471

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW: ROLNICTWA I REFORM ROLNYCH, ZIEM ODZYSKANYCH ORAZ ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

z dnia 22 listopada 1947 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej i Skarbu w sprawie norm obszarowych, szacunku, odliczenia od ceny na rzecz osadników wojskowych oraz spłaty należności za gospodarstwa, nadane na podstawie dekretu z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska.

Na podstawie art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 3, art. 22 i 24 ust. 1 dekretu z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 279) zarządza się, co następuje:

§ 1. Artykuły, powołane w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego oznaczenia, odnoszą się do dekretu z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 279)

§ 2. 1. W zależności od miejscowych warunków ekonomicznych (jak stopień uprzemysłowienia, odległość od rynku zbytu, stacji, kolei itp.), terenowych i klimatycznych należy stosować dla gospodarstw rolnych następujące normy obszarowe gruntów, obejmujące użytki rolne, lasy i wody:

2. Do I klasy szacunkowej zalicza się grunty I i II klasy gleboznawczej, do II klasy szacunkowej -- grunty III i IV klasy gleboznawczej, do III klasy szacunkowej -- grunty V i VI klasy gleboznawczej.

3. (uchylony).

4. Obszar lasu i wód w jednym gospodarstwie rolnym nie może przekraczać 4 ha.

§ 3. 1. Do gospodarstw hodowlanych zalicza się gospodarstwa, w których obszar pastwisk przekracza 30% ogólnego obszaru gospodarstwa.

2. Gospodarstwa hodowlane mogą być tworzone jedynie na gruntach, należących do III klasy szacunkowej (§ 2 ust. 2 i 3) oraz na terenach górskich.

3. Obszar gospodarstw hodowlanych łącznie z lasami i wodami nie może przekraczać 20 ha.

§ 4. Gospodarstwa istniejące już w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, odbiegające od norm, wskazanych w §§ 2 i 3 o obszar mniejszy niż 1 ha, mogą być utrzymane w dotychczasowym rozmiarze.

§ 5. 1. Poza użytkami rolnymi, lasami i wodami w rozmiarze określonym w art. 9, 10 i 11 przy uwzględnieniu §§ 2, 3 i 4 -- w skład gospodarstw i działek mogą wchodzić nieużytki właściwe o obszarze nieprzekraczającym 30%, a dla gospodarstw hodowlanych 10% wszelkiego rodzaju użytków w tych gospodarstwach, bądź działkach.

2. Za nieużytki właściwe uważa się nieużytki w rozumieniu pkt E tabeli klas gruntów, wymienionej w § 2 ust. 3.

§ 6. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Ziem Odzynych, a gdy chodzi o obszar b. Wolnego Miasta Gdańska -- w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej, może w granicach norm obszarowych, określonych w art. 9--11, dopuścić na poszczególnych terenach oraz w poszczególnych przypadkach zastosowanie innych norm obszarowych, niż ustalone w §§ 2--5.

§ 7. Za składniki gospodarstwa (działki) uważać należy wszystko, co się w gospodarstwie znajduje i stanowi własność Skarbu Państwa, jak budynki, inwentarze żywe, martwe itp.

§ 8. 1. Ustala się przeciętny urodzaj gruntów z 1 ha w kwintalach żyta według następującej tabeli:

2. Wody, nie nadające się do racjonalnej gospodarki rybnej szacuje się jak nieużytki.

§ 9. 1. Szacunek działek leśnych ustala się na podstawie szacunku gruntów pod lasem oraz drzewostanu.

2. Grunty pod lasem szacuje się w wysokości 50% normy, wskazanej w § 8, zaliczając je do takiego rodzaju gruntów, do którego są najbardziej zbliżone.

3. Wartość drzewostanów do lat 20 w odniesieniu do 1 ha oblicza się w życie według przeciętnych kosztów zalesienia i utrzymania lasu z 1938 r., a mianowicie:

4. Wartość drzewostanu powyżej 20 lat ustala się w wysokości 75% wartości użytkowej tego drzewostanu według cen z 1938 r., w przeliczeniu na żyto po cenie 17,5 zł za 1 q.

