Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

FSK 367/04 - Wyrok NSA z 2004-10-06

0
Podziel się:

Sąd prawidłowo uznał, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, które służyły do nabycia środka trwałego. Nie można zatem mówić o naruszeniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Również z tych samych względów brak jest podstaw do uznania, iż naruszono par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./.

Tezy

Sąd prawidłowo uznał, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, które służyły do nabycia środka trwałego. Nie można zatem mówić o naruszeniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Również z tych samych względów brak jest podstaw do uznania, iż naruszono par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 6 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Alfreda O. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 26 listopada 2003 r. SA/Bk 877/03 w sprawie ze skargi Alfreda O. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 5 czerwca 2003 r. (...) w przedmiocie określenia kwot nadwyżek podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące 1999 r. - oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 listopada 2003 r. SA/Bk 877/03 Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku oddalił skargę Alfreda O. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 5 czerwca 2003 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 20 marca 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług. Wyżej wymienione rozstrzygnięcie powstało na tle następującego stanu prawnego i faktycznego:

W złożonych do Drugiego Urzędu Skarbowego w B. deklaracjach VAT-7 Alfred O. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "K. Alfred O." wykazywał jako podlegający odliczeniu od podatku należnego podatek naliczony zawarty w fakturach VAT wystawionych przez Podlaską Grupę Leasingową "M." Sp. z o.o. w B. - Zakład Pracy Chronionej za korzystanie z samochodu ciężarowego specjalizowanego Opel Vectra na podstawie umowy leasingu (...) z dnia 24 grudnia 1997 r. Na podstawie zgromadzonego w postępowaniu kontrolnym materiału dowodowego uznano, że wymieniona wyżej umowa miała charakter pozorny, a w rzeczywistości była umową ratalnego zakupu samochodu. Z tego względu na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz na podstawie par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
/Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ zakwestionowano prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT wystawionych w 1999 r. przez PGL "M." Sp. z o.o. ZPChr w B. w związku z umową leasingową (...).

Przedmiotem umowy było używanie przez firmę "K. Alfred O." w okresie 24 miesięcy, tj. od 24 grudnia 1997 r. do 24 grudnia 1999 r. przedmiotu leasingu - samochodu ciężarowego specjalizowanego Opel Vectra. Wartość przedmiotu leasingu wynosiła 58.796,62 zł oraz podatek VAT. Wysokość miesięcznych opłat leasingowych określono na kwotę 2.457,70 zł netto oraz podatek VAT w kwocie 540,69 zł. Wyznaczono także wstępną opłatę leasingową w kwocie 14.699,16 zł netto oraz 3.233,82 zł podatku VAT oraz opłatę manipulacyjną w kwocie 1.763,90 zł netto oraz 388,06 zł podatku VAT.

W okresie realizacji umowy suma opłat leasingowych netto wpłaconych leasingodawcy i obciążających koszty firmy "K. Alfred O.", wyniosła 75.447,86 zł i przewyższyła o 16.651,24 zł wartość netto przedmiotu leasingu z dnia zawarcia umowy wynoszącą 58.796,62 zł. Suma opłat netto poniesionych przez kontrolowanego stanowiła 128,32 procent wartości ofertowej przedmiotu leasingu. Leasingodawca amortyzował samochód metodą degresywną według stawki 40 procent.

W treści umowy leasingowej (...) nie zawarto prawa zakupu przedmiotu leasingu przez leasingobiorcę po zakończeniu umowy /tzw. opcji zakupu/. Jednak, jak ustalono w toku kontroli - co zeznał Alfred O. podczas przesłuchania w charakterze strony oraz w piśmie z dnia 6 lutego 2003 r. - w trakcie trwania umowy dysponował on ofertą zakupu samochodu /przedmiotu leasingu/ po atrakcyjnej cenie. Oferty tej kontrolującym nie okazano. Zatem, mimo formalnie nie wymienionej w umowie leasingu opcji zakupu, korzystającemu przysługiwało prawo zakupu samochodu po zakończeniu umowy.

W dniu 27 grudnia 1999 r. sporządzony został protokół zdawczo-odbiorczy do umowy (...), według którego leasingobiorca przekazał a leasingodawca potwierdził odbiór sprawnego technicznie samochodu Opel Vectra.

Dwa dni po sporządzeniu protokołu zdawczo-odbiorczego przekazującego leasingodawcy samochód, p. Alfred O. nie dysponując żadnym samochodem napędzanym etyliną bezołowiową dokonał zakupu 51,79 litra etyliny bezołowiowej.

