Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

Jak liczy się czas pracy personelu medycznego i kierowców

0
Podziel się:

Czas pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej, co do zasady, w okresie rozliczeniowym nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę.

Jak liczy się czas pracy personelu medycznego i kierowców
(Konstantin Sutyagin/Dreamstime.com)

Czas pracy to sprawa niezwykle istotna dla każdego zatrudnionego, jak i jego pracodawcy. To jak długo pracujemy ma znaczenie nie tylko dla naszego ogólnego samopoczucia i zadowolenia z wykonywanych w ciągu doby czynności, lecz przekłada się bezpośrednio na jakość, wydajność i bezpieczeństwo wykonywanej pracy. Czas pracy ma zatem tak duże znaczenie, że przepisy prawne regulują go w sposób bardzo rozbudowany.

Głównym źródłem przepisów dotyczących czasu pracy jest oczywiście Kodeks pracy, a więc wielokrotnie nowelizowana ustawa z 26 czerwca 1974 r. Ten akt prawny w sposób ogólny reguluje zasady czasu pracy, tym niemniej istnieją także regulacje szczególne jak np. ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej czy ustawa o czasie pracy kierowców z 16 kwietnia 2004, które to zawierają swoje odrębne regulacje dotyczące czasu pracy.

Przedstawiając w pierwszej kolejności przepisy ogólne, zauważyć trzeba, że ustawodawca zdecydował się na sformułowanie normatywnej definicji czasu pracy. Czasem pracy jest więc czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zasadniczo czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

Ponadto tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym. Od powyższych ogólnych zasad Kodeks pracy przewiduje jednak wyjątki, które mają zastosowanie do takich rodzajów prac i typów organizacji pracy, gdzie koniczne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy. Wówczas stosuje się tzw. system równoważnego czasu pracy, który co do zasady polega na przedłużeniu dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Istotne jest jednak to, że wówczas przedłużony dobowy wymiar czasu pracy powinien być równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy.

Etat czy współpraca?

Dla zagadnienia czasu pracy ważny jest nie tylko limit godzin spędzanych w pracy, ale również ilość godzin spędzanych na odpoczynku. Z punktu widzenia zdolności pracownika do koncentracji oraz jego psychiki i fizjologii konieczne jest zapewnienie mu odpoczynku od pracy. Kodeks pracy reguluje w sposób ogólny również tą kwestię, stanowiąc iż pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku.

Ponadto pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Co do zasady odpoczynek w wymiarze nieprzerwanych 35 godzin powinien przypadać w niedzielę. Niedziela obejmuje natomiast 24 kolejne godziny, poczynając od godziny 6.00 w tym dniu, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina.

Jak to już zostało przedstawione powyżej, w polskim systemie prawnym istnieją liczne przepisy szczególne dotyczące czasu pracy. Przykładowo można tu przedstawić ustawę z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, która stanowi, że czas pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej, co do zasady, w okresie rozliczeniowym nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę oraz przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

Normy te są właściwe dla pracowników podstawowej opieki medycznej, podczas gdy czas pracy pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych nie powinien w przyjętym okresie rozliczeniowym, przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

Prawo pracy

Ponadto w takich komórkach organizacyjnych jak radiologia, radioterapia, medycyna nuklearna (stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego) oraz fizykoterapia, patomorfologia, medycyna sądowa oraz prosektoria czas pracy nie może przekraczać 5 godzin na dobę i przeciętnie 25 godzin na tydzień.

Istotne są także postanowienia przedmiotowej ustawy dotyczące tzw. dyżurów medycznych. Regulacje w tym względzie przewidują, że lekarze oraz inni pracownicy mający wyższe wykształcenie wykonujący zawód medyczny zatrudnieni w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych, mogą być zobowiązani do pełnienia w tym zakładzie dyżuru medycznego.