§ 10. 1. Tereny torfowe nieeksploatowane lub o średniej miąższości torfu poniżej 0,5 m zalicza się do odpowiednich klas użytków rolnych i szacuje w myśl przepisów § 8.

2. Tereny torfowe eksploatowane o średniej miąższości torfu od 0,5 m do 1,5 m szacuje się w wysokości 13 kwintali żyta za 1 ha.

3. Tereny torfowe eksploatowane o średniej miąższości torfu od 1,5 m wzwyż szacuje się w wysokości 28 kwintali żyta za 1 ha.

§ 11. 1. Grunty wchodzące w skład gospodarstw ogrodniczych szacuje się o 30--50% wyżej w stosunku od norm podanych w § 8.

2. Jednakże grunty, zajęte pod plantacje trwałe, naprzykład szparagów, rabarbaru, truskawek i agrestu, szacuje się o 50 do 300% wyżej w stosunku do norm podanych w § 8.

§ 12. 1. Szacunek szklarni ustala się odpowiednio do powierzchni użytkowej pod szkłem, licząc za 1 m² tej powierzchni 60 kg żyta. Szklarnie kwiatowe szacuje się o 30% drożej. Szacunek ten ulega zmniejszeniu procentowo zależnie od stanu budynków, konstrukcji szklarniowej, stanu urządzeń ogrzewających i parapetów.

2. Szklarnie w miejscowościach odległych od miast, nie mające warunków do należytego wykorzystania, szacuje się w myśl zasad, podanych w ust. 1, ze zniżką do 50%.

3. Wartość materiału roślinnego szklarni ustala się na podstawie hurtowych cen rynkowych.

§ 13. 1. Szacunek inspektów ustala się zależnie od stanu drewna i oszklenia okien,licząc za 1 m² okna inspektowego 5--8 kg żyta.

2. Wartość rozsad wczesnych i warzyw ustala się według cen rynkowych.

§ 14. Szacunek sadów ustala się na podstawie szacunku użytków rolnych oraz wartości drzew owocowych. Wartość drzew ustala się w zależności od ich rodzaju, stanu i wieku.

§ 15.Wartość drzewek i krzewów w szkółkach ustala się według cen rynkowych, stosując zniżkę w wysokości 50%.

§16. Kultury specjalne, naprzykład chmielniki i wikliny, przekraczające 0,25 ha, wyodrębnia się i szacuje w wysokości wartości przeciętnego rocznego przychodu.

§ 17. 1. Wartość zabudowań ustala się na podstawie szacunku dokonanego przez Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych według poziomu cen przyjętych do norm szacunkowych tego Zakładu z 1938 r.

2. Wartość zabudowań, należących do gospodarstw (działek), wymienionych w art. 9, 10 i 11, ustala się w wysokości 0,125 szacunku, wskazanego w ust. 1.

3. Wartość willi oraz zakładów przemysłowych, które mogą być przedmiotem nadania, ustala się w wysokości 0,20 szacunku, wskazanego w ust. 1.

§ 18. Wartość zabudowań zbyt dużych w stosunku do potrzeb gospodarstwa, ustalona w myśl przepisów § 17 ust. 2, może ulec obniżeniu, nie więcej jednak niż o 25%.

§ 19. Szacunek budynków zniszczonych obniża się stosownie do stopnia zniszczenia.

§ 20. Szacunek, ustalony w myśl przepisów §§ 17--19, przelicza się na żyto po cenie 17,5 zł za 1 kwintal żyta.

§21. Zapasy, nawozy, uprawy itp. szacuje się według miejscowych cen rynkowych w chwili oszacowania.

§ 22. 1. Inwentarz żywy szacuje się w życie według następujących stawek:

1) Konie -- niezależnie od kondycji i wieku -- 15 kwintali.

Młodzież -- niezależnie od kondycji, do 1 roku -- 3,5 kwintala, od 1 do 2 lat -- 7,5 kwintala i od 2 do 3 lat -- 11 kwintali.

2) Krowy -- niezależnie od kondycji i wieku -- 12 kwintali.

