831

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 3 lipca 2006 r.

w sprawie szczegółowego sposobu i trybu finansowania inwestycji z budżetu państwa

Na podstawie art. 116 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 i Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r. Nr 45, poz. 319 i Nr 104, poz. 708) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób i tryb finansowania inwestycji z budżetu państwa, w tym określania wysokości kwot dotacji w kolejnych latach realizacji inwestycji, oraz sposób i tryb aktualizowania wartości kosztorysowej inwestycji.

§ 2. 1. Dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie lub dofinansowywanie kosztów realizacji inwestycji:

1) przedsiębiorców -- są udzielane z uwzględnieniem przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej;

2) związanych z badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi -- są udzielane z uwzględnieniem kryteriów i trybu określonych w odrębnych przepisach;

3) ujętych w kontraktach wojewódzkich -- są udzielane z uwzględnieniem przepisów o Narodowym Planie Rozwoju i zawartych umów;

4) w ramach umów o partnerstwie publiczno-prywatnym -- są udzielane z uwzględnieniem przepisów o partnerstwie publiczno-prywatnym.

2. Inwestycje realizowane z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych, które nie podlegają zwrotowi, są finansowane z uwzględnieniem odrębnych przepisów.

§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) ustawie -- rozumie się przez to ustawę z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych;

2) Prawie budowlanym -- rozumie się przez to ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. -- Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.¹⁾);

3) inwestycji wieloletniej -- rozumie się przez to inwestycję, o której mowa w art. 115 ust. 1 ustawy.

Rozdział 2

Warunki finansowania inwestycji ze środków budżetu państwa i efektywność ich wykorzystania

§ 4. Ze środków budżetu państwa przeznaczonych na finansowanie inwestycji państwowych jednostek budżetowych, w tym ich gospodarstw pomocniczych, oraz z dotacji celowych udzielanych z budżetu państwa na dofinansowanie lub finansowanie kosztów realizacji inwestycji, o których mowa w art. 113 ust. 2 ustawy, zwanych dalej „środkami budżetu państwa”, mogą być finansowane:

1) koszty budowy nowych obiektów budowlanych, określonych w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, zwanych dalej „obiektami budowlanymi”;

2) zakup obiektów budowlanych;

3) zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z wyjątkiem tych, których wartość początkowa nie przekracza kwoty uprawniającej do dokonania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego, określonej w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem pkt 4;

4) zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych bez względu na ich wartość oraz innych przedmiotów -- jeżeli są pierwszym wyposażeniem obiektów budowlanych;

5) koszty transportu i montażu oraz inne koszty ponoszone w celu przekazania środków trwałych do używania;

6) koszty przebudowy, rozbudowy, nadbudowy, odbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji obiektów budowlanych i innych środków trwałych, powodującej ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o rachunkowości;

7) koszty przygotowania do realizacji inwestycji, o których mowa w pkt 1 i 6, w tym w szczególności koszty opracowania programu inwestycji i pozostałej dokumentacji projektowej, zakupu i przygotowania gruntu pod budowę oraz ekspertyz, studiów, pomiarów geodezyjnych i prac geologicznych oraz prac archeologicznych, dotyczących tych inwestycji;

8) zakup wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:

a) ich wartość początkowa jest wyższa od kwoty określonej w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych,

b) są pierwszym wyposażeniem obiektów budowlanych -- bez względu na ich wartość;

9) inne koszty, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają finansowaniu ze środków budżetu państwa przeznaczonych na inwestycje.

§ 5. Dysponenci części budżetowych określeni w art. 103 ust. 4 ustawy, zwani dalej „dysponentami”, mogą podjąć decyzję o ujęciu finansowania inwestycji ze środków budżetu państwa w materiałach do projektu ustawy budżetowej, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1) z analizy informacji i dokumentów przedstawionych przez jednostkę organizacyjną podejmującą realizację inwestycji, zwaną dalej „inwestorem”, wynika, że:

a) uzasadnione jest realizowanie inwestycji w planowanym terminie i zakresie rzeczowym,

b) inwestycja podlegająca realizacji na podstawie projektu budowlanego, o którym mowa w art. 34 Prawa budowlanego, zwana dalej „inwestycją budowlaną”, jest przygotowana do realizacji co najmniej w zakresie określonym w § 6,

c) inwestor dysponuje środkami finansowymi lub ma zapewnienie ich otrzymania w wysokości umożliwiającej zrealizowanie, w planowanym okresie, efektów rzeczowych inwestycji;

