Zarzuty od nakazu zapłaty
Nakaz zapłaty po zaopatrzeniu go w klauzulę wykonalności jest tytułem wykonawczym uprawniającym do egzekucji. Stanowi orzeczenie sądowe wydawane na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron wyłącznie na podstawie treści pozwu oraz załączonych do niego dokumentów - jeśli orzeczenie to stanie się prawomocne, ma skutki wyroku sądowego. Nakaz zapłaty jest wydawany na posiedzeniu niejawnym przez sądu rejonowe oraz okręgowe w sprawach wskazanych w Kodeksie postępowania cywilnego.
Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego, nakaz zapłaty wydaje się, jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego, a w innych sprawach, jeżeli przepis szczególny tak stanowi. W razie braku podstaw do wydania nakazu zapłaty przewodniczący wyznacza rozprawę, chyba że sprawa może być rozpoznana na posiedzeniu niejawnym.

Nakaz zapłaty nie może być wydany, jeżeli według treści pozwu:
- roszczenie jest oczywiście bezzasadne;
- przytoczone okoliczności budzą wątpliwość;
- zaspokojenie roszczenia zależy od świadczenia wzajemnego;
- miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu nie mogło nastąpić w kraju.
W nakazie zapłaty nakazuje się pozwanemu, żeby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia tego nakazu zaspokoił roszczenie w całości wraz z kosztami albo w tym terminie wniósł sprzeciw do sądu.

Zgodnie z art. 503 k.p.c. pismo zawierające sprzeciw wnosi się do sądu, który wydał nakaz zapłaty, a w przypadku nakazu wydanego przez referendarza sądowego - do sądu, przed którym wytoczono powództwo. Pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości, czy w części. Oprócz tego jest zobowiązany przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody.

Pozew jak i sprzeciw wymaga zachowania takiej samej formy.