Tezy
Stosowanie do art. 176 ustawy z dani 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom formalnym przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, wymienionym w art. 46 oraz art. 47 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz wymaganiom szczególnym, materialnym, właściwym tylko dla niej, a mianowicie powinna zawierać: oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, wskazanie, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia, oznaczenie zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Niespełnienie wymagań szczególnych, przewidzianych tylko dla skargi kasacyjnej w art. 176 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie podlega sanacji.
Brak wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia, wobec związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej /art. 183 par. 1 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/, uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie tego pisma, bowiem Sąd nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej ani wnioskować, czego strona skarżąca oczekuje.
Uzupełnienie skargi kasacyjnej możliwe jest tylko co do uzasadnienia podstaw kasacyjnych /art. 183 par. 1 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/, natomiast nie jest możliwe jej uzupełnienie co do żądania. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków art. 176 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Jerzego F. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 9 września 2003 r. I SA/Po 2890/01 w sprawie ze skargi Jerzego F. na decyzję Izby Skarbowej w P. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 22 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 1998 r. postanawia - odrzucić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 września 2003 r., I SA/Po 2890/01, Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu oddalił skargę Jerzego F. na decyzję Izby Skarbowej w P. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 22 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 1998 r.
Dnia 2 kwietnia 2004r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu od powyższego wyroku wpłynęła skarga kasacyjna Jerzego F., reprezentowanego przez doradcę podatkowego Ryszarda S., oparta na art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę- Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/, w związku z art. 173 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 156 poz. 1024/. Powyższemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię postanowień 55 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./, niewłaściwą ocenę stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli oraz nie rozpatrzenie całości zarzutów skargi.
Dyrektor Izby Skarbowej w P. wniósł w dniu 17 września 2004r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego odpowiedz na skargę kasacyjną, w której wskazał, że przedmiotowa skarga kasacyjna jest dotknięta brakiem istotnym i nienaprawialnym, albowiem nie zawiera ona wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w P. wniósł o odrzucenie skargi kasacyjnej.
Dnia 9 listopada 2004 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęło uzupełnienie skargi kasacyjnej, w którym pełnomocnik skarżącego wniósł o uzupełnienie treści skargi kasacyjnej o zdanie: "Składając niniejszą skargę kasacyjną wnoszę o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Poznaniu". Ponadto zdaniem skarżącego z treści samej skargi kasacyjnej wynikało, że domaga się on uchylenia wyroku w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Stosowanie do art. 176 ustawy z dani 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Przepis ten wprowadza dwojakiego rodzaju wymagania skargi kasacyjnej. Po pierwsze, powinna ona czynić zadość wymaganiom formalnym przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, wymienionym w art. 46 oraz 47 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz wymaganiom szczególnym, materialnym, właściwym tylko dla niej, a mianowicie powinna zawierać: oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, wskazanie, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych, wniosek o uchylenie lub zmianę
orzeczenia, oznaczenie zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Niespełnienie wymagań szczególnych, przewidzianych tylko dla skargi kasacyjnej w art. 176 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie podlega sanacji. Już na tle art. 393[3] Kpc, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2000 r., które odpowiadało treści obecnie obowiązującego w sprawach sądowoadministracyjnych art. 176 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ukształtowało się bogate orzecznictwo Sądu Najwyższego, w którym podkreślano, że nieusuwalne braki kasacji powodują, iż kasacja dotknięta jest brakiem istotnym i nienaprawialnym w trybie właściwym do usuwania braków formalnych i w związku z tym podlega odrzuceniu a limine jako niedopuszczalna /postanowienia SN z dnia: 6 grudnia 1996 r. II UKN 24/96 - OSNAPU 1997 nr 13 poz. 242; 11 marca 1997 r. III CKN 13/97 - OSNC 1997 nr 8 poz. 114, 3 kwietnia 1997 r. I PKN 57/97 - OSNAPU 1997 nr 24 poz. 495; 7 kwietnia 1997 r. III CKN 29/97 - OSNC 1997 nr 6-7 poz. 96; 16 października 1997 r. II CKN 404/97 - OSNC 1998 nr 4 poz. 59; 21 marca
2000 r. II CKN 711/00 - OSNC 2000 nr 7-8 poz. 151/.
Biorąc powyższe pod uwagę zauważyć trzeba, że zgodnie z art. 183 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Naczelny Sąd Administracyjny - poza kwestią nieważności postępowania - rozpoznaje sprawę w granicach kasacji. Władny zatem jest badać sprawę tylko z punktu widzenia podstawy kasacyjnej zawartej w skardze kasacyjnej oraz może uwzględnić taką skargę tylko w ramach wniosku w niej zawartego: o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Innymi słowy, braki nieusuwalne /materialne/ skargi kasacyjnej uniemożliwiają rozpoznanie sprawy /postanowienie SN z dnia 6 grudnia 1996 r. II UKN 24/96 - OSNAPU 1997 nr 13 poz. 242/. Wspomniany brak nie może zostać uzupełniony w trybie art. 49 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż tryb ten dotyczy wymagań wymienionych w art. 46 i art. 47 tej ustawy. Biorąc pod uwagę, że są to wymagania przepisane dla pisma w postępowaniu sądowym, tryb ten w odniesieniu do skargi kasacyjnej może być poprzez art. 193 prawa
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stosowany wyłącznie w razie niespełnienia wymagań wymienionych w pierwszej części art. 176 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tzn. w części znajdującej się przed spójnikiem oraz". Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że brak wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia, wobec związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej /art. 183 1 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/, uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie tego pisma, bowiem Sąd nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej ani wnioskować, czego strona skarżąca oczekuje. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych /uzasadnienie postanowienia SN z dnia 16 października 1997 r. II CKN 404/97 - OSNC 1998 nr 4 poz. 59/.
Wniesione przez skarżącego uzupełnienie skargi kasacyjnej było bezskuteczne bowiem uzupełnienie skargi kasacyjnej możliwe jest tylko co do uzasadnienia podstaw kasacyjnych /art. 183 par. 1 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/, natomiast nie jest możliwe jej uzupełnienie co do żądania. Z kolei argumentacja strony, że "z treści skargi kasacyjnej wynika, iż skarżący domaga się uchylenia wyroku WSA w całości" nie zasługuje na uwzględnienie bowiem nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych. Skoro więc autor pisma z dnia 31 marca 2004 r. nie złożył jednoznacznego wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego wyroku, czego wymaga art. 176 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to skarga kasacyjna, pozbawiona jednego ze swych podstawowych elementów, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 180 w związku z art. 193 prawa o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi. Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak, w sentencji.