2) finansowanie inwestycji jest możliwe przy uwzględnieniu:

a) poziomu zaangażowania budżetu państwa w finansowanie już realizowanych inwestycji budowlanych oraz uzasadnionego zapotrzebowania inwestorów na środki budżetu państwa przeznaczane na finansowanie innych inwestycji,

b) potrzeby przyznania inwestorowi środków budżetu państwa w kwocie umożliwiającej terminowe regulowanie zobowiązań finansowych i terminowe zakończenie inwestycji.

§ 6. 1. Realizacja inwestycji budowlanej może być finansowana ze środków budżetu państwa, jeżeli:

1) inwestor posiada zaakceptowany program inwestycji, zawierający co najmniej:

a) uzasadnienie celowości inwestycji i jej lokalizacji,

b) dane o planowanym:

-- zakresie rzeczowym inwestycji,

-- okresie realizacji inwestycji,

c) ocenę ekonomicznej efektywności inwestycji,

d) dane o planowanych efektach rzeczowych inwestycji,

e) harmonogram realizacji inwestycji,

f) planowany łączny koszt inwestycji, zwany dalej „wartością kosztorysową inwestycji”, oraz dane o planowanych z poszczególnych źródeł środkach na jej finansowanie w kolejnych latach realizacji,

g) dane o planowanym okresie zagospodarowania obiektów budowlanych i innych składników majątkowych, po zakończeniu realizacji inwestycji, oraz o planowanej kwocie środków finansowych i źródłach ich pochodzenia, które umożliwiają zagospodarowanie tych efektów rzeczowych inwestycji w planowanym okresie;

2) została dokonana analiza celowości i możliwości wykonania inwestycji etapami;

3) wartość kosztorysowa inwestycji jest zaktualizowana, z uwzględnieniem przepisów ust. 4 oraz § 20 i 21;

4) planowane kwoty środków ze wszystkich źródeł na finansowanie inwestycji w całym okresie jej realizacji są określone w wysokości umożliwiającej inwestorowi terminowe regulowanie zobowiązań finansowych i terminowe zakończenie inwestycji;

5) inwestor posiada dokument stwierdzający prawo dysponowania nieruchomością, o których mowa w art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego.

2. Jeżeli inwestycja budowlana podlega zaliczeniu do inwestycji wieloletnich, to program takiej inwestycji wymaga uzgodnienia z dysponentem.

3. Wymóg uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, może mieć zastosowanie do programu inwestycji budowlanej innej niż inwestycja wieloletnia, jeżeli dysponent wskaże taką inwestycję i pisemnie zawiadomi o tym właściwego inwestora.

4. Każda zmiana programu inwestycji, o których mowa w ust. 2 i 3, powodująca wzrost ich finansowania ze środków budżetu państwa, również wymaga uzgodnienia z dysponentem, z zastrzeżeniem art. 114 ustawy oraz § 20 i 21.

5. Wartość kosztorysową inwestycji określa się za pomocą wskaźników cenowych w układzie następujących grup kosztów:

1) pozyskania działki budowlanej;

2) przygotowania terenu i przyłączenia obiektów do sieci;

3) budowy obiektów podstawowych;

4) instalacji;

5) zagospodarowania terenu i budowy obiektów pomocniczych;

6) wyposażenia;

7) prac przygotowawczych, projektowych, obsługi inwestorskiej oraz ewentualnie szkoleń i rozruchu.

§ 7. Jeżeli inwestycja budowlana jest wykonywana etapami, finansowanie ze środków budżetu państwa kolejnego jej etapu może być kontynuowane wyłącznie po pozytywnej ocenie przez dysponenta dotychczasowego przebiegu realizacji inwestycji i wykorzystania jej efektów rzeczowych, które inwestor uzyskał w wyniku zakończenia poprzednich etapów inwestycji.

