Tezy
Zastosowanie przepisu art. 139 Kpa przez organ odwoławczy uzależnione jest przede wszystkim od stwierdzenia, że ustalony w sprawie stan faktyczny nie budzi wątpliwości. Tylko bowiem na gruncie tak ustalonego stanu faktycznego istnieje możliwość prawidłowej subsumpcji, czyli podciągnięcia ustalonego stanu faktycznego do określonego stanu prawnego. W przeciwnym razie, niemożliwe jest dokonanie nie tylko prawidłowej subsumpcji, ale także stwierdzenie zwykłego naruszenia prawa, a tym bardziej - stwierdzenia kwalifikowanego naruszenia prawa w postaci jego rażącego naruszenia. Ponadto, unormowanie to może zostać zastosowane przez organ odwoławczy tylko w sytuacji, gdy interpretacja przepisów, które miałyby być rażąco naruszone, nie budzi wątpliwości, zaś przedstawiona przez ten organ własna ich interpretacja jest prawidłowa.
Możliwość zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej w trakcie realizacji 5-letniego zobowiązania rolnośrodowiskowego nie tylko jest dopuszczalna, ale konieczna z dwóch co najmniej powodów: po pierwsze - z samej natury łąk użytkowanych ekstensywnie, po drugie - z powodu zbyt częstych zmian przepisów prawa regulujących zadania, które muszą być realizowane w ramach zobowiązania rolnośrodowiskowego.
Treść przepisów rozporządzenia rolnośrodowiskowego potwierdza, iż płatności rolnośrodowiskowe przysługują producentowi rolnemu, który zobowiąże się do realizacji pakietów, zgodnie z planem działalności rolnośrodowiskowej, a nie wariantów. Możliwość zmiany określonego wariantu na inny wariant w ramach realizowanego pakietu uzależniona jest od wyjaśnienia dwóch zagadnień: po pierwsze - czy ustawodawca wyłącza dopuszczalność takiej zmiany, po drugie - czy zakres i rodzaj zadań wynikających z realizacji konkretnego wariantu daje możliwość zmiany na inny wariant, bez odstąpienia od celów i zadań programu rolnośrodowiskowego objętego pakietem.
Wśród przepisów, które są właściwe do określenia terminów koszenia łąk użytkowanych ekstensywnie w ramach pakietu P01, ustawodawca nie przewidział, w stanie prawnym obowiązującym w roku 2006, końcowych terminów koszenia.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Zaremba, Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.),, Asesor WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Joanna Marska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi P. Spółki z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji organu I instancji i odmowy przyznania płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz strony skarżącej kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dla Powiatu P. i Miasta S. z/s w S. decyzją z dnia 1 czerwca 2006 r. (utrzymaną w mocy decyzją Dyrektora (...) Oddziału Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 11 września 2006 r.) przyznał Spółce z o.o. P. z siedzibą w S. płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych (na okres 5 - letni od dnia 1 marca 2005 r.) w kwocie (...) zł w ramach następujących pakietów:
1) pakietu P01a01 - Półnaturalne łąki jednokośne - wykaszanie ręcznie - zgodnie z danymi wynikającymi z wniosku z dnia 14 stycznia 2005 r.
i formularza zmiany do wniosku z dnia 12 maja 2005 r., odnoszącego się do działek rolnych o deklarowanej powierzchni 339,61 ha ,
2) pakietu P01b - Półnaturalne łąki dwukośne - zgodnie z danymi wynikającymi z wniosku z dnia 14 stycznia 2005 r. i formularza zmiany do wniosku z dnia
12 maja 2005 r., odnoszącego się do działki rolnej o deklarowanej powierzchni 7,97 ha,
3) pakietu S02b01 - Trwałe użytki zielone (bez certyfikatu zgodności) - zgodnie z danymi wynikającymi z wniosku z dnia 14 stycznia 2005 r. i formularza zmiany do wniosku z dnia 12 maja 2005 r. odnoszącego się do działek rolnych o deklarowanej powierzchni 301,81 ha .
Organ ten nie uwzględnił kolejnej złożonej przez Spółkę zmiany z dnia 15 marca 2006 r. (na rok 2005), w której zwiększono (w ramach ww. trzech pakietów) powierzchnię działek do dopłat o 135,33 ha oraz dodano dodatkowy wariant programu rolnośrodowiskowego podnosząc, że zmiana ta została złożona
z naruszeniem terminu do wniesienia wniosku oraz zaznaczył, że nie ma podstaw, by uznać, iż zmiany wniesione z dniem 15 marca 2006 r. będą realizowane od 1 marca 2005 r.
Sprawa przyznania płatności w drugim roku realizacji ww. programu rolnośrodowiskowego jest przedmiotem skargi w niniejszej sprawie.
Decyzją z dnia (...) Nr (...), wydaną z powołaniem się na przepis art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273 ze zm.), art. 51 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004, §11 ust. 1, §15, §16, §17 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 174, poz. 1809 ze zm.), dalej: "rozporządzenie rolnośrodowiskowe" oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dla Powiatu P. i Miasta S. z/s w S. przyznał Spółce P. płatności w łącznej kwocie (...) zł z tytułu realizacji:
1) pakietu K02b02 - 5-metrowe strefy buforowe i miedze śródpolne na glebach dobrych z uwzględnioną długością - zgodną z wnioskiem - 15.500,00 mb,
w kwocie (...) zł,
2) pakietu P01b - Półnaturalne łąki dwukośne - przy deklarowanej powierzchni producenta rolnego o powierzchni 480,74 ha i uwzględnionej w naliczeniu powierzchni 263,09 ha działek rolnych, w kwocie (...) zł,
3) pakietu S02b01 - Trwałe użytki zielone (bez certyfikatu zgodności), przy deklarowanej powierzchni 106,60 ha i uwzględnionej w naliczeniu powierzchni 75,34 ha, w kwocie (...) zł.
Uzasadniając decyzję, organ ten wskazał, że wniosek Spółki z dnia
28 kwietnia 2006 r. o przyznanie płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt obejmował deklarację realizacji pakietu S02 - rolnictwo ekologiczne w wariancie S02b01- trwałe użytki zielone (bez certyfikatu zgodności) oraz deklarację pakietu P01 - utrzymanie łąk ekstensywnych w wariantach P01a01 - półnaturalne łąki dwukośne - wykaszane ręczne oraz P01b - półnaturalne łąki dwukośne i odnosił się do gruntów o łącznej powierzchni 569,54 ha. Zgłoszona w dniu 15 maja 2006 r. zmiana polegała na zadeklarowaniu do przyznania płatności gruntów o łącznej powierzchni 750,16 ha, z tym, że zmiany w poszczególnych częściach wniosku (pakietach) przedstawiały się następująco:
- suma pow. w programie rolnośrodowiskowym z pow. 424,81 ha do 481,97 ha,
w tym: w pakiecie P01a01 z 339,61 ha do 0,00 ha, w pakiecie P01b z 7,97 ha do 438,73 ha, w pakiecie S02b01 z 301,81 ha do 119,57 ha.
W odpowiedzi na wezwanie organu do usunięcia nieprawidłowości w zakresie deklaracji działek dla wariantu P01b oraz pakietu S02, Spółka złożyła jeszcze jedną korektę do wniosku z dnia 10 lipca 2006 r., której skutkiem było zgłoszenie do płatności działek o łącznej powierzchni 745,54 ha, w tym do płatności rolnośrodowiskowych o pow. 725,54 ha. Ustalenia przeprowadzonej w dniach
23-24 sierpnia 2006 r. kontroli na miejscu, mającej na celu weryfikację wniosku
o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych oraz płatności z tytułu prowadzenia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW) na rok 2006, sprowadziły się do stwierdzenia, że powierzchnia faktycznie użytkowana jest mniejsza od powierzchni zadeklarowanej wykorzystywanej rolniczo przez producenta rolnego. Wyniki pomiarów dokonanych podczas kontroli gospodarstwa, obejmujące niektóre zadeklarowane działki, przedstawiono w formie tabeli. Organ ten nie uwzględnił także kolejnej korekty złożonej po kontroli na miejscu, która odzwierciedliła wyniki kontroli przeprowadzonej na miejscu, gdyż złożono ją po wykryciu nieprawidłowości w pierwotnym wniosku. Ponadto, w dniach 23-26 kwietnia 2007 r. na gruntach zgłoszonych do płatności rolnośrodowiskowych została przeprowadzona kontrola na miejscu, która wykazała zalanie większości działek w stopniu uniemożliwiającym dokonanie pomiarów. Dokonano jedynie pomiarów działek z zadeklarowaną uprawą wierzby energetycznej i
stwierdzono rozbieżności w odniesieniu do deklarowanej działki Nr 39/4 na powierzchni 84,46 ha oraz w części przeznaczonej na łąkę trwałą na powierzchni 19,91 ha. Różnica w powierzchni działek zgłoszonych we wniosku i stwierdzonych
w czasie kontroli na miejscu wyniosła dla wariantu S02b01 10,83 %, a dla pakietu P01b 17,77%, czego skutkiem było niekorzystne dla producenta rolnego obliczenie pomocy, zgodnie z treścią art. 51 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 (sankcja).
Z kolei odnosząc się do objętej wnioskiem i stwierdzonej podczas kontroli uprawy wierzby energetycznej (na działkach Nr 152, 153, 39/4 w łącznej powierzchni 209,47 ha), powołując się na treść § 2 ust.1 i § 2 ust.2 rozporządzenia rolnośrodowiskowego, zawierającego definicję działalności rolniczej dla potrzeb płatności rolnośrodowiskowej, organ stwierdził, że w przytoczonej definicji nie ma produkcji roślin energetycznych, a wierzba jako roślina drzewiasta jest zaliczana do upraw leśnych i nie podlega płatnościom rolnośrodowiskowym.
W dalszej części uzasadnienia, odnosząc się do wysokości przyznanej pomocy w zakresie realizacji pakietu P01a01, organ, powołując się na treść załącznika Nr 1 rozporządzenia rolnośrodowiskowego oraz przepisy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze, wskazał na terminy pokosów łąk trzęślicowych i pozostałych, których realizacja jest warunkiem utrzymywania gruntów w dobrej kulturze, odpowiednio: od dnia 15 sierpnia i od dnia 1 lipca oraz terminy końcowe, odpowiednio: do dnia 30 września oraz do dnia 31 lipca i stwierdził, że przeprowadzona w dniach 23-24 sierpniu 2006 r. kontrola na miejscu wykazała,
iż prace te były wykonywane po obowiązującym ustawowo terminie koszenia, a pomiar działek wykazał rozbieżności, gdyż powierzchnia faktycznie użytkowana była mniejsza od zadeklarowanej, zaś kontrola wniosku dotycząca deklaracji pakietu K02-strefy buforowe, przeprowadzona na miejscu w dniach 23-26 kwietnia 2007 r. uznana została za obejmującą także deklarację wniosku rolnośrodowiskowego i objęła pomiar długości strefy buforowej.
W odwołaniu od ww. decyzji, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych w pełnej wysokości, Spółka podniosła, że:
1) stwierdzone różnice pomiędzy zadeklarowaną, a faktyczną powierzchnią działek wynikają z niewłaściwego przeprowadzenia pomiarów w trakcie kontroli (rezygnacja z dokonania pomiarów wszystkich zgłoszonych działek z uwagi na złe warunki terenowe i brak możliwości dojazdu),
2) plan rolnośrodowiskowy realizowany przez Spółkę określa jedynie terminy, od których koszenie powinno być wykonane (od 1 lipca), brak jest natomiast terminu końcowego na wykonanie pokosów; według Spółki, gdyby termin taki został zastrzeżony, to sankcja z tego tytułu zostałaby przewidziana w rozporządzeniu rolnośrodowiskowym, a nie została przewidziana,
3) twierdzenie organu o tym, że wierzba energetyczna nie stanowił produktu rolnego, będąc produktem leśnym, pozostaje w sprzeczności z przepisami europejskimi oraz treścią ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej, załączając jako dowód pismo Agencji Nieruchomości Rolnej Skarbu Państwa.
W dwóch pismach z dnia 16 września 2007 r., uzupełniających odwołanie, Spółka podniosła, że zarówno jednostka certyfikująca, jak i prof. St. S., zakwalifikowali wierzbę energetyczną do upraw rolniczych. Ponadto, zmiana do planu działalności rolnośrodowiskowej, polegająca na zmianie pakietu P01a na pakiet P01b była konsekwencją wniosku o dokonanie takiej zmiany złożonego przez Spółkę w dniu 26 kwietnia 2006 r. w biurze doradcy rolnośrodowiskowego, na dowód czego załączono pismo z dnia 26 kwietnia 2006 r. Według Spółki, doradca rolnośrodowiskowy nakazał wykonanie inwentaryzacji ornitologicznej i, na jej podstawie, dopiero zaakceptował zmianę do planu oraz wyraził zgodę na dokonanie tej zmiany i odpowiednią korektę wniosku (załączono wynik inwentaryzacji ornitologicznej oraz zgodę doradcy). Spółka wyjaśniła także, że do korekty wniosku
z dnia 15 maja 2006 r. nie złożyła zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej, gdyż doradca J. B. od dnia 12 maja 2006 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim i nie mógł podpisać wcześniej przygotowanej zmiany do planu, a data wpisana na 1 stronie tego planu, tj. 17 lipca 2007 r. jest oczywistą omyłką pisarską, gdyż w tym dniu Spółka skontaktowała się z nim i wtedy złożył swój podpis z taką właśnie datą.
Ponadto, w kolejnym piśmie z dnia 1 października 2007 r. Spółka podniosła, że termin rozpoczęcia zabiegów agrotechnicznych określa plan rolnośrodowiskowy zatwierdzony przez doradcę, a określony i przewidziany przez prawodawcę na: od
1 lipca. Według Spółki, pomiędzy przepisami regulującymi terminy wykonywania prac w przypadku dopłat rolnośrodowiskowych oraz bezpośrednich zachodzi daleko idąca sprzeczność. Obowiązek rozpoczęcia prac, nie wcześniej niż od 1 lipca, co jest warunkiem uzyskania płatności rolnośrodowiskowych, uniemożliwia w praktyce zachowanie terminu określonego w przepisach dotyczących płatności bezpośrednich. W celu usunięcia tej sprzeczności w bieżącym roku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał rozporządzenie, zgodnie z którym, w przypadku realizacji programu rolnośrodowiskowego, nie są wiążące terminy dotyczące wykonywania prac agrotechnicznych niezbędnych dla uzyskania dopłat bezpośrednich. Wydanie tego rozporządzenia potwierdza tezę, iż program rolnośrodowiskowy jest celem nadrzędnym i należy nadać priorytetowe znaczenie jego realizacji. Rozporządzenie to weszło w życie już po upływie okresu, którego dotyczy złożony wniosek, jednak, ustawodawca, na etapie przygotowywania rozporządzeń i ustaw w kwestii realizacji
wniosków o dopłaty bezpośrednie i rolnośrodowiskowe nie przewidział takiej sytuacji. Nie oznacza to jednak, że należy w niniejszej sprawie stosować dotychczasowe przepisy w ich literalnym brzemieniu. Sytuacji takiej nie można bowiem pogodzić
z założeniem o racjonalności prawodawcy. Trudno przyjąć, iż tenże prawodawca wprowadził takie terminy realizacji zabiegów agrotechnicznych odnośnie do płatności bezpośrednich i rolnośrodowiskowych, że ich równoczesne zachowanie jest niemożliwe. Byłoby to działanie nieracjonalne. W związku z tym, dokonując wykładni przepisów regulujących te kwestie i odczytując z nich normy prawne, nie należy poprzestawać na wykładni językowej, ale odwołać się do wykładni celowościowej jak również do wyżej wskazanego założenia o racjonalności pracodawcy. Wobec tego, należy przyjąć, iż pomimo braku wyraźnego wyłączenia zastosowania przepisu regulującego termin prac agrotechnicznych odnośnie do dopłat bezpośrednich, termin ten nie obowiązuje w stosunku do działek rolnych, na których realizowany jest program rolnośrodowiskowy. Odnośnie do tych działek obowiązują zaś wyłącznie terminy przewidziane w planie rolnośrodowiskowym dla realizacji programu rolnośrodowiskowego.
W wyniku rozpoznania odwołania, decyzją z dnia (...)
Nr (...), Dyrektor (...) Oddziału Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa uchylił decyzję organu I instancji i odmówił przyznania płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych. Decyzja organu odwoławczego została wydana na podstawie przepisów art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 15 ust. 1 i 3, art. 50 ust. 3 oraz art. 51 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych
w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz. U. WE Nr L141 z dnia 30 kwietnia 2004 r. ze zm.), § 2 ust. 1 pkt 2 i § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia rolnośrodowiskowego oraz definicji zawartej w części H "Inne pola" (w sekcji H/2 "Obszary leśne"), Załącznika
I do rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1444/2002 z dnia 24 lipca 2002 r. zmieniającego decyzję Komisji 2000/115/WE odnoszącą się do definicji charakterystyk, wyjątków od definicji oraz regionów i okręgów, dotyczących przeglądów struktury gospodarstw rolnych (Dz. U. WE Nr L216 z dnia 12 sierpnia 2002 r.).
Uzasadniając swoją decyzję, organ odwoławczy stwierdził, że wniosek
o przyznanie płatności rolnośrodowiskowych na rok 2006 został złożony przez Spółkę w terminie na dokonanie tej czynności. Przywołując ustalenia przeprowadzonej na miejscu kontroli i istnienie rozbieżności pomiędzy wnioskiem rolnośrodowiskowym, a ustaleniami oraz dokonaną przez producenta rolnego w dniu 20 października 2006 r. korektą - zgodną z wynikami kontroli - organ ten, powołując się na przepis art. 15 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004, przewidujący możliwość modyfikacji wniosku najpóźniej do dnia 15 maja danego roku, stwierdzając jednak, że przedłożona przez Spółkę korekta wniosku z dnia 15 maja 2006 r. była niezgodna z przyjętym planem działalności rolnośrodowiskowej (dostosowanie planu do przedłożonej korekty nastąpiło w terminie późniejszym - 17 lipca 2006 r.), wyprowadził wniosek, że w okresie między złożeniem zmiany wniosku, a sporządzeniem aneksu do planu, strona nie realizowała planu, do którego była zobowiązana (§ 4 pkt 1 rozporządzenia rolnośrodowiskowego). W konsekwencji, organ
przyjął, że zmiana do planu była bezpodstawna, a realizacja programu rolnośrodowiskowego przez stronę w 2006 roku była niezgodna z obowiązującym planem działalności rolnośrodowiskowej. Nieprawidłowość ta, według organu odwoławczego, stanowi o rażącym naruszenie prawa przez organ I instancji, bowiem pominięto okoliczności o fundamentalnym znaczeniu dla prawidłowości rozstrzygnięcia. Zmiana do wniosku, wprowadzona przez Spółkę, nie została opracowana w oparciu o stosowną modyfikację planu, a wniosek skierowany przez Spółkę o zmianę planu do doradcy rolnośrodowiskowego był uzasadniony tym, że nadmiernie trudne jest zapewnienie odpowiedniej liczby rąk do ręcznego pokosu
i zbioru runi łąkowej, a celem programu rolnośrodowiskowego jest ochrona siedlisk cennych przyrodniczo, zaś poszczególne warianty zostały opracowane celem dopasowania wymogów do potrzeb środowiska przyrodniczego. Według organu, zmiana wariantów z koszenia ręcznego na koszenie mechaniczne była niedopuszczalna, gdyż każdy z tych wariantów dopuszczony został do stosowania na diametralnie odmiennych typach łąk: pierwszy na łąkach bagiennych, trzęślicowych i ciepłolubnych, drugi - na łąkach rajgrasowych i kaczeńcowych, świeżych i wilgotnych. Ponadto, zmiana wniosku o płatności, złożona dnia 15 maja 2006 r., zawiera fundamentalną nieprawidłowość polegającą na tym, że w dniu jej złożenia nie istniał jeszcze dokument, tj. aneks do planu działalności rolnośrodowiskowej, na podstawie którego zmiana ta mogłaby zostać złożona, a wymóg sporządzenia takiego planu wynika z przepisu § 2 ust. 1 pkt rozporządzenia rolnośrodowiskowego, co pozwala na przyznanie płatności jedynie temu producentowi, który zobowiąże się do
realizacji pakietów, zgodnie z planem działalności rolnośrodowiskowej. Skoro wniosek o płatności był niezgodny z planem działalności rolnośrodowiskowej, a organ I instancji pominął tę okoliczność i przyznał płatności Spółce, to taka decyzja rażąco narusza ww. przepis.
W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy, przywołując treść przepisu art. 50 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004, zgodnie z którym: "jeśli obszar zadeklarowany w pojedynczym wniosku przekracza obszar ustalony dla danej grupy upraw, do obliczania pomocy zostanie zastosowany obszar ustalony dla tej grupy upraw" oraz treść przepisu art. 51 ust. 1 tego rozporządzenia, zgodnie
z którym: "jeżeli dla danej grupy upraw obszar zadeklarowany (...) przekracza obszar ustalony zgodnie z art. 50 ust. 3-5 tego rozporządzenia, wysokość pomocy oblicza się na podstawie obszaru ustalonego, pomniejszonego o dwukrotność różnicy, jeśli różnica ta wynosi więcej niż 3% lub 2 ha, ale nie więcej niż 20 % ustalonego obszaru. Jeśli różnica ta przekracza 20 % zatwierdzonego obszaru, dla danej grupy upraw nie zostanie przyznana pomoc obszarowa", stwierdził, że porównując (w odniesieniu do poszczególnych wariantów) powierzchnię działek przedstawioną w planie z dnia
12 maja 2005 r. z powierzchnią ustaloną podczas kontroli:
- wariant P01a01 339,61 ha, ustalenia kontroli 0,00 ha,
- wariant P01b 7,97 ha, ustalenia kontroli 398,79 ha,
- wariant S02b01 301,81 ha, ustalenia kontroli 96,18 ha,
- wariant K02b02 0.00 ha, ustalenia kontroli 15.500,00 mb,
Spółce nie przysługiwały w ogóle płatności rolnośrodowiskowe. Powołując przy tym, uregulowany przepisem art. 139 Kodeksu postępowania administracyjnego, zakaz wydawania decyzji na niekorzyść strony, z wyłączeniem sytuacji, gdy zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo, organ odwoławczy stwierdził, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia wskazanych wyżej przepisów.
Niezależnie od powyższych ustaleń, odnosząc się do zgłoszonych
w odwołaniu zarzutów dotyczących nieużytkowania rolniczego określonych gruntów (pokos łąk po terminie), organ ten stwierdził, że płatności rolnośrodowiskowe przyznawane są do gruntów użytkowanych rolniczo (jako grunty orne, łąki lub pastwiska i/lub sad), a takim gruntem może być tylko grunt utrzymywany w dobrej kulturze rolnej. Jest to fundamentalny wymóg przyznania wsparcia, dlatego nie jest wymagana odrębna regulacja przewidująca sankcję, tj. pomniejszenie płatności, za niewykonanie niezbędnych prac polowych; w takich okolicznościach pomoc nie może być w ogóle przyznana. Minimalne wymagania, spełnienie których warunkuje uznanie, że grunt jest utrzymywany w dobrej kulturze rolnej, określone w przepisie
§ 1 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze, który odnosi się wprost do realizacji programu rolnośrodowiskowego, wskazuje, że w przypadku łąk trzęślicowych termin na dokonanie pokosu i zbioru okrywy roślinnej jest wydłużony o 2 miesiące w stosunku do łąk innych, niż trzęślicowe (30 września dla łąk trzęślicowych wobec 31 lipca dla pozostałych). Według organu, dla wariantu P01b, jaki - po zmianie planu działalności rolnośrodowiskowej - miał być realizowany, rozporządzenie to przewiduje dwukrotny pokos i zbiór traw, z czego drugi - nie wcześniej, niż 15 sierpnia. Z tego ograniczenia, wynika, że pierwszy pokos odbędzie się przed tą datą. Warunek ten nie został spełniony przez Spółkę, która uznaje, że ostatecznego terminu na pokos nie ma.
Odnosząc się natomiast do zarzutów niewykonania pomiarów w sposób prawidłowy, organ odwoławczy wskazał, że w odniesieniu do działek nieobjętych pomiarem, uwzględniono powierzchnię wskazaną we wniosku producenta rolnego. Natomiast w zakresie kwalifikacji wierzby energetycznej do określonej kategorii roślin w rolnictwie ekologicznym, a w związku z tym do określonego wsparcia, organ odwoławczy stwierdził dodatkowo, ponad przywołaną argumentację organu I instancji, że uprawy drzew i krzewów przeznaczone głównie do produkcji energii zalicza się do obszarów leśnych, które to obszary nie są objęte wsparciem rolnośrodowiskowym. Ponadto, jednostka certyfikująca w wykazie producentów, którzy spełnili wymagania dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym w roku 2006 nie ujęła w ogóle wariantów S02a01/02 uprawy rolnicze, do których Spółka zaliczyła uprawę wierzby energetycznej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji Dyrektora (...) Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w S. oraz decyzji Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dla Powiatu P. i Miasta S. z/s w S. z dnia 25 lipca 2007 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji zarzucono skarżonej decyzji:
1) rażące naruszenie przepisu postępowania - art. 139 Kpa, które miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia poprzez wydanie orzeczenia na niekorzyść skarżącej Spółki, w sytuacji gdy decyzja organu I instancji nie naruszała rażąco prawa ani interesu społecznego,
2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania decyzji,
a odnoszących się do zakresu zgłoszonych przez Spółkę zmian z dnia 15 maja 2006 r., nieudowodnienia przez organ okoliczności niewykonania przez Spółkę określonych w decyzji prac polowych oraz do stwierdzenia przez organ, że skarżąca nie realizowała planu działalności rolnośrodowiskowej z dnia 14 stycznia 2005 r.,
3) rażące naruszenie prawa materialnego, tj. § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 204 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze rolnej, poprzez jego błędną wykładnię, wyrażającą się w przyjęciu, że termin końcowy wykonania koszenia pokrywy roślinnej przewidziany w tym rozporządzeniu znajduje zastosowanie również do płatności rolnośrodowiskowych, w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że w przypadku realizacji programu rolnośrodowiskowego termin ten nie znajduje zastosowania,
4) rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 i 3, art. 50 ust. 3 oraz art. 51 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych
w Rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej określonych systemów wsparcia dla rolników w związku z § 2 ust. 1 pkt 2 i § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 20 lipca 2004 r. (rozporządzenie rolnośrodowiskowe) oraz definicji zawartych w rozporządzeniu Komisji (WE)
Nr 1444/2002 z dnia 24 lipca 2002 r. zmieniającym decyzję Komisji 200/115/WE odnoszącą się do definicji charakterystyk, wyjątków od definicji oraz regionów
i okręgów dotyczących przeglądów struktury gospodarstw rolnych, poprzez ich błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, wyrażające się
w przyjęciu, że grunty, na których prowadzona jest uprawa wierzby wykorzystywanej na cele energetyczne zalicza się do obszarów leśnych, podczas gdy prawidłowa wykładnia tychże przepisów prowadzi do wniosku, iż uprawy wierzby energetycznej są uprawami roślin przemysłowych i w związku z tym grunty, na których prowadzona jest taka uprawa są gruntami ornymi w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów,
5) rażące naruszenie prawa materialnego - art. 15 ust. 1 i 3, art. 50 ust. 3 oraz art. 51 ust. 1 rozporządzenia Komisji WE Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych
w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników w związku z § 2 ust. 1 pkt 2 i § 3 ust. 1 pkt 1, § 16 ust. 1 i 2 oraz § 17 ust. 1 rozporządzenia rolnośrodowiskowego, poprzez ich błędną wykładnię, wyrażającą się w przyjęciu, że w przypadku stwierdzenia naruszenia zasad dobrej praktyki rolniczej, bądź też uchybień
w realizacji pakietów, odmawia się przyznania płatności, podczas gdy prawidłowa wykładania tych przepisów prowadzi do wniosku, że należy wówczas zastosować zmniejszenia przewidziane w rozporządzeniu rolnośrodowiskowym.
W odpowiedzi na skargę, organ odwoławczy nie podzielił zasadności zarzutów skargi i wniósł o jej oddalenie.
W piśmie procesowym z dnia 17 czerwca 2008 r., stanowiącym uzupełnienie skargi, Spółka powołała, co do podniesionego w skardze zarzutu naruszenia przez organ zakazu reformationis in peius, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1993 r. o sygn. akt III ARN 33/93 i podkreśliła, że organ odwoławczy naruszył ww. zakaz powołując się na rażące naruszenie przepisu art. 15 ust. 1 rozporządzenia komisji ( WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników, zgodnie
z którym: "Po wygaśnięciu limitu czasu na złożenie pojedynczego wniosku, poszczególne działki rolne wraz z ewentualnie towarzyszącymi im uprawnieniami do płatności nie zadeklarowane w pojedynczym wniosku w celu otrzymania pomocy w ramach jakiegokolwiek systemu pomocy obszarowej, mogą być dodane do pojedynczego wniosku pod warunkiem, że przestrzegane są wymogi w ramach stosownych programów pomocowych. Zmian dotyczących użytkowania ziem lub systemu pomocowego w odniesieniu do poszczególnych działek rolnych lub
w odniesieniu do uprawnień do płatności zadeklarowanych w pojedynczym wniosku można dokonać na tych samych warunkach. Jeśli poprawki, o których mowa
w akapicie pierwszym i drugim mają związek z jakimikolwiek dokumentami pomocniczymi oraz umowami do dostarczenia, stosowne poprawki do tych dokumentów lub umów są również dozwolone", gdyż z treści tego przepisu, wbrew twierdzeniom organu, wynika możliwość zmiany wniosku.
Według Spółki, organ odwoławczy także rażąco naruszył rozporządzenie rolnośrodowiskowe, które opracowane zostało, jak wskazano, dla potrzeb Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2004-2006, przewidującego udzielenie płatności rolnośrodowiskowej producentowi rolnemu, który zobowiąże się do realizacji pakietów, o których mowa jest w § 1 ust. 2 tego rozporządzenia oraz uprawniającego producenta rolnego do zmian wariantów. Skarżąca Spółka podkreśliła, że z § 1 pkt 2 rozporządzenia rolnośrodowiskowego wynika, iż pomoc finansowa jest realizowana w ramach pakietów, a nie wariantów, z kolei przepis § 1 pkt 4 stanowi, że wykaz pakietów, wariantów i zadań określa załącznik Nr 1 tego rozporządzenia oraz zwróciła uwagę na - pominięte przez organ - przepisy §15, §16, §17 rozporządzenia, regulujące warunki przyznawania, zawieszania, wstrzymywania oraz zwrot płatności.
Odnosząc się do wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji obszarów działek rolnych użytkowanych rolniczo, w tym do nieuwzględnienia w obliczeniach działki Nr 39/4 o powierzchni 19,91 ha i uznania jej za działkę niewykoszoną (pominiętą w czasie kontroli), skarżąca Spółka wyjaśniła, że działka ta została wpisana w zmianie do wniosku z dnia 15 maja 2006 r. na str. 5/7, a następnie dokładnie rozpisana według pakietów na str. 6/7 wniosku; do działki tej zastosowano pakiety P01b oraz K02b02. Spółka przedłożyła w załączeniu protokół
z kontroli z dnia 23 sierpnia 2006 r. stanowiący załącznik Nr 1 do pisma. Skutkiem nieuwzględnienia wskazanego obszaru działki Nr 39/4 było wadliwe określenie powierzchni działek użytkowanych rolniczo; według Spółki, w wyniku zsumowania powierzchni działki 39/4 (19,91 ha) z powierzchnią ustaloną podczas kontroli, użytkowane rolniczo działki stanowiły obszar 456,08 ha, natomiast organ błędnie przyjął do tej grupy działki rolne o powierzchni 408,17 ha.
Odnosząc się do wskazanych przez organ terminów na wykonanie pokosów, Spółka podniosła, że termin: "do 31 lipca danego roku" odnosi się wyłącznie do pastwisk. Termin na zakończenie wykaszania łąk, przewidziany zarówno
w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r.
w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze rolnej, jak i w zmienionej wersji tego aktu prawnego (zmiana z 23 lutego 2005 r.), określony został na: do 30 września, a obecnie na podstawie rozporządzenia z dnia 12 marca 2007 r. - do dnia 31 października danego roku.
Spółka wskazała także, że przeprowadzona w sierpniu 2006 r. kontrola odbyła się w trakcie wykonywania koszenia, ale jeszcze przed upływem terminu na wykoszenie, natomiast ponowna kontrola, wbrew zapewnieniom kontrolujących, że zostanie przeprowadzona po 30 września, nie odbyła się.
Odnosząc się także do dokonanego przez organy wyłączenia od dopłat plantacji wierzby energetycznej, Spółka wskazała, że twierdzenie organu I instancji
o tym, że dopłaty S02 należą się do upraw roślin, a nie do gruntów rolnych, jest dowolną interpretacją, pozostającą w sprzeczności z przepisem art. 3g ust. 1 i ust. 2 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o ekologii.
Uzasadniając wybór wariantu do pakietu, Spółka zwróciła uwagę, że składając wniosek w 2006 r. wpisała wariant a01 do pakietu S02 kierując się zapisami protokołu kontroli, w którym wierzbę energetyczną jednostka certyfikująca zaklasyfikowała do "innych roślin", a odpowiednikiem tego określenia w wypełnionym przez Spółkę wniosku był jedynie wariant (a01) uprawy rolnicze, co Agencja też odrzuciła.
Dodatkowo, podniesiono w uzupełnieniu skargi, że po otrzymaniu informacji pisemnej z jednostki certyfikującej z dnia 9 stycznia 2008 r., z której wynikało, że Ministerstwo Rolnictwa zaklasyfikowało wierzbę energetyczną do upraw zielarskich, niezwłocznie wprowadzono w styczniu 2008 r. korektę do wniosku, zgodnie
z zaleceniami jednostki certyfikującej.
Po wydaniu wyroku, do Sądu wpłynęło w dniu 30 czerwca 2008 r. pismo Dyrektora (...) Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 13 czerwca 2008 r. stanowiące odpowiedź na ustne argumenty pełnomocnika oraz prezesa zarządu Spółki podniesione na rozprawie w dniu 12 czerwca 2008 r. , w którym organ ten wskazał m.in., że łąki Spółki objęte wnioskiem o płatności rolnośrodowiskowe nie są zaliczane do łąk trzęślicowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisu art. 139 Kodeksu postępowania administracyjnego, stanowiącego, że: "Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny."
Zastosowanie powyższego unormowania przez organ odwoławczy
w postępowaniu odwoławczym uzależnione jest przede wszystkim od stwierdzenia, że ustalony w sprawie stan faktyczny nie budzi wątpliwości. Tylko bowiem na gruncie tak ustalonego stanu faktycznego istnieje możliwość prawidłowej subsumpcji, czyli podciągnięcia ustalonego stanu faktycznego do określonego stanu prawnego.
W przeciwnym razie, niemożliwe jest dokonanie nie tylko prawidłowej subsumpcji, ale także stwierdzenie zwykłego naruszenia prawa, a tym bardziej - stwierdzenia kwalifikowanego naruszenia prawa w postaci jego rażącego naruszenia.
Ponadto, unormowanie to może zostać zastosowane przez organ odwoławczy tylko w sytuacji, gdy interpretacja przepisów, które miałyby być rażąco naruszone, nie budzi wątpliwości, zaś przedstawiona przez ten organ własna ich interpretacja jest prawidłowa.
W sprawie wywołanej skargą skarżącej Spółki organ odwoławczy skoncentrował się na wykazaniu, że Spółka nie dokonała koszenia łąk w terminie oraz nie posiadała, w terminie na złożenie wniosku o płatności, aktualnego planu działalności rolnośrodowiskowej, a jednocześnie nie wyjaśnił podstawowej dla prawidłowego rozstrzygnięcia tych kwestii okoliczności, tj. czy zgłoszone przez Spółkę we wniosku o dopłaty rolnośrodowiskowe grunty w ramach pakietu P01 - utrzymanie łąk ekstensywnych, są łąkami trzęślicowymi, czy też innymi, ale objętymi tym pakietem (bagiennymi lub ciepłolubnymi). A, ta okoliczność miałaby decydujące dla organu (nie dla Sądu) znaczenie do ustalenia, czy koszenie łąk powinno zostać ukończone przed 30 września (łąki trzęślicowe), czy też przed 31 lipca (pozostałe łąki objęte pakietem P01). Przeciwnie, z akt sprawy wynika, że organ ten nie tylko pominął wyjaśnienie tej okoliczności, ale - nie dostrzegając istoty zagadnienia - w zależności od sytuacji, raz twierdził, że są to łąki trzęślicowe, co -
według organu - uniemożliwiało Spółce wymianę wariantów w ramach pakietu P01 (uzasadnienie zaskarżonej decyzji - str. 11), innym razem, że łąki objęte wnioskiem Spółki nie są zaliczane do łąk trzęślicowych (argumentacja przedstawiona na rozprawie,
a odzwierciedlona w piśmie z dnia 13 czerwca 2008 r.).
Ponadto, skoro organ odwoławczy w zaskarżonej decyzji zakwestionował obowiązywanie przedstawionego przez Spółkę zmodyfikowanego planu działalności rolnośrodowiskowej z tego powodu, że - według organu - nie istniał taki plan w terminie na złożenie wniosku o płatności rolnośrodowiskowe, to należało ustalić, czy plan złożony przez Spółkę do płatności w pierwszym roku realizacji programu rolnośrodowiskowego obowiązywał jeszcze w drugim roku realizacji tego programu (program 5-letni) i, czy Spółka zrealizowała zadania nałożone na nią w tym właśnie planie. A tego, organ odwoławczy także nie uczynił.
Powyższe okoliczności wskazują, że już chociażby z tego powodu prawidłowe zastosowanie w sprawie przez organ odwoławczy przepisu art. 139 Kodeksu postępowania administracyjnego było niemożliwe, skoro stan faktyczny sprawy nie został prawidłowo ustalony.
Niezależnie od powyższego stwierdzenia, skład orzekający w sprawie uznaje, że organ odwoławczy nie był uprawniony do zastosowania w sprawie ww. przepisu, bowiem interpretacja przepisów, które miałyby być rażąco naruszone, budzi wątpliwości, zaś przedstawiona przez organ odwoławczy ich wykładnia jest nieprawidłowa.
Odnosząc się po kolei do zaprezentowanej przez organ odwoławczy wykładni przepisów prawa, co do których wyraził pogląd, że zostały rażąco naruszone przez organ I instancji, skład orzekający w sprawie stwierdza, iż nie podziela poglądów organu odwoławczego wyrażonych w następujących kwestiach:
1) braku możliwości zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej w trakcie realizacji 5-letniego zobowiązania rolnośrodowiskowego,
2) braku możliwości zmiany w ramach pakietu P01 utrzymanie łąk ekstensywnych wariantu oznaczonego jako P01a01 półnaturalne łąki jednokośne-wykaszanie ręczne na wariant P01b półnaturalne łąki dwukośne oraz skutków takiej zmiany bez uprzedniej zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej,
3) terminu końcowego koszenia łąk ekstensywnych.
1) Możliwość zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej w trakcie realizacji 5-letniego zobowiązania rolnośrodowiskowego nie tylko jest dopuszczalna, ale konieczna z dwóch co najmniej powodów: po pierwsze - z samej natury łąk użytkowanych ekstensywnie, do których - zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych
i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 174, poz. 1809 ze zm.), dalej: rozporządzenie rolnośrodowiskowe - zalicza się łąki bagienne, łąki trzęślicowe, murawy ciepłolubne (wariant P01a) oraz grupy łąk rajgrasowych i kaczeńcowych występujące na siedliskach świeżych i wilgotnych (wariant P01b), gdyż poziom wód gruntowych, którymi są zasilane zmienia się, co wymusza koszenie ręczne, albo zezwala na koszenie mechaniczne przy użyciu lekkiego sprzętu z zastosowaniem wypłaszaczy i stosowaniem odpowiedniej techniki koszenia (koszenie od środka do zewnątrz działki, zakaz koszenia okrężnego od zewnątrz do wewnątrz działki) w celu ochrony rzadkich i chronionych gatunków roślin, motyli i ptaków, po drugie - z powodu zbyt częstych zmian przepisów prawa regulujących zadania, które muszą być realizowane w ramach zobowiązania rolnośrodowiskowego. Wskazane wyżej rozporządzenie rolnośrodowiskowe, wymieniające w załączniku Nr 1 pod poz. II zadania realizowane w ramach pakietów lub
wariantów, a stanowiące podstawę do opracowania przez doradców rolnośrodowiskowych planów działalności rolnośrodowiskowych, które weszło
w życie w dniu 1 września 2004 r., już po upływie niespełna 1 miesiąca zostało zmienione (z dniem 30-09-2004 r. - Dz. U. Nr 213, poz. 2160), a następne 3 zmiany następowały w odstępie kilku miesięcy w samym tylko 2005 r. (z dniem 9-02-2005 r. - Dz. U. Nr 22, poz. 179; z dniem 16-06-2005 r. - Dz. U. Nr 22, poz. 179; z dniem
2-08-2005 r. - Dz. U. Nr 131, poz. 1095). Zmiany wprowadzono także w roku 2006
i roku 2007. I, co istotne, zmiany te dotyczyły tak podstawowych regulacji, jak: podmiotów uprawnionych do opracowania planów działalności rolnośrodowiskowych, możliwości i skutków zmniejszenia lub zwiększenia powierzchni użytków rolnych na których jest realizowany program rolnośrodowiskowy, zmiany terminów, od których następuje realizacja programów rolnośrodowiskowych, zmiany terminów do złożenia wniosków o płatności rolnośrodowiskowe i skutków złożenia takich wniosków po terminie, wykazu pakietów i wariantów oraz zadań realizowanych w ramach pakietów lub wariantów (zał. Nr 1), wysokości zmniejszeń płatności rolnośrodowiskowych dokonywanych w ramach pakietów lub wariantów (zał. Nr 5), skutków stwierdzonych uchybień podczas pierwszej kontroli na miejscu oraz podczas następnej kontroli na miejscu, czy też powodów wstrzymania i zwrotu płatności rolnośrodowiskowowych. Przy czym, dodać należy, niektóre z tych regulacji zmieniane były kilkakrotnie w odstępie 1-2 lat, jak np. możliwość i skutki zmniejszenia lub
zwiększenia powierzchni użytków rolnych na których jest realizowany program rolnośrodowiskowy, czy też terminów składania wniosków o płatności rolnośrodowiskowe.
Powyższe oznacza, że plan działalności rolnośrodowiskowej może i powinien być zmieniany z zależności od zmian poziomu wód gruntowych, na których łąki są użytkowane ekstensywnie, co także potwierdza treść zapisu w planie rolnośrodowiskowym przygotowanym na zlecenie skarżącej Spółki, gdzie na str. 7 zapisano: "W przypadku tego gospodarstwa łąki będą wykaszane ręcznie z uwagi na wysoki poziom wody gruntowej i nie możliwość zastosowania koszenia mechanicznego.", a także z powodu częstych zmian uregulowań prawnych dotyczących tej materii. Ponadto, z analizy przepisów rozporządzenia rolnośrodowiskowego wynika, że w terminie przewidzianym na złożenie wniosku
o płatności rolnośrodowiskowe producent rolny nie ma obowiązku załączyć do wniosku o płatności gotowego, w sensie formalnym, dokumentu w postaci planu działalności rolnośrodowiskowej, gdyż przepis art. 12 wymienia szczegółowo dokumenty, jakie należy załączyć w zależności od realizacji określonego pakietu,
a wśród tych dokumentów nie ma planu działalności rolnośrodowiskowej. Oczywiste jest, że taki dokument powinien istnieć, aby producent rolny mógł realizować zadania z niego wynikające, jednak kwestia, czy taki dokument w sensie formalnym istniał
w tej sprawie, czy też nie, wymagała przeprowadzenia przez organ odwoławczy czynności sprawdzających, których nie podjęto. A przecież, Spółka do odwołania załączyła dokumenty wskazujące, że podjęła czynności związane z inwentaryzacją ornitologiczną, gdyż obowiązek taki wynikał z planu działalności rolnośrodowiskowej
i po wykonaniu tego obowiązku złożyła wniosek o dokonanie zmiany planu w dniu
26 kwietnia 2006 r. w biurze doradcy rolnośrodowiskowego, na dowód czego załączyła pismo z dnia 26 kwietnia 2006 r. Spółka wyjaśniła także, że do korekty wniosku o płatności z dnia 15 maja 2006 r. nie złożyła zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej, gdyż doradca J. B. od dnia 12 maja 2006 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim i nie mógł podpisać wcześniej przygotowanej zmiany do planu, a data wpisana na 1 stronie zmiany tego planu, tj. 17 lipca 2007 r. jest oczywistą omyłką pisarską, gdyż w tym dniu Spółka skontaktowała się z nim i wtedy złożył swój podpis z taką właśnie datą. Te okoliczności wskazywałyby, że Spółka dysponowała w dacie złożenia wniosku o płatności rolnośrodowiskowe zmienionym planem działalności rolnośrodowiskowej, sporządzonym według zaleceń doradcy, który nie został jednak sygnowany przez niego z powodu przeszkody, jaką była jego choroba. Aby zatem podważać istnienie takiego dokumentu, jak zmieniony plan działalności rolnośrodowiskowej, należało przeprowadzić czynności wyjaśniające te
wskazane wątpliwości. Twierdzenie zatem, że w terminie na złożenie przez Spółkę wniosku o płatności rolnośrodowiskowe nie istniał zmieniony plan było przedwczesne i nieuprawnione.
Ponadto, organ odwoławczy oceniając, czy producent rolny realizował w 2006 r. program rolnośrodowiskowy winien mieć także na względzie to, jakie zadania do zrealizowania ciążyły na producencie rolnym, a z wykazu tych obowiązków określonych zarówno w rozporządzeniu rolnośrodowiskowym, jak i w planie działalności rolnośrodowiskowej, wynika, że poza zakazem stosowania nawożenia
i przeorywania oraz ograniczonego wypasu, najistotniejszym obowiązkiem było opóźnienie pokosu do 1 lipca i do 15 sierpnia (w stosunku do łąk trzęślicowych). Te obowiązki nie zmieniły się także w zmianie do planu działalności rolnośrodowiskowej. Wobec tego, nie wiadomo, na jakiej podstawie organ odwoławczy wyprowadził wniosek, że producent rolny nie realizował programu działalności rolnośrodowiskowej wskutek braku zmiany do planu w dacie złożenia wniosku o płatności rolnośrodowiskowe.
Nie bez znaczenia dla oceny legalności zaskarżonej decyzji będzie także wskazanie w tym miejscu, że - wobec wejścia w życie z dniem 29 lutego 2008 r. rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Program rolnośrodowiskowy" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. Nr 34, poz. 200) - producenci rolni, którzy rozpoczęli w latach 2004-2007 realizację 5-letniego programu rolnośrodowiskowego, na podstawie planu działalności rolnośrodowiskowej, w celu uzyskania w następnych latach (do upływu końca programu 5-letniego) dalszych płatności rolnośrodowiskowych, powinni spełnić warunki określone w tym nowym akcie prawnym oraz zobowiązać się do dostosowania dotychczas realizowanych pakietów do nowych pakietów w nim określonych. Z tego unormowania wynika, że w okresie przewidzianym na realizację przez producentów rolnych pierwszych 5-letnich programów rolnośrodowiskowych
wydano nowy akt prawny, który reguluje na nowo całą materię dotyczącą programów rolnośrodowiskowych, przymuszając zarazem tych producentów rolnych do dostosowania dotychczasowych programów 5-letnich, jeszcze niezrealizowanych, do nowego uregulowania.
2) W kwestii możliwości wprowadzenia zmiany do realizowanego pakietu P01 utrzymanie łąk ekstensywnych wariantu oznaczonego jako P01a01 półnaturalne łąki jednokośne-wykaszanie ręczne na wariant P01b półnaturalne łąki dwukośne, skład orzekający w sprawie uznaje, że treść przepisów rozporządzenia rolnośrodowiskowego potwierdza, iż płatności rolnośrodowiskowe przysługują producentowi rolnemu, który zobowiąże się do realizacji pakietów, zgodnie z planem działalności rolnośrodowiskowej (§2 ust. 1 pkt 2), a nie wariantów. Możliwość zmiany określonego wariantu na inny wariant w ramach realizowanego pakietu uzależniona jest od wyjaśnienia dwóch zagadnień: po pierwsze - czy ustawodawca wyłącza dopuszczalność takiej zmiany, po drugie - czy zakres i rodzaj zadań wynikających
z realizacji konkretnego wariantu daje możliwość zmiany na inny wariant, bez odstąpienia od celów i zadań programu rolnośrodowiskowego objętego pakietem.
Mając na względzie powyższe stwierdzenie, uznać należy, że w sprawie tej wymiana przez skarżącą Spółkę wariantu oznaczonego jako P01a01 półnaturalne łąki jednokośne-wykaszanie ręczne na wariant P01b półnaturalne łąki dwukośne prawnie była dopuszczalna, a faktycznie możliwa, gdyż nie niweczyła celów programu rolnośrodowiskowego przewidzianego dla pakietu P01 utrzymanie łąk ekstensywnych. Z treści bowiem rozporządzenia rolnośrodowiskowego, w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., nie wynikał wprost zakaz dokonywania zmiany, czy wymiany wariantów w ramach pakietu P01. Natomiast, cele i zadania programu rolnośrodowiskowego, przewidzianego dla pakietu P01 utrzymanie łąk ekstensywnych, polegające na wykluczeniu intensyfikacji gospodarowania, prowadzącej do wykształcenia cenniejszych gospodarczo, ale znacznie uboższych przyrodniczo łąk, polegają głównie na: zaniechaniu nawożenia, wyeliminowaniu lub też ograniczeniu wypasu, opóźnieniu koszenia, jak też na szybkim usunięciu skoszonej biomasy (vide: pkt 9.6.3 zał. do
obwieszczenia Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie planu rozwoju obszarów wiejskich (M.P. Nr 56, poz. 958) oraz pkt II. zał. Nr 1 rozporządzenia rolnośrodowiskowego oraz opis i zadania dot. m.in. łąk trzęślicowych zamieszczony w obwieszczeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 października 2007 r. w sprawie Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013-M.P. Nr 94, poz. 1035).
Ponadto, analiza treści załącznika Nr 5 rozporządzenia rolnośrodowiskowego obejmującego wysokość zmniejszeń płatności rolnośrodowiskowych dokonywanych w ramach pakietów lub wariantów wskazuje, że wymiana ww. wariantów jest możliwa, lecz skutkiem takiej wymiany, bez uprzedniej zmiany planu działalności rolnośrodowiskowej, jest stosowanie wskazanych w tym załączniku zmniejszeń płatności. I tak, wysokość zmniejszenia za zastosowanie koszenia mechanicznego zamiast koszenia ręcznego w wariancie P01a01 półnaturalne łąki jednokośne-wykaszanie ręczne wynosi 40% i, podobnie, za wykonanie koszenia
w okresie 10 dni przed 1 lipca lub 15 sierpnia w tym wariancie wysokość zmniejszenia także wynosi 40%. A, przecież główna różnica pomiędzy zadaniami objętymi ww. wariantami dotyczy sposobu koszenia. W wariancie P01a01 jest to koszenie ręczne, a w wariancie P01b koszenie mechaniczne. Nie powinna ujść uwagi także okoliczność, że w opisie zadań wprost dopuszczono na łąkach objętych pakietem P01 utrzymanie łąk ekstensywnych oba rodzaje koszenia, w wariancie P01a przewidziano koszenie ręczne (P01a01) i koszenie mechaniczne (P01a02), chociaż te oba warianty obejmują ten sam rodzaj łąk (bagienne, trzęślicowe i murawy ciepłolubne) - wbrew temu co twierdzi organ odwoławczy - co dowodzi, że twierdzenie organu odwoławczego, jakoby istota łąk trzęślicowych wykluczała zamianę koszenia ręcznego na mechaniczne nie może się ostać.
3) W przedmiocie terminu końcowego koszenia łąk ekstensywnych, skład orzekający w sprawie także nie podziela poglądu wyrażonego w zaskarżonej decyzji, gdyż - wbrew twierdzeniu organu odwoławczego - płatności rolnośrodowiskowe nie są przyznawane są do gruntów utrzymywanych w dobrej kulturze rolnej, zgodnie
z warunkami określonymi w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze rolnej (Dz. U. Nr 65, poz. 600 ze zm.), a w szczególności w przepisie § 1 ust. 1 pkt 3, lecz do gruntów utrzymywanych zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej, o której mowa jest w przepisie art. 23 rozporządzenia Nr 1257/1999/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR), nowelizującego i uchylającego niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. WE L 160
z 26.06.1999, ze zm.) oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 73, poz. 657). Do stosowania tych przepisów odsyła wprost przepis § 2 ust. 3 rozporządzenia rolnośrodowiskowego. W przepisie § 3 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. określono zasady zwykłej dobre praktyki rolniczej, zaliczając do nich:
1) stosowanie nawozów i ich przechowywanie,
2) rolnicze wykorzystanie ścieków na terenie gospodarstwa rolnego,
3) rolnicze wykorzystanie komunalnych osadów ściekowych,
4) stosowanie i przechowywanie środków ochrony roślin,
5) gospodarkę na użytkach zielonych,
6) utrzymywanie czystości i porządku w gospodarstwie rolnym,
7) ochronę siedlisk przyrodniczych,
8) ochronę gleb,
9) gospodarkę wodnej
- określone w załączniku Nr 1 do rozporządzenia.
Te przepisy nie wskazują ani terminów początkowych, ani końcowych koszenia łąk, a w szczególności łąk utrzymywanych ekstensywnie. Przeciwnie,
w niektórych zaleceniach kłócą się z zasadami utrzymywania łąk ekstensywnych, gdyż nakazują stosowanie nawozów, co jest zakazane w przepisach wprost dotyczących zasad utrzymania łąk ekstensywnych w ww. rozporządzeniu rolnośrodowiskowym.
Powołane natomiast przez organ odwoławczy przepisy dotyczące zasad utrzymywania gruntów w dobrej kulturze rolnej, a określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze rolnej, nie znajdują żadnego zastosowania w sprawach płatności rolnośrodowiskowych. Fakt, że ustawodawca
w przepisie nowelizującym to rozporządzenie z dniem 16 marca 2005 r., na podstawie przepisu § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i rozwoju Wsi z dnia 23 lutego 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów w dobrej kulturze rolnej (Dz. U. Nr 36, poz. 326), nadał nowe brzmienie przepisowi § 1 ust. 1 o treści: "1.Utrzymywaniem gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska jest:
1) uprawa roślin lub ugorowanie - w przypadku gruntów ornych;
2) koszenie okrywy roślinnej i jej usunięcie co najmniej raz w roku w terminie do dnia 31 lipca - w przypadku łąk;
3) koszenie okrywy roślinnej i jej usunięcie co najmniej raz w roku w terminie do dnia 30 września - w przypadku łąk trzęślicowych, zgłoszonych we wniosku o przyznanie płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt;
4) wypasanie zwierząt w okresie wegetacyjnym traw lub koszenie okrywy roślinnej i jej usunięcie co najmniej raz w roku w terminie do dnia
31 lipca - w przypadku pastwisk.",
wskazując terminy koszenia łąk zgłoszonych we wniosku o przyznanie płatności
z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych, nie oznacza, że przepisy te z tej przyczyny mają zastosowanie do płatności rolnośrodowiskowych. Warunkiem bowiem przyznania płatności rolnośrodowiskowych nie jest utrzymywanie gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej, lecz stosowanie zasad zwykłej dobrej praktyki rolniczej, na co jednoznacznie wskazuje treść ww. przepisu § 2 ust. 3 rozporządzenia rolnośrodowiskowego, a ponadto przestrzeganie nakazów i zakazów określonych w rozporządzeniu rolnośrodowiskowym oraz w planie działalności rolnośrodowiskowej.
W tej sytuacji, aby ocenić, czy skarżąca Spółka przestrzega wymogu prowadzenia działalności rolniczej zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej, co jest jednym z warunków otrzymania płatności rolnośrodowiskowych, należy ustalić, czy stosuje ona w swoim gospodarstwie rolnym zasady wyliczone w § 3 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 (z odpowiednią modyfikacją) oraz, czy realizuje ona zadania określone w ramach pakietów lub wariantów wymienione w pkt II zał. Nr 1 do rozporządzenia rolnośrodowiskowego,
a ponadto, czy przestrzega ona nakazów i zakazów określonych w planie działalności rolnośrodowiskowej.
Wśród tych ww. przepisów, które są właściwe do określenia terminów koszenia łąk użytkowanych ekstensywnie w ramach pakietu P01, ustawodawca nie przewidział, w stanie prawnym obowiązującym w roku 2006, końcowych terminów koszenia. W załączniku Nr 1 w pkt II obejmującym zadania realizowane w ramach pakietów lub wariantów w podpunkcie 3 dotyczącym utrzymania łąk ekstensywnych w ramach wariantu P01a01 zamieszczono zapis o treści: "pierwszy pokos w terminie: - od dnia 15 sierpnia - w przypadku łąk trzęślicowych,
- od dnia 1 lipca - w przypadku pozostałych łąk". Identyczną treść zamieszczono
w wariancie P01a02, zaś w wariancie P01b zamieszczono zapis: "pierwszy pokos
w terminie od 1 lipca". Także we wskazanym wyżej zał. do obwieszczenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie planu rozwoju obszarów wiejskich w odniesieniu do łąk użytkowanych ekstensywnie wykaszanie przewidziano na termin: od 1 lipca. Takie też terminy koszenia łąk określił doradca rolnośrodowiskowy w planie oraz zmianie do planu działalności rolnośrodowiskowej.
A zatem, jak z przedstawionego uregulowania wynika, ustawodawca nie przewidział terminów końcowych na koszenie łąk użytkowanych ekstensywnie, lecz określił terminy przed upływem których łąki te nie powinny być koszone. Natomiast, w przepisach, które weszły w życie 17 grudnia 2007 r. przewidziano oprócz terminów początkowych, także terminy końcowe koszenia łąk użytkowanych ekstensywnie. Terminy te w odniesieniu np. do łąk trzęślicowych określono następująco: "Koszenie: co roku w terminie od 15 września do 30 października" (vide: obwieszczenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 października 2007 r. w sprawie Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 - M.P. Nr 94, poz. 1035).
Mając na względzie podniesioną argumentację, skład orzekający w sprawie uznaje, że organ odwoławczy z naruszeniem przepisu art. 139 Kodeksu postępowania odwoławczego stwierdził, iż decyzja organu I instancji rażąco narusza prawo.
W celu prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, w toku jej dalszego prowadzenia, organ odwoławczy rozpoznając wniesione przez skarżącą Spółkę odwołanie w pierwszym rzędzie poczyni prawidłowe ustalenia faktyczne
w przedmiocie skuteczności zmian wniesionych przez Spółkę do planu działalności rolnośrodowiskowej i w tym celu, w miarę potrzeby, przeprowadzi dowód
z przesłuchania doradcy rolnośrodowiskowego J. B. w charakterze świadka na okoliczność terminu sporządzenia zmian do tego planu i faktycznej realizacji tego planu przez Spółkę, jak również wyjaśni, czy Spółka spełniła pozostałe wymogi ustawowe do uzyskania płatności rolnośrodowiskowych, tj., czy prowadziła rejestr działalności rolnośrodowiskowej.
Organ odwoławczy również oceni dopuszczalny zakres i termin zmian wniosku o płatności rolnośrodowiskowe w drugim roku jego realizacji, na podstawie przepisów § 5 rozporządzenia rolnośrodowiskowego oraz art. 15 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników, mając na uwadze, że przepis art. 15 tego rozporządzenia Komisji stanowi, iż: "Po wygaśnięciu limitu czasu na złożenie pojedynczego wniosku, poszczególne działki rolne (...) nie zadeklarowane w pojedynczym wniosku (...) mogą być dodane do pojedynczego wniosku poszczególnych działek rolnych pod warunkiem, że przestrzegane są wymogi w ramach stosownych programów pomocowych. Zmian dotyczących użytkowania ziem lub
programu pomocowego w odniesieniu do poszczególnych działek rolnych zadeklarowanych w pojedynczym wniosku można dokonać na tych samych warunkach" (ust. 1.). "Z zastrzeżeniem terminów ustalonych przez Finlandię oraz Szwecję na dostarczenie pojedynczych wniosków zgodnie z pierwszym akapitem art. 11 ust. 2, poprawki zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu zostaną pisemnie zadeklarowane właściwym władzom najpóźniej do 31 maja, w przypadku Finlandii i Szwecji najpóźniej do 15 czerwca stosownego roku kalendarzowego" (ust. 2). Rozporządzenie to, jako akt normatywny wydany przez organ Unii Europejskiej, krajowe organy administracji publicznej - w związku z członkostwem Polski w Unii Europejskiej - stosują bezpośrednio, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą i postanowieniami art. 2 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej
Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowacji do Unii Europejskiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r., Nr 90, poz. 864). Czynią to jednak z poszanowaniem wewnętrznego porządku prawnego państwa członkowskiego, w tym obowiązującej procedury administracyjnej, chyba że z unormowań rozporządzenia wynika, iż ustanawiają one odrębne zasady proceduralne lub określają inne reguły tej procedury niż wynikające z regulacji krajowych.
Ponadto, z uwagi na to, że przepisy rozporządzenia rolnośrodowiskowego
w przepisach art. 15 i art. 16 przewidują przeprowadzenie w sposób szczególny pierwszej i następnej kontroli na miejscu w zakresie realizacji wniosku rolnośrodowiskowego (z pouczeniami o skutkach uchybień i 7%-wym zmniejszeniem płatności za każde uchybienie), organ odwoławczy oceni, czy kontrola na miejscu przeprowadzona w gospodarstwie rolnym w dniach 23-24 sierpnia 2006 r.
w zakresie realizacji wniosku o płatności bezpośrednie i płatności z tytułu prowadzenia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), jak też kontrola przeprowadzona w dniach 23-26 kwietnia 2007 r., a obejmująca pomiar strefy buforowej, odpowiadają wymogom kontroli
w zakresie wniosku rolnośrodowiskowego oraz, czy ustalenia poczynione podczas tych kontroli są wystarczające dla stwierdzenia realizacji przez producenta rolnego programu rolnośrodowiskowego.
Uwzględniając zatem wszystkie podniesione wyżej okoliczności, skład orzekający w sprawie uznaje, że dopiero poczynione w sprawie prawidłowe ustalenia organu odwoławczego zezwolą na wyrażenie oceny, czy wniosek rolnośrodowiskowy skarżącej Spółki został złożony w terminie, czy zakres zmian do tego wniosku był dopuszczalny, czy możliwa była zmiana planu działalności rolnośrodowiskowej
w trakcie realizacji 5-letniego programu działalności rolnośrodowiskowej, czy zmiana wariantów w ramach realizowanego pakietu P01 była możliwa oraz, czy kontrola gospodarstwa rolnego na miejscu w zakresie realizacji wniosku rolnośrodowiskowego została prawidłowo przeprowadzona. W tej sytuacji, nie zachodzą obecnie podstawy do wyrażenia przez Sąd oceny, czy zaskarżoną decyzją organ odwoławczy prawidłowo rozstrzygnął także kwestię odmowy przyznania przez organ I instancji płatności z tytułu uprawy wierzby energetycznej oraz nieuwzględnienia w obliczeniach działki Nr 39/4 o powierzchni 19,91 ha, gdyż rozstrzygnięcie tych kwestii uzależnione jest od poczynienia prawidłowych ustaleń
w sprawie w zakresie wyżej wskazanym.
Wobec tego, że zaskarżona decyzja ostateczna wydana została
z naruszeniem przepisu art. 139 Kodeksu postępowania administracyjnego, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy - na podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - należało orzec, jak
w sentencji. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie przepisów art. 200
i 205 § 2 tej ustawy, a o niewykonalności zaskarżonej decyzji na podstawie przepisu art. 152 ustawy.