Taki dyżur zaliczany jest jednak do czasu pracy, a skutkuje to tym, że musi się on zmieścić w 48-godzinnym tygodniowym limicie czasu pracy. Ponadto, mimo iż czas dyżuru jest zaliczany do czasu pracy, to dyżur pełniony w dniu wolnym od pracy wynikającym z zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy nie powoduje obowiązku oddania pracownikowi w zamian za taki dyżur innego dnia wolnego. Jeżeli chodzi natomiast o prawo pracowników medycznych do odpoczynku, to identycznie jak w Kodeksie pracy przysługuje im w każdej dobie co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku.

Odpoczynek taki jednak, w przypadku pracownika pełniącego w danej dobie dyżur medyczny, musi zostać udzielony bezpośrednio po zakończeniu pełnionego dyżuru. Ponadto, poza odpoczynkiem dobowym, pracownikom zakładów opieki zdrowotnej, tak jak wszystkim innym, przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego.

Szczegółowe regulacje dotyczące czasu pracy wprowadzone zostały również ustawą z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców. Co ważne ten akt prawny wprowadza odrębna definicję czasu pracy kierowcy, stanowiąc, że czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, a w szczególności:

  • prowadzenie pojazdu,
    • załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem,
    • nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym,
    • czynności spedycyjne,
    • obsługę codzienną pojazdów i przyczep,
    • utrzymanie pojazdu w czystości.

Przedmiotowa ustawa stanowi także, że czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.

Jeżeli chodzi o regulację liczby godzin pracy kierowcy, to zasady wyglądają podobnie jak w Kodeksie pracy. Czas pracy kierowcy nie może więc przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Tygodniowy czas pracy kierowcy, łącznie z godzinami nadliczbowymi, nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

Zauważyć trzeba jednak, że do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do 10 godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w ramach systemu równoważnego czasu pracy. W systemie takim, jak to już zostało przedstawione przy omawianiu zasad ogólnych, wymiar czasu pracy przedłużony w poszczególnych dniach jest równoważony skróconym czasem pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy.

Oprócz tego w każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Dobowy odpoczynek może jednak być wykorzystany w pojeździe jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania. W każdym tygodniu kierowcy przysługuje także prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku.

Podsumowując, zauważyć należy, że regulacje dotyczące czasu pracy w polskim systemie prawnym są bardzo rozbudowane. Jest to jednak zrozumiałe, ponieważ czas pracy jest kwestą podstawową w stosunku pracy łączącym pracownika z pracodawcą i ma fundamentalne znaczenie dla obu stron. Ponadto to, jak długo pracuje bez odpoczynku lekarz czy kierowca ma znaczenie dla bezpieczeństwa i zdrowia nas wszystkich, a więc na co dzień korzystających z dróg czy świadczeń opieki zdrowotnej.

Więcej o prawie pracy czytaj w Money.pl
[ ( http://static1.money.pl/i/h/153/t20121.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/wiadomosci/artykul/pracownik;na;urlopie;kiedy;szef;moze;go;odwolac,71,0,917575.html) Pracownik na urlopie. Kiedy szef może go odwołać? Może to nastąpić tylko wtedy gdy występują okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczęcia urlopu, np. choroba współpracownika lub kontrola.
[ ( http://static1.money.pl/i/h/141/t136333.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/okiem-eksperta/artykul/dziecko;jako;pracownik;to;trzeba;koniecznie;wiedziec,37,0,887077.html) Dziecko jako pracownik? To trzeba koniecznie wiedzieć Zanim zatrudnimy dziecko trzeba uzyskać zgodę rodziców i inspektora pracy. Wszystko zależy od jego wieku.
[ ( http://static1.money.pl/i/h/161/t141729.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/wiadomosci/artykul/za;co;pracownik;moze;dostac;kare;pieniezna,215,0,882391.html) Za co pracownik może dostać karę pieniężną? Szef może ukarać pracownika, np. za opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia. Kara nie może być jednak wyższa niż 1/10 pensji.
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Źródło:
money.pl
KOMENTARZE
(0)