§ 8. 1. W przypadku braku możliwości uzgodnienia programu inwestycji, dysponent może zlecić dokonanie ekspertyzy obejmującej w szczególności:

1) ocenę celowości i ekonomicznej efektywności inwestycji;

2) zasadność planowanego zakresu rzeczowego inwestycji i terminu jej realizacji;

3) prawidłowość obliczenia wartości kosztorysowej inwestycji;

4) realność kwot środków własnych i środków z innych źródeł, planowanych przez inwestora na finansowanie inwestycji;

5) prawidłowość przygotowania inwestycji budowlanej do realizacji.

2. Dokonanie ekspertyzy może zlecić również minister właściwy do spraw budżetu w porozumieniu z dysponentem.

3. Zlecający ekspertyzę pisemnie informuje inwestora o zamiarze jej zlecenia oraz o sposobie ponoszenia kosztów.

4. Ustalenia zawarte w ekspertyzie są uwzględniane w opinii ministra, o którym mowa w ust. 2, oraz przy podejmowaniu decyzji przez dysponenta.

5. W przypadku gdy inwestor przedstawi uzupełniony program inwestycji, który zostanie uzgodniony z dysponentem, ekspertyza nie jest zlecana.

6. Koszty ekspertyzy inwestycji państwowej jednostki budżetowej lub państwowego zakładu budżetowego są finansowane ze środków ustalonych w części budżetowej dysponenta.

§ 9. 1. Wysokość kwot dotacji celowych z budżetu państwa planowanych na finansowanie kosztów inwestycji, w kolejnych latach jej realizacji, jest ustalana z uwzględnieniem:

1) harmonogramu realizacji inwestycji;

2) planowanych wydatków inwestora, w kolejnych latach realizacji inwestycji, na regulowanie zobowiązań finansowych dotyczących inwestycji;

3) kwot środków własnych i środków innych niż dotacje celowe z budżetu państwa, planowanych na finansowanie inwestycji w kolejnych latach jej realizacji; środki te są planowane z podziałem według źródeł ich pochodzenia.

2. Przy ustalaniu kwot dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, dokumentami stanowiącymi podstawę informacji o pozostałych źródłach finansowania inwestycji są:

1) pisemne zobowiązanie inwestora do przeznaczenia środków własnych,

2) umowy zawarte przez inwestora z bankiem lub pożyczkodawcą albo wydane przez nich dokumenty potwierdzające zapewnienie udzielenia kredytu lub pożyczki,

3) dokumenty potwierdzające przyznanie dotacji z funduszów celowych lub innych środków albo zapewnienie ich przyznania

-- z uwzględnieniem planowanych kwot i terminów ich przekazywania.

Rozdział 3

Przekazywanie i wykorzystywanie środków budżetu państwa przeznaczonych na finansowanie inwestycji

§ 10. Dysponent uruchamia środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie inwestycji zgodnie z harmonogramem, o którym mowa w art. 129 ust. 1 ustawy, i przekazuje je dysponentowi niższego stopnia, stosownie do przepisów o wykonywaniu budżetu państwa.

§ 11. 1. Przy określaniu kwot dotacji celowej, przekazywanych w ciągu roku budżetowego na finansowanie lub dofinansowanie inwestycji, uwzględnia się kwotę:

1) zobowiązań finansowych inwestora, które wymagają uregulowania w określonym terminie;

2) środków przeznaczonych na finansowanie inwestycji, które przechodzą z okresu poprzedniego;

3) środków własnych inwestora i z innych źródeł, które mają być przekazane na finansowanie inwestycji w danym okresie.

2. Jeżeli inwestycja jest finansowana ze środków ujętych w kilku częściach budżetowych, dysponenci informują się wzajemnie o kwotach środków budżetu państwa przekazanych na finansowanie tej inwestycji.

§ 12. Jeżeli wartość kosztorysowa inwestycji została obniżona w czasie jej realizacji, to łączną kwotę środków budżetu państwa, ustaloną na finansowanie tej inwestycji, dysponent zmniejsza o taki sam procent, o jaki była obniżona wartość kosztorysowa inwestycji, oraz pisemnie zawiadamia o tym inwestora.