Młodzież -- niezależnie od kondycji, do 1/2 roku -- 1,5 kwintala, od 1/2 do 1 1/2 roku -- 3 kwintale i od 1 1/2 do 2 1/2 lat -- 6 kwintali.

3) Woły, stanowiące inwentarz pociągowy -- 9 kwintali.

4) Trzoda chlewna -- niezależnie od kondycji:

maciory i tuczniki-- 12 kwintali

warchlaki i maciorki -- 7 kwintali

młodzież -- 4 kwintale

prosięta -- 1 kwintal

5) Owce -- niezależnie od kondycji i wieku -- 1,5 kwintala.

Młodzież -- 0,75 kwintala i jagnięta -- 0,50 kwintala.

6) Kozy -- niezależnie od kondycji i wieku -- 3 kwintale.

Młodzież -- do 1,5 kwintala.

7) Drób w zależności od rodzaju (kury, kaczki, gasi itd.) -- od 2 do 10 kilogramów.

2. Sztuki zarodowe i rozpłodowe szacuje się o 50% wyżej niż sztuki dorosłe.

3. Wiek trzody chlewnej oraz młodzieży koni, krów, owiec i kóz przyjmuje się dla celów szacunkowych z chwili objęcia przez osadnika gospodarstwa.

§ 22-a. Osadnikom, którzy zgłoszą spłatę jednorazowo całkowitej należności za poszczególne sztuki inwentarza, obniża się szacunek tych sztuk o 25%.

§ 23. Inwentarz martwy szacuje się w życie według następujących stawek:

§ 24. Inwentarz żywy i martwy, nie wymieniony w §§ 22 i 23, szacuje się według jego wartości, stosując odpowiednio stawki wskazane w tych paragrafach.

§ 25. 1. Szacunek zużytych maszyn i narzędzi rolniczych obniża się odpowiednio do stopnia zużycia ustalonego w procentach.

2. Maszyny i narzędzia rolnicze, których zużycie wynosi ponad 50%, szacuje się jak złom według stawki 1 kg żelaza za 1 kg żyta.

§ 26. Osadnikowi wojskowemu, korzystającemu z pierwszeństwa, przewidzianego w art. 18 ust. 1 pkt 1, odlicza się od ceny gospodarstwa 250 kwintali żyta.

§ 27. 1. Klasyfikację gleboznawczą oraz szacunek gruntów przeprowadza mierniczy, wyznaczony przez wojewódzką władzę administracji ogólnej.

2. Czynności, wymienione w ust. 1, mogą być również dokonane przez odpowiednio wykwalifikowane osoby, wyznaczone przez powiatową władzę administracji ogólnej.

3. W razie potrzeby powiatowa władza administracji ogólnej powołuje rzeczoznawców.

4. Z czynności klasyfikacyjno-szacunkowych sporządza się szczegółowy protokół oraz załącza do niego szkic z oznaczeniem granic poszczególnych klas gruntów.

5. Jeżeli istnieją mapy lub inne dowody pomiarowe z uwidocznioną na nich klasyfikacją, ustalenie klas gruntów i konturów klasyfikacyjnych może być dokonane na podstawie tych dowodów.

§ 28. Szacunku budynków, inwentarzy żywych i martwych oraz zapasów nawozów, upraw itp. dokonują osoby, wymienione w § 27 ust. 1 i 2.

§ 29. Szacunek wszelkich składników gospodarstwa, nieobjętych niniejszym rozporządzeniem, ustala się według przeciętnych cen rynkowych.

§ 30. Szacunek składników gospodarstwa, ustalony według przeciętnych cen rynkowych tych składników, przelicza się na żyto według przeciętnych cen rynkowych żyta.

§ 31. 1. Zaliczki na poczet należności za nadane gospodarstwa (działki) należy pobierać przed przeniesieniem prawa własności tych gospodarstw (działek) na zasadach i w trybie, jakie ustali zarządzenie Ministrów: Rolnictwa i Reform Rolnych, Ziem Odzyskanych oraz Administracji Publicznej, wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

2. Spłatę należności za nadane gospodarstwo (działkę) po potrąceniu spłaconych zaliczek rozkłada się na 20 równych rat rocznych, płatnych do dnia 1 października każdego roku.