W wykonaniu podjętych uzgodnień, mając ofertę zakupu w dniu 30 grudnia 1999 r. firma "K. Alfred O." wykupiła samochód ciężarowy Opel Vectra będący wcześniej przedmiotem leasingu za kwotę netto 8.819,50 zł, co udokumentowano fakturą VAT ZPChr z 30 grudnia 1999 r. wystawioną przez PGL "M." Sp. z o.o. w B. Nabycie samochodu nie nastąpiło w drodze przetargu ani oferty sprzedaży dla ludności, lecz w drodze negocjacji Alfreda O. ze Spółką "M." w trakcie trwania umowy leasingowej.

W dniu 11 stycznia 2000 r., tj. 12 dni po zafakturowaniu sprzedaży samochodu Opel Vectra Alfred O. zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń i Reasekuracji "W." Oddział w B. umowę ubezpieczenia tego pojazdu, udokumentowaną polisą (...), w której wartość samochodu określono na kwotę 37.000 zł.

Analiza postanowień zawartych w przedmiotowej umowie "leasingu operacyjnego" (...) oraz działań stron w trakcie jej trwania i po zakończeniu wskazuje, że treść i realizacja umowy są niezgodne z istotą leasingu operacyjnego. W rzeczywistości umowa ta miała za cel przeniesienie własności samochodu oraz obejście przepisów podatkowych w rozumieniu art. 58 par. 1 Kodeksu cywilnego poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w stosunkowo krótkim okresie całej wartości tego samochodu.

W odwołaniu Alfred O. zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów art. 121 par. 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej oraz przepisów art. 58 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, a także art. 10 ust. 2, art. 25 ust. 1 pkt 2, art. 26, art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i wniósł o jej uchylenie.

W uzasadnieniu podatnik podniósł, że w zaskarżonej decyzji nie ustalono, czy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. jest to umowa leasingu operacyjnego czy też finansowego w zależności od tego, czy przedmiot tej umowy należał do majątku leasingodawcy czy też leasingobiorcy. Biorąc pod uwagę stan faktyczny opisany w uzasadnieniu do decyzji, przedmiot umowy leasingu bezsprzecznie należał do majątku leasingodawcy co oznacza, że był to leasing operacyjny. Sprzedaż na raty i sprzedaż na próbę regulują zapisy Kodeksu cywilnego - art. 583-592. Biorąc pod uwagę zapisy tych regulacji leasing nie może być traktowany jako umowa sprzedaży na raty, gdyż przeniesienie własności rzeczy na leasingobiorcę stanowi tylko ewentualność, natomiast przy umowie sprzedaży na raty z warunkiem zawieszającym przeniesienie własności rzeczy jest koniecznością i następuje automatycznie z chwilą spełnienia warunku zawieszającego. Ponadto okoliczności towarzyszące umowie oraz jej skutki winny niepodważalnie
dowodzić, że ostatecznym celem kwestionowanej umowy był zakup przez podatnika przedmiotu leasingu i obejście przepisów podatkowych, natomiast sam kontrolujący w uzasadnieniu do decyzji stwierdza, że okoliczności te jedynie wskazują, że celem umowy było obejście przepisów podatkowych.

Izba Skarbowa w B., po rozpatrzeniu odwołania, decyzję z dnia 5 czerwca 2003 r. (...) utrzymała w mocy podzielając stanowisko organu I instancji, podkreślając, że z materiału dowodowego zebranego w sprawie bez żadnych wątpliwości wynika, iż doszło do obejścia przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W tej sytuacji zastosowanie przepisu par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (...) /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ było prawidłowe.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Alfred O. wniósł o uchylenie obu decyzji z powodu naruszenia prawa: art. 121 par. 1, art. 122 Ordynacji podatkowej, art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./.