§ 13. 1. Inwestor inwestycji wieloletniej, który w wyniku dokonanej analizy stwierdzi, że realizacja tej inwestycji powinna być przejściowo wstrzymana albo należy zaniechać jej kontynuowania, przedstawia dysponentowi wniosek o podjęcie decyzji w tej sprawie oraz dołącza do wniosku co najmniej następujące dokumenty:

1) rozliczenie inwestycji sporządzone z uwzględnieniem § 18 ust. 1 i 2;

2) uzasadnienie potrzeby wstrzymania albo zaniechania realizacji inwestycji;

3) analizę przewidywanych skutków wstrzymania albo zaniechania realizacji inwestycji, w tym skutków finansowych, z wyodrębnieniem i uzasadnieniem kwot środków budżetu państwa, które będą potrzebne w poszczególnych latach na następujące cele:

a) uregulowanie zobowiązań finansowych związanych z realizacją inwestycji przed jej wstrzymaniem albo zaniechaniem,

b) zabezpieczenie majątku uzyskanego w wyniku realizacji inwestycji przed jej wstrzymaniem albo zaniechaniem,

c) zagospodarowanie majątku, o którym mowa w lit. b, jeżeli inwestor we wniosku występuje o podjęcie decyzji o zaniechaniu realizacji inwestycji;

4) opinię banku, jeżeli inwestycja jest finansowana, również z udziałem kredytu.

2. Dysponent, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku inwestora, o którym mowa w ust. 1, dokonuje oceny zasadności wniosku, a następnie pisemnie zawiadamia inwestora o przyjęciu albo odrzuceniu wniosku, uzasadniając przyczyny jego odrzucenia.

3. W przypadku odrzucenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, inwestor może ponowić wniosek, przedstawiając dysponentowi dodatkowe informacje.

4. W przypadku przyjęcia wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 3, dysponent przedstawia Radzie Ministrów do rozstrzygnięcia wniosek inwestora oraz ocenę jego zasadności.

5. Jeżeli inwestorem inwestycji wieloletniej jest dysponent, wniosek w sprawie, o której mowa w ust. 1, jest sporządzany przez dysponenta i przedstawiany przez niego Radzie Ministrów wraz z dokumentami wymienionymi w tym przepisie.

§ 14. Przepis § 13 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy inwestor, w związku z planowanym wstrzymaniem albo zaniechaniem realizacji inwestycji niezaliczonej do inwestycji wieloletnich, występuje do dysponenta o przyznanie środków z budżetu państwa na cele określone w § 13 ust. 1 pkt 3.

Rozdział 4

Rozliczanie inwestycji finansowanych ze środków budżetu państwa

§ 15. 1. Niewykorzystane środki finansowe przyznane w ramach dotacji celowej są zwracane przez inwestora do budżetu państwa w terminie 7 dni od dnia uregulowania zobowiązań związanych z realizacją inwestycji, nie później jednak niż w terminie:

1) 50 dni od dnia odbioru końcowego inwestycji budowlanej albo

2) 30 dni od dnia zakończenia inwestycji innej niż inwestycja budowlana

-- wraz z odsetkami określonymi w art. 145 ust. 1 ustawy, liczonymi od dnia upływu tych terminów, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Dotacje udzielone z budżetu w części niewykorzystanej do końca roku budżetowego lub w terminie określonym w przepisach o wydatkach niewygasających z upływem roku budżetowego podlegają zwrotowi do budżetu państwa w terminach określonych w art. 144 ust. 1 i 2 ustawy.

§ 16. 1. Inwestor, po zakończeniu i przekazaniu do użytku inwestycji budowlanej, sporządza, w terminie 60 dni od dnia, w którym był dokonany odbiór końcowy inwestycji, rozliczenie zawierające co najmniej:

1) porównanie rzeczywistych kosztów, podstawowych efektów rzeczowych, okresu realizacji i źródeł finansowania inwestycji z odpowiednimi wielkościami planowanymi przy jej rozpoczynaniu oraz określonymi w wyniku zmian dokonanych w okresie realizacji tej inwestycji;

2) analizę i uzasadnienie różnic między wielkościami, o których mowa w pkt 1;

3) omówienie ważniejszych działań, które inwestor podjął w celu usunięcia nieprawidłowości występujących w okresie realizacji inwestycji;

4) informację dotyczącą podatku od towarów i usług zapłaconego i zwróconego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług.

2. Inwestor sporządza rozliczenie, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, i przekazuje je:

1) dysponentowi, który finansował inwestycję ze środków budżetu państwa;

2) bankowi, jeżeli inwestycja była finansowana również z udziałem kredytu bankowego.

3. Informacje, w zakresie określonym we wzorze stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia, mogą być przekazywane właściwym adresatom również w formie elektronicznej.

