkt 2 /
- o ile wcześniej nie uzyskali stopnia nauczyciela mianowanego.
Aby zatem otrzymać z mocy prawa stopień nauczyciela mianowanego na podstawie art. 28 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. skarżąca A. C. winna wykazać się spełnieniem przesłanek określonych w tym przepisie. Artykuł 28 ustawy zmieniającej odwołuje się wprost do ustawy - Karta Nauczyciela stanowiąc, iż nauczyciel, aby otrzymać z mocy prawa stopień nauczyciela mianowanego musi spełniać warunki określone w art. 10 ust. 2 Karty Nauczyciela w brzmieniu na dzień 5 kwietnia 2000 r., przy czym spełnienie tych warunków ocenia się na dzień 31 sierpnia 2000r.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela / t.j. Dz. U. z 1997 r., Nr 56, poz.357 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000r. - stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie, jeżeli spełnia wymogi określone w punktach od 1 do 7, w tym posiada wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska / pkt 5 /, może być zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nie określony /pkt 6/, bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć co najmniej przez 3 lata i w tym okresie uzyskał dwie oceny co najmniej wyróżniające, na zasadach i w trybie określonym w art. 6a, lub bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć przez 4 lata pracy i na koniec czwartego roku pracy uzyskał co najmniej ocenę dobrą (...) / pkt 7 /.
A zatem, art. 10 ust. 2 pkt 7 Karty Nauczyciela w powołanym wyżej brzmieniu wymaga wykazania, iż nauczyciel bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć:
- po pierwsze, co najmniej przez 3 lata - wówczas nauczyciel winien legitymować się dwiema ocenami co najmniej wyróżniającymi się - wymóg zwany dalej warunkiem pierwszymi bądź
- po drugie, przez 4 lata pracy i wówczas nauczyciel winien legitymować się na koniec czwartego roku pracy co najmniej oceną dobrą - wymóg zwany dalej warunkiem drugim.
Z brzmienia powyższych przepisów nie wynika, aby zamiarem ustawodawcy było uzależnienie nabycia z mocy prawa stopnia nauczyciela mianowanego od spełnienia warunku wykonywania pracy pedagogicznej w jednej szkole i to na podstawie umowy zawartej na czas nie określony. Ustawa posługuje się pojęciem "nieprzerwana praca". Ten wymóg, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie może być utożsamiany z pracą pedagogiczną w jednej szkole.
Wymóg nieprzerwanej pracy przez 3 lub 4 lata, o jakim mowa w art. 10 ust. 2 ust. 7 Karty Nauczyciela w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000 r., jest spełniony jeśli nauczyciel wykonywał nieprzerwanie pracę w pełnym wymiarze zajęć kolejno w kilku szkołach np. rok w jednej szkole i dwa lub 3 lata w następnej. W świetle tychże przepisów ustawy - Karta Nauczyciela prawo nauczyciela do mianowania nie było uzależnione od wykonywania pracy pedagogicznej w wymaganym okresie tylko w jednej szkole.
/ por. M. Szymańska [w:] A. Barański, M. Szymańska, J. Rozwadowska - Skrzeczyńska, Ustawa Karta Nauczyciela, Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2005 r. , Wydanie IV - komentarz do art. 10, J. Rozwadowska - Skrzeczyńska, tamże - komentarz do art. 27 ustawy zmieniającej z dnia 21.08.2001 r./
Za prawidłowy należy także uznać pogląd, zawarty w skardze kasacyjnej, iż na gruncie powołanych wyżej przepisów nauczyciel winien legitymować się wymaganym okresem wykonywania pracy pedagogicznej, przy czym świadczenie tej pracy nie musi odbywać się wyłącznie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nie określony.
Stopnie awansu zawodowego nie łączą się bowiem bezpośrednio z podstawą nawiązania stosunku pracy. Wymieniony w art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela trzyletni i czteroletni okres pracy pedagogicznej nauczyciela, wykonywanej nieprzerwanie i w pełnym wymiarze, oznacza pracę świadczoną zarówno na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jak i na czas określony a także na podstawie mianowania.
/ por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 21 października 1983 r., I PRN 170/83,OSNC 1984/4/63, glosa: S. Strachowski, J. Szreniawski OSP 1984/4/75, z dnia 10 września 2004 r., I PK 431/03, Pr.Pracy 2005/5/35 /
A. C. wykonywała pracę na podstawie umów o pracę w pełnym wymiarze zajęć, nieprzerwanie: od dnia 1 września 1993 r. do 31 września 1994 r. w Szkole [...] w [...] / umowa na czas określony / i od dnia 1 września 1994 r. do dnia 31 sierpnia 1995r. w Szkole [...] dla [...] przy I. w [...] / umowa na czas określony / a następnie w tej samej Szkole [...] dla [...] przy I. w [...] od dnia 1 września 1995 r. na podstawie umowy zawartej już na czas nieokreślony. W tym stanie rzeczy uznać należy, iż okres nieprzerwanej pracy pedagogicznej skarżącej datuje się od dnia 1 września 1993 r.
Oceny pracy nauczyciela dokonano w dniu 5 czerwca 1997 r. i skarżąca uzyskała ocenę wyróżniającą. To zaś oznacza, iż A. C. na koniec czwartego roku pracy legitymuje się co najmniej ocenę dobrą. Tym samym skarżąca w dniu 31 sierpnia 2000 r. spełniła - jak nakazuje przepis art. 28 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw /Dz. U. Nr 111, poz.1194 / - wymóg z art. 10 ust 2 pkt 7 Karty Nauczyciela w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000 r.- nazwany powyżej warunkiem drugim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, podobnie jak organy obu instancji, dokonał błędnej wykładni art. 28 ustawy zmieniającej z dnia 23 sierpnia 2001 r. w związku z art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela / w brzmieniu z dnia 5 kwietnia 2000 r. /. Błędna wykładnia prawa polega w tym przypadku na mylnym uznaniu, iż nieprzerwana praca pedagogiczna oznacza pracę w jednej szkole i to wyłącznie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nie określony. Błędna wykładnia przepisów prawa dokonana przez Sąd I instancji skutkowała oddaleniem skargi A. C. i pozostawieniem w obrocie prawnym niezgodnych z prawem decyzji organów administracji publicznej tj. decyzji Mazowieckiego Kuratora Oświaty Nr [...] z dnia [...] / Sąd I instancji mylnie przyjął za datę decyzji datę wynikającą z prezentaty jej wysłania - 6 października 2004 r./ oraz decyzji Prezydenta Miasta [...] nr [...] z dnia [...].
Decyzje organów administracji publicznej obu instancji zostały wydane z naruszeniem art. 28 ustawy zmieniającej z dnia 23 sierpnia 2001 r. w związku z art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy - Karta Nauczyciela / w brzmieniu z dnia 5 kwietnia 2000 r. /.
Jeżeli, jak stanowi art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), nie ma naruszeń przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny może uchylić zaskarżone orzeczenie i rozpoznać skargę. W tym przypadku Sąd orzeka na podstawie stanu faktycznego przyjętego w zaskarżonym wyroku. W niniejszej sprawie zachodzi sytuacja, o jakiej mowa w art. 188 p.p.s.a.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzje organów administracji publicznej obu instancji.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.