Money.pl

Prawo

Akty prawne

Ujednolicone akty prawne

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego
Sygnatura:Dziennik Ustaw 2004 nr 97 poz. 967
Tytuł:Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego
Data ogłoszenia:2004-05-01
Data wejscia w życie:2004-05-16
Data ujednolicenia:2009-02-05

967

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW1)

z dnia 26 kwietnia 2004 r.

w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego

Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) wymogi, jakie ma spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny;

2) warunki i tryb postępowania przy wyznaczaniu lub uznawaniu oraz znoszeniu przez organ celny tych miejsc;

3) okres, na jaki mogą zostać przez organ celny uznane lub wyznaczone te miejsca;

4) przypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tych miejscach;

5) rodzaj towarów, którym może zostać nadane przeznaczenie celne w tych miejscach.

§ 2. 1. Organ celny może z urzędu wyznaczyć miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, zwane dalej ,,miejscem wyznaczonym".

2. Organ celny, na wniosek osoby zainteresowanej, może uznać miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, zwane dalej ,,miejscem uznanym".

§ 2a. 1. Organ celny może uznać miejsce, w którym wykonywane będą czynności związane z wywozem, przywozem i tranzytem towarów o znaczeniu strategicznym, na wniosek:

1) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej;

2) osób fizycznych lub prawnych realizujących umowy rządowe na dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

2. Zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które mogą być wykonywane w miejscu uznanym, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ogranicza się tylko do czynności związanych z realizacją umów rządowych na dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

§ 3. 1. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno spełniać warunki gwarantujące, w szczególności, zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim towarów.

2. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno spełniać warunki techniczne, zapewniające możliwość wykonywania kontroli celnej oraz innych czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego.

3. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno być odpowiednio oznaczone tablicą informacyjną oraz oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności, za pomocą ogrodzenia, ciągłej linii lub innego trwałego oznaczenia.

4. Organ celny może odstąpić od żądania spełnienia warunków określonych w ust. 2 lub 3, w szczególności gdy miejsce wyznaczone lub uznane sąsiaduje z obszarem morskiego przejścia granicznego albo gdy wyznaczenie lub uznanie miejsca następuje w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.

§ 4. Zakres czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego, dokonywanych w miejscu wyznaczonym lub uznanym, nie może przekraczać zakresu czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, na podstawie przepisów rozporządzenia wydanego na podstawie art. 17 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne lub na podstawie przepisów odrębnych, mogą być dokonywane w urzędzie celnym sprawującym bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym, z zastrzeżeniem § 6.

§ 5. 1. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać wyznaczone lub uznane zgodnie z art. 38 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej „Wspólnotowym Kodeksem Celnym”, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli wyznaczenie lub uznanie miejsca uzasadnione jest, w szczególności:

1) umową międzynarodową;

2) ważnym interesem państwowym;

3) ważnymi względami służbowymi;

4) brakiem technicznych możliwości dostarczenia towaru do urzędu celnego;

5) właściwościami towaru;

6) sprawowanym dozorem i kontrolą celną, w szczególności gdy czynności z nimi związane, ze względów technicznych, nie mogą odbywać się w urzędzie celnym lub są znacznie utrudnione.

2. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać uznane także:

1) w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu, zgodnie z art. 253 ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.), zwanego dalej ,,Rozporządzeniem Wykonawczym";

2) w pojedynczym pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu, o którym mowa w art. 1 pkt 13 tiret drugi Rozporządzenia Wykonawczego;

3) w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy zamykaniu/otwieraniu procedury tranzytu, zgodnie z art. 398 i art. 406 Rozporządzenia Wykonawczego;

4) w pozwoleniu na korzystanie z procedury TIR zgodnie z art. 454a Rozporządzenia Wykonawczego.

§ 6. Przepisu § 4 nie stosuje się w przypadku miejsca uznanego w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu, zgodnie z art. 253 ust. 3 Rozporządzenia Wykonawczego, oraz w pojedynczym pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu, o którym mowa w art. 1 pkt 13 tiret drugie Rozporządzenia Wykonawczego.