3. Nabywcy mogą spłacać należność w życie lub w gotówce według przeciętnych wolnorynkowych cen żyta, ustalonych przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych.

4. W razie zwłoki w uiszczeniu przypadających do zapłaty rat, pobiera się odsetki zwłoki w wysokości 6% w stosunku rocznym.

§ 32. 1. Osadnikom, którzy:

a) otrzymali gospodarstwa (działki) bez zabudowań,

b) otrzymali gospodarstwa (działki) z zabudowaniami zniszczonymi ponad 30%,

c) otrzymali gospodarstwa, określone w art. 9, a w chwili wydania aktu nadania nie posiadali niezbędnego inwentarza żywego,

umarza się należność, przypadającą z rat, określonych w ust. 2, do wysokości 75% wartości udowodnionych wkładów na budowę lub remont budynków, na zakup inwentarza bądź na inne inwestycje, a jeżeli osadnik został przyjęty na członka spółdzielni parcelacyjno - osadniczej w czasie do końca 1948 r. -- do wysokości pełnej wartości wymienionych wkładów.

2. Umorzenie następuje:

a) w przypadku, określonym w pkt a) ust. 1 -- z pierwszych 5 rat,

b) w przypadku, określonym w pkt b) ust. 1 -- przy zniszczeniu zabudowań od 30 do 50% -- z pierwszych 3 rat, a przy zniszczeniu zabudowań ponad 50% -- z pierwszych 5 rat,

c) w przypadku, określonym w pkt c) ust. 1 -- z pierwszych 2 rat.

3. Osadnikom, którzy doznali klęsk żywiołowych, można umorzyć jedną ratę należności, płatną w terminie, przypadającym bezpośrednio po doznaniu klęski.

4. Osadnicy, posiadający poza obszarem Ziem Odzyskanych majątek nieruchomy, którego wartość wystarcza na pokrycie bieżących rat, nie korzystają z ulg, przewidzianych w ust. 1 i 2, chyba że należą do spółdzielni parcelacyjno - osadniczych bądź też otrzymali gospodarstwa (działki) bez zabudowań.

§ 33. 1. Niezależnie od przepisów § 32 nabywcom działek rybackich umarza się należności za te działki do wysokości udowodnionych wydatków, poczynionych w okresie pierwszych 5 lat od daty aktu nadania na kupno, wykonanie lub naprawę sprzętu rybackiego oraz na urządzenie wędzarń, warsztatów naprawy łodzi i kutrów, warsztatów sieciarskich i innych niezbędnych do wykonywania rybołówstwa i prowadzenia przetwórstwa rybnego.

2. Umorzenie, przewidziane w ust. 1, następuje z zastrzeżeniem jego cofnięcia w razie wyzbycia się przez osadnika sprzętu rybackiego lub urządzeń, wymienionych w tym ustępie, przed upływem 5 lat od daty umorzenia należności.

§ 34. 1. W przypadkach trudności płatniczych, wywołanych wyjątkowymi okolicznościami, jak to: nieurodzaj, powódź, pożar, gradobicie, śmierć, ciężka choroba, niemożliwośćzagospodarowania, mogą być udzielone ulgi w spłacie zapadłych należności.

2. Ulgi te polegają na odroczeniu terminu płatności rat na okres do 5 lat lub rozłożeniu zapadłych rat na terminy płatności rat następnych, przypadających w okresie 5 lat.

3. Odroczenie lub rozłożenie na raty może objąć najwyżej dwie raty.

4. Za czas odroczenia lub rozłożenia na raty nie pobiera się odsetek zwłoki.

§ 35. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych: w z. Stanisław Tkaczow

Minister Ziem Odzyskanych: w z. Józef Dubiel

Minister Administracji Publicznej: Edward Osóbka-Morawski

Minister Obrony Narodowej: Michał Żymierski

Marszałek Polski

Minister Skarbu: Konstanty Dąbrowski

Załącznik 1