Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2009-12-01 - Tw 22/09
Repertorium:Tw | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania wniosków organów i organizacji, wymienionych w art. 191 ust. l pkt 3-5 Konstytucji podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Tw 22/09
Tytuł:Postanowienie z dnia 2009-12-01
Publikacja w Z.U.Z.U. 2010 / 1B / 3

3/1/B/2010

POSTANOWIENIE

z dnia 1 grudnia 2009 r.

Sygn. akt Tw 22/09

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mirosław Granat,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia Rektorów i Założycieli Uczelni Niepaństwowych o zbadanie zgodności:

rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 9 maja 2008 r. w sprawie zasad podziału dotacji z budżetu państwa dla uczelni publicznych i niepublicznych (Dz. U. Nr 89, poz. 544) z art. 70 ust. 3 zdanie drugie i trzecie oraz art. 70 ust. 4 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Stowarzyszenia Rektorów i Założycieli Uczelni Niepaństwowych (dalej: Stowarzyszenie) o zbadanie zgodności rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 9 maja 2008 r. w sprawie podziału dotacji z budżetu państwa dla uczelni publicznych i niepublicznych (Dz. U. Nr 89, poz. 544; dalej: rozporządzenie z 2008 r.) z art. 70 ust. 3 zdanie drugie i trzecie oraz art. 70 ust. 4 zdanie pierwsze Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 20 października 2009 r. Stowarzyszenie zostało wezwane do usunięcia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia, braków formalnych wniosku, przez: wykazanie, że wnioskodawca jest ogólnokrajową organizacją pracodawców, o której mowa w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji; dokładne powołanie przepisu prawa lub statutu, wskazującego, że kwestionowany akt normatywny (bądź jego przepisy) dotyczą spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy (art. 191 ust. 2 Konstytucji); doręczenie 5 (pięciu) egzemplarzy statutu Stowarzyszenia oraz 5 (pięciu) egzemplarzy odpisu aktualnego z Krajowego Rejestru Sądowego; doręczenie oryginału oraz 4 (czterech) kopii uchwały (lub inaczej nazwanego rozstrzygnięcia) ogólnokrajowej władzy Stowarzyszenia, stanowiącej podstawę prawną złożonego wniosku; doręczenie wyciągu z protokołu oraz listy obecności z posiedzenia władzy, o której mowa wyżej, pozwalających stwierdzić, że uchwała (lub inaczej nazwane rozstrzygnięcie) została podjęta zgodnie z postanowieniami statutu Stowarzyszenia; wskazanie przedstawiciela umocowanego do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym; doręczenie 4 (czterech) kopii wniosku; dokładne wskazanie przedmiotu zaskarżenia, tzn. wyjaśnienie, czy wnioskodawca wnosi o kontrolę konkretnie oznaczonych przepisów, czy też całego rozporządzenia z 2008 r.; uzasadnienie, w jaki sposób przedmiot zaskarżenia, wskazany przez wnioskodawcę po wyjaśnieniu, o którym mowa wyżej, narusza - w stosunku do wnioskodawcy - art. 70 ust. 3 zdanie drugie i trzecie oraz art. 70 ust. 4 zdanie pierwsze Konstytucji.

W piśmie z 3 października 2009 r. wnioskodawca odniósł się do stwierdzonych braków formalnych wniosku.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wniosek przedstawiony przez ogólnokrajową władzę organizacji pracodawców podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy wniosek odpowiada wymogom formalnym (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o TK), czy nie jest oczywiście bezzasadny (art. 36 ust. 3 ustawy o TK), a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu (art. 191 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 191 ust. 2 Konstytucji).

2. W pierwszej kolejności Trybunał Konstytucyjny zbadał, czy w rozpatrywanej sprawie spełniona została przesłanka podmiotowa, od której zależy uznanie Stowarzyszenia za podmiot uprawniony do inicjowania abstrakcyjnej kontroli norm, tzn. czy złożony wniosek pochodzi od podmiotu wskazanego w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji.