§ 7.1. Osoba ubiegająca się o uznanie miejsca składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na lokalizację miejsca, w którym towarom będzie nadawane przeznaczenie celne.

2. Wniosek o uznanie miejsca powinien zawierać, w szczególności:

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby wnioskodawcy;

2) statystyczny numer identyfikacyjny REGON, jeżeli zgodnie z przepisami o statystyce publicznej wnioskodawca ma obowiązek złożenia wniosku o nadanie tego numeru;

3) numer identyfikacji podatkowej NIP, jeżeli zgodnie z przepisami o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wnioskodawca podlega obowiązkowi identyfikacyjnemu i otrzymał ten numer;

4) adres miejsca, o uznanie którego wnosi wnioskodawca;

5) wskazanie czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w miejscu uznanym;

6) wskazanie przeznaczeń celnych, jakie będą nadawane towarom w miejscu uznanym.

3. Do wniosku o uznanie miejsca należy dołączyć:

1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej;

2) opis miejsca, jego plan sytuacyjny oraz opis warunków, które mają zapewnić nienaruszalność i tożsamość towarów;

3) określenie wyposażenia i sprzętu technicznego, niezbędnego do wykonywania czynności wynikających z przepisów prawa celnego;

4) dane lub dokumenty uzasadniające uznanie miejsca.

4. W przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 2, do wniosku o udzielenie pozwolenia należy dołączyć opis miejsca oraz jego plan sytuacyjny.

5. Dokumenty, o których mowa w ust. 3 i 4, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o uznanie miejsca.

6. Dokumentów, o których mowa w ust. 3 i 4, nie dołącza się do wniosku o uznanie miejsca, jeżeli zostały one wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty.

6a. Jeżeli wnioskodawca składa jednocześnie, do tego samego organu, więcej niż jeden wniosek o uznanie miejsca, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, dokumenty, o których mowa w ust. 3 i 4, należy dołączyć tylko do jednego z wniosków.

7. Do wniosku o uznanie miejsca, w którym czynności przewidziane przepisami prawa celnego mają być dokonane jednorazowo. Nie dołącza się dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 3 oraz opisu warunków, o którym mowa w pkt 2. Wnioskodawca powinien złożyć dodatkowo pisemne oświadczenie o spełnieniu warunków określonych w § 3 ust. 1. 

7a. Do wniosku o uznanie miejsca nie dołącza się dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 4, w przypadku gdy wnioskodawcą jest posiadacz świadectwa upoważnionego przedsiębiorcy.

8. Dokument, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, przedkłada się w oryginale lub uwierzytelnionej kopii. Na żądanie wnioskodawcy zwraca się oryginał dokumentu, po potwierdzeniu, na załączonej kopii, zgodności z oryginałem.

§ 8. Przed wydaniem decyzji o uznaniu miejsca, organ celny może zażądać od osoby, która złożyła wniosek o uznanie tego miejsca, przedstawienia:

1) opinii naczelnika urzędu celnego, właściwego miejscowo dla tego miejsca, w sprawie możliwości sprawowania dozoru celnego w tym miejscu;

2) innych danych lub dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do stwierdzenia, że warunki, o których mowa w § 3 ust. 1--3, zostały spełnione.

§ 9. 1. W decyzji o uznaniu miejsca organ celny określa, w szczególności:

1) towary, które nie mogą być obejmowane procedurą celną w tym miejscu, poprzez podanie działów Wspólnej Taryfy Celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r. zmieniającym załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 301 z 31.10.2006);

2) rodzaje przeznaczeń celnych, które mogą być nadawane w tym miejscu;

3) zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w tym miejscu, oraz szczegółowy tryb i warunki ich wykonywania;

4) numer identyfikacyjny miejsca uznanego;

5) urząd celny sprawujący bezpośredni nadzór nad miejscem uznanym.