4. Dysponent, w razie stwierdzenia nieprawidłowości w rozliczeniu, poleca inwestorowi ich usunięcie i wyznacza termin przekazania poprawionego rozliczenia; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

5. Jeżeli inwestycja była realizowana poza granicami kraju, dysponent na wniosek inwestora może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, nie więcej jednak niż o 30 dni.

6. Jeżeli inwestor uzyskał zwrot podatku od towarów i usług, to środki te zwraca na rachunek dochodów budżetu państwa, w wysokości proporcjonalnej do kwoty uzyskanej dotacji na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji.

7. Zwrot, o którym mowa w ust. 6, następuje w terminie 7 dni od dnia wpłynięcia środków na rachunek inwestora.

§ 17. 1. Jeżeli inwestycja wieloletnia nie została zakończona w terminie określonym w wykazie, o którym mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, zwanym dalej „terminem planowanym”, inwestor sporządza rozliczenie w terminie 50 dni po upływie tego terminu.

2. W rozliczeniu inwestycji, o której mowa w ust. 1:

1) informacje o rzeczywistych kosztach, podstawowych efektach i źródłach finansowania inwestycji są wykazywane według stanu na koniec roku, w którym upłynął termin planowany;

2) inwestor przedstawia co najmniej:

a) analizę i uzasadnienie różnic między wielkościami, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1,

b) przyczyny niezakończenia inwestycji w terminie planowanym,

c) ważniejsze działania podjęte przez inwestora w celu usunięcia nieprawidłowości powodujących niedotrzymanie terminu planowanego.

3. Przepisy § 16 ust. 2--5 stosuje się odpowiednio do rozliczenia, o którym mowa w ust. 1.

4. Inwestor po zakończeniu inwestycji, o której mowa w ust. 1, sporządza także rozliczenie według zasad określonych w § 16.

§ 18. 1. Inwestor sporządza rozliczenie, również gdy realizacja inwestycji została zaniechana albo przejściowo wstrzymana.

2. W rozliczeniu inwestycji, o której mowa w ust. 1, informacje o rzeczywistych kosztach, podstawowych efektach rzeczowych i źródłach finansowania inwestycji są przedstawiane:

1) według stanu na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym inwestor zamierza przedstawić wniosek dotyczący inwestycji wieloletniej w sprawie określonej w § 13 ust. 1;

2) według stanu w dniu wstrzymania albo zaniechania realizacji inwestycji, jeżeli inwestycja nie jest inwestycją wieloletnią.

3. Jeżeli realizacja inwestycji wstrzymanej zostanie wznowiona, inwestor po jej zakończeniu sporządza także rozliczenie według zasad określonych w § 16.

§ 19. 1. Dysponent, do dnia 31 marca każdego roku budżetowego, opracowuje informację o wszystkich inwestycjach wieloletnich, które zostały zakończone w poprzednim roku budżetowym, i o inwestycjach wieloletnich, które nie zostały zakończone w terminie planowanym, oraz przekazuje tę informację ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego.

2. Dysponent przedstawia w informacji, o której mowa w ust. 1, co najmniej:

1) dane i wyjaśnienia w zakresie określonym w § 16 ust. 1 pkt 1 i 2, w tym dotyczące inwestycji niezakończonych w terminie planowanym, z uwzględnieniem § 17 ust. 2;

2) ocenę przebiegu realizacji inwestycji, a w odniesieniu do inwestycji niezakończonych w terminie planowanym -- również przyczyny niedotrzymania tego terminu;

3) zestawienie ważniejszych działań, które byty podjęte przez inwestora i dysponenta w celu usunięcia nieprawidłowości występujących w okresie realizacji inwestycji.

3. Na podstawie danych, wyjaśnień, ocen i zestawień określonych w ust. 2 do dnia 30 kwietnia każdego roku budżetowego jest sporządzana dla Rady Ministrów informacja zbiorcza o inwestycjach, o których mowa w ust. 1, oraz wnioski wynikające z jej analizy.

