Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

GSK 29/04 - Wyrok NSA z 2004-04-28

0
Podziel się:

Do sposobu liczenia terminów przy składaniu wniosków przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii /Dz.U. nr 228 poz. 1904 ze zm./ stosuje się przepisy art. 12 /w tym jego par. 6/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w związku z art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./.

Tezy

Do sposobu liczenia terminów przy składaniu wniosków przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii /Dz.U. nr 228 poz. 1904 ze zm./ stosuje się przepisy art. 12 /w tym jego par. 6/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w związku z art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2003 r. V SA 1413/03 w sprawie ze skargi Hurtowni "M." Spółka Jawna Krzysztof F., Barbara K. w K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 marca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na przywóz towaru - oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem uchylono decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 marca 2003 r. (...) utrzymującą w mocy decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z 4 lutego 2003 r. o odmowie udzielenia Hurtowni "M." Spółka Jawna Krzysztof F., Barbara K. w K. pozwolenia na przywóz towaru określonego kodem PCN 220300010 w ramach kontyngentu taryfowego ustanowionego rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii /Dz.U. nr 228 poz. 1904/.

W motywach wyroku Sąd podkreślił, że mimo wysłania pocztą 13 stycznia 2003 r. przez tę Spółkę kompletnego wniosku o udzielenie wymienionego pozwolenia, w obu decyzjach błędnie przyjęto naruszenie, wynikającego z par. 5 ust. 2 rozporządzenia, terminu 15 stycznia 2003 r., ze względu na wpływ wniosku do organu I instancji w dniu następnym. Stosownie bowiem do mającego w sprawach celnych odpowiednie zastosowanie art. 12 par. 6 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej albo złożone w polskim urzędzie konsularnym. Przytoczone rozporządzenie nie zawiera uregulowań dotyczących zachowania terminu do złożenia wniosku ani wymogu składania takich wniosków bezpośrednio w organie wydającym pozwolenia. Również art. 14[8] ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ odnosi się tylko do terminów rozpoznawania takich wniosków, bez
możliwości pomijania zasad określonych w art. 12 Ordynacji podatkowej.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wniósł 3 lutego 2004 r. skargę kasacyjną od tego wyroku na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, zwanej dalej Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w związku z art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ i załączył do tego pisma sporządzony przez radcę prawnego tekst skargi, w której dodatkowo zarzucono wyrokowi naruszenie przepisów postępowania, jakie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię polegał na przyjęciu, że art. 14[8] Kodeksu celnego odnosi się do terminu rozpatrywania wniosków przez organ, a sformułowanie "otrzymane w terminach określonych w rozporządzeniu" podlega interpretacji według zasad zachowania terminu określonych
w art. 12 Ordynacji podatkowej.

Naruszenie przepisów postępowania było z kolei wynikiem pominięcia przez Sąd okoliczności otrzymania przez organ I instancji niekompletnego wniosku Spółki o udzielenie pozwolenia na przywóz towaru. Z tych powodów w skardze kasacyjnej wniesiono o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania od Spółki na rzecz Ministra.

Rozważając zarzut naruszenia prawa materialnego podkreślono, że obowiązujący od 1 stycznia 2003 r. art. 14[8] pkt 1 Kodeksu celnego stanowi, iż rozdysponowanie kontyngentów taryfowych proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu wymienionych tam zasad. Wśród nich najważniejsza jest, iż rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 14[5] par. 2. Przed tą zmianą do 31 grudnia 2002 r. rozpatrywane były wszystkie kompletne wnioski złożone w terminie określonym w rozporządzeniu, w tym również wnioski nadane w polskiej placówce pocztowej przed upływem terminu. Nowe unormowanie zostało w ten sposób dostosowane do prawa obowiązującego w Unii Europejskiej oraz było szeroko konsultowane z przedstawicielami wszystkich zainteresowanych resortów i popularyzowane przez zamieszczenie informacji na stronach internetowych Agencji Rynku Rolnego, na jej tablicy ogłoszeń i w punkcie
przyjmowania wniosków, a także w Biuletynie Informacyjnym ARW, co spowodowało bezkolizyjne korzystanie z niego przez kilkutysięczną liczbę przedsiębiorców.

Odnośnie drugiego zarzutu, zwrócono uwagę na pominięcie przez Sąd braku dołączenia do wniosku Spółki zaświadczenia właściwego urzędu skarbowego o niezaleganiu z realizacją ciążących na niej zobowiązań podatkowych lub o rozłożeniu na raty bądź o odroczeniu terminów ich płatności.

