Jak chronić znak towarowy w Unii Europejskiej?

Wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiekolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów (łącznie z nazwiskami), rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Zgłoszenia można dokonać bezpośrednio w Urzędzie albo w centralnym urzędzie ds. ochrony własności przemysłowej w państwie członkowskim lub w Urzędzie Własności Intelektualnej Państw Beneluksu. Od 1 października 2004 r. ochronę w całej Unii Europejskiej można również uzyskać wyznaczając ją w systemie międzynarodowym, bowiem Wspólnota Europejska przystąpiła do Protokołu do Porozumienia Madryckiego o międzynarodowej ochronie znaków. W ten sposób doszło do połączenia systemu międzynarodowej rejestracji znaków towarowych z systemem wspólnotowego znaku towarowego.

Właścicielem wspólnotowego znaku towarowego może być każda osoba fizyczna lub prawna, łącznie z podmiotami prawa publicznego. Ochronę swojego znaku towarowego mogą uzyskać również podmioty spoza Unii Europejskiej. Co do zasady od żadnej osoby nie można wymagać posiadania pełnomocnika w postępowaniu przed urzędem. Jednak osoby fizyczne lub prawne, które nie mają stałego miejsca zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności lub rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego we wspólnocie, muszą być reprezentowane przed Urzędem we wszystkich postępowaniach, z wyjątkiem dokonywania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

Osoby fizyczne lub prawne, które mają stałe miejsca zamieszkania lub główne miejsce prowadzenia działalności lub rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na obszarze wspólnoty, mogą być reprezentowane przed urzędem przez pracownika. Pracownik osoby prawnej, do którego stosuje się niniejszy ustęp, może również reprezentować inne osoby prawne, które mają powiązania gospodarcze z tą osobą prawną, nawet jeśli te inne osoby prawne nie mają siedziby, głównego miejsca prowadzenia działalności ani rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego we wspólnocie.

Domena internetowa jako znak towarowy

Ochronę uzyskuje się na dziesięć lat z możliwością przedłużenia na dalsze okresy dziesięcioletnie. Należy zwrócić uwagę na znaczne obniżenie kosztów w porównaniu z łącznymi kosztami jakie należałoby ponieść w przypadku ubiegania się o krajowe rejestracje. Koszty te wynoszą 1050 euro lub 900 euro w przypadku zgłoszenia przez internet (za 3 klasy towarowe). Natomiast opłata za rejestrację znaku została zniesiona. Opłata za opcjonalne raporty z wyszukiwań krajowych wynosi 132 euro.

Wspólnotowy znak towarowy może być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej wspólnoty. Do jego zalet należy między innymi to, że aby utrzymać ochronę na całym terytorium Unii Europejskiej wystarczy używanie znaku jedynie w odniesieniu do terytorium jednego kraju.

Gdyby okazało się, że nie jest możliwe uzyskanie ochrony danego znaku jako wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie tzw. konwersji, czyli przekształcenia zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego w zgłoszenia krajowe, z zachowaniem tej samej daty zgłoszenia, można ubiegać się o ochronę znaku w tych państwach należących do Unii Europejskiej na terytorium których nie zachodzą ku temu przeszkody. W zgłoszeniu można powołać się na tzw. _ starszeństwo _.

Zgłaszany znak towarowy wspólnoty musi być wtedy identyczny jak znak zarejestrowany w systemie krajowym lub na podstawie porozumień międzynarodowych i przeznaczony do oznaczania identycznych towarów lub usług. Jeśli uprawniony nie odnowi ochrony wcześniejszego prawa nie spowoduje to utraty prawa starszeństwa.

Zgłoszenia wspólnotowych znaków towarowych dokonuje się na oficjalnym formularzu. W postępowaniu zgłoszeniowym przed urzędem obowiązuje jeden język. Zgłaszający ma obowiązek wskazania drugiego języka spośród języków procedury urzędu, którymi są: angielski, francuski, niemiecki, hiszpański i włoski w celu ewentualnego postępowania przed urzędem.

Na początku urząd bada zgłoszenie pod względem formalnym. Obejmuje to przede wszystkim sprawdzenie wykazu towarów i usług oraz tego czy została uiszczona odpowiednia opłata. Kolejnym etapem jest badanie merytoryczne zgłoszenia. Urząd bada czy nie występują bezwzględne przesłanki odmowy zgłoszenia. Nie są na przykład rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są jakiegokolwiek odróżniającego charakteru albo znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług.

Na drugiej stronie czytaj o tym jak kwestionować rejestrację znaku towarowego w UE

W przypadku gdy znak towarowy nie kwalifikuje się do rejestracji w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów lub usług objętych zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego, zgłoszenie odrzuca się w odniesieniu do tych towarów lub usług. Po nadaniu przez urząd daty dokonania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego sporządza on wspólnotowe sprawozdanie z poszukiwań, wskazując w nim te ujawnione wcześniejsze wspólnotowe znaki towarowe albo zgłoszenia wspólnotowych znaków towarowych, które mogą zostać przywołane przeciwko rejestracji zgłoszonego znaku.