2. Decyzję o uznaniu miejsca wydaje się na okres nie dłuższy niż 2 lata.

3. Na wniosek osoby zainteresowanej, złożony przed upływem terminu ważności decyzji o uznaniu miejsca, ważność decyzji może być przedłużana na dalsze, nie dłuższe niż dwuletnie, okresy. Do wniosku o przedłużenie ważności decyzji nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 7 ust. 3, jeżeli dane w nich zawarte są aktualne.

3a. W przypadku, o którym mowa w art. 14b ust. 4 Rozporządzenia Wykonawczego, organ celny może uznać miejsce w celu jednorazowego dokonania czynności, o których mowa w tym przepisie.

4. Uznanie miejsca w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego nie wymaga formy decyzji administracyjnej.

§ 9a. 1. Wyznaczenie miejsca przez organ celny następuje poprzez podanie pisemnej informacji o wyznaczeniu miejsca do publicznej wiadomości. Informacja ta podlega publikacji na stronie internetowej urzędu obsługującego organ celny oraz wywieszeniu jej w siedzibie tego organu. Wyznaczenie miejsca nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Przepis § 9 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Wyznaczenie miejsca powinno zostać poprzedzone pisemnymi uzgodnieniami z podmiotem posiadającym tytuł prawny do tego miejsca, w kwestii możliwości jego wyznaczenia do wykonywania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.

3. Wyznaczenie miejsca może nastąpić na czas oznaczony albo nieoznaczony.

4. (uchylony).

§ 10.1. Organ celny prowadzi wykaz miejsc wyznaczonych lub uznanych, nadając im numery identyfikacyjne, składające się z następujących części:

1) PL - symbol kraju;

2) 6 cyfr - kod izby celnej;

3) 2 litery -- określenie statusu miejsca, gdzie ,,MW" oznacza miejsce wyznaczone, a ,,MU" oznacza miejsce uznane;

4) 4 cyfry -- wyróżnik cyfrowy miejsca wyznaczonego lub uznanego znajdującego się na terenie właściwości miejscowej izby celnej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do miejsc wyznaczonych lub uznanych w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.

§ 11. 1. Osoba, na wniosek której organ celny uznał miejsce, jest obowiązana do niezwłocznego poinformowania tego organu o zmianie danych zawartych we wniosku lub dołączonych do niego dokumentach.

2. W wypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 12. 1. Organ celny wydaje decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli:

1) wystąpi o to osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca;

2) miejsce uznane przestało spełniać warunki, o których mowa w § 3 ust. 1 lub 2;

3) ogłoszono likwidację bądź upadłość osoby, o której mowa w pkt 1;

4) osoba kierująca działalnością gospodarczą wnioskodawcy została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, obrotowi gospodarczemu lub za przestępstwo skarbowe.

2. Organ celny może wydać decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli:

1) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, w sposób istotny naruszyła przepisy prawa związane z przywozem lub wywozem towarów;

2) zapewnienie właściwego dozoru i kontroli celnej w miejscu uznanym wymaga stosowania przez organy celne środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu prowadzonej działalności;

3) uznanie miejsca przestało być uzasadnione okolicznościami, o których mowa w § 5 ust. 1;

4) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej.

§ 13. 1. Organ celny znosi miejsce wyznaczone, jeżeli miejsce to przestało spełniać warunki, o których mowa w § 3 ust. 1 lub 2. 

2. Organ celny może znieść miejsce wyznaczone, jeżeli:

1) zapewnienie właściwego dozoru i kontroli celnej w miejscu wyznaczonym wymaga stosowania przez organy celne środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu prowadzonej działalności;

2) wyznaczenie miejsca przestało być uzasadnione okolicznościami, o których mowa w § 5 ust. 1. 

3. Zniesienie miejsca wyznaczonego następuje z zachowaniem formy, o której mowa w § 9a ust. 1. 

§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2)

Minister Finansów: w z. E. Mucha



1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).

2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 września 2003 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego (Dz. U. Nr 176, poz. 1715).