W swoim orzecznictwie Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie zajmował się interpretacją pojęcia „organizacja pracodawców” (por. postanowienie pełnego składu TK z 28 stycznia 2004 r., Tw 74/02, OTK ZU nr 1/B/2004, poz. 2). Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr 55, poz. 235, ze zm.; dalej: ustawa o organizacjach pracodawców), pracodawcy mają prawo tworzyć, bez uzyskania uprzedniego zezwolenia, związki według swego uznania, jak też przystępować do tych organizacji, z zastrzeżeniem stosowania się do ich statutów. Zgodnie z art. 1 ust. 2 tejże ustawy, pracodawcą w rozumieniu ustawy jest podmiot, o którym mowa w art. 3 kodeksu pracy, tzn. jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizacjach pracodawców, związek pracodawców podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

3. Stowarzyszenie, uzasadniając zdolność wnioskową w niniejszej sprawie, wyjaśnia, że jest „ogólnopolską organizacją pracodawców, o której mowa w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji (...)”.

Tymczasem postanowienia statutu wnioskodawcy jednoznacznie wskazują (§ 1 ust. 1), że działa on w formie prawnej stowarzyszenia, co potwierdza odpis aktualny z Krajowego Rejestru Sądowego, który w rubryce 1 działu 1 oznacza rodzaj organizacji wnioskodawcy jako „stowarzyszenie”.

Wbrew stanowisku Stowarzyszenia, za uznaniem, że jest ono organizacją pracodawców, nie przemawiają cele statutowe stowarzyszenia, do których należą „zrzeszenie osób zajmujących się edukacją narodową” (§ 6 ust. 1 pkt 1) oraz „ochrona praw kadry naukowej i dydaktycznej uczelni niepaństwowych oraz studentów tych uczelni” (§ 6 ust. 1 pkt 3).

Podobnie, postanowienia statutu regulujące zasady członkostwa w Stowarzyszeniu nie przesądzają jednoznacznie, że posiada ono status organizacji pracodawców. Członkiem Stowarzyszenia może być: członek zwyczajny (§ 9 pkt 1), tzn. osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych akceptująca statutowe cele Stowarzyszenia (§ 10 ust. 1) oraz członek wspierający (§ 9 pkt 2), tzn. osoba fizyczna lub prawna zainteresowana działalnością Stowarzyszenia, która zadeklarowała na jego rzecz pomoc finansową lub rzeczową (§ 10 ust. 2 zdanie pierwsze). W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, cytowane wyżej rozwiązania, nie uzależniając członkostwa osób fizycznych i prawnych od spełnienia wymogu bycia pracodawcą, rozstrzygają tym samym, że Stowarzyszenie nie spełnia kryteriów wynikających z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o organizacjach pracodawców.

Stwierdzenie przez Trybunał Konstytucyjny, że Stowarzyszenie nie jest podmiotem legitymowanym, o którym mowa w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji, stanowi podstawę odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi.

4. Zgodnie z art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji, z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego mogą wystąpić tylko ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców. Należy przy tym wyjaśnić, że użyty w powołanym przepisie ustawy zasadniczej przymiotnik „ogólnokrajowy” w sposób istotny ogranicza grupę organizacji pracodawców uprawnionych do wnioskowania o dokonanie abstrakcyjnej kontroli norm.

Trybunał Konstytucyjny w postanowieniu z 12 lutego 2003 r. (Tw 72/02, OTK ZU nr 2/B/2003, poz. 78) wskazał kryteria pozwalające wyróżnić ogólnokrajowy związek zawodowy. Znajdują one zastosowanie również w odniesieniu do organizacji pracodawców. Zdaniem Trybunału, „stwierdzenie, iż dana organizacja posiada legitymację do występowania z wnioskami do Trybunału Konstytucyjnego musi być poprzedzone merytoryczną oceną, czy organizacja ta ma rzeczywiście charakter związku ogólnokrajowego”. Prowadzone badanie nie może bowiem ograniczyć się do odczytania jedynie jej nazwy (np. „ogólnopolska, krajowa, polska”), czy też deklaracji zawartej w statucie („obszar działania organizacji obejmuje terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”).