Jeżeli zgłaszający wspólnotowy znak towarowy zawiera w zgłoszeniu wniosek o sporządzenie sprawozdania z poszukiwań także przez centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej państw członkowskich i wnosi odpowiednią, przewidzianą z tego tytułu opłatę w czasie wyznaczonym na jej uiszczenie, urząd przekazuje, z chwilą zgłoszenia dla wspólnotowego znaku towarowego daty jego dokonania, kopię zgłoszenia centralnym urzędom zajmującym się ochroną własności przemysłowej z każdego państwa członkowskiego, które powiadomiło urząd o swojej decyzji o prowadzeniu poszukiwań w odniesieniu do zgłoszeń wspólnotowego znaku towarowego w ramach własnego rejestru znaków towarowych. Każdy z centralnych urzędów zajmujących się ochroną własności przemysłowej określonych w ust. 2 przekazuje do urzędu, w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, sprawozdanie z poszukiwań, które albo wymienia te wcześniejsze krajowe znaki towarowe lub zgłoszenia znaków towarowych, których
istnienie zostało ujawnione i które zgodnie z art. 8 mogą zostać przywołane przeciwko rejestracji zgłoszonego wspólnotowego znaku towarowego, albo stwierdza, że poszukiwania nie ujawniły istnienia jakichkolwiek takich praw.

Urząd niezwłocznie przekazuje zgłaszającemu wspólnotowe sprawozdanie z poszukiwań, a także wszelkie wymagane krajowe sprawozdania z poszukiwań. Z chwilą publikacji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, która nie może nastąpić przed upływem jednego miesiąca od dnia, w którym urząd przekazuje zgłaszającemu sprawozdania z poszukiwań, urząd powiadamia właścicieli wcześniejszych wspólnotowych znaków towarowych lub zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych wymienionych w sprawozdaniu z poszukiwań o publikacji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

Każda osoba fizyczna lub prawna oraz każda grupa lub organ reprezentujący wytwórców, producentów, usługodawców, handlowców lub konsumentów może, po opublikowaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, złożyć do urzędu uwagi na piśmie, wyjaśniając dlaczego znak towarowy nie może być zarejestrowany z urzędu. Podmioty te nie są stronami w postępowaniu przed urzędem. Uwagi te przekazywane są zgłaszającemu, który może się do nich ustosunkować.

Czy można go zmienić bez naruszania praw autorskich?

W okresie trzech miesięcy od daty publikacji może być wniesiony sprzeciw wobec rejestracji znaku towarowego wspólnoty przez właścicieli wcześniejszych podobnych znaków towarowych. Na żądanie zgłaszającego, właściciel wcześniejszego znaku towarowego, który wniósł sprzeciw powinien dostarczyć dowód, że w okresie pięciu lat poprzedzających publikację zgłoszenia, jego znak był używany na terenie UE w sposób rzeczywisty w stosunku do towarów lub usług objętych rejestracją. W przeciwnym przypadku powinien wskazać, że istnieją uzasadnione powody jego nieużywania.

W przypadku gdy zgłoszenie spełnia wymagania i jeżeli nie został wniesiony żaden sprzeciw lub jeżeli sprzeciw został odrzucony na podstawie prawomocnej decyzji, znak towarowy jest rejestrowany jako wspólnotowy znak towarowy, pod warunkiem że opłata rejestracyjna została uiszczona w terminie. W przypadku nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

Od każdej decyzji ekspertów, Wydziałów Sprzeciwów, Wydziałów Administracji Znaków Towarowych i Prawnych oraz Wydziałów Unieważnień strona postępowania może, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia decyzji, której odwołanie dotyczy, złożyć odwołanie do Izby Odwoławczej. Odwołanie uważa się za wniesione z chwilą uiszczenia opłaty. Pisemne stanowisko przedstawiające podstawy odwołania wnosi się w terminie czterech miesięcy od daty zawiadomienia o decyzji.

Na decyzje Izb Odwoławczych w sprawie odwołań mogą być wnoszone skargi do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z siedzibą w Luksemburgu w terminie dwóch miesięcy od doręczenia decyzji izby. Urząd zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości. Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich jest właściwy do rozpoznawania w pierwszej instancji skarg określonych w szczególności w art. 230 Traktatu WE, z wyjątkiem skarg powierzonych izbom sądowym lub skarg zastrzeżonych na mocy Statutu dla Trybunału Sprawiedliwości. Właściwość przyznana Trybunałowi Sprawiedliwości w sprawach unieważniania i zmiany orzeczeń izb odwoławczych jest odpowiednio wykonywana w pierwszej instancji przez Sąd.

Autorka jest rzecznikiem patentowym w Chałas i Wspólnicy Kancelaria Prawna