Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

IV SAB/Gl 23/04 - Postanowienie WSA w Gliwicach z 2005-01-20

0
Podziel się:

Wcześniejsza zawisłość przed sądem powszechnym sprawy - następnie przekazanej sądowi administracyjnemu w trybie art. 464 par. 1 Kpc - stwarza stan sprawy w toku /lis pendens/ w rozumieniu art. 58 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i odnosi ten skutek, że nie można w takiej samej sprawie wszcząć nowego postępowania sądowoadministracyjnego między tymi samymi stronami.

Tezy

Wcześniejsza zawisłość przed sądem powszechnym sprawy - następnie przekazanej sądowi administracyjnemu w trybie art. 464 par. 1 Kpc - stwarza stan sprawy w toku /lis pendens/ w rozumieniu art. 58 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i odnosi ten skutek, że nie można w takiej samej sprawie wszcząć nowego postępowania sądowoadministracyjnego między tymi samymi stronami.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na bezczynność Ś. Kuratora Oświaty w przedmiocie nadania stopnia zawodowego nauczyciela p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Uzasadnienie

Dnia [...] r. J. S. wniósł skargę na bezczynność Ś. Kuratora Oświaty. Precyzując żądanie skargi w pismach z dnia [...] r. i [...] r. wskazał, iż zaczepia bezczynność tego organu polegającą na niezastosowaniu wobec niego przez [...] lata przepisów ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela ( Dz. U. Nr 19, poz. 239 ) w zakresie niewydania aktu mianowania i braku nadzoru nad podległymi Ś. Kuratorowi jednostkami. Dodatkowo skarżący wystąpił o polecenie Dyrekcji Zespołu Szkół Ogólnokształcących w S. i Kuratorium Oświaty w K. by organy te przyjęły jego sprawozdanie za okres stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego oraz o wyciągnięcie konsekwencji względem osób i urzędów winnych złośliwego opóźnienia w wydaniu aktu nadania stopnia nauczyciela mianowanego i złośliwej bezczynności w zakresie realizacji wniosku przy ubieganiu się o stopień nauczyciela dyplomowanego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Postanowieniem z dnia [...] r. Sąd Rejonowy w S. - Sąd Pracy przekazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do rozpoznania sprawę z powództwa nauczyciela J. S. przeciwko Ś. Kuratorowi Oświaty. Z okoliczności naprowadzonych przez powoda w pozwie i w toku rozprawy przed tym sądem wynika, iż przedmiotem żądania jest bezczynność Ś. Kuratora Oświaty w zakresie nadzoru nad podległymi placówkami i pracownikami, oraz w zakresie niezastosowania wobec niego przepisów ustawy z dnia 18 lutego 2000r. o zmianie ustawy Karta Nauczyciela. W ocenie powoda, w dniu jej wejścia w życie z mocy prawa uzyskał on stopień nauczyciela mianowanego (art. 7 ust.1 ww. ustawy) i winien zostać mu wydany - przez organ prowadzący szkołę - akt mianowania, najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, czyli najpóźniej do dnia 6 października 2000 r (art. 7 ust.9 ww. ustawy). J. S. wskazał, iż niewydanie mu we określonym w ustawie terminie aktu mianowania uniemożliwiło mu uzyskanie stopnia nauczyciela dyplomowanego. Pozew
ten, jako skarga na bezczynność Ś. Kuratora Oświaty, został zarejestrowany pod sygn.akt IV SAB 22/04.

W niniejszej skardze, identycznie jak w opisanym wyżej pozwie (skardze) przeciwko Ś. Kuratorowi Oświaty, J. S. zaczepił bezczynność tego organu polegającą m.in. na bezprawnym uniemożliwianiu mu uzyskania stopnia nauczyciela dyplomowanego. Zarówno w skardze jak i w pozwie skarżący przedstawił chronologię wydarzeń w sprawie, opisał przebieg służbowych kontaktów z byłym dyrektorem szkoły i jego postawę, wskazał na uchybienia w postępowaniu byłego i obecnego dyrektora szkoły w zakresie uwarunkowań w prowadzeniu stażu zawodowego i niezgodnego z prawem uniemożliwiania mu uzyskania stopnia nauczyciela dyplomowanego. Identyczne są również żądania pozwu i skargi z dnia [...] co do nakazania Dyrektorowi ZSO i Ś. Kuratorowi Oświaty, aby przyjęli jego sprawozdanie i stosowali do niego przepisy obowiązujące w [...] r, jak również żądanie wyciągnięcia konsekwencji służbowych względem Dyrekcji ZSO, pracowników Ś. Kuratorium Oświaty i Wydziału Edukacji Urzędu Miasta.

Ponieważ zarówno żądanie skargi (pozwu) z dnia [...] r. jak i treść skargi z dnia [...] r. są tożsame, koniecznym stało się rozstrzygnięcie, którą ze spraw wszczętych wskutek wniesienia powyższych środków należy uznać za sprawę wszczętą wcześniej. Powyższe ma doniosłe znaczenie w kontekście treści art. 58§ 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Przepis ten nakazuje bowiem Sądowi odrzucenie skargi, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona.