Przymiotnik „ogólnokrajowy”, ujęty w treści art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji, odnosi się do władz organizacji, co z kolei pozwala twierdzić, że ogólnokrajowe władze może mieć tylko taka organizacja pracodawców, w strukturze której funkcjonują również władze terenowe (regionalne, oddziałowe). Utworzenie jednostek o statusie lokalnym wskazuje, że organizacja obejmuje swoim zakresem działania obszar całego kraju. Wymóg posiadania przez organizację pracodawców struktur terenowych nie jest przejawem nadmiernego formalizmu, lecz stanowi gwarancję zapewnienia pracodawcom, działającym w różnych częściach kraju, właściwej reprezentacji na szczeblu ogólnokrajowym.

4.1. Dla stwierdzenia, czy Stowarzyszenie (jego organ) jest uprawnione do występowania z wnioskami do Trybunału Konstytucyjnego, konieczne jest zbadanie danych ujawnionych w rejestrze stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej, w szczególności wpisów zawartych w rubryce 3 działu 1, informujących o jednostkach terenowych lub oddziałach organizacji.

Trybunał Konstytucyjny podkreśla, że organizacje, które faktycznie posiadają takie struktury, mają możliwość ich ujawnienia zgodnie z § 116 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisów w tych rejestrach (Dz. U. Nr 117, poz. 1237, ze zm.).

4.2. Trybunał Konstytucyjny ustalił na podstawie odpisu aktualnego (numer KRS: 0000240755) z rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej dołączonego do akt niniejszej sprawy, że Stowarzyszenie, nie posiada w swej strukturze jednostek terenowych lub oddziałów, co potwierdza brak wpisów w rubryce 3 działu 1 rejestru.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza zatem, że Stowarzyszeniu nie można przypisać przymiotu organizacji ogólnokrajowej w rozumieniu art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji. Tym samym należy uznać, że wniosek złożony do Trybunału Konstytucyjnego przez Stowarzyszenie pochodzi od podmiotu, któremu nie przysługuje legitymacja do występowania o dokonanie abstrakcyjnej kontroli norm. Okoliczność powyższa uzasadnia odmowę nadania wnioskowi dalszego biegu.

5. Trybunał Konstytucyjny przypomina, że na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji ogólnokrajowym władzom organizacji pracodawców przysługuje prawo inicjowania abstrakcyjnej kontroli norm. Na wnioskodawcy ciąży przy tym obowiązek wykazania, który z jego organów jest „ogólnokrajową władzą” uprawnioną do wystąpienia z wnioskiem. Podstawą wskazania takiej władzy są przepisy ustawy, a w przypadku, gdy ustawa nie reguluje tej kwestii - postanowienia statutu organizacji pracodawców.

5.1. Na wstępie należy podkreślić, że nadesłana przez Stowarzyszenie uchwała z 30 czerwca 2009 r. w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego została podjęta przez „Zgromadzenie”.

Trybunał Konstytucyjny zwraca uwagę, że zgodnie § 14 ust. 1 statutu organami Stowarzyszenia są: Walne Zebranie Członków, Zarząd, Komisja Rewizyjna i Sąd Koleżeński. Oznacza to, że powołaną wyżej uchwałę podjął organ („Zgromadzenie”)., którego istnienia statut Stowarzyszenia nie przewiduje.

5.2. Co więcej, z dołączonej do wniosku „Listy obecności” wynika, że została ona sporządzona ze „Spotkania Przedstawicieli Uczelni Niepaństwowych SRiZUN”. Jedynie na marginesie Trybunał Konstytucyjny podnosi, że osoba prawna będąca członkiem wspierającym Stowarzyszenia, działa w nim poprzez swojego przedstawiciela (§ 10 ust. 2 zdanie drugie statutu). Oznaczałoby to, że w podjęciu uchwały nie brali udziału członkowie zwyczajni Stowarzyszenia.

W tym stanie rzeczy, Trybunał Konstytucyjny nie ma podstaw, aby „Listę obecności” uznać za dowód podjęcia uchwały przez „Zgromadzenie”, a tym bardziej przez „Przedstawicieli” podczas „Spotkania”, a więc formy organizacyjnej również nieprzewidzianej w statucie Stowarzyszenia.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że skoro uchwała „Zgromadzenia” z 30 czerwca 2009 r. została podjęta przez pozastatutowy organ Stowarzyszenia (art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji), to w konsekwencji nie może stanowić podstawy skutecznego wszczęcia postępowania w rozpatrywanej sprawie.