Rozdział 5

Zwiększanie wartości kosztorysowej inwestycji wynikające ze zmiany cen

§ 20. 1. Wartość kosztorysowa może być zwiększona w trakcie realizacji inwestycji, przy zastosowaniu wskaźnika określonego w prognozie cen, o której mowa w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 120 ust. 5 ustawy; wskaźnik ten stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do wartości kosztorysowej robót budowlano-montażowych i innych nakładów na inwestycję, pozostałych do wykonania po roku budżetowym, w którym jest zwiększana wartość kosztorysowa inwestycji.

2. Wartość kosztorysowa nakładów pozostałych do wykonania jest aktualizowana przy zastosowaniu przewidywanego wskaźnika wzrostu cen w roku, w którym jest zwiększana wartość kosztorysowa realizowanej inwestycji.

§ 21. 1. Jeżeli inwestor zamierza zwiększyć wartość kosztorysową inwestycji z powodu zmiany cen, w sposób inny niż określony w § 20, zwiększenie może być dokonane wyłącznie po uzyskaniu akceptacji dysponenta, z którego części budżetowej jest finansowana inwestycja.

2. Wniosek o zaakceptowanie zwiększenia wartości kosztorysowej inwestycji, w sposób inny niż określony w § 20, inwestor składa w terminie określonym przez dysponenta, lecz nie później niż w terminie umożliwiającym uwzględnienie zmiany w limitach wydatków budżetowych, ujętych w ustawie budżetowej na rok następny.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać co najmniej:

1) dane dotyczące inwestycji, w tym:

a) nazwę i siedzibę inwestora,

b) nazwę i lokalizację inwestycji,

c) dane o planowanych efektach rzeczowych inwestycji,

d) termin rozpoczęcia i planowany termin zakończenia inwestycji,

e) wartość kosztorysową inwestycji: aktualną i przewidywaną po jej zmianie,

f) łączną kwotę planowanego zwiększenia wartości kosztorysowej inwestycji, wyłącznie z powodu zmian cen, stanowiącą różnicę między aktualną a przewidywaną wartością kosztorysową inwestycji,

g) planowane kwoty środków na finansowanie zwiększenia wartości kosztorysowej, o którym mowa w ust. 1, oraz ich uzasadnienie, w tym:

-- łączne kwoty środków finansowych z poszczególnych źródeł,

-- kwoty środków budżetu państwa oraz kwoty środków z innych źródeł w roku budżetowym następującym po roku, w którym jest składany wniosek, i w kolejnych latach realizacji inwestycji;

2) szczegółowe omówienie i uzasadnienie sposobu zwiększania wartości kosztorysowej inwestycji, innego niż określony w § 20.

§ 22. 1. Dysponent, do dnia 28 lutego każdego roku budżetowego, sporządza oraz przekazuje ministrowi właściwemu do spraw budżetu i ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego informację o dokonanych w poprzednim roku budżetowym zwiększeniach wartości kosztorysowej inwestycji, które są realizowane przez podległych i nadzorowanych inwestorów; informacja powinna zawierać co najmniej:

1) dane o wysokości zwiększeń wartości kosztorysowej poszczególnych inwestycji wieloletnich oraz dane łączne o takich zmianach, dotyczące innych inwestycji, które są finansowane ze środków budżetu państwa;

2) analizę przyczyn i skutków zwiększeń wartości kosztorysowej inwestycji, o których mowa w pkt 1;

3) omówienie działań dysponenta, podjętych w celu zwiększenia realności i stabilności wartości kosztorysowej inwestycji finansowanych ze środków budżetu państwa.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest sporządzana według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia i może być przekazywana właściwym adresatom również w formie elektronicznej.

§ 23. Wartość kosztorysowa inwestycji wieloletnich, uwzględniająca zmianę cen, jest przedstawiana przez dysponenta w materiałach do projektu ustawy budżetowej, opracowywanych według zasad określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 120 ust. 5 ustawy.

§ 24. Dysponent kontroluje prawidłowość dokonywania zmian wartości kosztorysowej inwestycji, które są finansowane ze środków budżetu państwa.

Rozdział 6

Przepis końcowy

§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 lipca 2006 r.²⁾

Prezes Rady Ministrów: K. Marcinkiewicz

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 lipca 2006 r. (poz. 831)

Załącznik 1

Załącznik 2

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 113, poz. 954, Nr 163, poz. 1362 i 1364 i Nr 169, poz. 1419 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 63.

²⁾ Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 października 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania inwestycji z budżetu państwa (Dz. U. Nr 133, poz. 1480).