Tezy
Skoro decyzje "wymiarowe" organów podatkowych, zawierające określenie wysokości zaległości, zostały wyeliminowane z obrotu prawnego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, to decyzja określająca wysokość odsetek stała się bezprzedmiotowa. Z tej przyczyny nie można stwierdzić, iż Sąd uchylając tę decyzję naruszył przepis art. 53 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 29 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w S. wniesionej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 lutego 2004 r. SA/Sz 829/02 wydanego w sprawie ze skargi "T." spółki z o.o w K. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 12 marca 2002 r. (...) w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych - oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 18 lutego 2004 r. SA/Sz 829/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił decyzję Izby Skarbowej w S. z 12 marca 2002 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w S. z 28 grudnia 2001 r. w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych sp. z o.o. T. z K. w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r.
Powodem uchylenia decyzji było, co wynikało z uzasadnienia wyroku, uchylenie przez ten Sąd wyrokiem z dnia 11 lutego 2004 r. SA/Sz 817/02 decyzji wskazanych organów, określających Spółce wysokość zaległości w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r. Zgodnie bowiem z art. 53 par. 1 Ordynacji podatkowej odsetki są nierozerwalnie związane z istnieniem zaległości podatkowej. Skoro decyzje określające zaległość podatkową zostały uchylone odpadła podstawa do naliczenia odsetek i powstała sytuacja, w której decyzja odsetkowa musiała być potraktowana jako naruszająca prawo materialne.
W skardze kasacyjnej od opisanego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w S. wniósł o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie.
Autor skargi wskazał na naruszenie prawa materialnego polegającego na błędnym przyjęciu, że w sprawie ma zastosowanie przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a nie przepis art. 2 ust. 3 pkt b tej ustawy w zw. z art. 53 Ordynacji podatkowej. Uzasadniając zarzut podniósł, iż wobec złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2004 r. SA/Sz 817/02 dotyczącego decyzji wymiarowej, koniecznym i uzasadnionym stało się wywiedzenie skargi kasacyjnej od wyroku dotyczącego decyzji "odsetkowej", albowiem nie może ostać się orzeczenie w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych w sytuacji, gdy zaskarżone jest orzeczenie w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 1999 r.
Odpowiadając na skargę kasacyjna Spółka T. wniosła o oddalenie skargi jako, że zaskarżone orzeczenie odpowiadało prawu.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził:
Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Skarbowej w S. na uwzględnienie nie zasługiwała.
Zgodnie z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu przez Sąd prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Na tę podstawę kasacji wskazał autor skargi w rozpoznawanej sprawie. Tyle tylko, że zgodnie z art. 176 Prawa o postępowaniu (...) skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Skarbowej w S. nie czyni zadość tym wymaganiom. Nie zawiera bowiem uzasadnienia podstaw kasacji. Nie wskazuje na czym polegała błędna wykładnia /i/ lub niewłaściwe zastosowanie przez Sąd wskazanych przepisów prawa materialnego. Nie precyzuje też, który spośród przepisów zawartych w art. 53 Ordynacji podatkowej został naruszony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oceniał zgodność z prawem "odrębnej" decyzji Izby Skarbowej w Szczecinie określającej Spółce T. odsetki za zwłokę od zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r., której wysokość określona została inna decyzją. Powołane w skardze kasacyjnej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a to jej art. 7 ust. 1 pkt 5 i art. 2 ust. 3 pkt "b" nie miały wpływu na sposób i wysokość ustalenia odsetek, w ogóle nie pozostawały w związku z ocenianą decyzją.
Natomiast wskazany przez autora skargi art. 53 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w par. 1 stanowił, że od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.
Skoro decyzje "wymiarowe" organów obu instancji zawierające określenie wysokości zaległości, zostały wyeliminowane z obrotu prawnego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2004 r. SA/Sz 817/02, to decyzja określająca wysokość odsetek stała się bezprzedmiotowa. Z tej przyczyny nie można stwierdzić, iż Sąd uchylając tę decyzję naruszył powołany przepis art. 53 Ordynacji podatkowej.
Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, orzekł jak w wyroku.