6. Podmioty, o których mowa w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji, posiadają tzw. ograniczoną rzeczowo zdolność wnioskową, wymagającą wykazania, że kwestionowany akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem działania danego podmiotu. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, pojęcie „spraw objętych zakresem działania” użyte w art. 191 ust. 2 Konstytucji powinno być wykładane w sposób ścisły, a interpretacja rozszerzająca jest niedopuszczalna. Dlatego wnioskodawca jest zobowiązany wykazać, że zaskarżony przepis dotyczy bezpośrednio realizacji zadań wynikających z norm o charakterze konstytucyjnym, ustawowym, jak również statutowym w przypadku podmiotów prywatnych (por. postanowienie TK z 10 października 2003 r., Tw 11/03, OTK ZU nr 4/B/2003, poz. 203 i powołane tam orzeczenia). Uprawnienie ogólnokrajowych władz organizacji pracodawców do złożenia wniosku w celu zainicjowania postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym ma więc charakter szczególny, immanentnie związany z jednym z atrybutów (zatrudnianiem pracowników), który cechuje działalność prowadzoną przez te podmioty.

Trybunał Konstytucyjny w powołanym wyżej orzeczeniu stwierdził, na podstawie art. 5 w zw. z art. 1 oraz art. 16 ust. 2 ustawy o organizacjach pracodawców, że podstawowym zadaniem organizacji pracodawców jest „reprezentowanie ich członków w perspektywie obowiązków i uprawnień pracodawcy”. W konsekwencji prawo składania wniosków do Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wyłącznie spraw odnoszących się do relacji pracodawca - pracownik. Uprawnienie to stanowi niejako odbicie uprawnień związków zawodowych, a wspólne wymienienie związków zawodowych i organizacji pracodawców w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji potwierdza jednoznacznie, że wolą ustrojodawcy było ograniczenie zdolności wnioskowej tych podmiotów do spraw z zakresu stosunku pracy.

6.1. Wskazanie samoistnych przesłanek odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi Stowarzyszenia (pkt 2-5 uzasadnienia) nie zwalnia Trybunału Konstytucyjnego z obowiązku odniesienia się do zakresu zaskarżenia w kontekście ograniczenia, które wprowadza art. 191 ust. 2 Konstytucji.

Stowarzyszenie kwestionuje zgodność całego rozporządzenia z 2008 r. z art. 70 ust. 3 zdanie drugie i trzecie oraz art. 70 ust. 4 zdanie pierwsze Konstytucji. Wnioskodawca zarzuca, że rozporządzenie „wbrew swemu tytułowi [tzn. w sprawie zasad podziału dotacji z budżetu państwa dla uczelni publicznych i niepublicznych] nie dokonuje żadnego podziału dotacji dla uczelni niepublicznych poza jednym załącznikiem nr 9 (...). Pozostałe załączniki (...) odnoszą się wyłącznie do uczelni publicznych”.

6.2. Trybunał Konstytucyjny ustalił, że zaskarżone rozporządzenie z 2008 r. zostało wydane na podstawie art. 96 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, ze zm.; dalej: p.s.w.).

Przepis upoważniający rozstrzyga o zakresie spraw przekazanych do unormowania w drodze rozporządzenia, stanowiąc, że Minister określa „zasady podziału dotacji, o których mowa w art. 94”.

Adresatem art. 94 ust. 1-2 p.s.w. są uczelnie publiczne, które otrzymują z budżetu państwa dotacje na zadania wskazane w tych przepisach. W art. 94 ust. 3 p.s.w. jako dysponenta dotacji udzielanych z budżetu państwa wskazano ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, natomiast w pkt 1-6 innych ministrów (wedle właściwości rzeczowej).

Zgodnie z art. 94 ust. 4 p.s.w. „uczelnia niepubliczna otrzymuje dotację na zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów, w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 [stypendia i zapomogi] oraz dla doktorantów, w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 [stypendia]”.