W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w B. podtrzymała swoje stanowisko i wniosła o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku w zaskarżonym skargą kasacyjną wyroku zajął następujące stanowisko:

W doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że z autonomiczności prawa podatkowego, wobec innych gałęzi prawa wynika, iż skuteczność czynności cywilnoprawnych w prawie podatkowym uzależniona jest od tego, czy nie stanowią one działań zmierzających do uchylania się od opodatkowania /por. np. R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, str. 104 i nast./. Również w orzecznictwie sądowym podkreśla się potrzebę wyjaśniania przez organy podatkowe rzeczywistej treści stosunków prawnych, jakie wynikają z zawartych przez podatników umów w zakresie zobowiązań podatkowych, a w szczególności oceny prawnopodatkowych skutków umów cywilnoprawnych /por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 1994 r. III ARN 84/93 - OSNCP 1994 nr 10 poz. 196; wyroki NSA z dnia: 25 czerwca 1998 r. I SA/Po 1883/97 - nie publ.; 6 listopada 1998 r. I SA/Ka 2274-2275/96 - Biuletyn Skarbowy 1999 nr 4 str. 20, 23 stycznia 1998 r. I SA/Łd 1054/97; 16 lutego 2000 r. SA/Sz 538/99; 14 czerwca 2000 r. SA/Bk 760-761/99 -
wszystkie nie publ./. Przyjmuje się także powszechnie, że organy podatkowe mają nie tylko prawo ale i obowiązek analizowania treści umów cywilnoprawnych i uwzględnienia rzeczywistego zamiaru stron bez względu na nadane przez strony nazwy umów.

Kolejnym aspektem zagadnienia, którym zajmował się Sąd w zaskarżonym wyroku była ocena, czy dokonana analiza treści umowy cywilnoprawnej pod względem obejścia przepisów podatkowych nie jest oceną dowolną nie popartą wszechstronnie zebranym materiałem dowodowym bądź uzasadnioną w sposób dowolny. W świetle przepisów art. 1 i art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny sprawuje kontrolę sądową pod względem legalności, czyli zgodności z prawem zaskarżonych decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Odnosząc powyższe rozważania do problematyki występującej w przedmiotowej sprawie, Sąd stwierdza, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. W toku wszechstronnie przeprowadzonego u podatnika postępowania kontrolnego dokonano ustaleń, które pozwalały na przyjęcie, że treść i realizacja umowy leasingu (...) z dnia 24 grudnia 1997 r. są niezgodne z istotą leasingu operacyjnego i w rzeczywistości zmierzały do obejścia w
rozumieniu art. 58 Kc, przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu, w krótkim okresie czasu, wydatków na faktyczne nabycie samochodu. Obszerne uzasadnienie tego stanowiska poparte zostało przez organy podatkowe wszechstronnie zebranym materiałem dowodowym, nie budzącym wątpliwości Sądu. W wyniku realizacji omawianej umowy leasingowej, leasingodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych samochodu będącego formalnie jego własnością, leasingobiorca zaliczał całość opłat leasingowych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, suma opłat leasingowych za prawo do dwuletniego okresu używania pojazdu przekroczyła o 16.651,24 zł wartość netto pojazdu i wreszcie - mimo nie wymienionej w umowie tzw. opcji zakupu - podatnik kupił samochód za bardzo niską cenę 8.819,50 zł przy rzeczywistej wartości samochodu czterokrotnie wyższej.

Działając na podstawie art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ Alfred O. od opisanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł skargę kasacyjną domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie prawa materialnego art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ i par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ przez błędną ich wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono, że decyzja określająca podatek i wyrok NSA oddalający skargę, naruszają zasadę zaufania podatnika do organów państwa. Od wielu lat w Polsce działają firmy leasingowe. Większość umów leasingu operacyjnego zawieranych z tymi firmami kończyła się wykupem przedmiotu leasingu. Stan ten akceptowany był przez państwo. Przepis Ordynacji podatkowej, uprawniający organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do pominięcia podatkowych skutków czynności prawnych dokonanych wyłącznie dla uzyskania korzyści podatkowych wprowadzony został od 1 stycznia 2003 r. Ponadto przepis ten /art. 24b par. 1 Ordynacji podatkowej/ stanowi, że organy podatkowe i organy kontroli skarbowej pominą skutki podatkowe takich czynności tylko i wyłącznie w przypadku, gdy udowodnią, iż z dokonania tych czynności nie można było oczekiwać innych korzyści, niż wynikające z obniżenia podatków. Oznacza to, że sądy orzekały bez podstawy prawnej i właśnie na takiej jednolitej linii orzecznictwa oparł wyrok
NSA oddalając skargą podatnika. Ponadto uzasadnienie organu skarbowego, dotyczące skutków podatkowych zawarcia umowy leasingu operacyjnego w porównaniu do zakupu samochodu będącego przedmiotem leasingu za środki uzyskane z kredytu, NSA uznał za wyczerpujący dowód w sprawie. Naczelny Sąd Administracyjny nie wziął pod uwagę faktu, że to podatnik podejmuje decyzje dotyczące działalności gospodarczej i jeżeli są one zgodne z obowiązującymi przepisami, to brak jest podstaw by je kwestionować - bo to tylko i wyłącznie podatnik ponosi ryzyko związane z tymi decyzjami.

