Nieskuteczna ustawa karząca za posiadanie nawet niewielkich ilości narkotyków na własny użytek i mała dostępność do leczenia substytucyjnego to najpoważniejsze mankamenty polskiej polityki antynarkotykowej - wynika z raportu specjalnego sprawozdawcy ONZ.
Jak poinformowała Agata Kwiatkowska z Centrum Dialogu - My Narkopolacy, przedstawiciel ONZ odwiedził Polskę w maju ubiegłego roku. Raport z wizyty zostanie przedstawiony Radzie Praw Człowieka ONZ w czwartek.
Raport specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. powszechnego prawa do korzystania z najwyższych dostępnych standardów zdrowia psychicznego i fizycznego, Ananda Grovera, zaprezentowano na konferencji prasowej zorganizowanej przez Polską Sieć do spraw Polityki Narkotykowej.
Przewodniczący Polskiej Sieci ds. Polityki Narkotykowej Jacek Charmast zwracał uwagę przede wszystkim na problemy z dostępem do terapii substytucyjnej, o których jest mowa w raporcie.
Leczenie substytucyjne jest stosowane w uzależnieniu od opiatów, wykorzystuje się w nim substancję o właściwościach i działaniu podobnym do narkotyku, która zapobiega występowaniu objawów zespołu abstynencyjnego, redukuje głód psychiczny opiatów oraz skutki zdrowotne i społeczne związane z uzależnieniem.
Umożliwia pacjentowi powrót do normalnego życia, podjęcie pracy lub nauki. Obecnie podstawowymi lekami stosowanymi w substytucji są metadon i buprenorfina.
Charmast mówił, że w Polsce nadal - w odróżnieniu od innych państw europejskich - programy leczenia narkomanów oparte są na całkowitej abstynencji. _ _
_ - Ośrodków stacjonarnych mamy najwięcej w Europie - około 90, jest w nich około 3 tys. miejsc. Są w nich wolne miejsca. Problem polega jednak na tym, że takie leczenie jest drogie i nieskuteczne. Programów leczenia substytucyjnego mamy w Polsce 17, z czego 5 w Warszawie; jest w nich 1650 miejsc, 800 w Warszawie. W Gdańsku na przykład jest 200 miejsc w ośrodkach stacjonarnych - więcej niż w całej Francji - a nie ma programu substytucyjnego _ - mówił Charmast.
Jego zdaniem mała liczba programów leczenia substytucyjnego wynika z faktu, że przez wielu terapeutów metoda ta traktowana jest jako leczenie przez kolejne uzależnienie i dąży się do leczenia bez farmakologii. Tymczasem, jak przekonuje Charmast, chorzy powinni mieć wybór metody leczenia.
Tak właśnie jest w Warszawie. - _ Kładziemy nacisk na to, żeby nasze działania były zróżnicowane i każdy miał możliwość wyboru, jaką metodę stosować _ - mówiła Agnieszka Dobija-Nowak, naczelnik wydziału profilaktyki w stołecznym ratuszu.
Marta Gaszyńska z Polskiej Sieci ds. Polityki Narkotykowej mówiła, że dzięki leczeniu substytucyjnemu wróciła do normalnego życia. _ - Jestem w programie dziesiąty rok, pozwolił mi odzyskać dzieci, do których w pewnym momencie nie miałam praw, pracuję _ - mówiła. Podkreśliła, że wcześniej, bez powodzenia, próbowała wyjść z nałogu przez leczenie abstynencyjne.
_ - Programy jednak zdają się zapominać o głównym założeniu, którym jest umożliwienie pacjentowi powrotu do normalnego życia. Rozporządzenie regulujące ich funkcjonowanie mówi, że pacjent codziennie musi stawiać się w ośrodku. Gdy trzeba jeździć tam każdego dnia w godz. 8-13, trudno na serio myśleć o podjęciu nauki czy pracy _ - mówiła.
Kwiatkowska zwróciła uwagę, że w raporcie wprost napisane jest, że obecnie obowiązująca ustawa antynarkotykowa jest nieefektywna, a karanie za posiadanie narkotyków na własny użytek sprawia, że nie leczymy, a karzemy, a do więzienia często trafiają osoby chore.
Wyraziła nadzieję, że raport sprawozdawcy ONZ przyczyni się do zmian w ustawie antynarkotykowej (przewidujących możliwość niekarania za posiadanie nieznacznej ilości narkotyków), nad którą pracuje rząd, a także do podjęcia debaty na temat systemu leczenia uzależnień w Polsce.
Polska Sieć ds. Polityki Narkotykowej Dodaj wykresy do Twojej strony internetowej
