Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

FSK 422/04 - Postanowienie NSA z 2004-12-16

0
Podziel się:

Nie wystarczy powoływanie się na przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych /Dz.U. nr 137 poz. 1302/ i tylko na tej podstawie wywodzenia, że obecnie dyrektor izby celnej jest właściwym organem do wniesienia skargi kasacyjnej w sytuacji, gdy zaskarżoną decyzję wydała izba skarbowa.

Tezy

Nie wystarczy powoływanie się na przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych /Dz.U. nr 137 poz. 1302/ i tylko na tej podstawie wywodzenia, że obecnie dyrektor izby celnej jest właściwym organem do wniesienia skargi kasacyjnej w sytuacji, gdy zaskarżoną decyzję wydała izba skarbowa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, , , po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Katowicach od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 14 kwietnia 2003 r. sygn. akt I SA Ka 595/02 w sprawie ze skargi L. K. na decyzję Izby Skarbowej w Katowicach z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości podatku akcyzowego p o s t a n a w i a: 1. podjąć zawieszone postępowanie 2. odrzucić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Rozpatrywana sprawa została zawieszona w związku z zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości, przekazanym przez skład orzekający Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 28 czerwca 2004 r., sygn. akt FSK 225/04 do wyjaśnienia w trybie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270): "Czy dyrektor izby celnej, który z dniem 1 września 2003 r. stał się organem właściwym w sprawach podatku akcyzowego, był uprawniony do wniesienia skargi kasacyjnej w trybie art. 102 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) w sytuacji, gdy stroną postępowania w rozumieniu art. 173 § 2 w związku z art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zakończonego prawomocnym
wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym przed dniem 1 stycznia 2004 r. była izba skarbowa?"

W dniu 15 grudnia skład siedmiu sędziów Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego podjął uchwałę stwierdzającą, iż Dyrektor izby celnej nie był uprawniony do wniesienia skargi kasacyjnej w trybie art. 102 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) w sprawie, w której izba skarbowa była stroną postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Jak wskazano w uzasadnieniu powyższej uchwały, w dniu 1 września 2003 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz.1302). Ustawa ta określa jedynie kompetencje organów podatkowych w postępowaniu
administracyjnym, natomiast nie wskazuje jaki organ ma obowiązek i uprawnienie do występowania w charakterze strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, w sprawach w których - w dniu 1 września 2003 r. - przysługuje lub została wniesiona skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak również po dniu 1 stycznia 2004 r. przysługuje prawo złożenia skargi kasacyjnej. W szczególności ustawa nie wskazuje, czy dalsze prowadzenie postępowania przejmują organy właściwe w danych sprawach po dniu 1 września 2003 r., czy też organy dotychczasowe. Brak bowiem w tej ustawie przepisu takiego jak art.30 ust.2 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej (Dz. U. Nr 41, poz.365) który stanowił, iż obowiązki i uprawnienia Prezesa Głównego Urzędu Ceł jako strony w sprawach, w których w dniu wejścia w życie ustawy przysługuje lub została wniesiona skarga do NSA, przejmuje właściwy dyrektor izby celnej.

Brak uregulowania tej kwestii w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw ... (dz. U. Nr 137, poz.1302) jest istotny, gdy zważy się, że postępowanie sądowoadministracyjne oparte jest na zasadzie kontradyktoryjności, co powoduje zmianę pozycji organu, który w postępowaniu administracyjnym występuje w pozycji podmiotu władczo rozstrzygającego sprawę. W postępowaniu sądowoadministracyjnym organ, którego działanie jest przedmiotem skargi, ma pozycje równorzędną ze skarżącym, jest jedną z dwóch stron postępowania sądowoadministracyjnego mających takie same uprawnienia procesowe. Oczywistą jest rzeczą, że w toku postępowania sądowoadministracyjnego może dochodzić do przekształceń podmiotowych i to zarówno po stronie skarżącej jak i stronie przeciwnej (organu), jednakże następstwo prawne, czy też inne zmiany podmiotowe w postępowaniu muszą wynikać z przepisów prawa.

Przepisy omawianej ustawy powinny być interpretowane w sposób ścisły i zgodnie z zasadami konstytucyjnymi dotyczącymi demokratycznego państwa prawa (art.2 Konstytucji) i legalizmu (art.7 Konstytucji). Normy kompetencyjnej nie można domniemywać i nie można jej konstruować w procesie wykładni prawa. Musi być ona wyraźnie w ustawie określona (zobacz J.Trzciński w glosie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2001 r. III ZP 12/01, Rzeczpospolita 2001/12/5).

Jak podkreślono w uzasadnieniu uchwały z 15 grudnia 2004r., nigdy nie można przyjmować zasady domniemania kompetencji publicznoprawnej, jeżeli przepisy ustawowe w tym, względzie milczą. Konstrukcja domniemania kompetencji jako niekonstytucyjna została zdecydowanie odrzucona w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego już w orzeczeniu z dnia 28 maja 1986 r. U 1/86 OTK 1986, nr 1, poz.2). Z kolei w wyroku z dnia 1 czerwca 2004 r. U 2/03 OTK-A 2004/6.54 Trybunał Konstytucyjny podkreślił, iż zasada legalizmu związana jest w szczególności z zakazem domniemywania kompetencji organu państwa.

Nie wystarczy zatem powoływanie się na przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw ... (Dz. U. Nr 137, poz.1302) i tylko na tej podstawie wywodzenia, że obecnie dyrektor izby celnej jest właściwym organem do wniesienia skargi kasacyjnej w sytuacji, gdy zaskarżoną decyzję wydała izba skarbowa.

Kierując się tymi względami Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż brak podstaw prawnych do przyjęcia, iż indywidualne uprawnienie strony postępowania sądowoadministracyjnego z mocy prawa zostało przeniesione na dyrektora izby celnej.

Mając na uwadze treść powołanej uchwały, Naczelny Sąd Administracyjny podjął zawieszone postępowanie na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz odrzucił skargę kasacyjną na podstawie art. 178 w zw. z art. 180 powołanej ustawy.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)