Niniejsza skarga została złożona do sądu administracyjnego [...] r., z kolei pozew wpłynął do sądu powszechnego (Sądu Pracy) w dniu [...] r. i postanowieniem z dnia [...] r. został przekazany przez ten sąd do rozpoznania sądowi administracyjnemu. Akta sprawy sygn.akt IV SAB/Gl 22/04 wpłynęły do tut. Sądu [...] r. Rodzi się zatem pytanie, która z dat (data wniesienia pozwu, wydania postanowienia czy wpływu akt do Sądu) decyduje o wszczęciu postępowania przed sądem administracyjnym wskutek przekazania sprawy przez sąd powszechny (Sąd Pracy). Z chwilą tą ustawa wiąże bowiem doniosłe skutki procesowe, a nawet materialnoprawne.

Przepis art. 464 § 1 kpc, który był podstawą przekazania sprawy z pozwu J.S. stanowi, iż odrzucenie pozwu przez Sąd Pracy nie może nastąpić z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, gdy do rozpoznania sprawy właściwy jest inny organ ( w tym również inny sąd - tak: A.Zieliński, Prawo do sądu a struktura sądownictwa, Państwo i Prawo zeszyt 4 2003 r. s. 29, p. także post. SN z 12 grudnia 1999r., I PKN 63/99, OSNP 10/2000, p.391). W tym wypadku sąd przekaże mu sprawę. Z kolei przepis art. 58§4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153., poz. 1270 ze zm.) stanowi, iż sąd nie może odrzucić skargi z tego powodu, że jest niewłaściwy, jeżeli w tej sprawie swą niewłaściwość stwierdził sąd powszechny. Są to wyjątki od zasady przekazywania spraw w granicach właściwości sądowej i sądowoadministracyjnej (p. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1977r. III CRN 224/77, OSNCP 1978 nr 8 poz. 140)

Jakkolwiek brak jest przepisów regulujących kwestię skutków przekazania sprawy sądowi administracyjnemu przez sąd powszechny, to jednak ratio legis cytowanych regulacji nakazuje przyjąć za datę skutecznego wszczęcia postępowania administracyjnego datę wniesienia do sądu powszechnego pozwu, który okazał się następnie skargą i został przekazany do sądu administracyjnego (podobnie, J.P. Tarno, prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Warszawa 2004, s 105). Chodzi tu bowiem nie tylko o zagadnienie drogi sądowej i właściwości (ta z reguły rozgrywa się tylko pomiędzy sądami czy organami usytuowanymi na jednym poziomie i w ramach jednego systemu), ale przede wszystkim o zachowanie ciągłości procesowej i ułatwienie stronie dochodzenia swych racji wówczas, gdy błędnie skierowała żądanie do Sądu Pracy, a więc o sprawność postępowania, której powyższe stanowisko jest wyrazem. Sądy i organy są przy tym związane postanowieniami sądowymi wydanymi na podstawie opisanych norm.

Za powyższą konkluzją przemawia również treść § 2 art. 464 kpc, w myśl którego wniesienie do sądu pozwu, przekazanego następnie stosownie do paragrafu poprzedzającego, wywołuje skutki, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Wprawdzie w przepisie tym mowa wyłącznie o powództwie, to jednak mając na względzie, iż treść paragrafu poprzedzającego dotyczy przekazania sprawy innemu organowi, należy skutki te oceniać w odniesieniu do tych, jakie wywołuje wniesienie podania (w przypadku przekazania sprawy organowi administracji) czy też wniesienie skargi (w przypadku przekazania sprawy sądowi administracyjnemu). Podstawowym skutkiem, jakie kpc łączy z wniesieniem powództwa, a ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z wniesieniem skargi, jest wszczęcie postępowania i stan sprawy w toku. Datą wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego jest data nadania skargi w polskim urzędzie pocztowym, bądź też data jej osobistego złożenia w siedzibie organu lub sądzie.

Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skoro skarżący osobiście złożył pozew w Sądzie Pracy w dniu [...] r., to z tą datą należy łączyć skutki jakie wiąże ustawa z wszczęciem postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi na bezczynność Ś. Kuratora Oświaty. Wniosek ten wzmacnia fikcja zakładająca, że dokonane przed sądem powszechnym (sądem niewłaściwym) czynności pozostają zatem w mocy, zgodnie z treścią art. 59§3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jakkolwiek dotyczy on spraw przekazanych w ramach sądownictwa administracyjnego, to jednak skutki jakie wywołuje ten przepis rozciągnąć można na sprawy przekazywane do rozpoznania sądom administracyjnym przez sądy powszechne, jeśli okazały się niewłaściwe do ich rozpoznania, a zwłaszcza przez sądy pracy.

W świetle powyższych okoliczności godzi się zważyć, iż niniejsza skarga J.S. dotycząca bezczynności Ś. Kuratora Oświaty, jest tożsama z wniesioną wcześniej skargą w formie pozwu przeciwko temu organowi, złożonego do sądu powszechnego, a przekazanego do sądu administracyjnego na mocy art. 464 §1 kpc.

Wcześniejsze zawiśnięcie przed sądem powszechnym sprawy - następnie przekazanej sądowi administracyjnemu w trybie art. 464 §1 kpc stwarza stan sprawy w toku (lis pendens) w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) i odnosi ten skutek, że nie można w takiej samej sprawie wszcząć nowego postępowania sądowoadministracyjnego między tymi samymi stronami. Wyłączona jest bowiem dopuszczalność skutecznego wniesienia kolejnej skargi na ten sam akt administracyjny, bądź to samo działanie lub bezczynność organu, w toku postępowania w tej samej materii.

Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)