Ponadto przepisy prawa podatkowego nie zawierają norm nakazujących lub zakazujących określonego zachowania, lecz jedynie normy określające konsekwencje podatkowe zachowań podatnika na gruncie tego prawa, co oznacza, że jeżeli obowiązujące prawo stwarza możliwość wyboru kilku legalnych sposobów osiągnięcia zamierzonego celu, to wybór najkorzystniejszego podatkowo nie może być traktowane jako obejście prawa. Jeżeli sam ustawodawca stworzył podatnikom możliwość układania stosunków cywilnoprawnych tak, aby odpowiadały one kryteriom określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. korzystanie z tych uprawnień nie może być traktowane za działania sprzeczne z ustawą albo mające na celu obejście ustawy. Rozporządzenie to określa warunki zaliczania przedmiotu leasingu do majątku leasingodawcy lub leasingobiorcy, i jeżeli umowa spełnia chociaż jeden z warunków /par. 3 ust. 2 rozporządzenia/ to jej zapisy decydują o zaliczeniu przedmiotu umowy do składników majątku stron umowy, co oznacza, że w
świetle art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią one koszty uzyskania przychodów u leasingobiorcy. Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów, gdy przedmiot umowy zaliczany jest do składników majątku leasingodawcy, to raty leasingowe płacone przez leasingobiorcę stanowią koszty uzyskania przychodów, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli więc podatnik zawarł umowę spełniającą kryteria umowy leasingowej, a następnie postępował zgodnie z wymogami prawnymi wyznaczonymi przepisami art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 14 ust. 4 tej ustawy w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów, bezzasadnym jest wywodzenie z tych umów innych skutków podatkowych, aniżeli wynikają z przepisów podatkowych, jak to uczynił organ kontroli skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. W świetle art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to jego związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej, które mogą dotyczyć wyłącznie ocenianego wyroku, a nie - postępowania administracyjnego i wydanych w nim orzeczeń. Sąd nie może więc samodzielnie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej ani uściślać bądź w inny sposób ich korygować /por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 marca 2004 r. GSK 10/04 - Monitor Prawniczy 2004 nr 9 str. 392/.

Kontrola kasacyjna dokonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny obejmuje stosowanie prawa procesowego i materialnego /art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. W rozpatrywanej sprawie autor skargi kasacyjnej oparł zarzuty na naruszeniu przepisów prawa materialnego.

W związku z tym, że w skardze kasacyjnej brak było sformułowania zarzutów dotyczących naruszenia przepisów postępowania /art. 174 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/ nie było podstaw do dokonywania odmiennych ustaleń faktycznych niż to uczynił Sąd w zaskarżonym skargą kasacyjną wyroku. Sąd II instancji nie może bowiem ingerować w ustalenia faktyczne wobec braku możliwości ich kontrolowania. Próba zwalczania ustaleń faktycznych nie może nastąpić poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego /wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2004 r. FSK 192/04 - ONSAiWSA 2004 Nr 3 poz. 68/.

W rozpatrywanej sprawie zarzut skargi kasacyjnej oparto na naruszeniu przepisów prawa materialnego, tj. art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ i par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ przez błędną ich wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie. Istotnym elementem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku w wyroku z dnia 26 listopada 2003 r. było ustalenie, że podatnik nie zawarł umowy leasingu operacyjnego samochodu, lecz była to faktycznie umowa sprzedaży na raty. Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd prawidłowo uznał, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, które służyły do nabycia środka trwałego. Nie można zatem mówić o naruszeniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Również z tych samych względów brak jest podstaw do uznania, iż naruszono par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./. Przepis ten wskazywał, że faktury potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i art. 83 Kodeksu cywilnego, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrot różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Wbrew twierdzeniom autora skargi kasacyjnej cytowane unormowanie prawne dawało organom podatkowym w podatku od towarów i usług prawo kwestionowania faktur dokumentujących czynności sprzeczne z prawem, mających na celu obejście prawa lub pozornych.

Reasumując dotychczasowe rozważania, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ orzekł jak w sentencji.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)