Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

Dobra osobiste - krytyka nie uzasadnia ich naruszenia

0
Podziel się:

Nawet silne emocje wywołane nie usprawiedliwiają używania wobec innych osób sformułowań, które podważają ich dobre imię, albo godność.

Dobra osobiste - krytyka nie uzasadnia ich naruszenia

Każdemu człowiekowi, bez względu na stan psychiczny i stopień wrażliwości przysługuje prawo do ochrony dóbr osobistych. W praktyce, do naruszeń dóbr osobistych poszczególnych osób coraz częściej dochodzi przez umieszczenie czyjejś wypowiedzi w środkach masowego przekazu.

Intensywny rozwój techniki ułatwia rozpowszechnianie informacji szybko i na szeroką skalę. Jeżeli przez nieuwagę, albo celowo ktoś głosząc swoje poglądy pomawia albo obraża innego człowieka może narazić się na odpowiedzialność cywilną a nawet karną. Dotychczas ukształtowana linia orzecznicza Sądu Najwyższego wskazuje m.in. na to, że: _ gdy krytyka przybiera formę obraźliwą, godzącą w cześć i godność człowieka, uznać ją należy za naruszającą dobra osobiste podlegające cywilnej ochronie prawnej z mocy art. 23 KC. Pogląd taki dotyczy nawet takich stanów, w __ których krytyka jest merytorycznie zasadna, tym bardziej więc można go przywołać w sytuacji, gdy krytyka cech takich nie nosi. _(wyrok Sądu Najwyższego z 15 lipca 1998 roku, sygnatura: II CKN 834/97).

Art. 23 Kodeksu cywilnego wskazuje typy dóbr osobistych w sposób niewyczerpujący. Podstawę do uznania dalszych dóbr za dobra osobiste stanowią konwencje międzynarodowe, Konstytucja RP oraz ustawodawstwo szczególne. Kategorie dóbr osobistych ciągle powiększają się, ponieważ doktryna i orzecznictwo reagują na zmiany zachodzące w społeczeństwie, jak i te, które niesie rozwój techniki, który sprawia, że do naruszeń dochodzi nie tylko w świecie realnym, ale także w tak zwanym świecie wirtualnym.

Dobra osobiste są nieodłącznie związane z człowiekiem, jako prawa niemajątkowe, niezbywalne i niedziedziczne gasną wraz ze śmiercią osoby uprawnionej. Natomiast ochrona niektórych z nich - np. czci może być realizowana przez osoby bliskie zmarłemu oraz organizacje, których celem jest ochrona poszczególnych wartości.

Jednym z typów dóbr osobistych jest cześć człowieka. Wyróżnia się cześć zewnętrzną oraz wewnętrzną. Pierwsza odnosi się do dobrego imienia - tego, jak jesteśmy odbierani przez innych natomiast druga związana jest z godnością - indywidualną oceną samego siebie, wyobrażeniem na swój temat. Cześć można naruszyć w rozmaity sposób i w różnych formach: ustnie, na obrazie, w piśmie, w mediach. Jednak negatywna ocena człowieka albo jego działania jest dozwolona pod warunkiem, że opiera się na rzetelnej krytyce.

Sąd Najwyższy w wyroku z 22 stycznia 2014 roku (sygnatura: III CSK 123/13) stwierdził, że_ : Wypowiedzi oceniające mają szeroki zakres swobody, mogą być nawet niesprawiedliwe, ale nie mogą podważać dobrego imienia ani godności krytykowanego _. Sąd tym samym po raz kolejny uznał, że cel jakim jest głoszenie własnych poglądów nie uświęca _ środków wyrazu _ służących obronie poszczególnych przekonań.

Wyrażając poglądy nie powinno się używać argumentów _ ad personam _, nawet silne emocje wywołane konkretnymi okolicznościami nie usprawiedliwiają używania wobec innych osób sformułowań, które podważają ich dobre imię, albo godność. Sztuka dyskusji i walki na argumenty nie może polegać na ataku interlokutora. Obraźliwy charakter wypowiedzi nie pomaga przeforsować poglądu, często przysłania go i kieruje oczy na osobę, wobec której normy krytyki zostały przekroczone.

Niewłaściwa forma wypowiedzi może zachwiać równowagą między prawnie dopuszczalną rzetelną krytyką a poszanowaniem prawa do ochrony czci. W konsekwencji często nie merytoryczna treść wypowiedzi a jej forma jest przyczyną sądowych sporów o naruszenie dóbr osobistych.

Czytaj więcej w Money.pl
Kiedy można zwolnć z tajemnicy lekarskiej? Lekarz zostaje zwolniony z tajemnicy lekarskiej w przypadku sprawy dotyczącej dziecka maltretowanego.
Nim ruszy proces, zażądaj zabezpieczenia Sąd powinien bezzwłocznie rozpoznać wniosek o udzielenie zabezpieczenia, nie później niż w terminie tygodnia od jego złożenia w sądzie.
Umowa z kontrahentem. Co w razie sporu? Jeśli silniejszy przedsiębiorca przygotuje umowę, wymagając od słabszego kontrahenta zaakceptowania, to przyjmuje na siebie odpowiedzialność z tytułu wątpliwości.

Autorka jest aplikantką adwokacką w Celichowscy Służewska-Woźnicka Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych

Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Źródło:
Kancelaria CSP
KOMENTARZE
(0)