Tezy
Nie ma przeszkód by skarga kasacyjna jako środek odwoławczy składała się z dwu pism procesowych wnoszonych oddzielnie przez dwóch pełnomocników strony skarżącej pod warunkiem, że każde z tych pism odpowiada wymaganiom ogólnym dla pisma procesowego i wymaganiom szczególnym dla skargi kasacyjnej oraz pod warunkiem dochowania terminu, o którym mowa w art. 177 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej w sprawie skarg kasacyjnych "N.-D." Spółki z o.o. w Sz. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 września 2004 r. SA/Sz 2559/02 w sprawie ze skargi "N.-D." Spółki z o.o. w Sz. na decyzję Izby Skarbowej w Sz. z dnia 7 października 2002 r., (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące sierpień, wrzesień, październik i listopad 2001 roku postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Uzasadnienie
W mniejszej sprawie dwóch pełnomocników skarżącej Spółki wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie pisma procesowe zatytułowane "skarga kasacyjna" - oba dotyczyły tego samego wyroku tegoż Sądu z dnia 15 września 2004 - SA/Sz 2559/02, wydanego w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za miesiące sierpień, wrzesień, październik i listopad 2001 r. Pierwsze opatrzone zostało datą - 26 listopada 2004 r. i wpłynęło do Sądu dnia 30 listopada 2004 r., zaś drugie opatrzono datą - 29 listopada 2004 r. a wypłynęło do Sądu dnia 1 grudnia 2004 r.
Pismem z dnia 30 listopada 2004 r. pełnomocnik - autor pierwszej ze skarg został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego.
Pismem z 13 grudnia 2004 r. pełnomocnik ten złożył wniosek o wycofanie wniesionej skargi kasacyjnej. Pismem z dnia 20 grudnia 2004 r. także i drugi pełnomocnik wystąpił o wycofanie sporządzonej przez siebie skargi kasacyjnej.
Pismem z dnia 22 grudnia 2004 r. WSA w Szczecinie przesłał obie skargi i całość skompletowanych akt administracyjnych i sądowych do Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie obie skargi zarejestrowano pod jednym numerem - FSK 2701/04.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ od wydanego przez Wojewódzki sąd administracyjny wyroku przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Nie ma przeszkód, by skarga kasacyjna jako środek odwoławczy składała się z dwu pism procesowych wnoszonych oddzielnie przez dwóch pełnomocników strony skarżącej, pod warunkiem, że każde z tych pism odpowiada wymaganiom ogólnym dla pisma procesowego i wymaganiom szczególnym dla skargi kasacyjnej oraz pod warunkiem dochowania terminu, o którym mowa w art. 177 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Oba pisma procesowe spełniły powyższe wymagania.
Ustosunkowując się do wniosków o cofnięcie skargi kasacyjnej, podnieść należy, iż stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarżący może cofnąć skargę. Sąd w zasadzie jest związany żądaniem strony, chyba że stwierdzi jego niedopuszczalność poprzez uznanie, iż takie działanie strony w rzeczywistości zmierza do obejścia prawa lub spowodować może utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W rozpatrywanej sprawie Sąd nie dopatrzył się jednak, by zaistniały wymienione wyżej przesłanki negatywne do uwzględnienia wniosku.
Z tych względów należało uwzględnić żądanie strony i na podstawie art. 161 par. 1 pkt 1 w związku z. art. 193 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzec jak w sentencji postanowienia.