W art. 94 ust. 5 p.s.w. przyjęto, że uczelnia niepubliczna spełniająca warunki określone w przepisach wydanych na podstawie art. 95 ust. 1 [tzn. w rozporządzeniu w sprawie warunków i trybu występowania przez uczelnie niepubliczne o dotacje (...)] może otrzymać: dotację przeznaczoną na pokrycie części opłat wnoszonych przez studentów studiów stacjonarnych oraz uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich oraz dotacje na dofinansowanie kosztów realizacji zadań wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz 8-11, niezwiązanych z kształceniem studentów stacjonarnych i uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich.

W myśl art. 94 ust. 6 p.s.w. uczelnia może otrzymywać inne środki finansowe z budżetu państwa oraz z budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, zaś na mocy art. 94 ust. 7 przepisy ust. 3, 4 i 5 stosuje się odpowiednio do związków uczelni.

6.3. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, tytuł rozporządzenia z 2008 r. jest sformułowany prawidłowo, bowiem zarówno w § 8, jak i załączniku nr 9 określa zasady podziału dotacji celowej dla uczelni niepublicznej (w wykonaniu art. 94 ust. 4 p.s.w.).

6.4. Wnioskodawca koncentruje się na wykazaniu, że niewydanie rozporządzenia, o którym mowa w art. 95 ust. 1 p.s.w., skutkuje brakiem - w rozporządzeniu z 2008 r. - regulacji, przewidzianych w art. 94 ust. 4 tejże ustawy.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że Stowarzyszenie wiąże bezczynność rozporządzeniodawcy, wskazanego w art. 95 ust. 1 p.s.w., z istnieniem luki prawnej w rozporządzeniu z 2008 r. Należy zatem wyjaśnić, że zakres kognicji Trybunału Konstytucyjnego nie przewiduje orzekania o zaniechaniach prawodawczych, zaś brak w systemie prawnym określonej regulacji nie może stanowić przedmiotu zaskarżenia (por. postanowienie TK z 18 kwietnia 2007 r., Ts 179/06, OTK ZU nr 1/B/2009, poz. 20 i powołane tam orzeczenia).

Okoliczność powyższa stanowi, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK, przesłankę odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi Stowarzyszenia.

6.5. Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że art. 70 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji, w brzmieniu: „obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół (...) wyższych (...)” jest nieadekwatnym wzorcem kontroli rozporządzenia z 2008 r. Treść rozporządzenia w żadnej mierze nie narusza prawa adresatów tego przepisu Konstytucji, w szczególności praw Stowarzyszenia, gdyż jego członkowie są (m.in.) założycielami uczelni niepublicznych.

Natomiast zarzut naruszenia art. 70 ust. 3 zdanie trzecie Konstytucji, który rozstrzyga (m.in.), że „warunki udziału władz publicznych w ich [tzn. szkół niepublicznych] finansowaniu (...) określa ustawa” cechuje oczywista bezzasadność, bowiem art. 94 ust. 4 i 5 p.s.w. warunki te formułuje.

Co oczywiste, adresatem art. 70 ust. 4 zdanie pierwsze Konstytucji, w brzmieniu: „władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia” nie jest Stowarzyszenie. Stąd, przywołany wyżej przepis Konstytucji również pozostaje nieadekwatnym wzorcem kontroli rozporządzenia z 2008 r.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza zatem, że niezależnie od przesłanek wskazanych w pkt 2-5 uzasadnienia, niedopuszczalność wydania orzeczenia (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK), oczywista bezzasadność (art. 36 ust. 3 ustawy o TK) oraz powołanie nieadekwatnych wzorców kontroli (art. 191 ust. 2 Konstytucji) uzasadniają odmowę nadania dalszego biegu wnioskowi Stowarzyszenia.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

5

Tw | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Tw 12/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-01-19
 
Z.U. 2012 / 1B / 6
Tw 12/11   Postanowienie z dnia 2011-09-06
 
Z.U. 2012 / 1B / 5
Tw 10/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-01-17
 
Z.U. 2012 / 1B / 4
Tw 10/11   Postanowienie z dnia 2011-07-27
 
Z.U. 2012 / 1B / 3
Tw 22/10   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-01-12
 
Z.U. 2012 / 1B / 2
  • Adres publikacyjny: