Art. 32. 1. W celu uregulowania sytuacji towarów innych niż będące przedmiotem zakazów lub ograniczeń, organ celny może:

1) sprzedać towar,

2) dokonać zniszczenia towaru, jeżeli sprzedaż towaru nie jest możliwa, jest znacznie utrudniona lub nieuzasadniona,

3) wystąpić o orzeczenie przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli dokonanie zniszczenia towaru jest nieuzasadnione

- chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, cena sprzedaży powinna uwzględniać ustaloną przez organ celny kwotę należności przywozowych ciążących na towarze.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepis art. 31 ust. 2.

4. Koszty zniszczenia towaru lub likwidacji w inny sposób oraz koszty związane z jego przechowywaniem ponoszą solidarnie osoba, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, oraz każda inna osoba, w której posiadaniu znajdował się towar bezpośrednio przed jego zajęciem, jeżeli kwota tych kosztów przekracza równowartość kwoty 10 euro.