Ustawa o wielkopowierzchniowych obiektach handlowych - nowe ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej.
Dnia 18 września 2007 roku weszła w życie ustawa o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych, zwanej dalej „Ustawą".
Ustawa ta nakłada na przedsiębiorców, którzy zechcą „utworzyć" tzw. wielkopowierzchniowe obiekty handlowe, obowiązek uzyskania specjalnego zezwolenia od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta (gminy), w którym obiekt ma powstać. Obowiązek ten nie tylko dotyczy obiektów, które mają powstać po wejściu w życie ustawy, ale także tych, które istnieją w chwili obecnej.
Wady nowej regulacji
Ustawa zawiera szereg kontrowersyjnych zapisów. Zdaniem Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan" Ustawa jest sprzeczna przede wszystkim z zasadą proporcjonalności oraz swobody działalności gospodarczej, które zostały wyrażone w Konstytucji, co jest podstawą wystosowanej do Trybunału Konstytucyjnego skargi. Natomiast Polska Organizacja Handlu i Dystrybucji poddaje wątpliwości zgodność Ustawy z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską (TWE). Jest to przedmiotem skargi indywidualnej do Komisji Europejskiej.
Co więcej wątpliwości interpretacyjne budzi wiele przepisów zawartych w Ustawie. Tak jest przede wszystkim z definicją wielkopowierzchniowych obiektów handlowych. Co prawda w treści ustawy ustawodawca zdefiniował to pojęcie, jednakże nie jest ono jednoznaczne. Na podstawie nowych przepisów trudno bowiem ustalić, czy za wielkopowierzchniowe obiekty handlowe należy uznawać tylko „jeden sklep" o powierzchni przekraczającej 400 m2 np. super lub hipermarkety, czy też wiele sklepów skupionych w obiekcie handlowym, których łączna powierzchnia sprzedaży przekracza 400 m2?
Wniosek o wydanie zezwolenia
Wniosek o uzyskanie zezwolenie na utworzenie wielkopowierzchniowego obiektu handlowego należy złożyć do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta (gminy) w którym zamierza się rozpocząć inwestycję. Nowe przepisy regulują szczegółowo jakie warunki formalne ma spełniać wniosek. Oprócz dokumentów określających wnioskodawcę i charakter prowadzonej przez niego działalności, a także planowaną inwestycje, wnioskodawca zobowiązany jest między innymi do sporządzenia opinii i analiz dotyczących _ „wpływu inwestycji na środowisko gminy, rynek pracy, lokalny układ komunikacyjny, istniejący układ urbanistyczny oraz sieć handlową". _ Taki wniosek wraz z całą dokumentacją podlega opłacie skarbowej w wysokości PLN 25,00 za każdy metr kwadratowy planowanego obiektu. Ustalono jednocześnie maksymalną wysokość tej opłaty tj. 0,5 % deklarowanej przez wnioskodawcę wartości inwestycji.
Wydanie zezwolenia
Zanim wójt, burmistrz, albo prezydent podejmie decyzję o wydaniu zezwolenia zobowiązany jest on do uzyskania pozytywnej opinii rady gminy (miasta). Musi ona w niej uwzględnić szereg okoliczności takich jak: _ kształtowanie korzystnych warunków nabywania towarów i usług, poprawy jakości obsługi konsumentów oraz poszerzenia oferty handlowej i usługowej; rozwoju sieci handlowej i zachowania równowagi pomiędzy różnymi formami handlu; rozwoju rynku pracy; rozwoju infrastruktury oraz ochrony środowiska. _ Opinia rady gminy nie może jednocześnie naruszać zasad uczciwej konkurencji w zakresie prowadzenia działalności handlowej na terenie gminy (miasta). Przy większych obiektach, których powierzchnia sprzedaży przekracza 2000 m2, opinię taką dodatkowo wydaje sejmik województwa.
W końcu, po uzyskaniu zezwolenia na utworzenie obiektu oraz innych pozwoleń, inwestor może występować o pozwolenie na budowę obiektu.
Ustawa budzi szereg kontrowersji i niestety jej wprowadzenie może przynieść całkowicie odmienny efekt od zamierzonego.
www.bramorski.pl