W odpowiedzi Spółka wniosła o oddalenie skargi kasacyjnej jako bezzasadnej i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W jej ocenie wywody skargi są tylko próbą lansowania własnych wywodów poprzez ocenę intencji ustawodawcy, błędnie zresztą odczytywanych. W skardze nie odniesiono się do konieczności zastosowania w sprawie art. 57 par. 5 Kpa, co pominęły w decyzjach organy obu instancji, natomiast wywody zawarte w uzasadnieniu wyroku i jego sentencja są zasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

W rozpoznawanej sprawie chodzi o odmowę udzielenia pozwolenia na przywóz piwa, na które rozdysponowanie kontyngentu taryfowego następuje proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych zgodnie z art. 14[4] Kodeksu celnego. Ten sposób rozdysponowania kontyngentu - stosowanie do upoważnienia zawartego w art. 14[5] par. 2 Kodeksu celnego - przez określenie terminów składania i rozpatrywania wniosków o udzielenie pozwolenia, został unormowany w par. 5 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. Według tych przepisów wnioski o udzielenie pozwolenia "składa się w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia" /późniejsze terminy dotyczą następnych kontyngentów, które nie miały w tej sprawie zastosowania/, zaś "wnioski o udzielenie pozwolenia są rozpatrywane w terminie 14 dni od dnia upływu terminu składania wniosków, o których mowa w ust. 2". Biorąc pod uwagę wejście w życie rozporządzenia od 1 stycznia 2003 r., termin składania wniosków o udzielenie pozwolenia upływał 15 stycznia,
a termin ich rozpatrzenia kończył się 29 stycznia 2003 r. Do sposobu liczenia terminu składania takich wniosków stosuje się przepisy art. 12 Ordynacji podatkowej, zgodnie z odesłaniem zawartym w art. 262 Kodeksu celnego, w tym jego par. 6 pkt 2 stanowiący, że termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej albo złożone w polskim urzędzie konsularnym.

Podstawowe znaczenie w tej sprawie ma odpowiedź na pytanie, czy przypomniane unormowanie dotyczące terminu składania wniosków o udzielenie tego rodzaju pozwoleń zostało zmienione przez art. 14[8] pkt 1 Kodeksu celnego, według którego "rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 14[5] par. 2".

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego odpowiedź na to pytanie jest negatywna i wynika z szeregu przesłanek. Przede wszystkim należy podkreślić, że przedmiotem unormowania zawartego w art. 14[8] pkt 1 Kodeksu celnego nie jest termin składania, lecz rozpatrywania wniosków, bez wyodrębnionej zresztą samodzielnej treści normatywnej z powodu odesłania do regulującego tę kwestię rozporządzenia z 17 grudnia 2002 r. Również przyjęta składnia tego przepisu powoduje, że jego fragment "otrzymane przez organ udzielający pozwoleń", interpunkcyjnie oddzielony od pozostałej części przepisu, odnosi się bezspornie do organu, nie zaś do strony postępowania administracyjnego. Chodzi zatem w tym przepisie o zobowiązanie organu, który otrzymał kompletne wnioski dotyczące wydania pozwolenia, do ich rozpatrzenia w terminach określonych w rozporządzeniu. Ponadto pojęcie "otrzymane" w żadnym razie nie może być łączone, a tym bardziej samoistnie interpretowane, jako termin przewidziany dla strony, nielogicznie zresztą liczony
/?/ od zdarzenia powodującego rozpoczęcie biegu terminu rozpatrzenia wniosków przez organ. Wreszcie należy przypomnieć, że problematyka terminów /rodzaje, sposób liczenia, zachowania i przywracania/ jest materią przewidzianą do normowania w przepisach ogólnych kodeksów bądź wiodących ustaw spełniających podobną funkcję, ze względu na jej znaczenie w obrocie prawnym i funkcjonowanie demokratycznego państwa prawnego. Nie ma żadnych powodów do przypisania ustawodawcy zamiaru odejścia od tak kluczowej normy sformułowanej w art. 12 par. 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zamieszczonym w jej dziale I poświęconym przepisom ogólnym, przez omówiony art. 14[8] pkt 1 Kodeksu celnego znajdujący się wśród przepisów dotyczących elementów kalkulacyjnych. Trafnie więc w zaskarżonym wyroku przyjęto zachowanie przez Spółkę terminu 15 stycznia 2003 r. wskutek nadania na 2 dni przed jego upływem wniosku o wydanie pozwolenia, co było powodem uchylenia decyzji organów obu instancji.

Również zawarty w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów postępowania wskutek pominięcia przez Sąd braku dołączenia przez Spółkę właściwego zaświadczenia dotyczącego niezalegania z zobowiązaniami podatkowymi, nie jest zasadny. W postępowaniu odwoławczym Minister nie odniósł się do wyjaśnień Spółki dotyczących treści pierwszego zaświadczenia urzędu skarbowego z 2 grudnia 2002 r. ani do drugiego jego zaświadczenia z 5 lutego 2003 r., uznając to za zbędne z powodu złożenia spóźnionego wniosku o wydanie pozwolenia. W takich okolicznościach przy wydawaniu zaskarżonego wyroku Sąd nie był zobowiązany do wykonania w tej części za Ministra stosowanych ustaleń i ocen.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)