POSTANOWIENIE Z DNIA 17 GRUDNIA 2004 R.
SDI 62/04


Uprawnienia Sądu Najwyższego co do orzekania w przedmiocie za-
wieszenia w czynnościach, określone w art. 71 ust. 6 ustawy z dnia 20
czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206, ze zm.),
odnosić należy jedynie do takiej konfiguracji procesowej, w której zawie-
szenie to związane jest z potrzebą dokonania oceny należytego zabezpie-
czenia toku postępowania, dotyczącą deliktu dyscyplinarnego, co do które-
go sąd powołany jest do rozstrzygnięcia w postępowaniu kasacyjnym.

Przewodniczący: sędzia SN S. Zabłocki (sprawozdawca).
Sędziowie SN: P. Kalinowski, M. Pietruszyński.

Sąd Najwyższy postanowił:
p o z o s t a w i ć bez rozpoznania zawarty w końcowej części skargi ka-
sacyjnej wniosek o uchylenie zawieszenia B.S. w czynnościach.


U Z A S A D N I E N I E

Pole zaskarżenia skargą kasacyjną stanowiło jedynie orzeczenie z
pkt II tzw. sentencji orzeczenia Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego dla
Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym RP, albowiem - zgodnie z art.
83 § 2 ustawy o prokuraturze w zw. z art. 519 k.p.k. -kasacja przysługuje
stronom jedynie od orzeczenia: 1) wydanego przez sąd dyscyplinarny dru-
giej instancji, 2) prawomocnie kończącego postępowanie. Wprawdzie ten
ostatni warunek nie został expressis verbis wyrażony w treści przepisu art.
83 § 2 ustawy o prokuraturze, ale konieczność jego zmaterializowania się
jest wręcz oczywista w związku z treścią art. 519 k.p.k., stosowanego na
podstawie art. 89 ust. 1 ustawy o prokuraturze także i w postępowaniu dys-
cyplinarnym przeciwko prokuratorom. Tak więc, nie może stanowić
substratu zaskarżenia skargą kasacyjną jakiekolwiek inne orzeczenie
Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego dla Prokuratorów przy Prokuratorze
Generalnym, a zatem także i orzeczenie tego sądu z dnia 18 września
2003 r. o utrzymaniu w mocy decyzji o zawieszeniu prokuratora B.S. w
czynnościach, która to decyzja stanowi sui generis środek zapobiegawczy
stosowany w toku postępowania dyscyplinarnego, a w konsekwencji może
być na każdym jego etapie zmieniona (ma zatem charakter incydentalny i
nie zyskuje atrybutu ,,kończącej postępowanie").
Wniosek co do uchylenia tego środka, zawarty w skardze kasacyjnej,
nie mógł stanowić przedmiotu rozpoznania przez sąd kasacyjny także w
innym trybie, tj. w trybie rozpoznania wniosku o charakterze incydentalnym.
Należy bowiem zważyć, że na obecnym etapie postępowania środek ten
bez wątpienia nie jest już stosowany w związku z deliktem dyscyplinarnym,
który zarzucany był B.S. w pkt I wniosku o pociągnięcie go do odpowie-
dzialności dyscyplinarnej, gdyż w tej części postępowanie zostało prawo-
mocnie umorzone z powodu przedawnienia, zaś skarga kasacyjna doty-
cząca tego pola orzekania została w dniu dzisiejszym oddalona. Środek
ten nie jest też stosowany w związku z deliktem dyscyplinarnym, który sta-
nowił przedmiot zarzutu z pkt IV wniosku o pociągnięcie B.S. do odpowie-
dzialności dyscyplinarnej, albowiem w tej części postępowanie zostało
prawomocnie umorzone, już przez organ orzekający w pierwszej instancji,
z powodu przedawnienia, ani też w związku z deliktem dyscyplinarnym,
który stanowił przedmiot zarzutu z pkt II wniosku, albowiem w tej z kolei
części postępowanie zostało prawomocnie zakończone orzeczeniem ska-
zującym na karę upomnienia, utrzymanym w mocy przez Odwoławczy Sąd
Dyscyplinarny dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym w dniu 18
września 2003 r., i kasacja w tym zakresie nie była wnoszona. Tak więc na
aktualnym etapie postępowania środek w postaci zawieszenia prokuratora
B.S. w czynnościach stosowany jest jedynie w związku z przedstawionym
mu zarzutem popełnienia deliktu dyscyplinarnego, zawartym w pkt III wnio-
sku o pociągnięcie do odpowiedzialności dyscyplinarnej. W tym zakresie
zaś Odwoławczy Sąd Dyscyplinarny dla Prokuratorów przy Prokuratorze
Generalnym uchylił orzeczenie sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji i
przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Jak wynika z akt sprawy,
postępowanie w tym zakresie nadal toczy się. Sąd Najwyższy nie jest wła-
ściwy do wypowiadania się w kwestii zasadności stosowania zawieszenia
w czynnościach B.S. w związku z tym zarzutem z tego powodu, że zarzut
ten - jak już wyżej wskazano - nie był i nie mógł być objęty polem zaskar-
żenia skargą kasacyjną, a zatem nie pozostaje w jakimkolwiek aspekcie w
kognicji sądu kasacyjnego. Tak więc prerogatywy Sądu Najwyższego co do
orzekania w przedmiocie zawieszenia w czynnościach, określone w art. 71
ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. Nr 21 z
2002 r., poz. 206, ze zm.), odnosić należy jedynie do takiej konfiguracji
procesowej, w której zawieszenie to związane jest z potrzebą dokonania
oceny należytego zabezpieczenia toku postępowania, dotyczącą deliktu
dyscyplinarnego, co do którego sąd kasacyjny powołany jest do rozstrzy-
gnięcia w postępowaniu kasacyjnym.
W układzie procesowym, z którym mamy do czynienia w niniejszej
sprawie, organem właściwym do ewentualnego uchylenia zawieszenia pro-
kuratora w czynnościach pozostaje - na dalszym etapie postępowania -
sąd dyscyplinarny właściwy do rozpoznania sprawy w przedmiocie deliktu
dyscyplinarnego zarzuconego prokuratorowi B.S. w pkt III wniosku o pocią-
gnięcie do odpowiedzialności dyscyplinarnej (art. 71 ust. 4 ustawy o proku-
raturze) oraz - na każdym etapie postępowania - przełożony dyscyplinarny
(art. 71 ust. 7 ustawy o prokuraturze). Jednakże tenże przełożony, t.j. -
działający z upoważnienia Prokuratora Generalnego - Prokurator Krajowy,
postanowieniem z dnia 26 listopada 2004 r. (a więc wydanym już po wyda-
niu postanowienia przez Odwoławczy Sąd Dyscyplinarny dla Prokuratorów
przy Prokuratorze Generalnym z dnia 18 września 2003 r.) nie znalazł po
temu należytych podstaw.
Tak więc uznając, że w opisanym wyżej układzie procesowym roz-
strzygnięcie w przedmiocie zawieszenia prokuratora B.S. w czynnościach
wykraczałoby poza zakres kognicji sądu kasacyjnego - Sąd Najwyższy po-
zostawił wniosek złożony w tym przedmiocie bez rozpoznania.